Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Ο ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟΣ


      Γράφει ο ©

Θανάσης Γεω. Λεμπέσης-
Προπολεμικός .

      Φίλε μου Τάκη Βλαχάκη. Διάβασα προσεκτικά  το κείμενο σου για τα πάσης φύσεως λαμόγια. Έχεις αιχμηρή πέννα και «αιχμαλωτίζεις » τον αναγνώστη ακόμα και αυτόν που δεν τον αγγίζει για ευνόητους λόγους η πολιτική χροιά που ντύνεις τα γραφόμενα σου. Σε συγχαίρω για μια ακόμα φορά. ►1
Όμως μέσα στα κείμενα σου μιας και ανάφερες τον αξέχαστο μπάρμπα Λουφολιά, έκανα κάποιες πολιτικές αναλύσεις ….!!!!
 
Ο Λουφολιάς στη γειτονιά μας.  

Μήπως ο μπάρμπα Λουφολιάς υπήρξε ένας επαναστάτης ;;; Ένας αντιεξουσιαστής, που ποτέ δεν τον είδαμε έτσι; Αναλύοντας την προσωπικότητα του σκέφτηκα τα παρακάτω:
Ο μπάρμπα Λουφολιάς έκραζε συγκεκριμένους ανθρώπους… Αν και στο Χωριό μας η οικονομική μας διαβάθμιση μέτραγε σε κουβέλια ►2 σιτάρι ή σε οκάδες λάδι ή σε αριθμό ζώων.     
Ο αείμνηστος Λουφολιάς « κτυπούσε » τις υψηλές εισοδηματικές τάξεις και τους καλοντυμένους. ►3 Τον ακούγαμε να φωνάζει: « Κηφήνες, Κολαντεράδες, Φαγάδες… ! Φοράτε κουστουμάκια, μεταξωτές γραβάτες, πήγατε στην Αθήνα και μας ήρθατε με χρυσό δοντάκι….!!!
Δεν θέλω να συγκρίνω τα σημερινά λαμόγια με τους συγχωριανούς μας . Η κοινωνική όμως διαφοροποίηση ήταν στόχος του Λουφολιά. 
Ας σκεφτούμε όμως και κάτι λίγο παράλογο βέβαια, Μήπως ο μπάρμπα Λιάς « αφήνιαζε » στα πανηγύρια επειδή έβλεπε την έστω και μικρής διάρκειας κραιπάλη; - γλέντια, αυτοκίνητα, οινοποσία- !!
Σκεφτήκατε κάτι; Μήπως ο «άγαρμπος» συνεχής διασκελισμός του σήμαινε κυνηγάω, τρέχω, άρα είμαι «Ανυπότακτος» ;
Δεν θυμάμαι η μηχανή που λεγότανε μπαμπά Λιάς να έχει όπισθεν, πάντα τα γκάζια στο φουλ.
Το συνεχές σήκωμα της μαγκούρας- χωρίς να κτυπάει – μήπως σήμαινε δεν Υποτάσσομαι;
Θα μπορούσε να είναι μπροστάρης σε διαδηλώσεις στο Σύνταγμα ;
Νομίζω ναι…

Σκίτσο μιας νέας συμπατριώτισσας μας της κ Γιάννας Χάγια. Εμπνέει καλλιτέχνες ο Λουφολιάς; 

Αυτά φίλε Τάκη . Ο μπάρμπα Λιάς ήτανε εναντίον των κοινωνικών ανισοτήτων Έστω αργά ας τον αναγνωρίσουμε σαν ήρωα….
Θα μπορούσαμε τα χρόνια να έχουμε μια ταμπέλα στην Αγία Παρασκευή και να λέμε.: « Καλώς ήρθατε πολιτικοί όμορφο Aγιάννη, προσέξτε τι θα πείτε και τι θα πράξετε. Ο Λουφολιάς κρατάει μαγκούρα από αρκουδόβατο !!!
                       10 /10/ 2015©  Σούλης Προπολεμικός.

ΣΧΟΛΙΑ  Παν. Ι.Δ. Βλαχάκη. ©

►1 Δεν θα τα αναρτούσα για ευνόητους λόγους. Κάνω εξαίρεση γιατί το «παιδί» που το δίκασαν επειδή έφαγε μια χούφτα μούρα με επαινεί. Είναι τιμή μου αλλά τα καλάμια ;;;;;Ευχαριστώ Θανάση.
►2 Κουβέλι. Kατασκευή που χρησιμεύει ως κατοικία ενός σμήνους μελισσών. Μέτρο σιτηρών Δημητριακών, ελιών. Ένα Κουβέλι =…. οκάδες =     κιλά νομίζω 50….. ;;;;;; 
►3 Από « εργατικούς ανθρώπους» = ανθρώπους του μόχθου δεν ζητούσε ποτέ τίποτα. Οι Βλαχαγιαννίτες τον κέρναγαν ένα ποτήρι κρασί με την ψυχή τους. Οι δάσκαλοι και οι παραθεριστές αγανακτούσαν χωρίς να έχουν  δίκιο!!! « Δώς΄ μου ένα τάλιρο ρε κηφήνα… στις παλιές του τις αρβύλες του αν ήταν δικαστικός, δάσκαλος, ή πλούσιος – Τσόπελας !!!!!!!!!!»  Τον  μόνο δάσκαλο που δεν χούγιαζε ήταν τον Αντρέα Τ… . Το δικό μας παιδί τον Αγιαννίτη καθηγητή. Τον αγαπούσε και έκαναν πλάκες. Τότε ήταν η καλύτερη του μεζέδες, τσιγάρα και μετρημένο κρασάκι. 
►4  Ας μου επιτραπεί να στολίσω και εγώ τους Πολιτικούς με τα λόγια του αείμνηστου Λουφολιά.»» «Ου να χαθείτε κηφήνες, φαγάδες, κολαντεράδες να σας πιάσει ταμπλάς ζερβόδεξος να ξεβρομίσει ο τόπος …»

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2015

TO AΣΤΕΡΙ ΤΗΣ ΒΗΘΛΕΕ΄Μ.


Λαμπιόνια Χριστουγεννιάτικα στα μάτια μου τρέχουν
λόγια κατά ριπάς σχηματίζουν θανατηφόρα
η αρρώστια επιδεινούμενη , η τρέλα ασίγαστη
η βροχή. , το φως. , ο διωγμός. , ο θάνατος
βλέπω θολά. ψεύτικα σχήματα , χρώματα ανύπαρκτα
το δρόμο της Βηθλεέμ τ' αστέρι να χάσει
Χριστούγεννα άλλα μην έρθουν
δεν είμαι παιδί πιά δώρο να προσμένω
οι γιορτές για πάντα τελειώσαν
με τη σιωπή αγκαλιά και το λυγμό
κλοσάρ σ' υπόγειες στοές αφώτιστες
στης ψυχής τα κουρέλια κρεμάσαν κουδούνια
ανεπιθύμητος καλικάντζαρος στου ανθού τη γης
παρελθόν επιθυμία ήταν να γίνω και πέθανα.
Χήρας βέλο στο βλέμμα η καταχνιά
η σπίθα πετυχημένα στραγγαλίστηκε
Ένα παιδί φοβισμένο στο σύγνεφο χάθηκε
σαρακοφαγωμένη η ανάσα μισή περιφέρεται
αμέτρητα τσιγάρα πόνος ο χρόνος ο γκρίζος
προορισμένος ήττες αξιολάτρευτες να αιμορραγώ
κι άρχισε πάλι να βρέχει
τα μάτια ψηλά σήκωσα να με ξυραφιάσουν οι στάλες
ρυάκια αίμα και δάκρυ να με ζωγραφίσουν ξανά
ξεψύχησα κι έγινα σκιά τις νύχτες άφαντη.

                                                             12/12/2015 - 00.35'

Σχόλια Παν. Ι.Δ. Βλαχάκη.

Ο Τάκης Λάτσης κατάγεται από την Πλάτανο της Κυνουρίας. Ο Πλάτανος είναι  καταπράσινο χωριό της περιοχής μας, στα πόδια του Πάρνωνα. Οι περισσότεροι Πλατανίτες  είναι καλλιτέχνες, δεν μπορεί να ήταν και διαφορετικά  ζούσαν μέσα στην ομορφιά. Είναι διαφορετικοί άνθρωποι από τους άλλους πολύ φιλόξενοι, φιλότιμοι, παράξενοι  καλλιτέχνες. Στις πόλεις κουβαλάνε την τέχνη στα γονίδιά τους. Κάποιοι τους λένε ωραίους τρελούς!!! Ένας τέτοιος είναι και ο φίλος μου ο Τάκης. Γράφει ποιήματα τα δημοσιεύει μια κλειστή ομάδα. Φωνάζω να τα δημοσιεύσει αλλά αυτός βγάζει αυτά που θέλει και τα μοιράζετε με ελάχιστους. Με τιμά και τον ευχαριστώ.  Ο Τάκης   είναι ερασιτέχνης σε όλα του, εραστής των τεχνών!! Λειτουργεί πάντα με γνώμονα την  ήσυχη  συνείδηση, ένας υπνοβάτης στα σοκάκια της ουτοπίας!! 

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2015

Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ.


Γράφει ο
Παν. Ι.Δ. Βλαχάκης. . ©

                               Καραγκιόζης. 
                                Θέατρο σκιών στο Σαραντάψυχο.

Γλυκό το απόγευμα από εκείνα τα καλοκαιριάτικα τα ατελείωτα τα αξέχαστα στον Αγιάννη, αποφασίσαμε να παίζουμε Καραγκιόζη. Διαλέξαμε το έργο << Ο Μέγας Αλέξανδρος και το καταραμένο φίδι >>.

 Το Θέατρο σκιών άρχισε να στήνεται στο ταρατσάκι του μπάρμπα Γιάννη του Πλατή – Καμπύλη. Ο Γιώργος της δασκάλας ο Μπουρνάκης, ο Πέτρος ο Καψάλης ο μετέπειτα Πητ, κάνα δυο άλλοι και η αφεντομουτσουνάρα μου ήμαστε οι αρχικοί διοργανωτές. 
Καθόρισαν το εισιτήριο στην μια δραχμή!!! Αυτό ήτανε ο λόγος που διαφώνησα με όλους. Προσπάθησα να τους πείσω ότι η τέχνη πρέπει να είναι δωρεάν για το λαό! Ήθελα να παρακολουθήσουν και οι άφραγκοι !! Οι διοργανωτές επέμεναν και είχαν και το θράσος να μου ζητήσουν να κάνω τον υποβολέα! Βλέπεις ακόμα έχω κάπου τα βιβλιαράκια του Σπαθάρη. Απ΄ έξω και ανακατωτά τα θυμόμουνα. Αυτοί ανένδοτοι, τελικά μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις το κατεβάσαμε στο πενηνταράκι! Ανέκαθεν υπήρξα ο καλύτερος έμπορος…!  Άρχισαν τις γκρίνιες και τις μουτσούνες!!!

Αποχώρησα παίρνοντας τις φιγούρες μου σπρώχνοντας τους και χουγιάζοντας τους κατά το πρότυπο Λουφολιά. Πήρα με το μέρος μου σχεδόν όλα τα παιδιά της γειτονιάς έκτος από τους διοργανωτές που έμειναν στον Άσσο.

Ο μπάρμπα Γιάννης ο Πλάτης στην αρχή δεν είχε αντίρρηση να παίξουμε στο ταρατσάκι του. Όταν άκουσε τον παιδικό καυγά μας πείρε θέση και τους έδιωξε, τότε με επαίνεσε, μου είπε μια κουβέντα που δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Την κουβέντα αυτή μου την επανέλαβε το 1985 την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε. Ας είναι συχωρεμένος ήταν << Μεγάλη Καρδιά …>> ο μπάρμπα Γιάννης.

Πήγαμε στο πατρικό μου σπίτι στο πάνω μέρος του Χωριού. Στο « Μέρος» ►1 υπάρχει ένα τζάμι 30 χ 40 και εκεί έφτιαξα το μπερντέ!!!
 
Ο Φούρνος και δίπλα το « Μέρος» όπου παίζαμε Καραγκιόζη…

Άναψα τη λάμπα της θυέλλης, ►2 ταχτοποίησα τις φιγούρες μου που ήταν φτιαχτές και όχι αγοραστές και έτοιμος για την μεγάλη παράσταση. Έβγαλα το μεγάλο χωνί του νερού από το κατώι και κάποιος φώναζε Δωρεάν Δωρεάν, ελάτε κόσμε ελάτεεεε.

Η θειά Τασιά του Πλατή η σύζυγος του Νίκου του Κολοβού έβαλε τις φωνές. Ο μπάρμπα Νίκος γελώντας μας είπε «παίξτε ήσυχα και μη σκούζετε με το χωνί !! Τι στο καλό αντάρτικο με ξαναβρήκε!» Έκλεισα την εξώπορτα και την έδεσα με σύρμα, μην έρθει η γειτόνισσα με την κλαρούδα!! Γελώντας επέμενε να μου διώχνει τους θεατές!!!

Φώναξα στα παιδιά να κάνουν τον κύκλο από της Μάρθας το αλώνι και να έρθουν από πάνω από το βουνό – το Σαραντάψυχο. Πήδησαν κάτω από το ταρατσάκι του φούρνου. Κάποια τυχερά κάθισαν στα σκαμνιά και κάποια στα στραβομούτσουνα καρεκλάκια αγορασμένα από τον μπάρμπα Γιώργο τον Καλούδη. Τα ποιο μικρά κάθισαν οκλαδόν στην ταράτσα.

Άρχισα να παίζω με τον βοηθό τον ξάδελφο μου τον Τάκη τον Κολοβό, που τώρα είναι πολίτης του άλλου κόσμου. Βαρούσαμε με μανία τον βρωμερό ρουφιάνο του πασά τον Χατζιαβάτη. Κτυπάγαμε και τον τενεκέ για να ακούγονται καλύτερα οι κατραπακιές!!

 Τα παιδιά γελούσαν, φώναζαν και επιδοκίμαζαν. Άρχισα να τραγουδάω τη Μαλάμω – την ήξερα και την ξέρω καλά γιατί την είχα ακούσει πάμπολλες φορές από το Λουφολιά- ετοιμαζόμουν να βγάλω τη φιγούρα του Βλάχου του Γιώργου του Μπλατσιάρα, ξύλο που θα έριχνε ο βλάχος στον ανιψιό του τον Καραγκιόζη!!

Μέσα στο χαλασμό μου φάνηκε ότι άκουσα το κουδουνάκι του Ψαρή μας και τις κουβέντες των γονιών μου με τη γειτόνισσα. Μπα ιδέα μου είναι σκέφτηκα και συνέχισα να παίζω…

Οι γονείς μου ήρθαν κατακουρασμένοι. Είχαν δουλέψει όλη τη μέρα στο χωράφι μας στον Πύργο – λίγο ποιο πάνω από τις Πόρτες - και είχαν πορευτεί τέσσερες►3 ώρες πεζοπόρου. Ο πατέρας πάντα πίεζε τα ζά στο δρόμο – κακιά συνήθεια που είχε αποκτήσει από τους τζαμπάσηδες τους Βουλγαραίους- έτσι έφτασαν μίση ώρα νωρίτερα. Η πρώτη δουλειά τους ήταν να ξεσαμαρώσουν και να σκουπίσουν τα ζώα από τον ιδρώτα. Κατόπιν τα πάχνισαν και μετά θα ανέβαιναν στο επάνω πάτωμα. Έχω χρόνο σκέφτηκα...

Δεν βρήκαν όμως τη λάμπα της θυέλλης. Ανέβηκε η μάννα, τι να δει!!  Αντίκρισε περίπου δεκαπέντε παιδιά να παρακολουθούν την παράσταση!!!  Μύρισε και το χυμένο πετρέλαιο, χαμογέλασε πικρά με τα κατορθώματα μας και το μόνο που μας είπε να το σχολάσουμε γιατί αν μας δει ο πατέρας θα γίνει Χαμός. Ο επίδοξος Σπαθάρης δεν απάντησε και συνέχισε απτόητος να παίζει!!

Πέρασε λίγος χρόνος αλλά δεν είχα ακόμα τελειώσει, πήδησα και κάποια λόγια!! Ήθελα να φτάσω εκεί που ο Μέγας Αλέξανδρος – ας αφήσω το Μέγας – σκότωνε το καταραμένο φίδι!!!

 
Φιγούρα του- Θεάτρου σκιών - Καραγκιόζη!!!

Τότε ανέβηκε ο πατέρας, η θεια Τασιά έλεγε της μάνας:<< διώχτα μωρή, διώχτα νύχτωσε πάρε μια κλαρούδα δεν παίρνουν από λόγια, τα έδιωξα πολλές φόρες, θα πέσει κανένα από την ταράτσα…>> Η μάννα κάτι της απαντούσε αλλά δεν έκανε καμιά κίνηση μάλλον κουβέντιαζαν τα δικά τους.

Ακουστήκαν τα βαριά βήματα του πατέρα ο οποίος ψύχραιμα με αυστηρό τρόπο έδιωξε τα παιδιά χωρίς να τα μαλώσει. Πρόλαβα να φωνάξω ότι << Η παράσταση έλαβε τέλος αύριο θα παίξουμε << ο Καραγκιόζης Φούρναρηηηης !!! >>

- «Έλα ΄δω ρε, τώρα, φέρε τη λάμπα γρήγορα, μαζέψετε τα όλα μην τα πατήσω κάτω και τα κάνω πατσιά !! Θέλω να πάω στο << μέρος >>, θα τα πούμε μετά. Πήγαινε τώρα να σκουπίσεις το μουλάρι. Έκανες μεγάλο λάθος που μάζεψες τα παιδιά, γιατί τσακώθηκες με τους φίλους σου; Σου έχω πει να προσέχεις το Γιώργο γιατί είναι ορφανός, δεν πιστεύω να κτυπηθήκατε, εσύ δεν σέβεσαι τίποτα, έμαθα ότι έβριζες κιόλας! Γιατί χούγιαζες παιδιά τα όπως ο Λουφολιάς; Τι πράγματα είναι αυτά; Οι καραγκιόζηδες και τα λοιπά δεν είναι για εμάς τους φτωχους…»►4

- «Τσακώθηκα γιατί θέλανε λεφτά από τα παιδιά δεν κτύπησα κανένα. Ρώτα και τους γείτονες εκεί ήταν και ο μπάρμπα Γιάννης. Κανονικά έπρεπε να τους ρίξω στα μούτρα άκου να βγάλουν λεφτά από τους φίλους τους;»

- « Ένταξη το παιχνίδι αλλά όχι να χαλάς το πετρέλαιο!! Αν έπεφτε κάποιο παιδάκι από την ταράτσα; Εκείνο που με πειράζει είναι που πας να βγεις και από πάνω! Ξεψυχάμε με τις δουλειές, τρέξαμε να σας μαζέψουμε, να φάτε και εσύ έπρεπε να γκρεμίσεις το σπίτι. Τέρμα ο Καραγκιόζης άντε μη σου σκίσω και τις φιγούρες που αντί να διαβάζεις ασχολείσαι με άλλα πράγματα…»

Τώρα μετά από χρόνια όταν καμιά φορά ακούω τους μαθητές μου στα διαλλείματα όταν κάνω εφημερία να λένε ο ένας τον άλλο Καραγκιόζη… Τα θυμάμαι και με πιάνει το περιεχτικό μου και τους λέω: «Χατζιαβάτη να λέτε όχι καραγκιόζη, ο καραγκιόζης ήταν ωραίος τύπος ….ο Χατζιαβάτης ήταν λαμόγιο, ρουφιάνος του Πασά που τα έκανε πλακάκια με την εξουσία … !»

Μετά μέχρι να τελειώσει το διάλειμμα σκέπτομαι και αναπολώ  Α ρε φουκαρά καραγκιόζη Έλληνα και ας γεννήθηκες στην Ανατολή, το έχει η μοίρα σου να σε φιμώνουν, να σε βρίζουν και να τρως τις κατραπακιές σου!!!

ΣΧΟΛΙΑ  Παν. Ι.Δ. Βλαχάκη.

►1 « Μέρος» η τουαλέτα στα χωριά ήταν έξω από το σπίτι. Κάποιες ήταν πρόχειρες με σανίδια ή τσίγκους. Κάποιες ήταν κτιστές με λεκάνες πήλινες ή τούρκικες.
►2 Λάμπα της θυέλλης. Φορητή λάμπα πετρελαίου με πλέγμα στο γυαλί κατασκευασμένη να μη σβήνει όταν φυσούσε αέρας.
►3 «Πύργος» αγροτική τοποθεσία στον Κάμπο της Θυρέας κοντά στη θάλασσα, λίγο ποιο πάνω από τις Πόρτες. Σύμφωνα με το Νικ Φλούδα στο βιβλίο του ΑΓΙΑΝΝΗΣ η απόσταση μέχρι τον Αγιάννη είναι 4 ώρες πεζοπόρου.
►4 Οι κάτοικοι ήταν αγρότες και κτηνοτρόφοι. Οι πρώτοι λόγω του ότι τα άγονα χωράφια δεν τους εξασφάλιζαν αρκετό εισόδημα εργάζονταν σαν εποχιακοί εργάτες σε αγροτικές εργασίες, στις αλωνιστικές μηχανές και σαν εργάτες σε οικοδομές στην περιοχή του Άστρους… Πράγματι είμαστε φτωχοί με λίγες εξαιρέσεις.