Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΠΙΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΚΥΝΟΥΡΙΑ.


                               

Χρίστος Γεωρ. Κυρκιντάνος 
Στολιώτης Λογοτέχνης  – Συγγραφέας

                    Γερμανική επιδρομή στην Κυνουρία.
                               
Κυρία Μέρκελ, τί γύρευαν, θείοι και συγγενήδες σας, στην Κυνουρία το Θεριστή του 1944;
Από την ακτογραμμή Ζάβιτσα - Φωκιανός, ίσαμε την οροσειρά του Ζυγού, όλος ο τόπος, παραδομένος στη φωτιά, τη λεηλασία, τους βιασμούς και το αίμα.
Το αδέκαστο φώς του Ιούνη και οι αντρειωμένοι των παραμυθιών, στα περάσματα, προστατεύανε τα χωριά μας. Οι αιώνιοι βράχοι ξόρκιζαν τους ασήμαντους. Γιορτή, κιόλας, των Αποστόλων και διαλαλούσανε, Πέτρος και Παύλος, μέσα στις εκκλησιές, ταπεινοφροσύνη.
           
                                                      Η Ζάβιτσα από το Ζυγό.

Πώς πέρασε τόσα μπλόκα ο «πολιτισμένος» στρατός σας, κυρία Μέρκελ;
Από την κρυψώνα μας, στο ρουμάνι, είδαμε τους δικούς σου που ρίχνανε εμπρηστικές χειροβομβίδες στο σπίτι μας. Παιδιά εμείς τότε. Μας ξυπνήσανε αχάραγα οι γονείς μας και φύγαμε, αφώτιγοι, στα βουνά να γλιτώσουμε. Αφήσαμε στα στρωσίδια μισοτελειωμένα τα όνειρά μας. Μόλις φερμένα από το αλώνι και τα γεννήματα.
Ύστερα ήρθανε οι ημέρες που καπνίζανε τα ερείπια.
Και τώρα, στην «ευρωπαϊκή παρέα» που σμίξαμε, κυρία Μέρκελ, ελάτε να κοιταχτούμε στα μάτια. Μπορείτε;

Σχόλιο. Από τον αγαπητό συμπατριώτη και φίλο Χρίστο Κυρκιντάνο έλαβα ηλεκτρονικά το  θαυμάσιο αυτό κείμενο.  Σε προσωπικό επίπεδο εκτός των άλλων μου αναφέρει τα έξης: << Πολύ σημαντική δημοσίευση που μπορεί να αποτελέσει την βάση για να καταγράψουν οι επιζώντες τις αναμνήσεις τους και θεσμοθετηθεί επέτειος μνήμης.>> Τον ευχαριστώ πολύ. Απλά προσπάθεια κάνω. Πιστεύω ότι σήμερα η ιστορία επαναλαμβάνεται σε διαφορετικό επίπεδο. Αν κάποιος από τους επιζώντες ή νεότερους επιθυμεί να δημοσιεύσω αναμνήσεις ή ντοκουμέντα είμαι στη διάθεση του.

Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

ΚΥΝΟΥΡΙΑ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΣ ΤΟΠΟΣ


    


Παν. Ι & Δ Βλαχάκης

 Ιούνιος 2013

 ΜΑΡΤΥΡΙΚΉ ΕΠΑΡΧΊΑ ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ             Ιούνιος-Ιούλιος 1944  ΑΠΟ ΕΔΩ ΠΕΡΑΣΑΝ ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ.

Αίμα – Δάκρυα - Ορφανά παιδιά - Θλίψη - Πληγές ανεπούλωτες - Ερείπια .

Η περιοχή δεν εχει Χαρακτηριστεί ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΣ ΤΟΠΟΣ . Μήπως με την συμπλήρωση στων 70 ΧΡΟΝΩΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΝΑ ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΑΘΩΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ & ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΜΑΣ.

Βούρβουρα, Ξεροκάμπι, Καστριτοχώρια, Πάρνωνας Αγιοβασίλης, Λεωνίδιο μέχρι σχεδόν το άκρο του Πάρνωνα το Μαρί της Ν. Κυνουρίας. ΕΚΤΕΛΟΥΣΑΝ ΑΘΩΟΥΣ ΑΜΑΧΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. Οι αποτρόπαιες ενέργειες έγιναν στο τέλος Ιουνίου αρχες Ιουλίου του 1944. Φέτος συμπληρώνονται 69 χρόνια από τότε. ►1
                 
 
Ο Αρχιδολοφόνος στρατηγός των Γερμανών Καρλ φον Λε Σουίρ. Διέταξε  στις 25 Ιουνίου μια ακόμα επιχείρηση. Με το κωδικό όνομα «Αετός » Ο σκοπός της ηταν. «Προς εκκαθάριση της οροσειράς του Πάρνωνα και γενικότερα της περιοχής Σπάρτης – Λεωνιδίου –Άστρους – Τρίπολης». Ηταν η μεγαλύτερη επιχείρηση στην Πελοπόννησο. Έλαβαν μέρος 4000 άνδρες. Μονάδες καταδρομών των SS 18. Συνεπικουρούμενοι από «Ελληνικές μονάδες εθελοντών» Τρίπολης – εδώ υπηρετούσαν εθελοντικά και Κυνουριάτες- Σπάρτης, και Μελιγαλά. Ένα σύνταγμα ευζώνων από την Πάτρα ►2
Οι εκτελεσμένοι οι αθώοι, απο τους πολιτισμένους Γερμανούς είναι πολλοί. Μέχρι στιγμής μαζί με τους πέντε Αρκάδες της ΕΠΟΝ και τον Καλόγερο της μονής της Μαλεβής Γεώργιο Σχινά ο αριθμός φτάνει τους Διακόσιους δέκα εννέα (219). ►2
Υπάρχουν σίγουρα και άλλοι συμπατριώτες μας εκτελεσμένοι.
Οι Γερμανοί εκτελούσαν αδιακρίτως βάσει σχεδίου αθώους ανθρώπους. Οι δολοφόνοι είχαν καθορίσει ότι για έναν σκοτωμένο Γερμανό στρατιώτη εκτελούνταν  1 προς 100. Το Γερμανικό αίμα άξιζε!!
Όσο προχωρούσαν προς το Άστρος, σκότωναν λιγότερους. Χόρτασαν οι ύαινες αίμα. Συνέχισαν όμως τις εκτελέσεις μέχρι την περιοχή του Λεωνιδίου. Είχαν καταθορυβηθεί γιατί οι προηγούμενες επιχειρήσεις με τα κωδικά ονόματα << Οχιά >>,<<Κοράκι>  <<Αετός >> απέτυχαν οικτρά. Δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τους Αντάρτες του Πάρνωνα και ξέσπαγαν στον άμαχο πληθυσμό!!! Ο Αρχιδολοφόνοι Σιμάνα, Χέρμαν Φρανς με την συνεπικουρία των << Ελληνικών ταγμάτων εθελοντών>>. Δυστυχώς συμμετείχαν και Κυνουριάτες σ αυτά. Το λυπηρό είναι ότι ματοκύλισαν όλη την επαρχεία Κυνουρίας και «Έλληνες».
                    

      Μια μικρή γωνιά της Κυνουρίας που διαδραματίστηκαν τα φοβερά γεγονότα.

Κοντά στο μοναστήρι της Μαλεβής Συνέλαβαν πέντε παιδιά. Ήταν στελέχη της ΕΠΟΝ Αρκαδίας. 
1)     Λουκαΐτη Άννα.
2)     Λουκαΐτη Κατίνα
3)     Παπαθεοδώρου Κατίνα
4)     Παυλόπουλος Κώστας
5)     Χρονοπούλου Ελένη.
Τα νέα παιδιά οι σκληροτράχηλοι SS 18 τα βασάνισαν φρικτά. Κανένα στόμα άνοιξε για να καταδώσει συναγωνιστές του. Όταν τα SS 18 κατάλαβαν ότι δεν θα αποσπάσουν πληροφορίες, έστησαν στον τοίχο τα καταταλαιπωρημένα από τα βασανιστήρια κορμιά τους. Τα παιδιά άρχισαν να τραγουδούν συνέχεια τον Εθνικό ύμνο και Αντάρτικα τραγούδια.►3  Οι SS 18 δίστασαν να τα εκτελέσουν. Αναγνώρισαν την παλικαριά τους; Είχαν και αυτοί παιδιά; Οι πωρωμένοι Ταγματαλήτες - έτσι τους ονομάζει μια από τις δημοκρατικές εφημερίδες της εποχής- έστησαν πολυβόλο, τους εξετέλεσαν. ►1
Δεν δίστασαν οι θιασώτες της θρησκείας να εκτελέσουν και έναν καλόγερο του μοναστηριού. Τον Γεώργιο Σχινά. Το ποιο πιθανό, ο άνθρωπος του θεού να προσπάθησε να γλιτώσει τα παιδιά. ►3
Βόρια & Νότια Κυνουρία, Αρκαδες της ΕΠΟΝ και ο καλόγερος της Μαλεβής  ΣΥΝΟΛΟ 219
 
                 


                         Θέση Ταρμίρι  Ξεροκαμπιού Το μνημείο στήθηκε με πρωτοβουλία του γιου ενός από τους εκτελεσμένους.

                       Βόρια Κυνουρία
α/
                   Χωριό
άτομα
01
Αγιοπετρίτες
48
02
Βούρβουραίοι
35
03
Καστριτοχώριτες  Σύνολο 
61
04
Βερβενιώτες
11
05
Αγιαννίτες – Αστρινοί          
08
06
Δολιανίτες
07
07
Παραλιώτες– Αστρινοί
03
08
Μελιγιώτες
03
09
Καστανιτσιώτες
03
10
Κουτρουφιώτες
03
11
Πηγαδακιώτες
02
12
Αγιαντρίτες
01
13
Ξεροπηγαδιώτες
01
14
Πλατανίτες
01
15
Μόνη Μαλεβής  
01

                    Νότια Κυνουρία.

α/α
               Χωριό
08
01
Αγιοβασιλιώτες
06
02
Λεωνιδιώτες
03
03
Τυριώτες
03
04
Κοσμίτες
02
05
Πλατανακιώτες
02
06
Πραματευτιώτες
01
07
Μαριώτες
01
08
Παλαιοχωρίτες
01
09
Πελετιώτες
01

ΕΊΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ Ο ΦΟΡΟΣ ΑΙΜΑΤΟΣ. Η ΠΟΛΙΤΕΊΑ  ΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΊΣΕΙ  ΤΗΝ ΕΠΑΡΧΊΑ ΜΑΣ << ΜΑΡΤΥΡΙΚΌ ΤΌΠΟ>>
Πηγές.

►1 ΚΥΝΟΥΡΙΑΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ  Φύλλα του 1945.
►2 «Από τη Βιέννη στα Καλάβρυτα » . σελ 566. Χέρμαν Φρανκ Μάγιερ.
►3 Μαρτυρία Ιωάννη Εμ Κανέλου – Κανελόγιαννη.
►4 «Η ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ»Κων Μπρούσαλη σ 402
►5  «50 Χρόνια μετά » Ευάγγελος Μαχαίρας σελ 388

Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

ΘΕΡΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΑΝΝΗ.

            ΘΕΡΟΣ   ΣΤΟΝ   ΑΓΙΑΝΝΗ


Κώστας Σ. Ιατρίδης        
  
 ΣΧΟΛΙΟ 
Το κείμενο αυτό είναι από μια εργασία  ενός Αγιαννίτη «Δασκάλου» Δεν χρειάζεται συστάσεις ο Κώστας.

Το αφιερώνουμε απο κοινού σ΄ αυτούς που δούλεψαν πάνω στις πέτρες και μας έθρεψαν.

 << Συλλογή Λαογραφικού υλικού από το χωρίον ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Κυνουρίας του Νομού Αρκαδίας  υπό του: Ιατρίδη Κων /νου Β/ετους Μετεκπαιδευομένου Διδασκάλου εξ Άστρους Κυνουρίας Μάιος 1970 .

Η εργασία εχει βασιστεί στη διήγηση του Αγιαννίτη Χρίστου Δ. Καψάλη ( Χρισταράς γιος του Μήτσου του Μητσέλη του τελευταίου γέρου που φόραγε «Μάγκα»)  Ο αείμνηστος Χρίστος το 1970 ηταν 58 ετών. Ο αρχέγονος Τρόπος θερισμού συνεχίστηκε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας στου 1980. Όποτε σιγά σιγά εγκαταλείφθηκε η παραδοσιακή γεωργία. Μετά το 1960 τα σιτάρια και τα κριθάρια τα πηγαίναμε με τα ζώα στα θεμωνοστάσια.  Ο αλωνισμός γίνοταν με τις αλωνιστικές μηχανές – Πατόζες. Πρόλαβα αλώνισμα σε αλώνια λαθούρια, βίκο, ρεβίθια και κάποτε λίγο κριθάρι. Είχαμε σπείρει πολλά και δεν προλάβαμε να τα θερίσουμε, έτσι  έφυγε η μηχανή. Ο παππούς δεν ήθελε με κανένα τρόπο να τα αφήσουμε . Τα αλωνίσαμε στο αλώνι του στο Περδικονέρη. Κάτι άλλο στα παιδικά μου χρόνια σπάνια γυναίκες βάζανε μεροκάματο σε ξένα χωράφια. Υπήρχε το σύστημα του Σέμπρου και της αλληλοβοήθειας. Έτσι οι άνθρωποι ήταν ενωμένοι. Λειτουργούσε η αλληλοβοήθεια και ο κοινωνικός ιστός ήταν συμπαγής. Ευχαριστώ Κώστα.



Στις Μάντρες το 1957 . Συγγενείς βοηθάγανε τους γονείς μου που ξεκινούσαν την κοινή τους ζωή. Τραβηγμένη από τον  Βαγγέλη Π. Κολοβό.

Όταν κοντεύει να τελειώσει ο Μάης και μπαίνοντας ο Ιούνιος , ο θεριστής , τα γεννήματα κιτρινίζουν και τα στάχυα καρπισμένα γέρνουν. Να δεις τι χαρά νοιώθουμε όλοι μας όταν περιδιαβαίνομε τα κατάμεστα χωράφια. Κα τι καμάρι. Με το δίκιο που λές. Δεν είναι λίγο να ρίχνεις ένα σπόρο στη γή και σ΄ ανταμοιβή των κόπων σου να βλέπεις μετά από λίγους μήνες τροφαντά στάχυα.
 Είναι καιρός για θέρο. Που και που μπορεί μέσα –μέσα να υπάρχουν και πράσινα στάχυα μα δεν πειράζει. Θα γίνουν. Από μέρες γυρεύω για εργάτριες και εργάτες γι΄αυτή τη δουλειά. Κάθε μια έχει το δρεπάνι της ακονισμένο. Κάθε μια έχει τον έργο της που τον τραβάει ίσια καταπάνω και δεν μπαίνει μπροστά από τις διπλανές της . Όσο για το κουτσομπολιό που αρχίζει μεταξύ τους, τα χαρούμενα τραγούδια, τα πειράγματα , είναι αρκετό να μείνεις καμμιά ώρα κοντά τους για να καταλάβεις τι γλέντι γίνεται. Με το αριστερό τους χέρι πιάνουν μερικές καλαμιές και με το δεξί τους που κρατούν το δρεπάνι τις κόβουν. Με δυο τρεις απ΄ αυτές δένουν τις υπόλοιπες και ετσι γίνεται μια χεριά. Κάθε χεριά την απιθώνουν δίπλα τους και συνεχίζουν κάνοντας το ίδιο. 
                                              
                        Στάχυα από παράσταση σε μάρμαρο στον ιερό χώρο της Ελευσίνας.

Οι άντρες πάλι ακολουθούν πιο πίσω και συνάζουν πολλές χεριές μαζί και φτιάχνουν τα λιμάρια ή αν είναι λίγο ποιο μεγάλα τα δεμάτια. Και ξέρεις πως δένουν τα δεμάτια; Με τα δεματικά. Τούτα είναι φτιαγμένα ή από σίκαλη ή από σπάρτο ή από τι ιδιο το σιτάρι. Ψάχνουν δηλαδή οι άντρες όλο το σπαρτό και μαζεύουν τις ποιο ψηλές σιταροκαλαμιές, τις βγάζουνε με προσοχή να μην κοπούν τα στάχυα και τις βάζουνε μέσα στο νερό για να μαλακώσουν. Μετά πιάνουν δέκα με δεκαπέντε στο κάθε χέρι, φέρνουν τα στάχυα απέναντι το ένα στο΄ άλλο, τα διπλώνουν και ετσι το δεματικό είναι έτοιμο. Μαζεύουν ύστερα τα χερόβολα τα τοποθετούν επάνω στα δεματικά που τα απλώνουν ίσια κάτω και τα δένουν και τα δεμάτια συγκεντρώνονται στις θημωνιές. Ενώ συνεχίζεται το θέρισμα, τα δεμάτια κουβαλιόνται με τα ζώα στ΄ αλώνια και σχηματίζονται οι θημωνιές. Πρωτύτερα έχει καθαριστεί καλά το αλώνι και ο γύρω τόπος και με σταχτή έχουν κλειστεί οι μυρμηγκοφωλιές. Αφού μαζευτούν όλα τα δεμάτια απ΄ τα χωράφια ρίχνονται στ΄ αλώνι και λύνονται, αφού κοπούν τα δεματικά και διασκορπίζονται οι χεριές. Τ΄ αφήνουμε λίγες μέρες έτσι να πυρωθούν καλά από τον ήλιο για να τσακίζονται εύκολα από τα πόδια των αλόγων και των μουλαριών……... 

Δευτέρα 3 Ιουνίου 2013

ΤΑ ΕΞΩΤΙΚΑ.




                                  Τα Εξωτικά.
Μήτσιος Ι. Περδικάρης
Μάης 2013

Σχόλιο : Είπαμε με το Μήτσιο να ελαφρώσουμε το βαρύ κλίμα των ήμερων και να γελάσουμε λίγο. Οι μύθοι, η παράδοση και προπαντός οι Εθνικοί Μύθοι θέλουν προσοχή. Πρέπει να παίρνουμε τα θετικά τους και να απορρίπτουμε τα αρνητικά τους. Ευτυχώς το παιδάκι κράτησε την ψυχραιμία του και δεν είπε τίποτα. Νεραϊδοπαρμένε - νεραϊδοπαρμένε θα του κολάγανε το παρατσούκλι τα παιδιά του χωρίου. Καλό καλοκαίρι σε όλους  !!!! 


 Μόλις έγινα οκτώ (8) χρόνων πιτσιρικάς ο παππούς μου στο Φούντωμα θεώρησε πως μπορώ τώρα μόνος μου να καταφέρνω τα μουλάρια. Με άλλα λόγια πήρα δίπλωμα και οχήματα με τέσσερα πόδια  στα οκτώ. Όχι όπως τώρα στα δεκαέξι 16 και αυτοκίνητο. Μετά το αλώνισμα έπρεπε να πηγαίνω μεσημεριάτικα στο θεμωνοσάσιο. Να τα οδηγώ στην γούρνα μας για πότισμα, τα να δένω αλλού για να μην τα τρώει ο ήλιος. Ο παππούς γλίτωνε την αγγαρεία  αλλά η γιαγιά δεν ήταν σύμφωνη με το όλο θέμα. Σύμφωνα με τα πιστεύω της το μεσημέρι βγαίνουν  ξωτικά, ανεμοστρόβιλοι με νεράιδες. Με  γέμιζε  λιβάνι, ψίχουλα από πρόσφορο και τον απαραίτητο μαυρομάνικο Καστρίτικο σουγιά του παππού. Αυτά ηταν τα αντιεξωτικά και αντινεραϊδιακά. Μου ειχε πει πως άμα ακούσω τραγούδια και νταούλια το κεφάλι κάτω να πω το πάτερ ημών και άλλες προσευχές. Να μην κοιτάζω πίσω μου, ειδικά άμα ακούω τα διαβόλια να περπατούν και να τρέχουν ξωπίσω μου.
              

                                                             Τα εξωτικά 

Στο Φούντωμα έχουμε δυο θεμωνοστάσια  κατά τύχη είναι και τα δυο σε δικά μας χωράφια. Το πρώτο ο Έμπολος μόλις βγεις απ τα σπίτια του χωριού στο δρόμο κατά την Γαλτενά. Στο σταυροδρόμι κατά του Καβουκά. Το δεύτερο η Ζαβατονά καμία πεντακοσαριά μέτρα πιο κάτω. Η Ζαβατονά ειναι κοιλάδα με ρέμα. Το θεμωνοστάσιο είναι στην πλαγία σαν αρχαίο θέατρο με την δημοσία στο κάτω μέρος το ρέμα με την γούρνα μας. Καμιά πενηνταριά μέτρα κάτω απ το δρόμο, εκεί πρωτογνώρισε ο πατέρας μου τον Γεωργόπουλο, ειχε κρυψώνα καλή εκεί.. Ο Έμπολος το άλλο θεμονοστάσιο είναι σε ύψωμα μόλις βγεις απ το χωριό. Υπάρχουν Αμπέλια πριν απο αυτό στην δημοσιά στο πάνω μέρος του.
Ένα μονοπάτι σε βγάζει σε αλλη τοποθεσία με αμπέλια το πλατυχωράφι που λέμε. Το μονοπάτι το χρησιμοποιούν πολλοί για να πάνε στα Μαντικεϊκα και τον Αγιάννη αντί να πηγαίνεις απο δημοσία και να κάνεις πιο πολλή ώρα. Έφτασα στον Έμπολο τραγουδώντας και σφυρίζοντας. Είδα  πολλά άχυρα στον αέρα σαν ανεμοστρόβιλο. Επειδή ήμουν πιο χαμηλά δεν είδα ακριβώς τι γίνονταν. Δεν μπορούσα να δω το έδαφος στο θεμωνοστάσι παρά μόνο άχυρα στον αέρα. Σαν να πέρασε κάτι κάτω απ την δημοσία αλλα δεν είδα τίποτα. Έκανα μερικά βήματα πιο κοντά τίποτα στο έδαφος. Σκέφτηκα πως ειναι ο ανεμοστρόβιλος που λέει η γιαγιά, το πρώτο σημάδι. Είπα να κάνω κάτω να γυρίσω στο χωριό, αλλά  θα έχανα το δίπλωμα για τα μουλάρια. Τα δικά μας και τους συχωριανών οι οποίοι με έβαζαν στην αγγαρεία να ποτίζω και να δένω. Οπότε μπροστά με προσευχή …. μόλις έφτασα στον Έμπολο έριξα σκυφτός μια ματιά δεξιά και αριστερά δεν είδα τίποτα. Φυσούσε μια γλυκιά  ελαφριά αύρα επειδή ήμουν στην κορυφή του λόφου. Ακουγόταν ένα  θρόισμα απο τα αμπέλια, τίποτα το ιδιαίτερο. Ουφ λέω δεν είναι τίποτα. Οπότε συνέχισα για την Ζαβατόνα τραγουδώντας. Μόλις έκανα καμιά τριανταριά  μέτρα πιο κάτω κατηφορίζοντας μου φάνηκε να ακούω μουσικές ξωπίσω μου. Αμάν λέω μου κόπηκαν τα ήπατα!!! Άρχισα αμέσως το πάτερ ημών και το βήμα γρήγορα γρήγορα. Αλλά αντί να μακραίνουν τα νταούλια ερχόντουσαν όλο και πιο κοντά. Κάνω μπράφ κατά πάνω τώρα. Έπεσα  μέσα σε κάτι αμπέλια  πήγαινα κατά το πλατυχωράφι. Το οποίο ειναι ακριβώς στο πάνω μέρος της Ζαβατονάς με την δημοσία να περνάει στο κάτω μέρος. Απο κει μπορούσες να δεις όλη την κοιλάδα αλλά εγώ πιλαλά και προσευχή. Τα νταούλια ερχόντουσαν κοντά μέχρις ενός σημείου. Μόλις βγήκα απάνου στην δημοσιά στο πλατυχωράφι ησυχία δεν τ άκουγα. Οπότε έσκυψα πίσω απο ενα πουρνάρι. Κοίταγα κάτω το θεμονοστάσιο και την κοιλάδα όλη, καμμιά κίνηση δεν έβλεπα. Το μονοπάτι το οποίο είχα πάρει να βγω απάνου δεν φαινόταν όλο κι ετσι δεν μπορούσα να δω εάν ειναι κανένας εκεί. Κάπως άκουσα να με φωνάζουν Μήτσιο - Μήτσιο. Απο πίσω μου πάλι πιο ψηλά δηλαδή απο τα αμπέλια στο πλατυχωράφι το οποίο εχει θέα τα Γκόνια και  κοιτάει δυτικά.
                    

                               Εδώ κάπου διαδραματίζεται η ιστορία του Μήτσιου .

Με το που βεβαιώθηκα ότι άκουγα πως όντως με φώναζαν τα δαιμόνια, έκανα μπράφ πάλι κάτω τις πουρναρόριζες. Πήγα στην Ζαβατονά λαχανιάζοντας σαν σκυλί, με την καρδιά στην κολότσεπη. Έλυσα τα μουλάρια καβάλησα την Κόρμπα ξεσάμαρα. Σκέφτηκα  εάν έλθουν κοντά θα κάνω αραβάνι στο χωριό. Ευτυχώς δεν με πλησίασαν. Πότισα τα ζά όλα τα έδεσα αλλού και δρόμο για το χωριό γιατι είχα αργήσει. Ήμουνα σίγουρος πως μου την είχαν πέσει τα ξωτικά πιστεύοντας πως με γλιτώσανε οι προσευχές το λιβάνι.  Επειδή με ειχε βαρέσει ο ανεμοστρόβιλος στο πρόσωπο πίστευα πως θα έχανα τα μαλλιά μου. Κάθε στιγμή κοιτιόμουνα στον καθρέφτη πιστεύοντας πως τώρα θα πέσουν. Τώρα θα καραφλιάνω!!! Ευτυχώς δεν έγινε  τίποτα. Εντωμεταξύ δεν είχα πει κουβέντα  στους γέρους, άχνα. Γιατί η γιαγιά θα με τελείωνε απο τα μουλάρια μεμιάς. Ο γεροπαππούλης θα με έλεγε χέστη. Οπότε τσιμουδιά.
 Μετά απο κανά δυο τρεις εβδομάδες ήμουνα στην βρύση να γεμίσω τις βαρέλες. Να ποτίσω τις γίδες και τα μουλάρια να πάω το νερό στο σπίτι. Κατόπιν  οι γίδες έπρεπε να πάνε στου Κουβαρά στο τραγί. Μετά να πάω τα μουλάρια στη Ζαβατονά. Δουλειές με φούντες !!!!  Όπως ήμουνα σκυφτός στο σούγελο που βγαίνει το νερό, ακούω πίσω μου πάνω στις ποτίστρες τον μπάρμπα Χρίστο, τον κουτσοχρίστο που λέγαμε. Γερούλης το επώνυμο. Μου λέει ρε Μητσιάκο καμάρι σου φώναζα στην Φούρνακα. Το μέρος που είχα κρυφτεί πίσω απ το πουρνάρι. Εσύ αντί να απολογηθείς έκανες κάτω για την Ζαβατονά. Προτού προλάβω να του μιλήσω. Κοίταξα κατά πάνω. Το σούγελο ειναι τέσσερα πέντε σκαλιά πιο χαμηλά και οι ποτίστρες ειναι επάνω δίπλα απο την δημοσιά. Όπως ήμουν πιο χαμηλά ο κουτσοχρίστος ηταν καβάλα στην Γιαννούλα την γαϊδούρα. Είχε τον ήλιο πίσω του, με θάμπωνε αλλα φαινόταν σαν γίγαντας. Ρε το γεροπούστη λέω, Πώς έγινε τεράστιος ετσι μισερός που είναι ; Εντωμεταξύ εγώ είχα γεμίσει με την τέσα τις ποτίστρες για τις γίδες και τα μουλάρια.
                                        
                          

                                                
                                                     Έτσι θα ήταν ο Τσιουρούτης.
  
Αυτός πότιζε το βασταγό του και τον Τσιουρούτι το μουλαράκο της γυναίκας του της Σωτήρας δεμένο πίσω απ την Γιαννούλα. Βλέπω κάτι να γυαλίζει εκθαμβωτικά πάνω στο  σαμάρι του μουλαριού και να τραγουδάει!!!  Κοιτάζω καλά. Στο μπροστάρι του σαμαριού κρεμασμένο από το κολιτσάκι  ένα Ραδιόφωνο. Ο γέρος είχε κρεμάσει ράδιο στο μουλάρι!!!  Την επίμαχη ημέρα το μουλάρι  μαζί με την γαϊδούρα του είχαν φύγει. Επειδή ηταν κουτσός δεν μπορούσε να τα πιάσει. Αυτά είχαν περάσει κάτω απ τον Έμπολο. Τα άχυρα στον αέρα και μόλις με είδαν οταν φοβήθηκαν  και έκανα μπράφ μέσα στα αμπέλια προγκίξανε. κι αυτα και κάνανε πεις απάνου στο ιδιο μονοπάτι αλλα εγώ απ την πιλάλα μου τα ξεπέρασα μπροστά τους αλλα έστριψα δεξιά.  Εάν εμένα ξωπίσω τους φυσικά θα τα έβλεπα αλλά θα τα πήγαινα καρσί πάλι πίσω στον γέροντα τους.  Αυτος τα έβλεπε να σταλίζουνε στο μονοπάτι και να τρώνε απ τα αμπέλια που ειναι παντού . Αμπέλια και απ τισ δυο μεριές.  αλλα εγώ είχα λουμώξει στο πουρνάρι δεν μπορούσα να δω το μονοπάτι.
Μόλις είδα το ράδιο τότε ψιλοκατάλαβα τι μου ειχε συμβεί.  Ίσα πάνω να αρχίσω στις κλωτσιές τον Τσιουρούτι και την Γιαννούλα!!!! Τα υπόλοιπα τα καταλαβαίνεις ότι αυτα τα βασταγά ηταν οι νεράιδες.  Το ράδιο τα νταούλια και ο κουτσοχρίστος η φωνή…. Τσιμουδιά δεν είπα σε κανέναν. Μονάχα το είχα πει στον μακαρίτη τον πατερα μου το 1988. είχα έρθει Ελλάδα για Πάσχα και καπως είχαμε πιάσει κουβέντα για τα σταφύλια της Σωτήρας και του κουτσοχρίστου.
               
                  
Τρύγος σε  κάποιο άλλο σημείο της περιοχής μας. Ελαιοχώρι 1969. Του κ. Ιωαν. Αναστασάκη από το διαδίκτυο ( ΚΑΣΤΡΙΤΟΧΩΡΙΑ…)

Έβγαζαν την καλύτερη Φράουλα, πρώιμη και με πολύ γεύση. Είχε την ανάσα του Διονύσου απάνω του αυτό το σταφύλι. Γέμιζαν κόφες, τις  πήγαιναν στον Γιαλό με τα βασταγά,  πούλαγαν όπως επίσης στην Επισκοπή της Τεγέας και σε πολλα πανηγύρια. Γελάσαμε του σκασμού με τον πατερα μου, με πείραζε…  Αχ πόσο πόσο πικρογλυκιά είναι αυτή η  ανάμνηση.
Είχαν κι άλλη μια γαιδουρίτσα πολυ χαμηλή η οποία καβάλαγε η Σωτήρα την Ψαρούλα. Ετσι την φώναζαν αλλα εκείνη δεν ηταν εκεί. Ηταν το πιο ήμερο ζωντανό όλου του χωριού…. Ο αδερφός μου  ο Γιώργης, ο Γιούδας , ηταν και τότε πανύψηλος . Οταν την καβάλαγε τα πόδια του ακούμπαγαν στο χώμα. Έκανε ενα πουλαράκι με τον Σερσέμη τον γάιδαρο του Κωσταμάνα. Ανιψιό του κουτσοχρίστου, τα είχαν ζευγαρώσει.  Είχα φάει τα λυσσιακά στον παππούλη μου και τον πατέρα μου να μου το αγοράσουν. Το πουλαράκι ηταν κανελής σαν τον πατερα του ηταν τόσο όμορφο. Το πουλαράκι ηταν λίγο πιο μεγάλο απο ενα κριάρι. Καταλαβαίνεις, τώρα η νεολαία κοιτάει 4χ4 και κούρσες. Εμεις κοιτάγαμε τα αλογομούλαρα και μολις μας αφήναμε να τα έχουμε μόνοι μας… Ψηλώναμε λες και γινόσουνα ο μεγαλύτερος άντρας στον κόσμο!!!  Το έξυνα με το ξυστρί  το χάιδευα του έφτιαχνα χαίτη. Τι δεν έκανα με το πουλαράκι ενα καλοκαίρι ολάκερο. Που με έχανες που με έβρισκες στην αυλή του κουτσοχρίστου.  Μέχρι και την ουρά του κούναγα οταν βύζαινε την Ψαρούλα. Μου ειχε πει ο πατέρας μου το 1988 πως και ο Τσιουρούτης το μουλαράκι τις Σωτήρας ηταν γιος της Ψαρούλας και του Ρούσσου. Επιβήτορας άλογο γερό του Αντρέα του Γερούλη. Απο κει να καταλάβεις Τακη φιλε μου αναμνήσεις . Απλή, ανέμελη ζωή. Ξέρανε οι γέροι το συγκενολόι ακομα και στα ζωντανά του χωριού. Δεν υπήρχε τίποτα κρυφό. Κοντά τους  μαθαίναμε και εμεις..
Κάπου κάποτε άλλαξαν όλα.  Ευχαριστώ το Θεό που με αξίωσε να ζήσω λίγα απο εκείνα τα χρόνια. Μεγάλα μαθήματα πήρα  από  δουλειά  στην αλωνιστική μηχανή. Γνώρισα αθάνατους χαρακτήρες όπως ο μπαρμπα Σταύρος ο Πλατύς, ο Θανάσης ο Καπήλας και άλλους πολλούς Αγιαννίτες. Γνώρισα τα χωριά της Κυνουρίας, τα ζωντανά μας, και τους ανθρώπους μας . Πραγματικά εάν είχαν ακομα αλωνιστική μηχανή θα πήγαινα κάθε καλοκαίρι. Μονάχα και μόνο για να κάνω αυτή την περιοδεία στα μέρη μας και πάλι, Να ξαναμυρίσω την γη και το άχυρο. Να κοιμηθώ στο Αγιο χώμα μας με τον Χαμηλό ουρανό και τις στέρνες του Σεφέρη.

Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ.


                 

Μήτσιος Ι Περδικάρης .        Παν. Ι.Δ. Βλαχάκης

                           Η ΙΣΤΟΡΊΑ ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΎΘΙ. 

Κατά τύχη ανάρτησα μια φωτογραφία από ένα υπόλειμμα όπλου της Μικρασιατικής εκστρατείας, του Παππού μου  Παναγιώτη Β. Κολοβού . Κάποιοι πατριώτες το είδαν και το Σχολίασαν. Ο Μήτσιος με συγκίνησε γιατί έπαιζε με αυτό όταν ήταν μικρός  ( Δέστε στο προφίλ μου f. B. την συνομιλία μας )Το χάσατε  Τσογλάνια  θα σας βγάλω τα αυτιά, αν δεν το βρείτε και ας μεγαλώσατε !!!  Σύμπτωση την ημέρα εκείνη έσκασε το θέμα με την  Ιστορικό και βουλευτή κ. Ρεπούση. Δεν θέλω να σχολιάσω εν θερμώ. Στη μνήμη των στρατιωτών της τότε εποχής, ΟΛΩΝ των παππούδων μας . Αναρτώ τα κείμενα του Μεγάλου παραμυθά του Μήτσου του Περδικάρη από τον Καναδά. Καθώς  την συνομιλία και τα σχόλια  στο f.b. Μήτσο θα σβήσω κάτι να μην μας πάνε στο δικαστήριο  !!!!  
                                  
                         Παλιό περίστροφο. Θάφτηκε στην Κατοχή και καταστράφηκε.

1) Παν Βλαχάκης :
Σε κάθε πόλεμο υπάρχουν και τα παραλειπόμενα. Υπάρχουν στρατιώτες πλιατσικολόγοι , βγάζουν άλλοι που βγάζουν όλα τα απωθημένα τους . Στην Μικρασιατική εκστρατεία ο παππούς δεν έκλεψε ούτε μια βελόνα από πολίτη. Ένα τσουβαλάκι βρώμη «απαλλοτρίωσε » για το πεινασμένο του άλογο. Ο Τούρκος αγρότης το έδωσε με μισή καρδιά. Ένα κόκκινο ζωνάρι του έδωσε ένας συμπολεμιστής. Εσουρνε ξένο πράγμα πάνω του και λαβώθηκε, του έφερε γρουσουζιά. Από το πεδίο της μάχης έφερε 3 περίστροφα. Το ένα Μαυροβουνιώτικο. Στην Κατοχή τα έθαψε στο Αμπέλι του στα Μεσιανά . Όταν πήγε να τα πάρει είχαν σκουριάσει και αχρηστευτεί. Το ένα ήταν αυτό. Παίζαμε μικροί και μας έλεγε τις ιστορίες του.

2)  Vasilis Nikolaou  : Τελικά, η μεγαλύτερη αξία που έχουν τέτοιου είδους κειμήλια είναι οι ιστορίες που τα στοιχειώνουν!

3) Γεώργιος Περδικάρης   :    αυτό είναι έτοιμο για μάχη !!!

 4) Demetrios Perdikaris  : ( ΛΙΓΟ ΠΕΙΡΑΓΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΤΟΥ τον ΤΑΚΗ.)

Mέχρι τη δεκαετία του 80 ήταν σκουριασμένο βέβαια αλλά σε αναστρέψιμη κατάσταση, είχε δυο τα θυμάμαι γιατί έπαιζα με αυτά.. Το πιο μικρό μάλλον είναι αυτό εδώ γιατί ήταν το πιο σκουριασμένο.. Σμίγανε με τον πάππου μου και μας έκαναν ιστορία και γεωγραφία της Ελλάδας, των εφτά θαλασσών και των τριών ηπείρων.. Τον Βενιζέλο, τον Αντρέα τον καψοκαλύβα, τον Κωνσταντίνο, τα χανουμάκια. Το πιο συνηθισμένο καψόνι που έκαναν σε τούρκους. Ήταν να περνάνε από μπροστά τους όταν άρχιζαν προσευχή . Έτσι έπρεπε να ξαναρχίσουν, μπέρδεμα … Για τα σουσούμια τους όταν αυτοί ήταν μέσα στο τζαμί. Γελάγανε οι γέροντοι όταν έλεγαν αυτά, συννέφιαζαν με θυμό και λύπη όταν έφταναν στον "Τσαγκάρειο ποταμό". Στην αρχή της καταστροφής.. Την Σμύρνη, τα καράβια των Γάλλων με τα μεγάλα κανόνια στραμμένα εναντίον των. Πως τους έκοβαν τα χέρια με το τσεκούρι οι ναύτες Γάλλοι στους Έλληνες στρατιώτες και πολίτες. Ύστερα πως πέρασαν στην Χίο . Την πορεία τους στην Θράκη και στα σύνορα και πάλι και την συμφωνία πάνω στο κανόνι.. Θυμάμαι πως και οι δυο γέροντοι ήταν τόσο πικραμένοι και τόσο σίγουροι πως θα τους ξεπάστρεψαν και πάλι τους Τούρκους. Αν δεν έκανε ο Κωνσταντίνος αυτή τη συμφωνία στο κανόνι…
                                                                                              
                                                  
Έβαζαν λέει ένα σουγιά μπροστά στο Μάνλιχερ και στον Γκρα όσοι δεν είχαν ξιφολόγχη. Οι Τούρκοι σήκωναν τα χέρια ψηλά, γιατί τρέμαμε τον Τσολιά με την ξιφολόγχη του. Ο παππούς μου έλεγε για έναν αιχμάλωτο που έπιασε έτσι έξω από την Προύσα. Μίλαγε καλά Ελληνικά και οι γονείς του ήταν γεννημένοι στην Τρίπολη.. Επίσης μου έλεγε πως όταν τον πήραν φαντάρο δεν είχαν όλοι τους ντουφέκια . Γιατί δεν είχαν αρκετά ; Ο Βασιλιάς τα είχε δώσει καινούργια που ήταν τα καλύτερα όλων της τότε εποχής . Τα έδωσε λοιπόν 150 χιλιάδες στους Γερμανούς.. Τα περίφημα Στάγιερ Μάνλιχερ που είχαν επάνω τους τον Αγιώργη και τον βασιλικό σταυρό με την κορώνα σαν στάμπα στην κάνη μετά το κινητό ουραίο.. Είχε παραγγέλλει ο Βενιζέλος μετά τις επιτυχίες του στρατού στην Θεσσαλία και Μπιζάνι . Πήραν τα μισά γιατί οι σύμμαχοι είχαν βάλει κάτι όρους στους Αυστογερμανούς. Τα άλλα μισά τα κατασκεύασε στην ιδία πατέντα μια Ιταλική εταιρία. Από εκεί πήραν 150 χιλιάδες τα οποία και έδωσε ο βασιλιάς στους γερμανούς με κάποια συμφωνία που είχε γίνει έξω από την Θεσσαλονίκη τον Α παγκόσμιο πόλεμο. Επίσης έστειλαν μερικές εκατοντάδες Αξιωματικούς στην βόρεια Γερμάνια ,δεν είμαι πολύ σίγουρος πως πάει η Ιστορία η τι ακριβώς είχε γίνει . Βλέπεις δεν μας δίδαξαν αυτές τις λεπτομερές στο σχολείο.. Πάντως το λέγε και το ξανάλεγε με μεγάλο παράπονο, πως τους πήραν τα καλύτερα ντουφέκια τα έδωσαν στους γερμανούς . Τους άφησαν άοπλους και ξυπόλητους , Νηστικούς και τα άλογα χωρίς φαγητό . Παρ ολ΄ αυτά νίκησαν και έφτασαν στην Σμύρνη και μέχρι την Αλμυρά έρημο !!!  . Η φατρία μας και μια καταραμένη μαϊμού μας άλλαξαν την μοίρα. Έλεγε η Μαϊμού και η ζήλια... Ο Αλέξανδρος και ο Βενιζέλος τα πήγαιναν πολύ καλά μεταξύ τους. Είχαν μονιάσει οι Βασιλικοί με τοὺς Μπενιτζελικούς...!!!
Κατάφεραν οι παππούδες και φύτεψαν τον σπόρο της μεγάλης ιδέας και της Ελλάδας μέσα μου. Στην αναφορά και μόνο της λέξης Μικρασία, κάτι θεριώνει και γίνεται χείμαρρος μέσα μου . Σαν τον Τσαγκάρειο... Άστα ρε Τάκη άστα να μένουν εκεί δεν είναι ετούτες εποχές. Δεν πρέπει να τσιγκλάμε τέτοια συναισθήματα οι αλύτρωτες πατρίδες πονούσανε πολύ. Την παθαίνω πάντα έτσι μέχρι τώρα μόλις έρθουν στην μύτη μου μπαχαρικά και κανέλα ανατολίτικες μουσικές και τραγούδια. Ξυπνάμε μέσα μου τους γερόντους και τον σπόρο τους. Γίνεται χαμός καμιά φορά μέσα μου...!!!!
5) Παναγιώτης Βλαχάκης       Μήτσιο φίλε μου. Δυστυχώς χαθήκανε. θα ήθελα να τα έβρισκα να τα έδινα στο Μουσείο που έχει υδρεύσει ο Νικόλας στο Τεχνικό Λύκειο. Δεν έχω κάποιο ενθύμιο από τον παππού. Έφαγαν τα ποντίκια στον Αγιάννη το τετράδιο που είχαμε γράψει μαζί τα Τουρκικά . Με Ελληνικά γράμματα και κόκκινο μελάνι π.χ. Εκμέκ = ψωμί με μπλε μελάνι. Δεν αγόρασα ποτέ Τουρκο /Ελληνικο λεξικό. Πέρυσι έβλεπα ένα Τουρκικό σήριαλ. Το ανάλυσα με το μυαλό μου !!! Το έβλεπα γιατί πολλές λέξεις μου ήταν γνωστές!!!!!      Παρασκευή στις 8:10 π.μ.
6) Παναγιώτης Βλαχάκης  : Έρχεται μια Ιστορικός και βουλευτίνα του Ελληνικού κοινοβουλίου και λέει.. διάφορα . Αν εμείς λέγαμε την παράδοση ιστορία στους νέους και αν μας άκουγαν!!!! Αν στα σχολειά διδάσκανε την ιστορία σωστά Αν  Αν ... Δεν θα είχαμε φτάσει σε αυτά τα χάλια .  Παρασκευή στις 9:08 π.μ.

7) Demetrios Perdikaris   :  

( ΟΡΓΙΣΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΝΕΠΕΞΕΡΓΑΣΤΟ ΣΒΗΝΩ 2 ΦΡΑΣΕΙΣ ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ . ΜΗΤΣΙΟ ΘΑ ΣΕ ΨΑΧΝΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΔΑ !!!!)  ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΗΤΣΟ ΜΟΥ.

 η Ρεπούση που να την Χ………εκατό Τούρκοι χοίροι και διακόσιοι Βούλγαροι τράγοι  πιστεύει πως θα της πουν μπράβο οι Ευρωπαίοι  σοσιαλιστές η θα πάρει κάνα τσίγκινο σταυρουλάκι με πολύχρωμες χάντρες για παράσημο, εάν δείξει πως μάχεται για την ελευθερία της αντίθετης γνώμης, το ……………….. όμως δεν καταλαβαίνει πως με την επαγγελματική της ιδιότητα σαν ιστορικός κάνει τόσο μεγάλο κακό?? πως αυτή είναι ένας από τους μεγαλύτερους λόγους που υπάρχει Χρυσή Αυγη??και σοφιστές πατριώτες του εθνους??παντα σέβομαι την γνώμη και την κουβέντα του άλλου πιστεύοντας στο από γεννήσεως δικαίωμα του να την έχει αυτήν την γυναίκα όμως ειλικρινά θα έλεγα θα γινόμουν πολύ μα πολύ σωβινιστής εάν την είχα μπροστά μου, με κάνει να νοιώθω σαν ταύρο που του δείχνουν κόκκινο πανί όταν μιλεί την συχαίνεται κάθε κύτταρο της ύπαρξης μου,οχι γιατί πιστεύει αυτά που πιστεύει είναι δικαίωμα της για το όποιο θα έδινα και την ζωή μου για να το έχει ελεύθερα αλλά για το κακό που έχει κάνει στα παιδιά εφόσον αυτά που πιστεύει τα αφήνει στην μέση διότι η παιδεία μας έχει πάντοτε διαλεγμένα τα κομμάτια της Ιστορίας και της "μυθολογίας'' που διδάσκει έτσι δεν μπορεί κανένα παιδί να έχει σφαιρική γνώση και πάντα θα μιλά περισσότερο φανατισμένο παρά εκπαιδευμένο σωστα,εαν δίδασκαν και τα μεν και τα δεν και εγώ μαζί της δεν γίνεται όμως αυτό όπως και η στάση της την εποχή που χρειάζεται η πατρίδα συνοχή, όσο χρειάζεται και την εξιστόρηση των ιστορικών της επιτευγμάτων που ίσως μερικά από αυτά να μυθοποιηθήκαν για να εκφράσουν την μεγαλειότητα και την τιτάνια μάχη που έδωσαν οι Έλληνες σαν λαός κατά τους αιώνες δεν ενδιαφέρει εάν ιστορικά δεν έγινε ο χορός του Ζαλόγγου, με ενδιαφέρει όμως αυτό που εκπροσωπεί να είναι πάντα γνωστό στους νέους Έλληνες γιατί η μάχη που έδωσαν να μείνουν Έλληνες και να έχουμε μια Ελλάδα ήταν χορός του Ζάλογγου, το ίδιο όπως και δεν μ ενδιαφέρει εάν υπήρξε ιστορικό πρόσωπο Ηρακλής, μ ενδιαφέρει οι άθλοι του να διδάσκονται και να είναι γνωστοί από τους νέους και να είναι μυθολογία εβραϊκή τα δέκα θαύματα του Χριστού. .αλλα τέλος πάντων σου είπα πως ξυπνάμε μέσα μου τούτοι οι γέροντες πρόγονοι μου και δεν δέχονται κανένα συνωστισμό πάνω στις θυσίες που έκαναν σε κάθε πόλεμο για την πατρίδα μου, σε κάθε πόλεμο, σε κάθε μάχη η οικογένεια μου ήταν εκεί είχε στείλει πάντα το δικό της ποτηράκι με αίμα να στεριώσει ο τόπος μας να βγάλει ρίζες δεν ανέχονται τέτοιους ιστορικούς που ας μην λένε ψέματα δεν τους Τιμάνε όμως τα λογία των και ο τρόπος που περιγράφουν τον αγώνα τους.  Γιατί αίμα μονάχα των φτωχών και των αγράμματων χωριατών και των παιδιών τους προτιμά πάντα κάθε αγώνας.. Το αν έγινε γενοκτονία των Ποντίων το λένε οι αριθμοί όχι η κάθε Ρεπούση και ο Κάθε Μιχαλολιακος που και οι δυο τους κάνουν το ίδιο κακό στο να μην υπάρξει  Ελλάδα..    Παρασκευή στις 10:26 π.μ.
                                                                    
                                                     Τιμημένος Εύζωνας της εποχής .
8) Παναγιώτης Βλαχάκης  :

Μήτσιο φίλε μου . Σωστή και επικεντρωμένη η δίκαια οργισμένη τοποθέτηση σου. Δυστυχώς είναι ομάδα αυτοί που θέλουν να ισοπεδώσουν την ΙΣΤΟΡΊΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ . Δεν την δίδασκαν , δεν την διδάσκουν και δεν θα την διδάξουν σωστά . Βασιλιάδες στρατηγοί κ.α . οι μνημονευθέντες σιγά μην μνημονεύσουν το αίμα του παππού μου από τον Αγιάννη που είχε το τραύμα από τη Γαλλική σφαίρα ντουμ -ντουμ στο χέρι μέχρι τα 85 του. Τότε καβάλησε το άλογο και έφυγε . Σιγά που θα αναφέρουν τον παππού σου από ο Φούντωμα που έπεσε. Το Δήμο του << Κρασιού του Ντάρμου>> εννοώ . (Γραψε το πραγματικό του όνομα  ). Σιγά μην αναφέρουν τον Γιώργη τον παππού σου,  τον συχωρεμένο τον Ιππέα στον Αγιάννη ΚΑΙ ΌΛΗ ΑΥΤΉ ΤΗ ΓΕΝΙΆ ΠΟΥ ΠΟΛΈΜΑΓΕ 10 ΧΡΟΝΙΑ 1912 -1922 . Θα κάτσω να μαζέψω το μυαλό μου το Σαββατοκύριακο και θα γράψω . Τι δουλειά έχουν τα γουρούνια και οι τράγοι; Είναι τίμια ζώα μην τα ανακατεύεις !!!  Παρασκευή στις 6:31 μ.μ. ·

9) Thanos Marinis  Παναγιώτη με πρόλαβες!!! Παρασκευή στις 11:07 μ.μ.

ΣΧΟΛΙΟ :  ΟΤΑΝ ΚΑΤΑΚΑΤΣΕΙ Ο ΚΟΥΡΝΙΑΧΤΟΣ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ  ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ – ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ  .