Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2019

ΔΙΚΙΟ ή ΑΔΙΚΟ




Γράφει ο 
Παν. Ι.Δ. Βλαχάκης. ©

                               ΤΟ ΔΊΚΙΟ ή ΤΟ ΆΔΙΚΟ της Καθαρίστριας.

   Στο τέλος του προηγουμένου έτους για πολλές  μέρες πριν η κοινή γνώμη, τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ασχολούνταν « με την 53χρονη καθαρίστρια από το Βόλο» και την μεγάλη ποινή που της επέβαλε δραστήριο Θεσσαλικής πόλης.
   Ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλά. Από νομικούς επιστήμονες, πολιτικούς και απλούς ανθρώπους. Οι περισσότεροι μιλούσαν για την εξοντωτική ποινή των δέκα ετών. Τον βίο την οικογένεια και την ανάγκη της καθαρίστριας να εργαστεί. Ελάχιστοι στέκονταν στο γεγονός ότι πλαστογράφησε έστω το απολυτήριο της στοιχειώδους εκπαίδευσης.
   Ελάχιστοι  έψεξαν την κοινωνία και την πολιτεία γιατί το παιδί αυτό δεν τέλειωσε το δημοτικό. Είναι γεγονός ότι στις φτωχές οικογένειες όλο και λιγότερα παιδιά έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση.
   Ελάχιστοι στάθηκαν στο γεγονός ότι η πράξη αυτή ήταν απόρροια της γενικότερης διαφθοράς που επικρατεί στην κοινωνία μας. Η ανάγκη έκανε την γυναίκα αυτή να προβεί στην πράξη αυτή; Δεν διαφωνεί κανένας. Τι θα γίνει όμως αν αρχίσουμε όσοι έχουμε ανάγκη να πλαστογραφούμαι τίτλους;
   Πρώτοι διδάξαντες οι μεγάλοι. Κάποιοι Ταγοί έδωσαν το κακό παράδειγμα. Παρουσίασαν πλαστούς τίτλους ή τίτλους αποκτηθέντες με σκοτεινούς τρόπους. Τα παραδείγματα είναι πολλά. Ακόμα και υπουργοί έγιναν κάποιοι αιώνιοι φοιτητές, κομματόσκυλα απέκτησαν το πτυχίο τους με μάγκικους και μαγικούς τρόπους.
   Κάποιες σύζυγοι μεγάλων έγιναν και Δόκτορες. Κάποια παιδιά καθηγητών πανεπιστήμιων κληρονομικό δικαίω κατέλαβαν έδρες. Ακολούθησε και η πλέμπα. Γέμισε ο τόπος με πτυχία και μεταπτυχιακά από Βαλκανικές χώρες. Το πόσο αξιόπιστα είναι θεός και η ψυχή τους χαμός. Όσον αφορά κολέγια και πανεπιστήμια άλλων χωρών….
   Οι μικροί έχουν μερίδιο  της ευθύνης; Λέω ναι γιατί βιωματικά υπάρχουν πολλά παραδείγματα. Σε κάποιες υπηρεσίες  επί δυο χρόνια διασταύρωναν τίτλους. Βρέθηκαν αρκετοί πλαστοί κυρίως από ιδιωτικές σχολές. Βρέθηκαν και άλλα που δεν είναι του παρόντος.


 Καθαρίστριες που διεκδικούν τα δικαιώματα τους στο Υπ Οικονομικών.

   Πριν από χρόνια  βρέθηκε πλαστός τίτλος ενός νεαρού πατέρα τριών παιδιών. Με τον τίτλο αυτό διορίστηκε σε ένα νευραλγικό υπουργείο με μεγάλη αμοιβή. Οι τότε υπεύθυνοι έστειλαν την  έκθεση υπηρεσιακά στον εισαγγελέα.
    Κατέφθασε στα γραφεία  ο πατέρας του κυρίου. Ξέρετε ρε μαλ…ες  ποιος είμαι εγώ; Κόκαλο οι υπάλληλοι. Φωνάζοντας και χειρονομώντας  έθεσε το επιχείρημα ότι ο γιος του έχει παιδιά και έπρεπε να τα ζήσει. Οι αρμόδιοι του απάντησαν ότι θα εφαρμοστεί ο νόμος. Όταν κάποιος του απαντά  ότι ο γιος του κέρδισε την θέση ενός άλλου ατόμου που ίσως  έχει παιδιά. Έφυγε μουρμουρίζοντας, βρίζοντας και απειλώντας την κοινωνία τους πάντες και τα πάντα. Την νύχτα όλως τυχαίως τα γραφεία της υπηρεσίας έπιασαν φωτιά! 

   Ποιος έψεξε τους κομματικούς στρατούς που διόριζαν σωρηδόν στις ΔΕΚΟ και σε καλές θέσεις δικά τους παιδιά με παχυλούς μισθούς, πλασματικές υπερωρίες, αργομισθίες κ.α. Το δικαίωμα στην εργασία είναι ιερό για όλους. Υπάρχουν τα κορόιδα που πηγαίναμε με το «Σταυρό στο χέρι» κάποιοι από αυτούς δεν είναι χριστιανοί! 
   Υπάρχουν τα τίμια κορόιδα που δούλευαν και δουλεύουν δουλειές του ποδαριού και παράλληλα σπουδάζουν σε Εσπερινά σχολειά, σε ΑΤΕΙ και σε Πανεπιστήμια. Υπάρχουν αξιοπρεπείς άνθρωποι που δεν καταδέχονται να κτυπήσουν την πόρτα του Βολευτή για μια εργασία. Δεν γνωρίζω το ποσοστό και ελπίζω ότι είναι αρκετοί. Σ αυτούς τι λέμε; Πλαστογραφήστε, γλύφτε κατουρημένες ποδιές, γίνεται υποχείρια πολιτικάντηδων;
   Δεν συμφωνώ με κάποιον πολιτικό αλήστου μνήμης που είχε πει «Μαζί τα φάγαμε». Υπάρχουν και αυτοί που τρώνε τα ψίχουλα. Υπάρχουν και οι παρατρεχάμενοι των μεγάλων υπάρχουν και τα λούμπεν στοιχεία που τα ξεπουλάνε όλα.
   Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι ο καθένας πρέπει να στέκετε τίμια στη ζωή. Όταν παρανομεί να δεχτεί την ανάλογη ποινή. Ο νόμος να πιάνει και τα μεγάλα ψάρια που σκίζουν τα δίκτυα και όχι μόνο τα ψιλά. 


                                 Καθαρίστριες σε πορεία διαμαρτυρίας. 

   Έκανα μια σύντομη κουβέντα με 3 συναδέλφους και με την  καθαρίστρια την κα Κατίνα. Η όποια είναι καλός άνθρωπος βιοπαλαιστής και έχει μεγάλη οικογένεια. Τους είπα ας φανταστούμε τους εαυτούς μας ενόρκους ή λαϊκούς δικαστές! Το θέμα το γνωρίζεται. Ποια ποινή θα επιβάλατε στην καθαρίστρια;
    Ο ένας είπε έξι μήνες φυλακή, ο άλλος δυο χρόνια φυλακή. Ένας άλλος συνάδελφος είπε κοινωνική εργασία ένα χρόνο. Η αφεντομουτσουνάρα μου  ανέβασε την κοινωνική εργασία στα δυο χρόνια με την προϋπόθεση να μην θιχτούν τα συνταξιοδοτικά της δικαιώματα γιατί εργάστηκε. Άλλο ότι ξεγέλασε την τότε επιτροπή και προσλήφτηκε παράνομα. Πρόσθεσα να ψάξουν αν το έκανε μόνη της ή αν υπήρχε κύκλωμα... Φέξε μου και γλίστρησα.
   Η κα Κατίνα η καθαρίστρια είπε «Έλα μωρέ τίποτα. Σιγά το αδίκημα που έκανε ;» Εν αρχή συμφώνησα μαζί της. Αλλά της είπα « Άσε την συναδελφική αλληλεγγύη και σκέψου την κόρη σου που σπουδάζει στο Πολυτεχνείο και εργάζεται σε καφετέρια και μπράβο της... Σωστά;» Σωστά απάντησε με καμάρι. ©
    - Σπουδάζεις με κόπο και τα άλλα σου παιδιά και μπράβο σε όλη την οικογένεια σας. Ρωτώ αν κάποια κοπέλα πλαστογραφήσει τον τίτλο του πολυτεχνείου και φάει τη θέση εργασίας της κόρης σου τι θα κανείς;»  
   - «Θα της κόψω το λαρύγγι με τα δόντια αν την βρω» Απάντησε γελώντας δείχνοντας μας ότι θα αγωνιζόταν με νύχια και με δόντια για το δίκιο του παιδιού της. Δεν γνωρίζω αν θα έκανε πράξη την απειλή. Αλλά το ύφος της ήταν κάτι πάνω απο σοβαρό.
   Γελάσαμε και δεν πρόλαβα να της απαντήσω γιατί κτύπησε το κουδούνι για την επομένη διδακτική ώρα. «Ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του», φώναξε η κυρά Κατίνα η καθαρίστρια και άρπαξε τα εργαλεία της δουλειάς της και συνέχισε να καθαρίζει και τους διαδρόμους.
                Τα συμπεράσματα δικά σας. ©

Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2019

ΠΟΡΕΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ.


 

 

 


Γράφει 

Ο Παν. Ι. Δ. Βλαχάκης.

                                    

   Γενάρης του 1948.Τοποθεσία «Καβουκάς». Πρόβουνα του Πάρνωνα. Χωριό Αγιάννης Κυνουρίας – Αρκαδίας. Χιόνι κοντά στα δυο μέτρα. ομίχλη, υγρασία και το τρομερό αγιάζι του Μαλεβού. Στη Δημοσιά πορευόταν προς τα χωριά του Β Δ. Πάρνωνα ένας λόχος του αστικού στρατού υπό τον Ριμινίτη αξιωματικό.

   Είχαν επιτάξει πολλούς αγωγιάτες από τα γύρω χωριά. Γαμοσταύριζαν χαμηλόφωνα οι στρατιώτες την τύχη τους και τον σκληρό φασίστα αξιωματικό τους. Στο χέρι του κρατούσε το μαστίγιο και στη ζώνη κρεμόταν το 45η …αυτά ήταν τα σύμβολα της εξουσίας του. Βλαστημούσαν βουβά οι επιταγμένοι αγωγιάτες. Πρόσεχαν τα μουλάρια που φρούμαζαν γιατί «κάτι έβλεπαν». Για να μην τους φύγουν τα κρατούσαν γερά το καπιστρόσχοινα. Κάποιος μεσήλικας αγωγιάτης είπε στον διπλανό του ότι αυτό δεν είναι καλό σημάδι και ότι θα γίνει μεγάλο κακό.

   Εδώ διασταυρώνεται το μονοπάτι « Η Παλιά Αγιοπετρίτικη στράτα» με τη «Δημοσιά». Απο ΄δώ περπατούσαν τα ζωντανά της φύσης και οι άνθρωποι.

                                             Ο Κώστας Ιωαν Μουτζούρης.

   Στις ακραίες καιρικές συνθήκες πορευόταν και η ομάδα του Κ.Π. που έλεγχε και καθοδηγούσε την περιοχή της Β. Κυνουρίας και τμήματα στην Μαντίνεια και Αργολίδα . Πεδίο δράσης όλη η σημερινή Β. Κυνουρία ο άξονας των σιδηροδρομικών γραμμών μέχρι Τρίπολη. Έφταναν μέχρι την Αργολίδα την πύλη της Βορ. Κυνουρίας το σταθμός της Ανδρίτσας και την γύρω περιοχή.

   Την ομάδα του Κ.Π. αποτελούσαν: Ο επικεφαλής ο Κώστας Μουτζούρης από τα Βέρβενα 38 ετών. Μέλη του ήταν ο Μπαμπής Σταυρόπουλος 27 ετών από τα Αγιωργίτικα, ο Μήτσος Καρτούνης 25 ετών Μαυρίκι και ο τότε δεκαεξάχρονος Βαγγελάκος Καλατζής από το Στόλο.

   Στις πορείες μπροστά πορευόταν ο Καρτούνης ή ο Μπάμπης που ήταν οπλισμένοι με αυτόματα. Ο Μουτζούρης ακολουθούσε πάντα τελευταίος. Δεν διέθετε την «δύναμη πυρός» είχε μόνο ένα μικρό «Μαρσίπ». Δεν φορούσε στολή αλλά καμπαρτίνα! Ηταν περισσότερο πολιτικός και θα τολμούσα να πω ότι ήταν αντιμιλιταριστής. Περιπατούσε πάντα πίσω τα δέκα χρόνια ποιο πάνω από τους δυο συντρόφους του στις πολύωρες πορείες έπαιζαν τον ρόλο τους.

                                       Οπλιταγωγά στο Παρ Άστρος.

   Ήταν η μόνη φορά που δεν είχαν πληροφορίες για την κίνηση του αστικού στρατού. Ο Μουτζούρης είχε δυσκολία να μαζεύει πληροφορίες από το Παρ Άστρος. Οι στρατιώτες αποβιβάστηκαν την νύχτα με αρματαγωγό συνήθως στο Παράλιο Άστρος έδενε το «ΑΞΙΟΣ ». Επέταξαν Αγιαννίτες, Βερβενιώτες Μελιγιώτες και άλλους αγωγιάτες με τα μουλάρια τους και προχώρησαν προς τον Πάρνωνα.

   Δεν έβλεπαν σχεδόν στο ένα μέτρο Ομίχλη πολύ ομίχλη στο σημείο. Ο προπολεμικός κομμουνιστής, ο δεσμώτης της Ακροναυπλίας, λαϊκός αγωνιστής Καρτσούνης έπεσε στην κυριολεξία πάνω στους προπορευόμενους στρατιώτες. Τον πυροβόλησαν απο κοντινή απόσταση και έπεσε νεκρός επί τόπου. Τον έθαψαν οι αγωγιάτες στο σημείο που έπεσε. Ο τάφος του ήταν εκεί μέχρι τη δεκαετία του 1980.

   Κάθε πρωτομαγιά στον τάφο του Καρτσούνη αντικρίζαμε με έκπληξη ένα ωραίο στεφάνι με κατακόκκινα τριαντάφυλλα, δίπλα πολλά ταπεινά αγριολούλουδα. Αργότερα έμαθα ότι κάποια παιδιά από τη« Μικρή Μόσχα», το Στόλο, κάθε πρωτομαγιά τιμούσαν τους ήρωες. Τα τότε παιδιά σήμερα είναι υπερήλικες .

    Τα κόκκαλα του Μήτσου του Καρτούνη την δεκαετία του 1980 τα μετέφερε στο νεκροταφείο του χωριού στο Μαυρίκι ένας αδελφός του που ήρθε από την Αυστραλία. Σήμερα το σημείο έχει αλλάξει από τα μπάζα που πέταξαν κάποιοι μάγκες στην εποχή της πλασματικής εποχής της ευμάρειας, ας είναι.

        Στην Φώτο των Μαυρικιωτών ο Μήτσος Καρτσούνης με το βέλος.

   Τον λεβέντη τον Μπάμπη τον λάβωσαν θανάσιμα. Έπεσε σε κώμα. Τον έβαλαν πάνω στου μουλάρι του Βερβενιώτη «γέρο Φουσκούνου » και τον μετέφεραν στη σφηκοφωλιά των ταγματασφαλιτών στο Καστρί - Άγιο Νικόλαο – τον πέταξαν στην κυριολεξία στο πάτωμα του δημοτικού σχολείου του χωριού. Για την εξέλιξη που είναι θλιβερή θα επανέλθω.

   Ο Μουτζούρης πρόλαβε και γύρισε πίσω προς τα Μαντικέικα. Μετά τον χαμό των δυο συντρόφων η ομάδα συμπληρώθηκε απο άλλους αντάρτες. Σημαντικός συνεργάτης του ήταν ο Λεωνίδας Φιλάρετος από τα Δολιανά της Κυνουρίας. Το Κ.Π. στην Β Κυνουρία δούλευε υπό τον Μουτζούρη μέχρι τον Γενάρη του 1949. Όπου στο χωριό Χάραδρος πήρε την πληροφορία για την ήττα στον Άγιο - Βασίλη της Κυνουρίας.

   Το Κ.Π. με επικεφαλής το Μουτζούρη συνέχισε τη δράση του στον άξονα των γραμμών του τρένου Μύλοι -Τρίπολη. Στις 13 Απριλίου 1949 εκτελέσθηκε ο Μουτζούρης χωρίς δίκη μετά από το τελευταίο του σαμποτάζ στην τοποθεσία «Κοτσιώνη». Τον έθαψαν μαζί με τέσσερις συντρόφους του δίπλα στις γραμμές του τρένου προς του «Σπηλιωτάκη». Η αγωνιστική δράση του Μουτζούρη ήταν σημαντική και θα μας απασχολήσει αργότερα.

                                    Ο Μπάμπης Σταυρόπουλος στο Α΄ Αντάρτικο.

   Ο μικρός Βαγγελάκος είχε μείνει στα χωριά για πληροφορίες. Ήταν ο μοναδικός από την ομάδα που επέζησε. Η μετέπειτα πορεία του και η κινηματογραφική έξοδος του στην τότε Λαϊκή Δημοκρατία της Αλβανίας- όπου σπούδασε γεωπόνος - αφήνουν πολλά ερωτηματικά. Επαναπατρίστηκε την δεκαετία του 1990 και ζούσε στην περιοχή της Αργολίδας. Πέθανε υπέργηρος το 2018.