ΑΝΤΑΡΤΑΚΟΣ.

Μήτσιος Ι. Περδικάρης

Γενάρης  2017.

Εκεί που κάποτε θα ήταν δάση και πηγές εκεί που ήταν εκκλησάκια και η Στραβόραχη, τότε ακούστηκε -την άκουσες;- η πρώτη τότε άχνα τότε η φαρμακωμένη ''βοήθεια με κυνηγούν'' φαντάσματα τώρα της νύχτας εκεί που βλάστησαν. τα λόγια σου μες στα ερείπια, στα τρελλάδικα δολοφονούν τους φύλακες. Όσοι θα βρουν τη χλόη στα μάτια των παιδιών ας θυμηθούν μαχαιροβγάλτες μες στ' αηδόνια ας θυμηθούν τον πατέρα μου εξόριστο στη Λέρο όταν του κλέβανε την νιότη οι φασίστες και τον τριγύριζαν γυμνό σε κάρο μες στους δρόμους να φτύνουνε οι θεατές..

 Στο δρόμο για το θάνατο και για την εξορία καθώς λιγόστευαν οι φίλοι κι οι στρατοδίκες δίκαζαν γραμμή κάθε άντρα στην αγχόνη, είδες κι εσύ να στερεώνουν το χρησμό, στα αίματα κι η Πύλη που περάσαμε μαζί να 'ναι μονάχα πέρασμα φονιάδων...

Με το ένα πόδι αργώ πια να σε φτάσω κι όταν κουρνιάσει το σούρουπο στα ελάτια κουρούνα, ο θανατάς διαλέγει ποιανού ζωή θ’ αρπάξει, στα μάτια δεν αργεί η θολούρα να παγώσει.

 Μιά κόκκινη κλωστή, αγία γραφή γραμμένη στα σύννεφα η αυγή. Κι ως που να πω μια προσευχή, δυό λέξεις τραχειές για τούς φονιάδες, και την πληγή που κακοφόρμισε στην λάβρα του Αλωνάρη, της σφήκας το πικρό νερό, μεστό το μαυραγάνι, ασήκωτο δεμάτι, ξόρκι το ζυμωτό ψωμί ριγμένο σε φούρνο στο χωριό, γονατιστή σταυροκοπιέται η γριά για να προλάβει πριν στο σταυρωμένο πρόσφορο οι Λύκοι κάνουν μαγκανιές για να ματιάσουν το σκυλί μας, κι από μακριά ακούστηκε η φωνή πού έσκουξε αξούριστος ο γέρος να δείχνει το δεντρί που τούς κρεμάγαν...

 Να πάρεις χώμα, χώμα από το μνήμα μας !!! Για φυλαχτό και ξόδι, θυμήθηκα τούς στίχους Να μου λες ....Μπαλώματα, ραφές, γραφιάδες Το ρούχο σου αλλάζει σώμα Σε γυροφέρνουνε φονιάδες Και εσύ πεσμένη σ΄ ένα κώμα. Λύσαν τούς κάβους κι όλα πάνε Μικρά σπιτάκια με τα σκεύη Οι ναυαγοί σε χαιρετάνε.

 Αχ!!! Μήτσιο η Ελλάδα φεύγει…

Οι πηγές  στον Αγιοβασίλη ΦΩΤΟ Γιώργου Διαμαντάκου.

Σχόλια Παν. Δ. Βλαχάκη.

1) Στη μνήμη των Ανυπότακτων που έπεσαν στη μάχη του Αγιοβασίλη  τον Γενάρη του 1949.

Οι Λοκατζήδες σκότωναν αιχμαλώτους σε όλη τη διαδρομή !!! Ο αξιωματικός που είχε χάσει τη μάχη της Στραβόραχης εκτελούσε ασύστολα. Μόνο ο τότε ταγματάρχης Κώστας Λουμάκης κράτησε τους αιχμαλώτους. Ακόμα και πίσω από κάβους έδεσαν αιχμαλώτους. Ο Γιαννάκος ήταν νέος από τους ποιο μικρούς αντάρτες Φορούσε μια μάλλινη φανέλα που δεν τον άφησε να πάθει υποθερμία έτσι έφτασε μισοπεθαμένος στο Αναπλι όπου τον διαπόμπευαν γυμνό στους δρόμους τα χαμίνια της Αργολίδας……

Να τα κάνουμε τρακτέρια να οργώνουμε τη γης........ Ο Γιαννάκος με το καινούργιο τρακτερ.

2) Από το «ΚΡΑΣΙ ΤΟΥ ΝΤΑΡΜΟΥ». Χρ Κυρκιντάνου. 

:….Μεσοπέλαγα μέσα στη θάλασσα, είκοσι επτά του Γενάρη, χειμώνας καιρός. Το καράβι τραβούσε κατά τ' Ανάπλι και μ' έσερνε, δεμένο στο συρματόσκοινο Πολεμικό καράβι, ο «Αξιός». Παιδί εγώ, μόλις κλεισμένα τα δεκαέξι. Νύχτα, σκοτάδι, κι η θάλασσα παγωμένη, φαρμάκι……

- Έρχονται οι σκοτωμένοι στον ύπνο μου, στρατηγέ, με τα αίματα και γυρεύουν μνημόσυνο. Να μη τους ανάβω ένα κερί; ………!!!!!!!!!!! Απάντηση του Γιαννάκου στον παλιό εχθρό του Κώστα Λουμάκη όταν αυτός ήταν Νομάρχης Αρκαδίας στην εθνοσωτήρια Εθνική κυβέρνηση – χούντα !!!