ΣΤΟ ΝΙΚΟΛΑ ΤΟΝ ΚΟΥΜΟΥΤΣΟ.

Ιωάννης Βασ. Κοσμάς

  << Κοσμόγιαννης >>(1910 -1980)

                                        ΣΤΟ ΝΙΚΟΛΑ ΤΟΝ ΚΟΥΜΟΥΤΣΟ.

Έχω γράψει τώρα ένα ποιηματάκι για το φίλο μου το Νικόλα τον Κουμούτσο:

Αφιερωμένο ποίημα στο φίλο μου το Νικόλα τον Κουμούτσο,                         πο’ χει το μεγάλο π#ύτσ#

Που τις χήρες θα γ@μ$σει και καμία δε θ’ αφήσει.

Αν πρόκειται τον κίνδυνο να έχει η Θυρέα

Μακριά απ’ τον Κουμούτσαρο, μην κάνουνε παρέα.

Ας βρουν λουκέτο δυνατό να βάλουνε στον κ#λo

Αν θέλουν να γλιτώσουνε απ’ τον μεγάλο ψ#λο.

Κι ο Άλουπας ο φίλος μας ας τόνε σαλαγήσει

Μακριά απ’ την ταβέρνα του, κρασί ας μην πουλήσει.

Αν πιάσει και του σηκωθεί η π#ύτσ@ του Νικόλα

Σεισμός θα γίνει τρομερός θα τα γκρεμίσει όλα.

Μα όποιος είναι φίλος μας του λέμε για να μάθει

Μακριά απ’ τον Κουμούτσαρο, κακιά ζημιά μην πάθει.

                  

Κοσμόγιαννης στην πλατεία στο Καστρί. Παίζει την αρχέγονη πίπιζα - καραμούζα –.  Τον συνοδεύει με το τούμπανο ο μακαριστός Χριστόφορος Κόκκωνας ( αργότερα έγινε ιερέας).

    Ο Κοσμόγιαννης στο τέλος της απαγγελίας έκανε  τα εξής σχόλια:

Ακούστε δω ρε παιδιά, έχει το φόβο του και ο Κουμούτσος, μην το μάθει ο Τζίμης του που είναι στον Καναδά, μην το μάθει ο Σπύρος του, μην το μάθει η γυναίκα του, μην το μάθει ο αδερφός του ο Γιώργης στην Αθήνα, μην το ακούσει η ψυχή του πατέρα του, του γεροΜήτσου του Κουμούτσου. Αλλά δε βαριέσαι, όλα καλά!

_Και τώρα τι θα γίνει;

_Δηλαδή κινδυνεύουμε;

_Άμα έρθει κατά πάνω θα μας γ@μήσει όλους!

_Να κάτσει εκεί που είναι, να μην έρθει απάνω!

_Και τι να κάνουμε;

_Να του κόψουμε την π#ύτσ@!

_Να του κόψουμε την π#ύτσ@; Και πώς θα κατουράει ο κακομοίρης ρε παιδιά; Δεν κάνει ρε παιδιά, δεν είναι σωστό. Ακούστε δω, θα σας πω εγώ τι θα κάνουμε. Θα πάμε εδώ στο χωριό, είναι κάτι αγιοκόρες. Θα πάμε και θα τις παρακαλέσουμε να κάνουνε μια παράκληση, να του διαβάσουνε ένα ευχέλαιο, να μην του ξανασηκωθεί μετά από τριάντα-σαράντα χρόνια, να γλιτώσει όλος ο κόσμος από τον κίνδυνο, να γλιτώσουμε κι εμείς!

ΣΧΟΛΙA Παν. Ι.Δ. Βλαχάκη.

 Το ποίημα το είχε απαγγείλει πολλές φορές. Η ταινία –τώρα CD- που έχω έχει ηχογραφηθεί στο πολυτελέστατο τότε εστιατόριο του Παν.  Χαλούλου το 1979. Σε ένα χρόνο ο Κοσμόγιαννης πέρασε σε άλλες διαστάσεις.  Κάποιος είχε στείλει χρήματα από τον Καναδά να γλεντήσει ο Κοσμόγιαννης με την παρέα του. Σε αποστροφή του λόγου του ο Κοσμόγιαννης αναφέρει τον Τάκη τον Κουτουζώφ, τον Νίκο Παπαϊωάννου (το ράφτη), τον μπάρμπα Νικόλα τον Κουμούτσο κ. α Στο τέλος της απαγγελίας έκανε  σχόλια. Ο Κοσμόγιαννης έκανε δρώμενο για να ξορκίσει τη κατάθλιψη του χειμώνα και τη φτώχεια. Πήρε ένα μαχαίρι και έκανε πως θα κόψει τα γεννητικά όργανα του φίλου του, του Νικόλα…. Γνήσιος, γνησιότατος Αριστοφανικός.

                   

             Η παράδοση συνεχίζετε από την αρχαιότητα Σάτυροι παράσταση από αγγείο.

 Με μεγάλη χαρά έλαβα από το δάσκαλο και αγαπητό μου φίλο Βασίλη Ιωα. Κοσμά το γιο του Κοσμόγιαννη όλο το σκαρίφημα από το βιβλίο που ετοιμάζει για τον Αριστοφανικό ποιητή και όχι μόνο τον αείμνηστο Κοσμόγιαννη. Επιτέλους Βασίλη βρήκες χρόνο και τα μαζεύεις. Ευχαριστώ με τιμάς . Καταχρώμαι την εμπιστοσύνη σου και σαν προδημοσίευση ανεβάζω στους ΠΑΡΝΩΝΙΤΕΣ τον Κουμούτσαρο. Το κάνω αυτό για να τιμήσω τους δυο καλούς ανθρώπους. Τους αείμνηστους μπάρμπα Γιάννη και μπάρμπα Νικόλα.

Τον μπάρμπα Γιάννη δεν τον πρόλαβα στη ζωή. Τον γνώρισα μέσα από τις ταινίες του και από τις ιστορίες που άκουσα και ακούω στο Καστρί. Μου κάνει τη τιμή ο Βασίλης να μου τα λέει κάθε φορά που τον ρωτάω. Ελπίζω να μην το παρακάνω.

                     

                               Γουρουνομάχαιρο κατασκευής Κοσμόγιαννη.

Το μπάρμπα Νικόλα τον έβλεπα συχνά στο Αστρος το χειμώνα και μετά τα καλοκαίρια στο Καστρί. Ήταν ένας άντρας θηρίο δυο μέτρα και βαλε. Κάποτε που ζυγιστήκαμε ένα Πάσχα για το έθιμο δεν τον έλεγε το καντάρι!!!!! Στο τέλος που τον βάρυναν τα χρόνια και τα βάσανα σταμάταγα στη επάνω γειτονιά στο Καστρί τον χαιρετούσα και λέγαμε δυο κουβέντες . Στενοχωριόμουν που τον έβλεπα με μαγκούρα. Κάναμε πλάκες, το χιούμορ χιούμορ δεν μπορούσε πλέον κα κατέβει στην πλατεία. Έλεγα μέσα μου «Δεν πρέπει να γερνάει ο άνθρωπος».

Όταν πρωτάκουστα το ποίημα και τα λόγια στο CD κατασυγκινήθηκα γέλασα και έκλαιγα συγχρόνως από τα γέλια και από την συγκίνηση. Είχα τους λόγους μου αλλά αυτή είναι η σάτιρα , η φιλοσοφημένη σάτιρα βγαλμένη μέσα από τη ζωή. Η ζωή τα φέρνει και ανάποδα ας μην επεκταθώ μέρες που είναι.

ΚΑΛΕΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ  και «Ζητώ συγγνώμη από όλους τους ….για τα λόγια που δημοσίευσα. Μακριά τα θηλυκά και τα παιδιά έλεγε ο αείμνηστος μπάρμπα Γιάννης.» Αυτά είναι τα σύγχρονα << Εξ αμάξης >>

ΑΝΤΊΣΤΑΣΗ.

       


    Γράφει ο
  Παν. Ευαγ. Βέμμος

    Φλεβάρης  2014

Η συμβολή της Αντίστασης στον εθνικό και συμμαχικό αγώνα

Πριν 71 χρόνια στις 23 Φλεβάρη 1943 μέσα στη δίνη του πολέμου ιδρύθηκε η ΕΠΟΝ (Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων) που στράτευσε στον αντιφασιστικό αγώνα την μεγάλη πλειοψηφία των νέων. Το άρθρο που ακολουθεί αφιερώνεται σ’ αυτή την οργάνωση και ιδιαίτερα στους τρεις Δολιανίτες  Επονίτες Ιωάννη Καρζή σ 1,   Ιωάννη Λυμπερόπουλο και Δημήτρη Κοτσαρίδη που συνελήφθησαν και εκτελέσθηκαν στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις τον Ιούνιο του 1944 στο χωριό Καμινάρι των Δολιανών σ 2 από τα Γερμανικά στρατεύματα Κατοχής με τη συμμετοχή των προδοτικών «Ταγμάτων Ασφαλείας».σ 3

                      

                                                        Περιοχή Καμινάρι των Δολιανών

 Τέλη Μαΐου 1941 ολοκληρώνεται η κατάληψη της Ελλάδας μετά από αγώνα επτά μηνών με τις δυνάμεις του φασιστικού άξονα. Η αντίσταση του ελληνικού λαού δημιούργησε ελπίδες στους όπου γης αντιφασίστες, δείχνοντας ότι οι σιδερόφρακτες ορδές δεν είναι ανίκητες και, ότι πέρα από τα όπλα υπάρχει και ο άνθρωπος. Η αντίσταση στην κατάληψη της χώρας, οι απώλειες που υπέστησαν οι δυνάμεις του άξονα και κυρίως η καθυστέρηση στον προγραμματισμό του κεραυνοβόλου πολέμου, είναι η πρώτη μεγάλη συμβολή του ελληνικού λαού στον συμμαχικό αγώνα.

Η κατοχή ξεκίνησε με τη διάσπαση του ενιαίου της χώρας. Η Αττική, η κεντρική Μακεδονία, το μεγαλύτερο  μέρος της Κρήτης, ο Έβρος και τα νησιά του βόρειο-ανατολικού Αιγαίου, υπάγονται στη γερμανική κατοχική ζώνη. Η ανατολική Μακεδονία και η υπόλοιπη Θράκη στην κατοχή της φασιστικής Βουλγαρίας. Τα Επτάνησα προσαρτώνται στη φασιστική Ιταλία και η υπόλοιπη χώρα υπάγεται στην Ιταλική ζώνη κατοχής. Απαγορεύεται η διακίνηση ανθρώπων και προϊόντων από τη μια ζώνη κατοχής στην άλλη. Το γεγονός αυτό μαζί με την παράδοση από την μεταξική κυβέρνηση των κρατικών αποθεμάτων τροφίμων στους κατακτητές, την υποχρεωτική εξαγορά μέρους της παραγωγής με πληθωριστικό χρήμα, τη μείωση της παραγωγής λόγω έλλειψης εργατικών χεριών εξαιτίας του προηγηθέντος πολέμου και τον αποκλεισμό του εμπορίου με χώρες που δεν είχαν εμπλακεί στον πόλεμο από το βρετανικό ναυτικό, οδήγησε στο λιμό τον χειμώνα ’41-’42 και στον κίνδυνο αφανισμού του ελληνικού λαού.

Το πρώτο καθήκον που έθεσαν οι αντιστασιακές οργανώσεις ήταν η επιβίωση του λαού. Τα συνδικάτα ανασυγκροτούνται αποδεσμευόμενα από τον έλεγχο της μεταξικής δικτατορίας, ιδρύουν καταναλωτικούς συνεταιρισμούς και ξεκινούν απεργιακές κινητοποιήσεις, από τις πρώτες στην κατεχόμενη Ευρώπη, με αιτήματα την πληρωμή μέρους του μισθού σε τρόφιμα και τη δημιουργία συσσιτίων. Η «Εθνική Αλληλεγγύη», η  μαζικότερη οργάνωση της κατοχής, διοργανώνει λαϊκά συσσίτια και εντείνει την πολιτική πίεση στις κατοχικές δυνάμεις για να επιτρέψει το εμπόριο ανάμεσα στις ζώνες κατοχής, γίνονται διαβήματα στις συμμαχικές δυνάμεις να σταματήσει ο βρετανικός αποκλεισμός και απευθύνεται στον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό να παρέμβει για να σωθεί η χώρα από την ανθρωπιστική καταστροφή. Ο στόχος επιτυγχάνεται, η κατοχική κυβέρνηση και οι επιχειρήσεις που λειτουργούν και έχουν τεθεί στις υπηρεσίες του στρατού κατοχής αναγκάζονται να πληρώνουν  μέρος του μισθού σε είδος, παρέχεται ψωμί με δελτίο, λύεται ο βρετανικός αποκλεισμός και παρεμβαίνει ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός και η επισιτιστική κατάσταση από τραγική που είναι βελτιώνεται. Τα θύματα της πείνας περιορίζονται, αποφεύγεται η ανθρωπιστική καταστροφή. Είναι η πρώτη μεγάλη προσφορά της Αντίστασης στον εθνικό αγώνα.

                        

                                               Σπίτι της ΕΠΟΝ στους Αμπελόκηπους.

Παρά την προπαγάνδα των κατοχικών δυνάμεων, τον υποταγμένο τύπο και το γερμανόδουλο ραδιόφωνο, ελάχιστες δυνάμεις βρήκαν για να στηρίξουν τις κατοχικές δυνάμεις, τις δωσίλογες κυβερνήσεις και τα προδοτικά «Τάγματα Ασφαλείας». Ούτε η εξαθλίωση του λαού που συστηματικά επεδίωξαν και η τρομοκρατία μπόρεσαν να λυγίσουν το φρόνημα του. Ο παράνομος τύπος, τα χειρόγραφα δελτία ειδήσεων από τους ραδιοσταθμούς Λονδίνου και Μόσχας, μα προ πάντων η πολιτική και πολεμική δράση της Αντίστασης κράτησαν ψηλά το ηθικό του ελληνικού λαού.

Η προσφορά της Εθνικής Αντίστασης στο στρατιωτικό μέρος του συμμαχικού αγώνα ήταν εξαιρετικά σημαντική. Υποχρέωσε τους κατακτητές να διατηρούν μεγάλες δυνάμεις στην Ελλάδα που θα μπορούσαν να ενισχύσουν τα μέτωπα. Μέχρι το Σεπτέμβριο του 1943 βρίσκονταν στην Ελλάδα η 5^η γερμανική στρατιά, 11^η Ιταλική στρατιά και το 2 βουλγαρικό σώμα και χωρίς να υπολογίζονται οι αστυνομικές δυνάμεις (Γκεστάπο, καραμπινιερία) ήταν πάνω από 300.000. Μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας η 5^η γερμανική στρατιά ενισχύθηκε με 10 γερμανικές μεραρχίες και 40.000 αλλοεθνείς φασίστες (Πολωνούς, Τσέχους, Γάλλους κ.α.) Σύμφωνα με τον Χέρμαν Μάγερ υπερέβαιναν τις 250.000 στο κρίσιμο διάστημα 1943-44 που έκρινε την τύχη του πολέμου. Οι εκατοντάδες μάχες, οι χιλιάδες συμπλοκές και σαμποτάζ προξένησαν μεγάλη φθορά στις κατοχικές δυνάμεις και πολλά προβλήματα στον πολεμικό τους μηχανισμό. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνουν κορυφαίοι παράγοντες της ναζιστικής Γερμανίας και των συμμάχων. Θα αναφέρουμε δύο παραδείγματα το ένα του υπουργού της πολεμικής βιομηχανίας Φον Σπέερ ο οποίος σε συνέντευξη στον δημοσιογράφο Βάσο Μαθιόπουλο είπε «... Ο Χίτλερ έδινε συχνά ουτοπικές διαταγές να εξουδετερωθεί το αντάρτικο κίνημα και ειδικά για την Ελλάδα. Είπε μια φορά μπροστά μου, ότι πρέπει αμέσως να παταχθεί με όλα τα μέσα. Η αντίδρασή του όταν διαπίστωσε μετά από λίγο χρόνο ότι η διαταγή του έμεινε νεκρό γράμμα και κατάλαβε την ανικανότητα αντιμετώπισης του στρατιωτικά, ήταν οργή και μετά απελπισία... Ο αγώνας των ανταρτών στην Ελλάδα ου δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα, γιατί υπήρχαν επιπτώσεις στην πολεμική παραγωγή μας...». Και το τηλεγράφημα του βρετανού διοικητή του Γενικού Στρατηγείου Μέσης Ανατολής Ουίλσον «Επιθυμώ να απευθύνω σε όλες τις κλίμακες του στρατού των ανταρτών της Ελλάδος τις ευχαριστίες και τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια για τις  μεγάλες επιτυχίες που σημειώνουν τελευταία σε ολόκληρη την Ελλάδα...»

18 Ιουλίου 1943.                                   

                                           Αγωνίστριες - Αγωνιστές Εθνικής Αντίστασης

Μια άλλη μεγάλη προσφορά της Αντίστασης στο συμμαχικό αγώνα ήταν η ματαίωση της ενεργητικής συνεργασίας με τους κατακτητές με την προσχώρηση της Ελλάδας στον άξονα. Στις 14 Ιουλίου 1941 ο γερμανός επιτετραμμένος στην Ελλάδα Φον Γκρίβενιτς, έγραψε στον Χίτλερ ότι «ο υπουργός αμύνης της κυβέρνησης Τσολάκογλου μου εδήλωσε ότι είναι δυνατή η αποστολή ελληνικής λεγεώνας στο ανατολικό μέτωπο». Όμως, οι καλύτερα πληροφορημένοι, όπως ο πληρεξούσιος του Χίτλερ για την Ελλάδα Αλτένμπουργκ τον πληροφορεί ότι» Όλοι οι Έλληνες πλην ελαχίστων μισούν τους Γερμανούς και είναι έτοιμοι να πολεμήσουν με όλα τα μέσα». Όταν μάλιστα επιχείρησαν να κάνουν πολιτική επιστράτευση το 1943 το ΕΑΜ ξεσήκωσε όλη την Ελλάδα και με τις παλλαϊκές διαδηλώσεις τη ματαίωσε. Ούτε ένας έλληνας στρατιώτης δεν πολέμησε στο πλευρό του άξονα στα μέτωπα. Ούτε ένας επιστρατευμένος Έλληνας  δεν εργάστηκε στις στρατιωτικές πολεμικές βιομηχανίες της Γερμανίας. Μόνο όμηροι που συνελήφθησαν από τις δυνάμεις κατοχής με την υπόδειξη των προδοτικών «Ταγμάτων Ασφαλείας» οδηγήθηκαν σε καταναγκαστική εργασία στη Γερμανία. Το γεγονός αυτό είχε και εθνική σημασία, αφού η χώρα δεν προσχώρησε στον άξονα και επομένως δεν συμπεριλήφθηκε στο στρατόπεδο των ηττημένων.

Η Εθνική Αντίσταση απεσόβησε τον διαμελισμό της χώρας. ΟΙ κατοχικές δυνάμεις δεν περιορίστηκαν να μοιράσουν την Ελλάδα σε ζώνες κατοχής με προοπτική μόνιμου διαμελισμού, αλλά προχώρησαν και σε άλλες διαχωριστικές ενέργειες. Με ενθάρρυνση των Ιταλών οι Τσάμηδες ίδρυσαν το «βασίλειο» της Τσαμουριάς στη δυτική Ήπειρο και επεδίωξαν την επέκταση της Αλβανίας μέχρι την Πρέβεζα. Μερικοί Βλάχοι ίδρυσαν το «βασίλειο» της Πίνδου στο οποίο φιλοδοξούσαν να υπαγάγουν μέρος της Ηπείρου και της Θεσσαλίας. Σ’ αυτά τα «βασίλεια» οι Ιταλοί εξόπλισαν ορδές ληστών και δολοφόνων και άρχισαν να ληστεύουν, να βιάζουν και να σκοτώνουν τον ελληνικό πληθυσμό. Απ’ την άλλη, την ανατολική πλευρά, η φασιστική Βουλγαρία δεν αρκέστηκε στο χώρο που της παραχώρησαν οι Γερμανοί, αλλά, ήθελαν ολόκληρη τη Μακεδονία. Για το σκοπό αυτό εξαπόλυσαν κομιτατζήδες στη δυτική Μακεδονία ώστε να δημιουργήσουν εκεί βουλγάρικο κράτος. Ο ΕΛΑΣ διέλυσε τους Τσάμηδες, τους Βλάχους και τους κομιτατζήδες και όταν οι Βούλγαροι αξίωσαν να επεκταθεί η ζώνη κατοχής τους μέχρι την Θεσσαλονίκη, το ΕΑΜ οργάνωσε τεράστιες διαδηλώσεις σε όλες τις πόλεις της χώρας (και στην Τρίπολη) και οι Γερμανοί δεν τόλμησαν να ικανοποιήσουν το αίτημα αυτό.

Δυστυχώς όμως, η Ελλάδα δεν κινδύνευσε να υποστεί διαμελισμό μόνο από τους εχθρούς αλλά και από τους συμμάχους, οι οποίοι στη διάρκεια του πολέμου προσπάθησαν να πάρουν με το μέρος τους τη Βουλγαρία και την Τουρκία υποσχόμενοι «ανταλλάγματα». Ανταλλάγματα όμως σε βάρος της Ελλάδας. Διέξοδο στο Αιγαίο για τους βούλγαρους και τα νησιά Λέσβο και Χίο για τους Τούρκους για να μη τα καταλάβουν οι Γερμανοί. Αργότερα τους προσέφεραν και τα Δωδεκάνησα. Την απειλή αυτή δεν αποσόβησε η χλιαρή αντίδραση της υποτελούς στους Άγγλους εξόριστης κυβέρνησης αλλά η γρήγορη ανάπτυξη της Εθνικής Αντίστασης απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας ακόμα και στα μικρότερα νησιά και ματαίωσε τα ύπουλα σχέδια των συμμάχων μας.                            

                                                          Γερμανικό Μπλόκο.

Αυτή είναι η προσφορά της Αντίστασης τόσο στον εθνικό όσο και στο συμμαχικό αγώνα. Όμως, κάποια απ’ τα οράματα και τις επιδιώξεις της έμειναν ανεκπλήρωτες. Η δημοκρατική ανέλιξη, η εθνική ανεξαρτησίας της Ελλάδας και η αυτοδιάθεση της Κύπρου. Παρά τις συμμαχικές διακηρύξεις για αυτοδιάθεση των λαών, υπερίσχυσαν οι κρατικές επιδιώξεις των μεγάλων δυνάμεων για ζώνες επιρροής που υπέγραψαν και υλοποίησαν. Ο Ελληνικός λαός με ευθύνη και των πολιτικών του ηγεσιών πλήρωσε ακριβά αυτές τις πολιτικές με κορυφαίο γεγονός τον εθνικά καταστρεπτικό Εμφύλιο. Στερήθηκε με ευθύνη των μετακατοχικών κυβερνήσεων να διεκδικήσει ηθική, πρώτα απ’ όλα, και υλική δικαίωση για το βαρύ φόρο αίματος και καταστροφής των υποδομών. Ενδεικτικά και μόνο θα αναφέρουμε κάποια στοιχεία από την έρευνα του Υπουργείου Δημοσίων Έργων με επικεφαλή  τον αρχιτέκτονα Κ. Δοξιάδη με τίτλο «Αι θυσίαι της Ελλάδος στο δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο» Ιούλιος 1945 που κατατέθηκε στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. 558.000 νεκροί και αν υπολογισθεί η φυσιολογική αύξηση οι απώλειες φθάνουν το 13% του πληθυσμού. 880.000 ανάπηροι, 1.200.000 άστεγοι ή το 18% του πληθυσμού. Το 90% των μεγάλων οδικών γεφυρών καταστράφηκαν, το 60% των φορτηγών αυτοκινήτων, το 80% των λεωφορείων και το 65% των Ι.Χ. Το 100% των μεγάλων σιδηροδρομικών γεφυρών, το 93% των ατμαμαξών και το 98% των βαγονιών. Το 74% των φορτηγών πλοίων, το 94,5% των επιβατικών και το 66% των ιστιοφόρων. Το σύνολο των αεροπλάνων της πολιτικής αεροπορίας και το 70% του τηλεφωνικού και τηλεγραφικού δικτύου. Η εξόρυξη μεταλλευμάτων περιορίσθηκε σε ποσοστό μεγαλύτερο του 90%. Η αγροτική παραγωγή μειώθηκε κατά 16% στο λάδι, 40% στα δημητριακά, 66% στα σταφύλια και σταφίδα, 36% στα όσπρια, 89% στον καπνό και 75% στο βαμβάκι. Τα ζώα εργασίας και τα βοοειδή μειώθηκαν κατά 60%, τα πρόβατα-αίγες κατά 50% και το 25% των δασών καταστράφηκαν. Το εισαγωγικό-εξαγωγικό εμπόριο μειώθηκε σε ποσοστό πάνω από 90% σε σχέση με το προπολεμικό επίπεδο.

Αυτή η προσφορά του Ελληνικού λαού  και ιδιαίτερα ο αγώνας της Εθνικής Αντίστασης δικαιώθηκε; Την απάντηση ας την δώσει ο κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης και πολίτης αυτής της χώρας...

   Σημείωσεις Παν. Βλαχάκη.

σ 1  Ο Ιωάννης Καρζής ήταν ο γιος του πάπα Καρζή. Η  κόρη του πάπα Ναυσικά ήταν ηγετική μορφή της ΕΠΟΝ. Δασκάλα αγωνίστρια και κατόπιν μετά απο διώξεις φυλακίσεις κ.α σπούδασε οδοντίατρος στην Αθήνα. Ο  άλλος γιος του π. Καρζή ήταν ο Κωστής που διατηρούσε την ομώνυμη  ταβέρνα στην οδό Λακεδαίμονος  στους  Αμπελόκηπους .   
σ 2  Στην τοποθεσία Kαλκατζόρεμα.
σ 3 Τους εκτέλεσαν τα «Τάγματα Ασφαλείας» του Παπαδόγκωνα με αρχηγό τον Φ.Π.

ΚΟΣΜΟΓΙΑΝΝΗΣ.

                                     
  
                                          ΚΟΣΜΟΓΙΑΝΝΗΣ
     Γράφει ο  Δάσκαλος

  Βασίλης Ιω. Κοσμάς

                                        

Ο Ιωάννης Κοσμάς ή Κοσμόγιαννης γεννήθηκε στο Καστρί της Κυνουρίας το 1910. Πατέρας του ο Βασίλειος Κοσμάς και μητέρα του η Ασπασία το γένος Κοκκινιά. Για τα χρόνια κείνα ο Koσμόγιαννης έλαβε πολύ καλή μόρφωση, δεδομένου ότι πήγε μέχρι τη Β' τάξη του Σχολαρχείου της εποχής εκείνης. Αν και κοφτερό μυαλό, δεν προχώρησε πιο πολύ στο σχολείο γιατί και οι συνθήκες της εποχής εκείνης δεν το επέτρεπαν σε ένα περιβάλλον όπου τα γράμματα θεωρούνταν περιττά, αλλά και οι διαφόρων ειδών άλλες ανησυχίες του (σκανδαλιές) σαν νέος της εποχής δεν του επέτρεψαν να συνεχίσει το σχολείο. Άλλωστε και ο ίδιος έλεγε ότι ο δάσκαλός του έλεγε συχνά στον πατέρα του Βασίλη: « Ο Λιας είναι για γράμματα, ο Γιάννης είναι μόνο για ποιήματα». (Ο Ηλίας ήταν ο μικρότερος αδερφός του, ο οποίος παρότι ήταν επιμελής δεν τον άφησε ο πατέρας του να σπουδάσει, και το είχε παράπονο αυτό ο Ηλίας).

                     

                      Το 1964 Ο Κοσμόγιαννης απαγγέλλει  «τον πόλεμο π*υτσ*υ και χάρου»

Από τον πατέρα του, κληρονόμησε την καλλιτεχνική φλέβα. Ο Βασίλης ήταν ερασιτέχνης τραγουδιστής και ηθοποιός. Και όλο το σόι ήταν λίγο πολύ καλλιτέχνες. Ήταν όλοι αυτοί που κατά κύριο λόγο κράτησαν σε υψηλά επίπεδα την πολιτιστική κίνηση του Καστρίου τον περασμένο αιώνα. Ο Κοσμόγιαννης όμως τους ξεπέρασε όλους. Το μεγάλο ταλέντο που ξεχείλιζε, τον έκανε μεγάλο ερασιτέχνη τραγουδιστή, ηθοποιό, οργανοπαίχτη (πίπιζα), αλλά προπάντων αξεπέραστο ερασιτέχνη ποιητή. Ήταν ο περιζήτητος άνθρωπος της παρέας που πάντα κρατούσε ψηλά το κέφι με τα τραγούδια του, την πίπιζά του και τα ποιήματά του.

Ήταν το πειραχτήρι, ήταν ο άνθρωπος που σκαρφιζόταν και πάντα έκανε πλάκες, ο άνθρωπος με τις απίθανες ατάκες που ακόμα και σήμερα 34 χρόνια μετά το θάνατό του (1980) είναι το θέμα της συζήτησης μεταξύ εκείνων που τον γνώρισαν και τον λάτρεψαν. Είναι αυτά που 34 χρόνια μετά το θάνατο του δίνουν γέλιο στους ανθρώπους. Και ίσως επειδή ταυτόχρονα ήταν και ηθοποιός, η απαγγελία των ποιημάτων τα  από τον ίδιο ήταν Kαταπληκτική.

                 

Έγραψε ποιήματα πατριωτικά, θρησκευτικού περιεχομένου, κοινωνικά, τύπωσε το 1954 ΤΟ βιβλιαράκι «ΈΘΝΙΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ». Αλλά ο Κοσμόγιαννης περισσότερο είναι γνωστός για τα σόκιν πoιήματα του τα οποία, είναι περιζήτητα. Όλα βασισμένα σε πραγματικά γεγονότα και σε υπαρκτά πρόσωπα πρωταγωνιστές. Όπως, η Χήρα, η Αγιοκόρη, ο Γεροπεθερός, ο Παπαβραντίνης, ο Καλόγερος, στη Γυναίκα μου και άλλα πολλά. Ο ίδιος όμως ηταν περήφανος και θεωρούσε καλύτερο ποίημα ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ.

Επαγγελματικά ο Κοσμόγιαννης ασχολήθηκε με τη σιδηρουργία (γύφτος) που κι αυτό το κληρονόμησε από τον πατέρα του. Κατασκεύαζε τους περίφημους - περιζήτητους Koσμογιαvναίκους σουγιάδες και μαχαίρια με λαβή από κέρατο ζώων. Λίγο όμως ασχολιόταν με το επάγγελμα του. Του άρεσε να βγαίνει στη φύση και να ψευτοασχολείται με την αγροτιά. Και πολυ περισσότερο βέβαια με τα καλλιτεχνικά του.

                             

                                             Ο  Δάσκαλος Βασίλης Κοσμάς σε νεαρή ηλικία.

Παντρεύτηκε το 1952 όντας μεγάλος (42 χρονών) την Αλεξάνδρα ( δια μεταγραφής). Απέκτησαν τρία παιδιά το Βασίλη, (χόρευε μαζί και ο Βασιλάκης), την Ασπασία και την Παναγιώτα.

 Σχόλια. Παν. Ι. Δ. Βλαχάκη.

1)   Ηταν γνήσιος λαϊκός Αριστοφανικός ποιητής και όχι μόνο. Να πως αυτοχαρακτηρίζεται σε ταινία ( μπομπίνα ) μαγνητόφωνου της εποχής. Τα λόγια περιττεύουν. «Ο Κοσμόγιαννης Ο Γιάννης είναι μάγκας και αλάνης είναι ποιητής γερός ,συνάμα και ηθοποιός είναι μερακλής ,ναζιάρης ,Γύφτος ( σιδεράς ) και καραμουζιάρης, ήτανε χορευταράς και μεγάλος Ψολ ....ας »

2)   Όλα τους τα παιδιά τα σπούδασαν με μεγάλες δυσκολίες. Η σύζυγος του  ζει είναι υπέργηρη.  Το καλοκαίρι  έρχεται στο Καστρί.  Ο Βασίλης που εχει γράψει το κείμενο ειναι συνταξιούχος δάσκαλος. Κατοικεί στη Σπάρτη  με την οικογένεια του.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΑΝΝΗ.

 

Κώστας Σ. Ιατρίδης. 

              Κοπή της Βασιλόπιτας   στον Αγιάννη του Άστρους.

Αγιάννης σήμερα 9 Φεβρουαρίου 2014 Ήταν υπέροχη η εκδήλωση στον Άγιο Ιωάννη, γνωστό ως Αγιάννη του Άστρους σήμερα Κυριακή 09 Φεβρουαρίου 2014. Αγιάννης είναι εκείνο το χωριό στις πλαγιές του Πάρνωνα, υψόμετρο 750 μ. με θέα προς τον Αργολικό κόλπο. Εκεί πάνω ανέβαιναν οι γεωργοκτηνοτρόφοι κάτοικοι του Άστρους τα παλιά χρόνια.

 Ο Εξωραϊστικός Σύλλογος Αγίου Ιωάννη- Αγιάννη Άστρους διοργάνωσε εκεί στον Αγιάννη την κοπή της Βασιλόπιτας του 2014. Διοργανώθηκε και πραγματοποιήθηκε στο εστιατόριο του Αλουπογιάννη, Φούντα, εκεί δίπλα στη Λ ά κ α , πίσω από την εκκλησία της Παναγίας. Ήταν μια ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ή ευκαιρία κ ο ι ν ω ν ι κ ή ς ε π ι κ ο ι ν ω ν ί α ς, συμμετοχής και χαράς για νέους και μεγαλύτερους ηλικιακά. Οι διοργανωτές και οι καλεσμένοι χ ά ρ η κ α ν από την σ υ ν ά ν τ η σ η και πραγματικά την α π ό λ α υ σ α ν. Ήταν φανερό στα σώματά τους , ιδιαίτερα στα πρόσωπά τους, στις συζητήσεις τους, στις εκδηλώσεις. Φάνηκε ότι και οι εκ φύσεως ε ξ ω σ τ ρ ε φ ε ί ς, αλλά και οι ε σ ω σ τ ρ ε φ ε ί ς έ ν ι ω θ α ν χαρούμενοι . Η σ υ ν ά ν τ η σ η περιελάμβανε ωραία φαγητά, νόστιμα φαγητά , κρασί Αγιαννίτικο και έδωσε την ευκαιρία σε όλους να χαρούν, να θυμηθούν, να α ν α π ο λ ή σ ο υ ν τα περασμένα και να δ ι α σ κ ε δ ά σ ο υ ν με τα παρόντα.

                               

Ο Σταύρος Μπούζιος επι το έργον .

Τη νόστιμη πίτα " έ κ ο ψ ε " ο αγαπητός ιερέας του Άστρους Γεώργιος Αρφάνης, μετά από την σύντομη καθιερωμένη εκκλησιαστική τελετή. Στη συνέχεια μοιράστηκαν τα ωραία δώρα της ΛΑΧΕΙΟΦΟΡΟΥ ΑΓΟΡΑΣ προσφορά-δώρο στο Σύλλογο από Αστρινούς Εμπόρους Επιχειρηματίες. Επικράτησε μια ωραία, ε υ χ ά ρ ι σ τ η α τ μ ό σ φ α ι ρ α. Τα παιδιά και οι νεότεροι χάρηκαν και αυτό διαπιστωνόταν χωρίς πολλή δυσκολία. Οι μεγαλύτεροι δ ι α κ α τ έ χ ο ν τ α ν από ανάμικτα σ υ ν α ι σ θ ή μ α τ α . . . . Συμμετείχαν και συγχρόνως αναλογίζονταν. Τους ήταν κάπως δύσκολο που δεν έβλεπαν εκεί εκείνους τους παλιούς που διακρίνονταν από τις ωραίες και ανεπανάλειπτες εκδηλώσεις τους. Κοίταζαν, έβλεπαν τους νεότερους και αυθόρμητα γύριζαν στα παλιά για να " δουν" εκείνους που έλειπαν . . . . Και επειδή πολλοί είχαν ήδη "αποδημήσει" και επειδή μερικοί ένιωθαν να μην τους εκφράζουν τα σύγχρονα συμβαίνοντα . . . . . Η ζωή είναι ωραία για όλους, ανεξάρτητα από την ηλικία και τη φ ά σ η στην οποία ανήκουν. Εξαιρετική ήταν η μουσική ορχήστρα με τα υπέροχα μελωδικά τραγούδια της. Χάρισε στους χορευτές, στις χορεύτριες και σε όλους ωραίες στιγμές. Ήταν απόλαυση και για εκείνους που προτιμούσαν να απολαμβάνουν καθισμένοι. Χαίρονταν και εκείνοι συμμετέχοντας με το δικό του ο καθένας τρόπο.. Αρμόνιο έπαιζε και τραγουδούσε ο Σταύρος Μπούζιος μαζί με τον Νίκο Πετσάκο, που έπαιζε μπουζούκι. Το χ ο ρ ό άρχισε ο Βασίλης Κολοβός με τη Νικολέτα του. Το νεαρό ζευγάρι έδωσε το απαραίτητο έναυσμα. Σε λίγο ακολούθησαν πολλές νέες, νέοι και μεγαλύτεροι και άρχισαν να χ ο ρ ε ύ ο υ ν. Όλες και όλοι, χ ό ρ ε ψ α ν , π ή δ η σ α ν , λ ύ γ ι σ α ν τα κ ο ρ μ ι ά τους , έκαναν τις κινήσεις που τους άρεσαν, δείχνοντας ότι απόλαυσαν την ευκαιρία να εκφραστούν χορεύοντας. Ανάμεσα στα πολλά όμορφα τραγούδια ήταν και εκείνο το γνωστό " Χορέψετε, χορέψετε, τον κόσμο να χαρείτε, γιατί σε τούτο τον ντουνιά δεν θα ξαναβρεθείτε! " Ακόμη και εκείνο το " Χορέψετε, χορέψετε, παπούτσια μη λυπάστε, αρκεί να ξεκουράζονται, τη νύχτα που κοιμάστε". Σε όλους είναι γνωστό ότι ο χ ο ρ ό ς συμβάλλει μεταξύ άλλων και στην πρόληψη συχνών συμπτωμάτων γήρατος. Μουσική και παρέα δημιουργούν αρμονική ατμόσφαιρα, όπου τα προβλήματα της καθημερινότητας μένουν απ’έξω. Ο χορός κρατά πνεύμα, σώμα και ψυχή σε καλή φυσική κατάσταση.

                

Ο Κώστας ξεφαντώνει με τους συχωριανούς μας .

Όποιος κινείται με το ρυθμό της μουσικής, ξεχνάει τα προβλήματα της καθημερινότητας στο άψε-σβήσε. Ο χορός μεταδίδει γνήσια χαρά ζωής, είναι υγιεινός και ενισχύει τη διαπροσωπική επικοινωνία. Όποιος χορεύει τακτικά, είναι πιο ευτυχισμένος και υγιής, η ζωή απλά του χαρίζει περισσότερα.

Ο χορός κάνει καλό και στο σώμα και στην ψυχή. Με επανειλημμένες και γρήγορες κινήσεις ανεβαίνει η περιεκτικότητα της σεροτονίνης στο αίμα. Η σεροτονίνη είναι ορμόνη που φέρνει καλή διάθεση. Εκτός από αυτό οι ορμόνες της ευτυχίας αναχαιτίζουν τη δημιουργία ορμόνων άγχους και αποικοδομούν αυτές που υπάρχουν στο αίμα, πράγμα που αποτελεί μεγάλη παραγωγή της επινεφριδιοφλοιοτρόπους ορμόνης (ACTH= adrenocorticotropes Hormon), την εξαιρετική ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος. Ταυτόχρονα αυξάνεται με το χορό η παραγωγή της επινεφριδιοφλοιοτρόπους ορμόνης, η οποία εκχύνεται από την υπόφυση. H ορμόνη αυτή φέρνει σωματική εκτόνωση και δραστηριοποιεί ταυτόχρονα το πνεύμα και μ’αυτό αυξάνει τη δημιουργικότητα. . Τα παραπάνω θεωρητικά συμπεράσματα τα διαπιστώνουμε και τα βιώνουμε άμεσα όσοι από εμάς χορεύουμε.

Πραγματικά, αξίζουν συγχαρητήρια σε πολλούς. . Σε όλους όσοι και με τα λ ό γ ι α τους , αλλά κυρίως με τις π ρ ά ξ ε ις τους συντελούν και συνεισφέρουν στην πραγματοποίηση παρόμοιων εκδηλώσεων.