ΗΤΑΝ O ΛΟΥΦΟΛΙΑΣ......

  

                 Γράφει                          

 Ο Γιάννης Γρηγ. Κουρόγιωργας.

 Αγιαννίτης της διασποράς.

Hταν ο Λουφολιάς « ο Τρελός του χωριού »; © που όλοι τον θέλαμε …► 1

Ο Λουφολιάς ήταν ένας σπάνιος λαϊκός άνθρωπος, σε κάθε κοινωνία δεν υπάρχουν πολλοί τέτοιοι ή υπάρχουν πολλοί λίγοι ή ελάχιστοι, που ζούσε μόνος του το δικό του κόσμο και τον απολαύανε, βασικά αντίθετος στο κάθε συνηθισμένο τρόπο ζωής.

Η κοινωνία του τον έκανε τον «τρελό του χωριού», αφού όπως λέγανε κάθε χωριό πρέπει να έχει τουλάχιστον ένα τρελό και άμα δεν έχει πρέπει να τον φτιάξουμε. Είμαστε τυχεροί μερικοί που τον γνωρίσαμε από κοντά και μας έδειξε με το δικό του απλό τρόπο ένα διαφορετικό τρόπο ζωής χωρίς φόβο. Είμαστε άτυχοι που ο Λουφολιάς δεν έζησε στο περιβάλλον του Καζαντζάκη, που θα τον έκανε χωρίς αμφιβολία ένα νέο Ζορμπά. ►2

Ο Λουφολιάς όταν τον έκανες παρέα ήταν ένας πολύ ευχάριστος, χαμογελαστός άνθρωπος και περισσότερο όταν τον κέρναγες ένα ποτηράκι κρασί ή του έδινες ένα τσιγάρο ή μετά από λίγο παζάρι δύο τσιγάρα, ήταν πολύ γλυκός και συμβιβαστικός, "ναι καμαράκι  μου , έτσι είναι όπως τα λες " " μπράβο καμάρι μου έτσι είναι",    δεν είχε σημασία τι έλεγες συμφωνούσε σε όλα.

Σου έλεγε ευχαριστώ με το δικό του τρόπο. Δεν είχε εχθρούς και όλοι ήθελαν την φιλία του, σαν να του έλεγαν με άλλο τρόπο ότι καλά έκανε και ζούσε με το δικό τρόπο το δικό του κόσμο που αυτοί δεν μπορούσαν να ζήσουν. Ο Λουφολιάς στην πραγματικότητα δεν είχε φίλους, δεν έκανε παρέα με κανέναν και ζούσε μόνος του.

Πολλοί τον χρησιμοποιούσαν για βαρειές δουλειές που χρειαζότανε πλάτη. Ήταν πολύ δυνατός αφού τα τρουμπούσκια ►3 του Κατσιανού, μεγάλα ξύλα για σχίσιμο, τα πήγαινε από την δεξαμενή δίπλα στου Καραματζάνη σήμερα, στη κορδέλα δίπλα από τα ενοικιαζόμενα δωμάτια του Φούντα σήμερα - μόνος του. Για τα ίδια τρουμπούσκια άλλοι έπρεπε να είναι 3-4 μαζί, χωρίς καμιά υπερβολή το έχω δει με τα μάτια μου.

 Κάποτε είχε θυμώσει με κάτι και τον βαστάγανε 4-5 άντρες και ένας από αυτούς ήταν ο μακαρίτης Λυσσαίος, ►4 για όσους θυμούνται πόσο δυνατός και γεροδεμένος ήταν ο Λυσσαίος (όπως θα δούμε παρακάτω).

Από την άλλη μεριά όταν θύμωνε, γιατί ήταν μεθυσμένος ή δεν είχε να πιεί ένα ποτηράκι ή δεν είχε να καπνίσει ένα τσιγάρο ή για άλλους άγνωστους λόγους. Πολλές φορές ήτανε βαλτός από μερικούς συγχωριανούς για να κάνουν πλάκα τον κουτρίζανε. Γινότανε πολύ εριστικός και δεν υπολόγιζε τίποτα και κανέναν. Άρχιζε το υβρεολόγιο με πολύ έντονο τρόπο με τα πιο γνωστά : « Κηφήνες, Κολαντεράδες, Φαγάδες... Πολλές φορές και χωρίς λόγο πέρναγε και έβριζε τους πάντες και τα πάντα με πολύ άσχημο τρόπο και γι΄ αυτό γινότανε «ο τρελός του χωριού.»

Είναι πολλές οι ιστορίες για το Λουφολιά και όλοι δεν τις ξέρουμε όλες. ►5

Θέλω να θυμίσω μερικές, που για μένα ήταν οι πιο έντονες, και ίσως έχουν κάποια σχέση με τον "Aστυνόμο του Αγιάννη". Του είχαν δώσει και ένα καπέλο χωροφύλακα, χωρίς κορώνα, που το φόραγε πότε - πότε . Μάλλον θα πίστεψε ότι ήταν πράγματι ο αστυνόμος του Αγιάννη και η εξουσία που σε όλη του τη ζωή αντιμαχότανε τον ξεγέλασε έστω και προσωρινά και τον έκανα να δείξει τον άσχημο εαυτό του.

Κείνο το καλοκαίρι που έγινε "Αστυνόμος του Aγιάννη" ήταν περισσότερο εριστικός από άλλοτε. Μια ημέρα θυμάμαι, δεν ξέρω πως είχε αρχίσει η φασαρία από την αρχή. Πήγαινα στου Φούντα το μαγαζί και ο Λουφολιάς ήτανε έξαλλος πάνω από την Κορδέλα του Κατσιανού. Έβριζε με δυνατές φωνές όλους «Κηφήνες, Κολαντεράδες, Φαγάδες » πότε - πότε πέταγε πέτρες και φαινότανε ότι εκείνη την ημέρα θα είχαμε καλό θέαμα.

Πολλοί συγχωριανοί καμιά 20-30 άτομα περίπου καθόντουσαν απέναντι και χαμηλά έξω στου Φούντα και στου Τρυποσκούφη (Καραμάτζανη σήμερα) τα μαγαζιά και περίμεναν τη συνέχεια. Όταν έριχνε τις πέτρες μπαίναμε μέσα στα μαγαζιά.

 

Ο Λουφολιάς στην Παναγία τη Λάκκα. Φωτογραφία Νίκου Δημ Άρχοντα.

Ο Λουφολιάς πολύ έξαλλος συνέχιζε το υβρεολόγιο, όπου έφτασε το λεωφορείο από την Τρίπολη. Τότε είχαμε δύο λεωφορεία την ημέρα, δεν υπήρχαν ακόμα ιδιωτικά αυτοκίνητα, πέρναγαν το πρωί και το απόγευμα και συναντιόντουσαν στον Αγιάννη, το ένα πήγαινα πάνω και το άλλο κάτω.

Κατέβηκε ο Λουφολιάς από την κορδέλα ψηλά που ήτανε και πήρε δύο μεγάλα ντρουμπούσκια και έκλεισε το δρόμο για να μην περάσει το λεωφορείο.

Όλοι κοίταγαν για "το ευχάριστο θέαμα” και δεν έκαναν τίποτα να σταματήσουν τα χειρότερα, όλα ήταν στη διάθεση του "τρελού "Λουφολιά.

Εγώ καθόμουνα στου Δαφνόπουλου το μπαλκόνι, απέναντι από την κορδέλα του Κατσιανού, κοντά στο θέαμα και έλεγα μόνος μου ότι χανότανε μια καλή ευκαιρία για να κάνω μια καλή ταινία, αλλά δεν είχα κάμερα.

Όταν ο οδηγός ήταν έτοιμος να φύγει, αφού έχει φορτώσει ξεφορτώσει ότι είχε, πήγε προς το έξαλλο Λουφολιά να του πει να ανοίξει το δρόμο. Ο Λουφολιάς του τραβάει μια κλωτσιά στο πόδι και του σχίζει το παντελόνι, είχε στις αρβύλες δεμένες τις σόλες με σύρματα. Αγριεύει ο οδηγός, εύσωμος

και ψηλός άντρας, ►6 και όρμισε να κτυπήσει το Λουφολιά. Ο Λουφολιάς, εγώ είμαι ο αστυνόμος εδώ, δεν θα περάσεις εγώ διατάσσω.

Τρέχουν πια και πολλοί οι συγχωριανοί να πιάσουν το Λουφολιά για να γλυτώσει ο οδηγός, ξέρανε καλά τι θα γινότανε. Φεύγει ο Λουφολιάς τρεχάλα πάνω από την κορδέλα του Κατσιανού, πάνω από τα τελευταία σπίτια, και πήγαινε κατά το Κουτρί να περιμένει το λεωφορείο!

 Πολύς κόσμος ακολουθούσε κοντά από το δρόμο για το θέαμα « δεν είχα κάμερα…»  Από ψηλά τρέχοντας ο Λουφολιάς έβριζε και πετροβολούσε Κηφήνες, Κολαντεράδες… Το λεωφορείο ερχότανε σιγά σιγά πίσω από το κόσμο, ο οδηγός είχε καταλάβει πια τον κίνδυνο και φοβότανε να φύγει με το Λουφολιά ελεύθερο να το παρακολουθεί πετροβολώντας το.

Τελικά στο Κουτρί, εκεί δίπλα στη πλάκα του σχολείου, τον πιάσανε 4-5 άτομα. Ο ένας ήταν ο Λυσσαίος και μετά δυσκολίας τον κρατάγανε κάτω θυμάμαι μισοσηκωνότανε πότε - πότε και τους κλώτσαγε όσο μπορούσε. Όταν πέρασε πια το λεωφορείο τον αφήσανε. Ο Λυσσαίος του έδωσε ένα τσιγάρο για να ηρεμήσει !!

Ο Λουφολιάς έφυγε για το σπίτι του σκυφτός χωρίς μαγκούρα, κάπου την είχε χάσει, είχε τα χέρια πίσω στη πλάτη. Φαινόταν κάπως ηττημένος από τους Κολαντεράδες μέχρι αύριο πάλι. Είχαμε όλοι καλό “θέαμα” κείνη την ημέρα από τον « Τρελό του χωριού.»…

Μια φορά καθόμαστε στη πλατάνα του Αγιώργη  ντάλα μεσημέρι και νάτος γελαστός και χαρούμενος ερχότανε ο Λουφολιάς , μερικοί έξυπνοι του αφού του δώσανε ένα τσιγάρο και τον κουρτίσανε. Τι αστυνόμος είναι δεν τηρεί την ησυχία κλπ . Τον βάλανε να χουγιάξει τον Ζούπα έναν ηλικιωμένο Αθηναίο συγγενή του Κατσούλη. Ο άνθρωπος καθότανε στο σπίτι του Κατσούλη κοντά στη πλατάνα.

Ο Λουφολιάς άρχισε Κηφήνας Κολαντεράς και άλλο υβρεολόγιο για πολλή ώρα που ο πήγαινε πέρα δόθε από την Πλατάνα μέχρι κοντά στο μπαλκόνι του σπιτιού και από πάνω από το σπίτι στο δρόμο. Συνέχιζε το γιουχάισμα που ο άνθρωπος φοβισμένος κλείστηκε μέσα στο σπίτι και περίμενε τα χειρότερα!

Τελικά κατάλαβαν την μ.....α τους και αφού αρχίσαμε και μερικοί άλλοι να διαφωνούμε γι αυτό που γινότανε, δώσαμε 2-3 τσιγάρα στο Λουφολιά και τον σταματήσαμε από το "θέατρο" που είχαν στήσει.

Άλλη μια φορά η σχεδόν ίδια παρέα με την προηγούμενη με την ίδια διαδικασία αφού του δώσανε ένα τσιγάρο, τι αστυνόμος είναι κλπ τον κουρτίσανε να τσακωθεί με το μπάρμπα Νικόλα το Λάλα. ►7

 Ο Λάλας ήταν και αυτός μοναχικός άνθρωπος, πιο κοντός από το Λουφολιά αλλά γεροδεμένος με μεγάλο μουστάκι λίγο αξύριστος και ακούρευτος ντυμένος με μεγάλα παλιόσκουτα,  που άμα τον έβλεπες την νύκτα μπροστά σου και δεν τον ήξερες θα πάθαινες συγκοπή σίγουρα.

Ο Λάλας ερχότανε από το σπίτι του πάνω από την ταβέρνα το Θοδωράκη στη επάνω μεριά της πλατείας του Αγιώργη. Από εκεί του επιτέθηκε ο Λουφολιάς και αφού γίνανε μαλλιά κουβάρια για κάμποση ώρα και οι δυό ματωμένοι βαρειά φτάσανε στις πλατάνες κοντά στη ταβέρνα του Μακαρούνα σχεδόν αναίσθητοι μουγγρίζοντας δυνατά!! ►8

Φυσικά η παρέα δεν έκανε τίποτα για να τους σταματήσει αλλά ούτε και μπορούσε να κάνει τίποτα ανάμεσα στα δυό θεριά. Τότε και οι δυο πετσοκόπηκαν και κανένας δεν νίκησε! Ο Λάλας εξαφανίστηκε για κάμποσο καιρό βαρειά πληγωμένος και ο Λουφολιάς πρώτη φορά κατάλαβε ότι κάποιος μόνος του αντιστάθηκε και δεν τον νίκησε, όταν τις έτρωγε από πολλούς δεν τον πείραζε.

 

Αγιάννης,1 το σημείο της πλατείας του Αγιώργη που έγινε ο καυγάς, 2 η ταβέρνα του Θεοδωράκη του Άρχοντα, 3  Οικία Νικόλα Λάλα.

 Ο Λάλας σηκώθηκε και έφυγε πρώτος μόνος του κουτσαίνοντας βαρειά πληγωμένος. Κοίταζε το Λουφολιά προσεκτικά για καλό και για κακό που ήτανε κάτω και μούγγριζε, ήξερε δεν μπορούσε να νικήσει το μεγάλο θεριό.

Άλλη μια φορά στη πλατεία του Αγιώργη ήταν μαζεμένοι όλοι οι καλαμαράδες και πίνανε απογευματινό καφεδάκι τους -καλαμαράδες έλεγαν τους γραμματισμένους Αστρινούς από το καλαμάρι που έγραφαν πριν έχουμε τους στυλούς ΒΙC - καθόντουσαν κάτω από την πλατάνα ή μπροστά στη πόρτα του καφενείου τα βράδια και για ώρες ατέλειωτες τετραγώνιζαν τον κύκλο με τις θεωρίες και ιστορίες τους.

Καλύτερος ήταν όποιος έριχνε πιο πολύ σάλτσα σε αληθινά γεγονότα. Είχαν όλοι μαγκούρες ή κλίτσες και έλεγαν ειρωνικά για να πούνε ότι υπήρχαν πολλοί δάσκαλοι: « άμα απόλαγες μια μαγκούρα θα κτύπαγες καμιά δεκαριά δασκάλους!!» 

Όλοι οι συνταξιούχοι, Αθηναίοι Αγιαννίτες και οι Τσιοπέλοι  (πλούσιοι) από το Άστρος ερχόντουσαν για διακοπές στον Αγιάννη το καλοκαίρι, το έλεγαν μικρό Παρίσι !!

Παίζανε τάβλι και χαρτιά, πρέφα, σκαμπίλι, κουμκάν και μέσα στο καφενείο στα ιδιαίτερα πόκα.

Στον τοίχο του καφενείου έβλεπες σαν διαφήμιση κάπως της χαρτοπαιξίας ...και του βιδάνιου για τον καφετζή του "Τρικ", τον αφορισμού. Ο επίσκοπος - αφόρισε τους δάσκαλους και μαθητές του σχολείου στο Κουτρί γιατί τους πιάσανε να παίζουνε χαρτιά. Αφορισμός των μαθητών της Σχολής του Αγίου Ιωάννου κατά το 1824…

http://vlachakispan.blogspot.gr/2013/10/blog-post_14.html

Νάτος καμαρωτός κατέβαινε πάνω από τον Αγιώργη και ο Λουφολιάς και χωρίς να χάσει χρόνο και χωρίς κούρτισμα από κανένα αυτή τη φορά άρχισε να γυρίζει γύρω - γύρω τα τραπέζια που κάθονταν  και από πολύ κοντά τους χούγιαζε:

 « Ου να χαθείτε Κηφήνες, Φαγάδες, Κολαντεράδες χμμμμμμμμ σας έκανα νοικοκυραίους και δεν το εκτιμάτε, πουκαμισάκιδες ….»!!!  Οι περισσότεροι φορούσαν άσπρα πουκάμισα, μούγγριζε πότε - πότε χχμμμμμμμ και τους έφτυνε ...!!!

Κανένας δεν έλεγε τίποτα και περίμενε. Οι πιο μακρινοί μάλιστα χαμογέλαγαν με το θέαμα και κάπως ενθάρρυναν τον Λουφολιά να τους πει και άλλα σε λίγο ξέρανε θα ερχότανε και η δική τους σειρά, σαν ναν το ήθελαν.

Όταν έφυγε από την παρέα του εφέτη Κώστα Δαλιάνη που καθότανε μπροστά στη εκκλησία του Αγιώργη στις μουριές. Ο εφέτης, σαν πιο γραμματισμένος άνθρωπος από τους άλλους είπε στους συγχωριανούς: "Αφήστε τον μην λέτε τίποτα, τόσα  ξέρει τόσα λέει" !! Με άλλα λόγια δεν πειράζει ας μας χουγιάζει… ίσως το χρειαζόμαστε πότε – πότε!

Αφού ξεθύμανε σε όλους τριγύρω ο Λουφολιάς, έφυγε βρίζοντας σιωπηλά τους Κηφήνες προς τις ταβέρνες του Θοδωράκη του Άρχοντα ή στου Αρχοντολιά. ►9 Κάποιος από τους Βλαχαγιαννίτες που δεν πήγαινε στη πλατεία να καθίσει με τους Τσιοπέλους, θα τον κέρναγε κανένα ποτηράκι κρασί.

Ο Λουφολιάς σε φιλική πια διάθεση χαρούμενος και χαμογελαστός, θα τους έλεγε: « Αμδά τους τα είπα στους Κηφήνες καμάρι μου, δώσε μου και ένα τσιγαράκι, τώρα έλα μόνο ένα καμάρι μου. Αυτός ήταν ο Λουφολιάς στις καλές του μέρες.

Ο Λουφολιάς δεν είχε καλές σχέσεις με την εξουσία και πολλοί λέγουν ότι πολλές φορές επισκεπτότανε για ψιλοπράματα και το Παλαμήδι. ►10

Μετά τον άφηναν πάλι για να τον ξαναπιάσουνε αργότερα.

Ένας αδελφικός φίλος και συνάδελφος μούχει πει μια άλλη ιστορία που πήγανε οι χωροφυλάκοι να τον πιάσουνε έξω στα  Κάτω Δολιανά ►11 που έμενε το χειμώνα και αφού τους ξέφυγε και ανέβηκε ψηλά στο βουνό. Τους άρχισε με τις πέτρες και φύγανε κείνη τη φορά φοβισμένοι με άδεια τα χέρια και δεν γύρισαν για πολλά χρόνια. Καταλάβανε ότι δεν μπορούσανε κείνη τη φορά να πιάσουν το Λουφολιά.   

ΣΧΟΛΙΑ ©  Παν. Ι. Δ. Βλαχάκη.

 

►1 Σε καμιά περίπτωση δεν ήταν << τρελός>> ήταν όπως ακριβώς τον παρουσιάζει ο Γιάννης. Προσωπικά με έχει διδάξει πολλά. Ήταν οπαδός του Διονύσου και του Επίκουρου χωρίς να τους έχει διαβάσει !!! Όταν βάζαμε προστασία οθόνης είχα τα λόγια του σαν μήνυμα και την φωτογραφία του σαν φόντο στον Η/Υ. Αυτό με ξεκούραζε γιατί με γύριζε και με γυρίζει στην παιδική μου ηλικία… Το είδαν κάποιοι μαθητές και με ρώτησαν. Δάσκαλε αυτός με την μαγκούρα είναι ο παππούς σου; Αυθόρμητα τους απάντησα ναι παιδιά μου ήταν, ο παππούς όλων μας… Άντε τώρα να πάρω μια ανάσα για να μην πάρω μαγκούρα και σας κυνηγήσω σε όλο το σχολικό συγκρότημα !!!!! Όπως έκανε ο Λουφολιάς σε εμάς όταν ήμουν παιδί…

►2 Εμπνέει πολλούς ο αξέχαστος Λουφολιάς. Αρκετοί συμπατριώτες μου διηγούνται ιστορίες και μου δίνουν κείμενα. Άλλο ένα κείμενο θα αναρτήσω και τέλος γιατί οι Ιστορίες είναι πάμπολλες και θα κάνω τον ισότοπο μονοθεματικό!!! Ίσως αξιωθώ κάποτε να τις μαζέψω και να σας τις χαρίσω ολοκληρωμένες. Μοναδικός σκοπός μου να ζει στην μνήμη των ανθρώπων μας ο ωριαίος αυτός αυθεντικός άνθρωπος των παιδικών μας χρόνων.

►3 Τρουμπούσκια τεράστιοι κορμοί δένδρων από τον Πάρνωνα. Τους έφερναν οι Αφοί Μπάρλα - Κατσιαναίοι και τους επεξεργάζονταν στην αρκετά δυνατή πριονοκορδέλα τους φτιάχνοντας εγχώρια ξυλεία. Ήταν καλό παιχνίδι για εμάς τα παιδιά. Κάτω κρύβονταν και φίδια εμείς πάνω τους παίζαμε…

►4 Οδυσσέας Χαρ Σούρσος Αγιαννίτης Χασάπης - ταβερνιάρης και αγρότης. Δυνατός, λεβέντης σε όλα του δυστυχώς είναι πολίτης του άλλου κόσμου.

►5 Πάμπολλες είναι ακόμα και από τα γύρω χωριά – Στόλος, Ρουνέικα, Δολιανά- κάποιοι φίλοι μου έχουν διηγηθεί αρκετές. Τον θυμούνται με νοσταλγία και σεβασμό στη μνήμη του. Από τον μακρινό Καναδά μου είπαν δυο φέτος το καλοκαίρι .

 ►6 Ο Οδηγός του λεωφορείου – ένα μερσεντεδάκι 32 θέσεων - ήταν ο Νικόλας ο Φλέτζερης από το Καστρί. Τα μετέπειτα χρόνια έκανε συχνά τη γραμμή Αθήνα Λεωνίδιο με ένα μεγάλο 52αρι.λεοφωρειο μάρκας PEGASUS

 ►7 O Νικόλαος Ευγ. Λαλογιάννης καταγόταν από τη Μελιγού. Μετά τον γάμο του με την Σοφία Γεω. Κουτίβα – Γιάννακα εγκαταστάθηκε στον Αγιάννη. Είχε ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Ο γιός του Βαγγέλης ήταν αγωνιστής της εθνικής αντίστασης και κατόπιν ο ταξιτζής με το Σοβιετικού τύπου αυτοκίνητο Bolga.

 ►8 Από αδημοσίευτο κείμενο μου. « Ο σωματότυπος του ήταν τέτοιος που δεν μπορούσες αν τον πιάσεις εύκολα. Είχε είχε τεράστιες πλάτες και ήταν κοντός. Έσκαβε χρόνια στο Αγροκήπιο.  Ο Λουφολιάς ήταν δυνατότερος αλλά είχε ύψος , κτύπαγε όπου έφτανε …..

 « ….Ο Ένας με το τσεκούρι ο άλλος με τον σουγιά. Πρώτος όρμησε με το σουγιά- Made in Kastri κατασκευής Ιω. Σίτελη- σαν αίλουρος ο Λουφολιάς. Ο Λάλας σήκωσε το βαρύ τσεκούρι και παρ ολίγο να τον τραυματίσει. Το τσεκούρι έπεσε κάτω, πιάστηκαν στα χέρια και προσπαθούσε ο καθένας να πάρει το σουγιά……..»

►9 Ηλίας Κων Άρχοντας ο παππούς ο Αγουρέλιτσας, ήταν Αγρότης,  ταβερνιάρης, εκτροφέας περιστεριών, πρακτικός γιατρός κυρίως σε κατάγματα. Διατηρούσε ταβέρνα στον Aγιάννη και στον Χάραδρο.

►10 ΑΔΙΚΑ πολλές φορές τον είχαν κατηγορήσει  Από αδημοσίευτο κείμενο μου 

« – Μπάρμπα Λιά γιατί δεν χωνεύεις τους τσιοπέλους; τον διέκοψα. μου απάντησε

«– Είναι παλιάνθρωποι, κηφήνες, κολαντεράδες και μεγάλοι φαγάδες. Με κατηγορήσανε και με δικάσανε άδικα πολλές φορές. Θέλουν το άδικο του φτωχού. Ου να χαθούνε…. Να τους εύρη όλους ταμπλάς ζερβόδεξος….»

 ►11 Στα Ρουνέικα είχε ένα καλυβάκι. Αργότερα το έφτιαξε ποιο κοντά στο νομαρχιακό δρόμο Τρίπολης Αστρους.