ΑΝΤΊΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΚΑΔΊΑ.

Παν. Βέμμος

Γενάρης 2014

Οι απαρχές της Αντίστασης στην Αρκαδία.

Η αναφορά σ’ αυτό το ζήτημα παρουσιάζει πολλές, ίσως ανυπέρβλητες δυσκολίες. Οι πρωτοπόροι αυτοί αγωνιστές στην πλειοψηφία τους δεν είχαν την εμπειρία της παράνομης δράσης γρήγορα πολλοί έγιναν αντιληπτοί από τους κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους συνελήφθησαν και αρκετοί οδηγήθηκαν στα εκτελεστικά αποσπάσματα.

Όσοι δε επέζησαν της Κατοχής βρέθηκαν διωκόμενοι από το μετακατοχικό ξενόδουλο καθεστώς που επεβλήθη στη πατρίδα μας και στη δίνη του Εμφυλίου χάθηκαν στις μάχες ή εξολοθρεύτηκαν από τα στρατοδικεία σκοπιμότητας. Έτσι, ελάχιστες προσωπικές μαρτυρίες διασώθηκαν γι’ αυτή την περίοδο.

 Η έκρηξη στην ανάπτυξη του αντιστασιακού κινήματος στη συνέχεια και στην Αρκαδία και η ένταξη σ’ αυτό χιλιάδων νέων αγωνιστών έγινε το επίκεντρο της ιστορίας αυτής της περιόδου. Έτσι, η ιστορική ερεύνα για την αρχική φάση έμεινε στο περιθώριο. Οι αναφορές σ’ αυτή γίνονται κατά κανόνα από αντιστασιακούς που εντάχθηκαν στο κίνημα αργότερα και υπεισέρχεται σε μεγάλο βαθμό ο υποκειμενικός παράγοντας και οι πληροφορίες που δίνουν είναι δύσκολο να διασταυρωθούν και να τεκμηριωθούν.

 Μέσα απ’ αυτές τις δυσκολίες θα επιδιώξουμε να σκιαγραφήσουμε αυτή την ιστορική περίοδο ιδιαίτερα σημαντική και ελάχιστα γνωστή. Το εγχείρημα αυτό έχει σκοπό να ανοίξει αυτό το κεφάλαιο της σύγχρονης ιστορίας μας, σε μια περίοδο μάλιστα ιδιαίτερα δύσκολη και καμπής για τον τόπο.

 Η Αρκαδία στην πρώτη φάση της Αντίστασης, με την εισβολή των φασιστικών και ναζιστικών δυνάμεων, πλήρωσε μεγάλο φόρο αίματος. Πάνω από 600 είναι τα βεβαιωμένα θύματα και η έρευνα συνεχίζεται από τους Α. Πετρονώτη και Γ. Ζαχαρόπουλο και άγνωστο πόσοι οι τραυματίες.

                         

                                      Ο Νίκος Πλουμπίδης από τα Λαγκάδια της Γορτυνίας.

 Στις 28 Απρίλη 1941 τα ναζιστικά στρατεύματα φθάνουν στην Τρίπολη. Τους υποδέχονται με χειροκροτήματα καμιά 15αριά φιλοναζί ενώ οι υπόλοιποι Τριπολιτσιώτες παρέμεναν κλεισμένοι στα σπίτια τους ή προτίμησαν να απομακρυνθούν στην ύπαιθρο. Όπως αναφέρει ένας νέος άνδρας τότε ο γεωπόνος Στρατής Αθανασιάδης στον πλάτανο που δέσποζε στην κεντρική πλατεία ήταν καρφωμένο ένα χαρτί που έγραφε «Πατριώτες της Τρίπολης μην παραδίνετε τα όπλα σας, θα μας χρειασθούν για την αντίσταση ενάντια στο νέο κατακτητή». Μια ακόμα αναφορά έχουμε από τον Κ. Λυμπεράκη από τα Δολιανά Κυνουρίας «Το καλοκαίρι του 1943 ο Γ. Κοδέλας από τα Βέρβενα που ανέλαβε καπετάνιος λόχου του 11ου συντάγματος του ΕΛΑΣ εξόπλισε αρκετά καλά τους αντάρτες απ’ όπλα που είχαν μαζέψει και κρύψει τσοπάνηδες από Μύλους-Ανδρίτσα-Αχλαδόκαμπο εγκαταλελειμμένα από τους Εγγλέζους στη φυγή τους.

Στις 2 Μαΐου 1941 ένας 18χρονος μαθητής ο Ματθαίος Πόταγας από τη Βυτίνα με ένα πιστόλι πυροβολεί τους Γερμανούς έξω από το χωριό που κατευθύνονταν προς τον Πύργο, συλλαμβάνεται βασανίζεται από τους ναζί και εκτελείται επιτόπου.

            

                 ο Παρνωνίτης Αντάρτης Βαγγέλης Βέμμος από τα Ρουναΐκα Της Κυνουρίας.

 Από τις πρώτες αντιστασιακές πράξεις είναι η φυγάδευση των στρατιωτών του Εγγλέζικου εκστρατευτικού σώματος από τα παράλια της νοτιοανατολικής Πελ/σου, παρά τη ρητή γερμανική διαταγή ότι θα εκτελείται όποιος βοηθά στη διαφυγή. Έχουν καταγραφεί αρκετές περιπτώσεις σε Παρθένι-Ανδρίτσα-Πλατανα-Δολιανά και παραλιακή Κυνουρία.

 Η φυγή Κυβέρνησης και Βασιλιά αρχικά στην Κρήτη και μετά στο Κάϊρο οδήγησε στη διάλυση του βασιλομεταξικού δικτατορικού καθεστώτος, πρόλαβαν όμως να παραδώσουν τους περισσότερους πολιτικούς κρατούμενους στις δυνάμεις κατοχής. Πολλά στελέχη του καθεστώτος προχώρησαν σε συνεργασία με τις κατοχικές αρχές να αναφέρουμε στην Αρκαδία τον π. υπουργό Θ. Τουρκοβασίλη και τον νομάρχη Ι. Βουγιουκλάκη.

 Οι κατοχικές αρχές και η δωσίλογη κυβέρνηση που εγκατέστησαν πήραν άμεσα μέτρα για την παράδοση των κρατικών αποθεμάτων τροφίμων στους κατακτητές, την άμεση φορολόγηση της αγροτικής παραγωγής, την συγκέντρωση κάθε είδους όπλων και την αξιοποίηση των κατασταλτικών μηχανισμών της ασφάλειας και της χωροφυλακής. Η ωμή και τρομοκρατική καταπίεση, η παραπληροφόρηση, η περιφρόνηση κάθε ανθρώπινου δικαιώματος και η προοδευτικά αυξανόμενη εξαθλίωση και πείνα του λαού έναν είχε σκοπό, να «γονατίσουν» το λαό ώστε να αποδεχθεί την «Νέα Τάξη».

 Σ’ αυτή τη ζοφερή κατάσταση αριστερές και δημοκρατικές οργανώσεις, που είχαν πληγές βάναυσα από το μεταξικό δικτατορικό καθεστώς, πατριώτες αξιωματικοί και νέοι ξεκίνησαν να αντιπαρατεθούν στον πανίσχυρο άξονα. Πρώτο καθήκον η επιβίωση του Λαού, η στήριξη του φρονήματος και η οργάνωση της Αντίστασης. Ήταν αναμφίβολα καθήκοντα δύσκολα φαίνονταν ακόμα και ανυπέρβλητα αν λάβουμε υπόψη και την «ουδέτερη» θέση των ηγεσιών των κυρίαρχων προπολεμικών πολιτικών δυνάμεων «λαϊκών» και «φιλελευθέρων».

 Το ΚΚΕ, που ήταν παράνομο από το 1936 και στις φυλακές και εξορίες ήταν η πλειοψηφία των στελεχών του, κινητοποιεί όσες δυνάμεις είχε ελεύθερες και μαζί με δραπέτες κομμουνιστές θέτει ως σκοπό την ανασυγκρότηση του και την οργάνωση μετωπικών απελευθερωτικών οργανώσεων.

 Τον Μάιο 1941 γίνεται σύσκεψη στην Καλαμάτα όπου συγκροτείται αντιστασιακή ομάδα, τότε ή αργότερα παίρνει την ονομασία «Νέα Φιλική Εταιρεία». Σ’ αυτή συμμετέχει ο Αριστείδης (Ρούλης) Σαλαβράκος δικηγόρος απ’ την Τρίπολη με αντιδικτατορική δράση και αναπηρία στα πόδια από τα βασανιστήρια. Στα μέσα Ιουνίου γίνεται νέα σύσκεψη με συμμετοχή των στελεχών του ΚΚΕ Γ. Λαμπρινού και Μπάμπη Παναγόπουλου (Πατάκα) από το χωριό Στρίγκου της Τεγέας και συνδέονται με την κεντρική καθοδήγηση.

 Στην Τρίπολη ιδρύεται αντιστασιακή οργάνωση με το ίδιο όνομα Ν.Φ.Ε. και τη συμμετοχή του Ρούλη Σαλαβράκου. Στο ίδιο χρονικό διάστημα και στη Μεγαλόπολη ιδρύεται αντιστασιακή οργάνωση με το ίδιο όνομα με συμμετοχή μ ελών και οπαδών του ΚΚΕ και του Πολύβιου Ισαριώτη από το Αγροτικό Κόμμα. Γίνεται φανερό ότι και οι τρεις οργανώσεις είχαν άμεση σύνδεση.

           

            Ο Αλέκος Τσουκόπουλος έφεδρος ανθυπολοχαγός από του Τζίβα της Τεγέας.

 Το ίδιο διάστημα και ανεξάρτητα από την Ν.Φ.Ε., απ’ ότι γνωρίζουμε, ιδρύεται η νεολαιίστικη αντιστασιακή οργάνωση ΠΟΕΝ (Παναρκαδική Οργάνωση Ελευθέρων Νέων). Ιδρυτικά μέλη ήταν τα αδέλφια Αναστασόπουλοι (Χριστόφορος, Αρίσταρχος και Σαλώμη) γρήγορα η οργάνωση απλώθηκε στην Παιδαγωγική Ακαδημία, στα γυμνάσια και στους νέους. Είχε την διακριτική συμπαράσταση του τότε διευθυντή της Π.Α. μεγάλου παιδαγωγού Ευαγγέλου Παπανούτσου και του υποδιευθυντή Σπ. Παπαηλιού. Η δράση της οργάνωσης ήταν πολιτική, πολιτιστική και αλληλοβοηθητική και συνεχίσθηκε μέχρι το Φλεβάρη του 1943 που προσχώρησε στην ΕΠΟΝ.

 Στη Μεγαλόπολη όπως αναφέρει Κ. Παπακωνσταντίνου (Μπελάς) στο βιβλίο του «Η νεκρή μεραρχία» υπήρξαν δύο παράλληλες κινήσεις το φθινόπωρο του 1941. Η μία από αξιωματικούς με το πρόσχημα ότι διδάσκουν ιστορία άρχισαν μια θεωρητική στρατιωτική εκπαίδευση στα γυμνασιόπαιδα, δύο φορές την εβδομάδα, μετά όμως από 20-30, μαθήματα το «μυριστήκαν» οι Ιταλοί καραμπινιέροι και το απαγόρευσαν. Η άλλη κίνηση ήταν από την Ν.Φ.Ε. που έπιασε επαφές με μαθητές ατομικά στην αρχή και στη συνέχεια δημιούργησαν νεολαιίστικο αντιστασιακό πυρήνα που ενέταξαν στη δράση της Ν.Φ.Ε. Πέρα από τα δελτία τύπου, τις προκηρύξεις, την αλληλεγγύη οργάνωσαν ανοικτό εορτασμό της εθνικής εορτής στις 25 Μαρτίου 1942 στην πλατεία της πόλης.

 Στις αρχές Δεκέμβρη του 1941 στέλνεται εξόριστος στη Τρίπολη για λόγους θεραπείας στο σανατόριο το ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ Νίκος Πλουμπίδης, δάσκαλος από τα Λαγκάδια. Αυτός έρχεται σε επαφή με την οργάνωση του ΚΚΕ, συμμετέχει σε παράνομες συσκέψεις και βοηθά σημαντικά στην συγκρότηση και ανάπτυξη του ΕΑΜ στην Πελ/σο που ήδη είχε ιδρυθεί (27 Σεπτέμβρη 1941).

 Τέλη Γενάρη-αρχές Φλεβάρη του 1942 με τη βοήθεια των φακέλων της ασφάλειας και την ενεργό συμμετοχή ελληνικών φασιστικών μηχανισμών συλλαμβάνονται οι Σαλαβράκος και Τσιρίκος ηγετικά στελέχη, της οργάνωσης στην Τρίπολη, βασανίζονται από τους Ιταλούς καραμπινιέρους αλλά δεν «σπάνε». Με την παρέμβαση παραγόντων της Τρίπολης στον Ιταλό διοικητή Πελ/σου Τζελόζο ότι «αυτοί δεν θα φέρουν ευθύνη για ότι συμβεί» τους αφήνουν ελεύθερους. Όμως δεν μπορούν πια να εργάζονται για την Αντίσταση στην Τρίπολη. Ο Νίκος Πλουμπίδης ντυμένος σιδηροδρομικός φυγαδεύεται στην Αθήνα, ο Τσιρίκος στέλνεται στη Μεγαλόπολη και ο Σαλαβράκος στην Καλαμάτα που συλλαμβάνεται και εκτελείται από τους Γερμανούς τον Σεπτέμβριο του 1943.

                           

                     Ο Τάσης ο Ράφτης –Κακαβούλιας από το Άστρος της Κυνουρίας.

 Μια άλλη περίπτωση αποτελούν οι αξιωματικοί Βάσος Τσεκούρας μόνιμος λοχαγός και Αλέκος Τσουκόπουλος έφεδρος ανθυπολοχαγός από του Τζίβα Τεγέας, που ανοικτά μιλούν για αντίσταση έρχονται σε επαφή και εντάσσονται στο ΕΑΜ και μαζί με τον Γιάννη Πετρόπουλο (Μαυρογιάννη) τίθενται επικεφαλής του 11ου συντάγματος του ΕΛΑΣ όταν το 1943 αποφασίζεται να ξεκινήσει ο ένοπλος αγώνας.

 Τέλη ’41 ο δραπέτης κομμουνιστής Χρήστος Καραμπελιάς από την Αχαγιά της Πάτρας, η μάνα του οποίου καταγόταν από τα Ντουμινά (Βάθεια) του Καστριού, οργανώνει στο ΚΚΕ τρεις κατοίκους από Ανδρίτσα και Πλατάνα και μαζί με τον σταθμάρχη του σιδηροδρομικού σταθμού της Ανδρίτσας και τον καφετζή αποτελούν ΕΑΜ-ική οργάνωση που είναι μέρος δικτύου που συνδέει την Αθήνα με τις οργανώσεις της Βόρειας Κυνουρίας και τον Πάρνωνα που πολλά προσφέρει στη παράνομη διακίνηση αντιστασιακού υλικού, εφοδίων και ανθρώπων.

 Τέλος θα αναφέρω τον Λαμπρόπουλο Κων/νο ετών 30 οδηγό αυτοκινήτων από την Τρίπολη που εκτελείται 4 του Φλεβάρη 1943 στην Καισαριανή μαζί με τον Περρίκο Κων/νο αντισμήναρχο ε.α. αρχηγό της ΠΕΑΝ (Πανελλήνιας Ένωσις Αγωνιζόμενων Νέων) που ανατίναξε τα γραφεία της ναζιστικής οργάνωσης ΕΣΠΟ 20 Σεπτεμβρίου 1942.

Βιβλιογραφία

 Ο Μωριάς στα όπλα, Ηλ. Παπαστεριόπουλου

50 Χρόνια Μετά, Ευγ. Μαχαίρα

 Η Πελοπόννησος στο πρώτο Αντάρτικο, Κων. Μπρούσαλης

 Η Νεκρή Μεραρχία, Κ. Παπακωνσταντίνου (Μπελά)

 Κατοχικά, Κούλας Ξηραδάκη

 Τίμιοι Αγώνες 1940-49, Χρ. Κουτσούγερα

 Ανδρίτσα, ο σκληρός Δεκέμβρης του ’43, άρθρο «Καθημερινά Νέα» Π. Βέμμος.

Σχόλια Παν. Ι. Δ. Βλαχάκη :

Ο Παναγιώτης Ευαγ. Βέμμος είναι μαθηματικός. Κατάγεται από τα Ρουναΐκα της Κυνουρίας . Είναι γιος ενός από τους πρωτοαντάρτες του Πάρνωνα του Βαγγέλη Βέμμου. Συμμετέχει μια ζωή στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες. Το 1981 ήταν υποψήφιος βουλευτής με το ΚΚΕ στην Αρκαδία. Έχει γράψει πολλά άρθρα σε τοπικές εφημερίδες. Αυτά ξέρω γιατί από σεμνότητα δεν μου έδωσε βιογραφικό ούτε φωτογραφία . 

ΘΥΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΩΝ ΣΤΗΝ ΠΕΡΔΙΚΟΒΡΥΣΗ.

Χριστόφορος Β Νικολάου

 Γενάρης  2014

Ένα ποταμολίθαρο στο Κουί συγχωριανοί, μια πλάκα κι ένα καλέμι,

           ΕθΝIΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟI ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΘΥΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΩΝ.

Θα υλοποιηθεί η επιθυμία και ευχή του Χριστόφορου;;

 

Δε γινότανε να λείπουνε οι πρόγονοί μας απ' αυτούς τους αγώνες. Τούτος ο άγριος τόπος που βρεθήκανε και τα απροσκύνητα βουνά που τους περιζώ­νανε, καλλιεργήσανε τις καταβολές τους και σφυρηλατήσανε την πίστη και την αγάπη για τη λευτεριά και όλες τις ανθρώπινες αξίες.

Στην επανάσταση του Έθνους η προσφορά του Χωριού είναι ιστορικά καταγεγραμμένη και τεκμηριωμένη. Ο Αγιοπετρίτης οπλαρχηγός Αναγνώστης Κοντάκης στα απομνημονεύματά του, αναφέρει τον οπλαρχηγό Δημή­τριο Αγγελινό (πρόκειται ασφαλώς για το Δημ. Αγγελινά………… του οικισμού του Τσερβασιού στο μεγάλο απελευθερωτικό Αγώνα.

Επίσης, η εντολή του Αγιαννίτη στρατηγού Πάνου Ζαφειρόπουλου – Άκουρου - στον καπετάνιο Γρηγόρη Ηλιόπουλο, να πάρει άντρες από το Τσορβάσι, του Ρούβαλη και τα άλλα Καστριτοχώρια, δηλώνει ότι το Τσορβάσι είχε και μπορούσε να δώσει άντρες, που με κάποιο τρόπο είχανε γνωστοποιήσει την πρόθεσή τους να αγωνιστούνε για τη λευτεριά της Πατρίδας.

  Στην πολιορκία του Μοναστηριού από τον Ιμπραήμ και στη μάχη που ακολούθησε, στις 8 Αυγούστου του 1826, ανάμεσα στους άλλους υπερασπι­στές ήτανε και οι πάρα κάτω Τσερβασινοί μοναχοί, στους οποίους η Πολιτεία   απένειμε το βαθμό του αξιωματικού Ζ' τάξεως:

1) Παίσιος Ευαγγελής, 26 χρόνων.

    2) Συμεών Κουτζιούκος, 24 χρόνων.

    3) Χρύσανθος Χριστοφίλου, 19 χρόνων.

         

Στους Βαλκανικούς πολέμους το Τσερβάσι είχε τη συμμετοχή και το φόρο του:

1) Κων/νος Ν. Καρύμπακας, 1891-1912.

2) Στις επιχειρήσει του 1914-16, έλαβε μέρος ο Αγγελινάς Γεωργ. Δημήτριος και πέθανε στην Τρίπολη στις 7 Απριλίου 1914.

Στη Μικρασιατική Εκστρατεία:

1) Κυριαζής Θεοδ. Κωνσταντίνος (Χειμώνας), 1869 - 1921, δεκανέας, εξαφανίστηκε στο Ουτς Σεράι της Τουρκίας στις 5 Ιουνίου 1921.

2) Μπαζιάνος Κων. Ιωάννης, 1899 - ;, χάθηκε κι αυτός, δεν ξέρουμε που και

πότε ακριβώς.

Επίσης αγωνιστήκανε οι Ηλίας Ι. Φωτόπουλος, Σπύρος Ι. Γερούλης, Νι­κολής Γ. Γερούλης, Λεωνίδας Κουτσογιάννης, r. Στ. Λιλής κ.α. Μάλιστα, μερικοί ήρθανε από την Αμερική για να βοηθήσουνε την Πατρίδα.

Στο Αλβανικό Έπος η συμμετοχή της Περδικόβρυσης ήτανε μεγάλη, πο­λεμήσανε 10 άντρες. Σφραγίστηκε όμως με βαριές απώλειες, έπεσαν ηρωικά τρία παλικάρια της:

1) Αγγελινάς Ευσταθ. Ιωάννης, 1910 - 1940. Στρατιώτης του 80ου Συντ. Πεζικού, σκοτώθηκε στη μάχη, στην περιοχή Προγονατίου κοντά στο Τεπελένι, στις 23 Δεκεμβρίου 1940.

2) Νικολάου Ιωάνν. Χρήστος, 1913 - 1940. Δεκανέας, τραυματίστηκε θανά­σιμα στην ίδια μάχη. Όλη νύχτα ψυχορραγούσε στη σκηνή. Τον κρατούσανε στην αγκαλιά τους οι άλλοι Τσερβασινοί για να μην κρυώνει και του τραγου­δούσανε. . .

3) Νικολάου Θεοδ. ΚωνΙνος (Ντίνος), 1913 - 1941. Στρατιώτης στο 850 Σύ­νταγμα πεζικού. Τραυματίστηκε στη μάχη και πέθανε στο Α: Χειρουργείο     του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Άρτας, στις 4 Ιανουαρίου 1941.

                

          Στη Μάχη της Κρήτης ακόμη είχαμε θυσία:

1) Ευαγγέλου Ιωάν. Κωνσταντίνος (Κόκωτας). Εξαφανίστηκε στα Σφακιά

Χανίων στις 29 Μαίου 1941.

Το βαρύτερο τίμημα πλήρωσε η Περδικόβρυση στον εμφύλιο πόλεμο - σπαραγμό:

     1) Κυριαζής Γεωργ. Αλέξανδρος, 1920 - 1944. Εκτελέστηκε από τα Τάγμα-

τα Ασφαλείας στον Πλάτανο, τον Ιούνιο του 1944.

     2) Μαρινάκης Κων. Βασίλειος, 1926 - 1944. Εκτελέστηκε από 'εθνικόφρο

          νες' κοντά στον Άγιο Πέτρο, στις 2 Ιουλίου 1944.

     3) Νικολάου Ι. ΚωνΙνος, 1906 - 1944 και               .

     4) Χριστοφίλης Δ. Ιωάννης, 1920 - 1944, πιαστήκανε από αντάρτες στο

Χωριό και εκτελέστηκαν στις 20 Ιουλίου 1944, κοντά στον Άη Λια του Αγιο νικόλα.

5) Ευαγγέλου Π. Ευάγγελος, 1915 - 1948, πιάστηκε στο βουνό, καταδικά­στηκε σε θάνατο από το στρατοδικείο Τριπόλεως και εκτελέστηκε στην Τρί­πολη τον Απρίλιο του 1948.

6) Χρήστος Ευσταθ. Αγγελινάς, 1925-1948, στρατιώτης. Σύμφωνα με πλη­ροφορίες εκτελέστηκε κρυφά στη μονάδα που υπηρετούσε. Επίσημα, ο θά­νατός του αποδόθηκε σε ατύχημα.

Σ' όλες αυτές τις ηρωικές μορφές που πληρώσανε με τη ζωή τους τη δική μας ελευθερία και αξιοπρέπεια, πρέπουν τιμές που δεν τις δώσαμε.

 Ένα ποταμολίθαρο συγχωριανοί, μια πλάκα κι ένα καλέμι, στο Κουί. Τους το χρωστάμε.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ .

O Χριστόφορος Βασ. Νικολάου γεννήθηκε στην Περδικόβρυση (Τσερβάσι) το 1947. Πήγε στο δημοτικό σχολείο του χωριού του, στο γυμνάσιο του Περιστερίου Αθήνας και στο λύκειο του Αγίου Νικολάου Καστρίου. Μπήκε στην Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή Αθηνών απ' όπου και πήρε πτυχίο γεωπόνου και οινολόγου. Άσκησε το επάγγελμα του Oινολόγου και εμπόρου γεωργικών εφοδίων.    

   Παντρεύτηκε τη συμμαθήτριά του στο λύκειο Μαίρη Μενελάου Καπράνου με την οποία απέκτησε δύο παιδιά. Σήμερα είναι συνταξιούχος. Ασχολείται με γεωργία, κηπουρική, μαστορέματα - κατασκευές, μουσική, λογοτεχνία και ιστορία.

   Αγαπά και πονά ( απο το γεωπόνος) - πολύ τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε….

ΣΤΩΝ ΑΘΑΝΑΤΩΝ ΤΙΣ ΚΟΡΦΕΣ.

 

Μήτσιος Ι. Περδικάρης

Γενάρης  2014

                 Στων Αθανάτων τις Κορφές.

Βουβός ο άνεμος ετούτο το πρωί,

ο ήλιος νωθρός ακόμα,

δεν ζεσταίνει, πως ν' ανεβείς`

σε τούτα τα σκαλιά.

Ποιός περιμένει. Αγαπημένα,

πρόσωπα κοιτάω να 'δώ στο πλήθος

τριγύρω, σε δέντρα, σε πουλιά,

στο θρόισμα να σ άκουγα των φύλλων.

Αχνάρια οι πέτρες, τα βουνά,

Ανάσα σου ο ουρανός, ο αγέρας,

Ματιά σου η θάλασσα, η βροχή.

Κλήμα, σταφύλι, μια ευχή!!!

Κρασί και λάδι στη χοή,

πηλός και κρύσταλλο νερό

Η αρχή.

Κλείνω τα μάτια μου

σφιχτά σαν αγκαλιά..

για πάντα να σε βρίσκω εκεί..

Η μάνα μου ξεπροβοδά

και η νόνα στο κατώφλι (και η Γιαγιά προσμένει)

καρτερεί,

δίπλα ο γέρος ο παππούς

κι αυτοί που δεν γνωρίζω..

Σύντροφοι σου που ήρθανε

να φύγετε μαζί

για τις κρυφές τις κορυφές

τα ουρανοπιασμένα τα βουνά

που αθάνατοι μονιάζουν...

                                   Σχόλια Παν Βλαχάκη.

1) Επειδή κάποιοι ανιστόρητοι ανακινούν την «θεωρία των δυο πόλων» για να πιαστούν από τα μαλλιά επειδή τους πνίγει η μπόχα των σκανδάλων τους, αναρτώ το ποίημα του συμπατριώτη και φίλου μου. Γράφω δυο αράδες στη μνήμη των γενναίων των Ανυπότακτων του Δεύτερου Αντάρτικου. Που ήρθαν αντιμέτωποι με κάποιους άλλους γενναίους αλλά όχι ανυπότακτους !! Έλληνες εναντίων Ελλήνων η κατάρα της φυλής !!!!!!!!!! …

2) Το Γενάρη του 1949 στη μάχη του Αγιοβασίλη της Κυνουρίας έλαβε μέρος και ο πατέρας του Μήτσιου του Περδικάρη. Ο 15χρονος τότε Γιαννάκος. Από τον μακρινό παγωμένο Καναδά ο Μήτσιος μου έστειλε αυτό το ποίημα στη μνήμη του πατέρα του.

                     

                                Οι πηγές  στον Αγιοβασίλη ΦΩΤΟ Γιώργου Διαμαντάκου.

   

3) Όταν ο Γιαννάκος Περδικάρης παρουσιάστηκε στην Ορεινή Μελιγού, στο μεγάλο Παρνωνίτη - από τη μεριά της Λακεδαίμωνας - καπετάνιο, τον Ήρωα Τάκη Γεωργόπουλο εκείνος τον προέτρεψε να γυρίσει στο σπίτι του. Ο Μικρός επέμενε πως δεν γύριζε με τίποτα και εξήγησε στον καπετάνιο τους λόγους που βγήκε στο βουνό. Τότε ο Γεωργόπουλος του είπε γελώντας θα είσαι η αλογοουρά του λόχου!! Τον είχε σαν παιδί του σε όλες τις αποστολές και τον προστάτευε.

Ο Μικρός αντρώθηκε στον αγώνα. Στην αρχή ήταν βοηθητικός μετά έλαβε μέρος σε πολλές επιχειρήσεις του Δεύτερου Αντάρτικου !! Ήταν από τα μικρότερους σε ηλικία μαχητές του Δ.Σ. στο Μοριά !!!

Ο Μικρός σταυρώθηκε πολλές φορές γιατί ήταν από την μεριά των ηττημένων!! Τον σταύρωσαν στον Αγιοβασίλη, στο Λεωνίδι, στον Αργολικό κόλπο - δεμένο πίσω από το αρματαγωγό ΑΞΙΟΣ, στο Ανάπλι ,στην Ποσειδώνια, στη Λέρο και στο φοβερό ανθρωποφάγο στρατοδικείο της Τρίπολης !!

         

                                                   

Ο μικρότερος αντάρτης << Της Νεκρής Μεραρχίας >> επέζησε !!  Εδώ γλεντάει στο πανηγύρι του Αγιολιά στο Στόλο της Κυνουρίας . ΦΩΤΟ Μήτσιου του Περδικάρη.

Ας μου επιτραπεί από τον συμπατριώτη μας συγγραφέα κ Χρ Κυρκιντάνο, να παραθέσω δυο γραμμές από το «ΚΡΑΣΙ ΤΟΥ ΝΤΑΡΜΟΥ».

:….Μεσοπέλαγα μέσα στη θάλασσα, είκοσι επτά του Γενάρη, χειμώνας καιρός. Το καράβι τραβούσε κατά τ' Ανάπλι και μ' έσερνε, δεμένο στο συρματόσκοινο Πολεμικό καράβι, ο «Αξιός». Παιδί εγώ, μόλις κλεισμένα τα δεκαέξι. Νύχτα, σκοτάδι, κι η θάλασσα παγωμένη, φαρμάκι…….

.

Και ένα ακόμα… Απάντηση του Γιαννάκου στον παλιό εχθρό του Κώστα Λουμάκη όταν αυτός ήταν Νομάρχης Αρκαδίας στην εθνοσωτήρια Εθνική κυβέρνηση – χούντα !!!

- Έρχονται οι σκοτωμένοι στον ύπνο μου, στρατηγέ, με τα αίματα και γυρεύουν μνημόσυνο. Να μη τους ανάβω ένα κερί; …………!!!!!!!!!!!

ΘΥΜΆΜΑΙ ΘΥΜΆΜΑΙ ...

       Θυμάμαι Θυμάμαι....

   

 Κώστας Σ. Ιατρίδης.

                

Θυμάμαι αρκετά από εμάς, εκείνα τα ξυπόλητα χωριατόπαιδα, που ακούραστα τρέχαμε συνέχεια στα χωράφια και στους δρόμους χωρίς να νιώθουμε ούτε βαριεστιμάρα, τη λένε τώρα α ν ί α, ούτε ανυπόφορη κούραση ούτε απογοήτευση. Συνηθίζαμε από μικρά παιδιά εκεί στο χωριό μας να α γ α π ά μ ε και τα παιχνίδια και τις προσπάθειες για επιβίωση και τον ήλιο που μας χάριζε το φως και τον α γ ώ ν α που κάναμε να υπερβούμε τις παντοειδείς δυσκολίες. Θυμάμαι που οι μεγάλοι, οι ενήλικες, συχνά μας έλεγαν α σ ί γ η τ α πλάσματα. Μάλλον επειδή παρουσιάζαμε κάτι που δεν ταίριαζε με τη σ ι γ ή , την ησυχία , που εκείνοι την είχαν τόση ανάγκη , μετά από τις τόσες κουραστικές χειρονακτικές δουλειές που τους τσάκιζαν το σώμα και το ηθικό τους.

         

Ακούγαμε πολλά , αλλά δεν είχαμε καιρό ούτε να σκεφτούμε ούτε να ησυχάσουμε! Κάτι που μας φαινόταν πολύ παράξενο ήταν αυτό που μερικοί μας έλεγαν συνέχεια : " Να μάθετε γράμματα, αλλά να μην περιοριστείτε να πηγαίνετε πάντα με το σταυρό στο χέρι! Η πολλή τιμιότητα θεωρείται βλακεία! Η ζωή είναι γεμάτη ψευτιές και υποκρισίες ! Όσο ν ω ρ ί τ ε ρ α το καταλάβετε, τόσο κ α λ ύ τ ε ρ α για σάς! " Με τον καιρό μαθαίναμε πολλά και διάφορα. Βλέπαμε ότι δίπλα μας παρουσιάζονταν διαρκείς ταλαντεύσεις ανάμεσα στην πρόοδο και την οπισθοδρόμηση. Διαπιστώναμε ότι είχαμε μερικές υπολογίσιμες ήττες στη μάχη ανάμεσα στο φ ι λ ό τ ι μ ο και την α ν α ι σ θ η σ ί α , την ανεκτικότητα , τις κ λ ε ψ ι έ ς και τη μ ι σ α λ λ ο δ ο ξ ί α. Αργότερα βλέπαμε ότι ήταν πολλά τα α ξ ι ο μ ί μ η τ α, αλλά και αρκετά τα αξιοκατάκριτα. Αργότερα μαθαίναμε συνέχεια για τις δωροδοκίες, τις παντοειδείς κλεψιές , τις υπεξαιρέσεις και τις πλαστογραφίες... Παρατηρούσαμε ότι μερικοί έδειχναν γκρινιάρηδες.

 Διαπιστώσαμε ότι πολλά από εμάς τα χωριατόπαιδα πεισματώσαμε και δεν κατεβάζουμε ποτέ το βλέμμα από τον ορίζοντα. Δεν το " βάζαμε κάτω " και δεν παύαμε να προσπαθούμε να παραμένουμε τίμιοι και να αναζητούμε φως στο μέλλον. Διαπιστώναμε ότι υπήρχαν και πολλοί που επέλεγαν και διατηρούνταν τίμιοι και αγωνιστικοί μέχρι το τέλος της ζωής τους. Ήταν πολλοί εκείνοι που ιδανικό τους παρέμενε πώς θα καταφέρουν να υπάρξουν χωρίς να χάσουν ούτε την τ ι μ ι ό τ η τ α ούτε την ε ι λ ι κ ρ ί ν ε ι α που τούς είχαν διδάξει και στο σπίτι και στο σχολείο.

Πολλοί από εμάς είχαμε συνηθίσει να εκλαμβάνουμε τον καθημερινό αγώνα ως αυτονόητη συνθήκη ζωής. Ο αγώνας για τον αγώνα! Μάς άρεσε η διαφάνεια, ο ήλιος. . . Συνεχίζαμε να ελπίζουμε ότι ο ο ρ ί ζ ο ν τ α ς θα καθαρίσει, θα φύγουν οι ομίχλες και θα δούμε πάλι τον ήλιο της χαράς, της τιμιότητας, της αγωνιστικής διάθεσης . . . . Μπορεί να μην κάναμε πολλά λεφτά που ίσως θα μας άρεσε να τα επιδεικνύουμε. Μπορεί να μην πιάσαμε μεγάλες θέσεις για να επιδειχτούμε. Μπορεί να μην θελήσαμε να μπούμε σε μερικές και διάφορες περίπλοκες περιώνυμες κ λ ί κ ε ς και κερδοφόρες ομάδες που στόχευαν σε πολλά και ανομολόγητα κέρδη και επωφελήματα κάθε μορφής.

               

 Πολλοί είμαστε εκείνοι που ε π ι λ έ ξ α μ ε και π α ρ α μ ε ί ν α μ ε σε αρκετά χαρακτηριστικά, όπως εκείνοι οι τότε αγράμματοι συγχωριανοί συμπολίτες μας. Μάς άρεσε να μείνουμε απλοί , ανοιχτοί, κοινωνικά προσεγγίσιμοι με τον απλό, τον συνηθισμένο πολίτη και α π ο λ α μ β ά ν ο υ μ ε την ομορφιά και την ωραιότητα της κοινωνικής απλότητας, της μετριοπάθειας και της καθημερινής συνηθισμένης συναναστροφής με τους άλλους , τους όμοιούς μας , που είναι πάρα πολλοί. Μπορεί να σάς φαίνεται κάπως παράξενο, αλλά εμείς δεν μετανιώσαμε!