ΠΑΡΝΩΝΑΣ ΤΑΫΓΕΤΟΣ

 

Σπυρίδων Αθ. Κωνσταντέλος

       Καστρίτης Λ. Ποιητής 

Ο Σπύρος μας χάρισε ένα ακόμη ποίημα στο ύφος των δημοτικών τραγουδιών. Ζώντας μέσα στη φύση, δύσκολα φεύγει από το Καστρί. Βλέπει και χαιρετά κάθε μέρα τον Πάρνωνα. Επισκέπτεται και το σκληρό βουνό τον Ταΰγετο. Καμιά φορά κουβεντιάζει μα τα βουνά του. Ο Πάρνωνας θυμάται σαν γέρος τις παλιές καλές μέρες που έζησαν τα παιδιά του. Δυστυχώς τα παιδιά του σκόρπισαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Ο Ταΰγετος διαπιστώνει την σκληρή πραγματικότητα. Δεν το βάζει όμως κάτω. Επενδύει στην πίστη και στους αγώνες των παιδιών του. Είχε και έχει και αυτός παλικάρια Ο Πάρνωνας, ο Μαλεβός μας το προπύργιο των κοινωνικοαπελευθερωτικών αγώνων συμφωνεί μαζί του. Ενθαρρύνει και βεβαιώνει τα παιδιά του ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες. Στους χαλεπούς καιρούς ο λαϊκός ποιητής είναι αισιόδοξος. Ας συμμεριστούμε την αισιοδοξία του ΠΑΡΝΩΝΙΤΗ Σπύρου. 

                    Από αυτή την οπτική γωνία βλέπει κάθε πρωί ο Σπύρος τον Πάρνωνα .

Ταΰγετος   Πάρνωνας    Σιγολαλούν τα δυο βουνά 

Ταΰγετος και Πάρνωνας

τα δυο βουνά στ’ αγνάντιο

γλυκολαλούν, σιγολαλούν

ρωτάει το ένα το άλλο.

Πάρνωνα, γέρο-Πάρνωνα

μαρμαροθεμελιωμένε,

πες τι θωρείς απ’ τα παλιά

και εγώ αναθυμιέμαι.

Βλέπω ανδρειωμένους να περνούν

σε μαρμαρένιες στράτες,

βλέπω κοπέλες σε χορό

που μοιάζουν σαν νεράιδες

Πες μου και εσύ Ταΰγετε

απ’ το επτάκορφό σου,

τι βλέπεις τώρα, τι ακούς

ποιο ειν’ το παράπονό σου.

Βλέπω τους δύσκολους καιρούς

σαν να ’ρθαν τα γραμμένα

μαύρη αντάρα σκέπασε

όλα τα περασμένα

Μα όσο περνάει ο καιρός,

η πίστη δυναμώνει

και όποιος μπροστάρης θα σταθεί,

Δόξα τον στεφανώνει.