ΤΡΊΚΟΡΦΑ.

ΤΡΊΚΟΡΦΑ ΤΟ ΜΝΗΜΕΊΟ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

 

  Παν. Βέμμος

Σεπτέμβρης 2017

Το άρθρο αυτό είναι εξαιρετικά αφιερωμένο σε αυτούς που θα στέκονται στην εξέδρα των επισήμων στην παρέλαση για την άλωση της Τριπολιτσάς που αγνοούν την ιστορία της και την οδηγούν στη λήθη από αμέλεια ή σκοπιμότητα.

Τα Τρίκορφα συνδέονται με όλα σχεδόν τα ιστορικά γεγονότα που έχουν σχέση με τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας. Από την πρώιμη περίοδο, Ορλωφικά (1770), τον αγώνα ενάντια στους Τουρκαλβανούς (1779) αλλά κυρίως με την Επανάσταση (1821-1825). Μετά από προσπάθειες ετών των πολιτών και του Καποδιστριακού Δήμου Φαλάνθου έγινε πραγματικότητα το αίτημα του τότε Δήμου Φαλάνθου, το 1843 στο ψήφισα του με το άγγελμα του θανάτου του Γέρου του Μοριά,  ‘’να στηθεί μνημείο λιτό παρά τω Ξηροπήγαδω.΄΄ Η προσπάθεια συνεχίστηκε και με την συμμετοχή του Δήμου Τρίπολης κατατέθηκε μελέτη για την αναγνώριση του ευρύτερου χώρου  Τρικόρφων ως ιστορικού αρχαιολογικού. Τον Μάιο του 2013 με ομόφωνη απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου αναγνωρίστηκαν τα Τρίκορφα και οι οχυρώσεις τους (ταμπούρια) ως ιστορικός χώρος και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της Κυβέρνησης(ΦΕΚ326/ΤΑΑΠΘ/13.9.2013).

Θα παρουσιάσουμε τον χώρο αυτό ακολουθώντας την αφήγηση του Φώτιου Χρυσανθακοπούλου (Φωτάκου) στα ΄΄Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως. Ξεκινάμε από το μνημείο που βρίσκεται στο 4^ο χιλιόμετρο του δρόμου Τρίπολης-Σιλίμνας.

Αμέσως μετά το μνημείο στρίβουμε δεξιά και ακολουθούμε για 150 μέτρα τον αγροτικό δρόμο, βρίσκουμε μπροστά μας τον παλιό ΄΄μουλαρόδρομο΄΄ Τριπολιτσάς-Γορτυνίας και ακολουθούμε μέχρι το διάσελο για περίπου ένα χιλιόμετρο. Μετά το διάσελο στρίβουμε δεξιά και βαδίζουμε σε ένα ΄΄κατσικόδρομο΄΄ και όταν φτάσουμε σε μία λάκα στρίβουμε και πάλι δεξιά και μόλις αντικρίζουμε την Τρίπολη στρίβουμε αριστερά, αφήνοντας στα δεξιά μας το πρώτο ταμπούρι.

                                        Ταμπούρια  των Τρικόρφων.

Συνεχίζοντας το μονοπάτι ανεβαίνουμε στην κορυφή, εκεί βρίσκουμε το κεντρικό Ταμπούρι. Ακριβώς μπροστά μας ανατολικά βρίσκεται μια κοιλάδα στα περίπου πέντε στρέμματα. Εκεί βρισκόταν το στρατόπεδο των Τρικόρφων. Βόρεια και Ανατολικά του στρατοπέδου στις κορυφές δύο λόφων βρίσκονται δύο ταμπούρια. Αυτά όπως μαρτυρεί ο Φωτάκος είναι τα πρώτα ταμπούρια, γιατί από εκεί δε φαίνεται η Τριπολιτσά.

Στο άκρο της Κοιλάδας βρίσκεται, όπως μαρτυρεί γράμμα από τα Τρίκορφα, «τον Αύγουστο του 1821» (βιβλίο «Φιλική Εταιρεία» πρώτη έκδοση 1909, Οδησσός), η καλύβα του Υψηλάντη. Το πρώτο ταμπούρι που συναντήσαμε ανήκει στην δεύτερη φάση, στην επέκταση των οχυρώσεων όσο πλησίαζαν οι Έλληνες στην Τριπολιτσά.

Ξεκινώντας πάλι από το σύγχρονο μνημείο στρίβουμε αριστερά και ακολουθούμε τον αγροτικό δρόμο, μετά από 200 μέτρα, παίρνουμε μονοπάτι στη δυτική πλευρά του πευκόφυτου λόφου και βγαίνουμε στο διάσελο, μπροστά μας είναι μια πετρογυρισμένη χούνη και νοτιά της βράχια με οχυρώσεις, είναι η οχύρωση της «Κοκκινιάς».

Βαδίζοντας ανατολικά σε εγκαταλελειμμένα χωράφια που έχουν γίνει σχεδόν δάσος, βλέπουμε μια οξεία κορυφή λόφου το ταμπούρι «Καστρί», το οποίο είναι καλά οχυρωμένο γύρω-γύρω με ξερολιθιές. Συνεχίζοντας ανατολικά σε μια περιοχή που έχει γίνει σχεδόν δάσος, βρίσκουμε τα ερείπια από δύο καλύβες, όπως αναφέρει ο Φωτάκος, εκεί βρισκόταν η «Καλύβα του Κολοκοτρώνη» πάνω από τον Άγιο Βλάσση.

Στη ράχη, μέχρι πάνω από εκεί που ο Δήμος σήμερα έχει δημιουργήσει την χωματερή υπάρχουν οχυρώσεις. Απέναντι ακριβώς βρίσκεται ο Άγιος-Θόδωρος, στην κορυφή του οποίου βρίσκεται ένα πολύ καλά διατηρημένο ταμπούρι. Αυτά όλα έχουν αναγνωρισθεί ως ιστορικός τόπος. 

Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από την απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου και παρά τις προτάσεις που υπάρχουν από πλευράς της πολιτείας (Αρχαιολογική Υπηρεσία, Δήμος Τρίπολης, Περιφέρεια Πελοποννήσου,) δεν έχει γίνει τίποτα για την πρόσβαση και την ανάδειξη τους , πέρα από μια γιορτή που έχει καθιερωθεί στα τέλη Ιούνη για την μάχη των Τρικόρφων και η οποία φθίνει. 

Να θυμίσουμε την ολοκληρωμένη πρόταση του γνωστού σκηνοθέτη με ειδίκευση στο ιστορικό ντοκιμαντέρ, Λευτέρη Χαρωνίτη για την δημιουργία ταινίας με επίκεντρο τα Τρίκορφα, που βρίσκεται στα συρτάρια της αρχαιολογικής υπηρεσίας, της Περιφέρειας Πελοποννήσου, του Δήμου Τρίπολης και των Ομοσπονδιών των απόδημων Αρκάδων. Μια μελέτη που αφορούσε την συνολική ανάδειξη του μοναδικού αυτού μνημείου της Επανάστασης.

Συνεχίζουμε σήμερα με μια πρόταση για να συνδεθούν όλοι αυτοί οι ιστορικοί χώροι και να γίνουν προσβάσιμοι, χωρίς κανένα κόστος από την πολιτεία, αφού είναι διαθέσιμοι οι ορειβατικοί σύλλογοι και πολλοί πολίτες να συμβάλλουν στη διάνοιξη των μονοπατιών, αρκεί αυτό να αποφασιστεί από Αρχαιολογική Υπηρεσία και Δήμο. Μάλιστα αν συνδεθούν αυτά με τα γειτονικά μνημεία της δεκαετίας του ΄40 (Μνημείο εκτελεσμένων την Πρωτομαγιά του΄44, του Εμφυλίου, των πεσόντων το 1940-41 και της Κατοχής στον Άγιο Νικόλα) δημιουργείται στην δυτική πλευρά πατριωτικός δρόμος θυσίας, που θα βοηθήσει στην ανάπλαση και ανάκαμψη της Τρίπολης. 

Αυτό το σχέδιο μπορεί να υλοποιηθεί και τμηματικά το μονοπάτι από το σύγχρονο μνημείο των Τρικόρφων 1) σε στρατόπεδο Τρικόρφων 2) σε Καστρί 3) από την εκκλησία Άγιων Θεοδώρων έως κορυφή. Στη συνέχεια να υπάρξει η σύνδεση Αγίων Θεοδώρων – στρατόπεδο Τρικόρφων και Καστρί-Άγιο Βλάσση που είναι πιο δύσκολα και τα παλιά μονοπάτια έχουν κλείσει.

Το άλλοθι της απραξίας, ότι δεν υπάρχουν προτάσεις, μετά από όλα αυτά καταρρίπτεται και παραμένει το ερώτημα υπάρχει πολιτική βούληση;

ΦΩΚΙΑΝΟΣ.

Γράφει 

ο Παν. Ι. Δ. Βλαχάκης.

  Σεπτέμβρης 2017

                

ΌΤΑΝ ακούς για μια πολυσυζητημένη «τουριστική »τοποθεσία και δεν την έχεις επισκεφτεί φτιάχνεις εικόνες με το μυαλό σου. Αυτές είναι ανάλογες με τα ακούσματα σου. Όταν αξιωθείς να την αντικρίσεις και να πατήσεις στα χώματα ή στα χαλίκια τότε τα βιώματα είναι διαφορετικά.

Ο ΦΩΚΙΑΝΟΣ είναι από τις ομορφότερες της πατρίδας μας και πώς να μην είναι; Παιδί του Πάρνωνα είναι και αυτή, του βρέχει τα πόδια του, τον δροσίζει, δέχεται τα νερά και το χώμα του. 

                   Όρμος Φωκιανού δεξιά η Καψάλα και ο νέος δρόμος.

ΜΕΧΡΙ να φτάσω εκεί θαύμαζα το ομορφότατο τοπίο του Πάρνωνα. Στο μυαλό μου ήρθαν πολλά. Ανάμεσα τους και ένα κείμενο του ξενιτεμένου φίλου μου του Μήτσου Περδικάρη. «Η Αμυγδαλιά, το Πηγάδι, είναι δυο χωριουδάκια φτιαγμένα την εποχή της Τουρκοκρατίας ακριβώς πάνω από το πέλαγος νότια του Λεωνιδίου πιο συγκεκριμένα είναι εκεί που αγκίζει ο Μαλεβός μας την θάλασσα … Για να φτάσεις εκεί περνάς από Τσιτάλια, Πελετά…»

ΠΕΡΑΣΑ τα Τσιτάλια, σκέφτηκα να σταματήσω και να ρωτήσω έναν από τους λιγοστούς κατοίκους το εξής: «Ποιος ήταν ο χωριανός σας που έδρασε στην Εθνική Αντίσταση και το Δ.Σ.Π.»  Ήθελα να διαπιστώσω αν θυμούνται τον Σαρηγιάννη τον αγωνιστή της Αντίστασης και του Δ.Σ.Π. Το άφησα γιατί πριν από χρόνια σε ανάλογη ερώτηση για άλλο αγωνιστή στα Κόκκινα Λουριά, αντί για απάντηση παραλίγο να έρθω στα χέρια με τους μανιάτες…

ΜΕΤΑ τις απότομες στροφές αντίκρισα το θαύμα στης φύσης. Πολλά ήρθαν στο μυαλό μου. Φτάνοντας πάνω από το Φωκιανό έψαχνα γύρω μου για τα βουνά της «Καψάλας». Σκέφτηκα την αγωνία του ηρωικού του Λάκωνα του Λεωνίδα!

 ΌΧΙ του γνωστού βασιλιά αλλά του λαϊκού ήρωα του Λεωνίδα Κωστανταράκου και των δεκαεπτά ανυπότακτων που περιμένανε τους 90 τόνους πολεμικό υλικό. Το καΐκι κτυπήθηκε και λόγο των συγκυριών δεν μπόρεσαν να διοχετεύσουν το πολύτιμο φορτίο στο Δ. Σ. Π. Αν οι ανυπότακτοι Παρνωνίτες αντάρτες είχαν πυρομαχικά, τότε θα έβλεπα που θα κρύβονταν τα τρουμανάκια και οι κλανομαρίες της Φρειδερίκης; 

ΉΡΘΑ στο σήμερα και περπάτησα στην παραλία που είναι πανέμορφη και τα νερά κατακάθαρα. Τα χοντρά βότσαλα θέλουν προσοχή μέχρι να μπεις μετά είναι θαυμάσια. Σήκωσα την κεφάλα μου και είδα τον γέρο Πάρνωνα να γελάει αινιγματικά.

ΚΟΛΥΜΠΙΣΑ ανάσκελα και θαύμαζα τα βουνά μας. Άκουσα τη βαριά, αγαπημένη, γνώστη, ήρεμη φωνή. Ο παππούς ο Πάρνωνας με περιέπαιζε « Άντε ρε α- γεωγράφητε η Καψάλα είναι δεξιά σου όπως βλέπεις όλα αυτά τα βουνά. Σύνερθε, ξεκόλλα λίγο αλλά συνέχισε στο μυαλό σου το σιωπηλό μνημόσυνο στα καλύτερα παιδιά μου…

ΚΑΜΑΡΙ που μου θέλεις και μπάνια! Έχεις κότσια να πλατσαρίσεις στη Γούρνα της Λεπίδας ή να κολυμπήσεις στη στέρνα του Προδρόμου στον Aγιάννη; Γύρνα στα βουνά μας. Ηρέμησε μην πεισμώσεις και μπεις στα κρύα νερά μου, μεγάλωσες. Παιδί μου τώρα που θα βγεις πρόσεξε μην γλιστρήσεις και γκρεμοτσακιστείς!!  

                                   Βότσαλα από το Φωκιανό.

ΒΓΗΚΑ από τη θάλασσα, κάθισα στο ταβερνάκι και ατένισα τα βουνά που αγκαλιάζουν τη θαυμάσια παραλία. Ένοιωσα το μεγαλείο ης φύσης. Έπαιζα με τα τρία βοτσαλάκια που μάζεψα μέσα από τη θάλασσα και σκέφτηκα. Πόσο μέγεθος είχαν το 1948; Τη σημαδιακή ημερομηνία μήπως ήταν μεγάλες πέτρες; Ας είναι.

ΣΟΦΗ είναι πράγματι η φύση. Όμορφα, γαλήνια που πέφτει ο παππούς ο Πάρνωνας στη θάλασσα; Παρακάτω δείχνει την αγριάδα του και πέφτει κάθετα στο Μυρτώο. Άθελα μου σκέφτηκα ότι τώρα με τον καινούργιο δρόμο η όμορφη αυτή γωνία της πατρίδας μας θα χαλάσει. Εύχομαι να βγω ψεύτης και ο τόπος που τον πάτησαν ήρωες, φτωχοδιάβολοι και μικροάγιοι να κρατήσει τη θεσπέσια ομορφιά του.

ΈΦΥΓΕ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ.

 

Γράφει ο Αγιαννίτης.

        Δάσκαλος                              ΈΦΥΓΕ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ. 

 Κώστας Σ. Ιατρίδης.

                        

Έ φ υ γ ε σήμερα από τη ζ ω ή ένας συμπολίτης μας από το Άστρος. Ήταν ο Παναγιώτης Καμπύλης του Νικολάου και της Ευστρατίας ( Στατηγούλας), φιλόλογος, συνταξιούχος Λυκειάρχης. Πρόκειται για ένα γνήσιο τέκνο του Αγιάννη. Είχε φτάσει στα 92 χρόνια του. Ήταν ένας καταξιωμένος δ ά σ κ α λ ο ς , φιλόλογος, που είχε προσφέρει τις υπηρεσίες του ως καθηγητής στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Είχε υπηρετήσει σε διάφορα σχολεία στην επαρχία, στο Άστρος και τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα. Υπήρξε δυναμικός , δραστήριος, ζωντανός, πνευματικός άνθρωπος. Είχε διακριθεί για την γνησιότητα των ιδεών και των αισθημάτων του. Χαρακτηριζόταν για τις γνήσια ανθρώπινες δημοκρατικές, προοδευτικές ιδέες του. Είχε διδάξει στα σχολεία με γνήσια έμπνευση, με δυναμισμό, με αξιολογική δραστηριότητα και ενεργητικότητα. Ενέπνευσε με το έργο του πολλά χωριατόπαιδα της επαρχίας του. Πολλά από εκείνα τα παιδιά- μαθητές του επεδίωξαν και τον μιμήθηκαν . Τον θυμούνται με έντονο το συναίσθημα της ε υ γ ν ω μ ο σ ύ ν η ς. Σε οποιαδήποτε περιοχή είχε διδάξει, υπηρέτησε με γνήσιο πάθος. Επεδίωκε συνειδητά να βοηθήσει τους νέους να απελευθερωθούν από τα διάφορα συμπλέγματα του χωριού, στα οποία είχαν ζήσει οι βασανισμένοι αγράμματοι αγροτοκτηνοτρόφοι γονείς τους.

               Ο μπάρμπα Πάνος ο Καμπύλης και ο μπάρμπα Γιάννης ο Σιούτος παρέλαση το 1972. 

 Σκοπός του ήταν να ενισχύσει τα χωριατόπαιδα - μαθητές του να μάθουν γράμματα, να ανοίξουν τα μάτια τους, να εξελιχθούν, να γίνουν ικανοί , δραστήριοι πολίτες. Βασικός του στόχος ήταν να μπορέσουν τα νέα παιδιά να κατακτήσουν τη γνώση , να εξελιχθούν σε ελεύθερους , δημοκρατικούς δραστήριους πολίτες, να απελευθερωθούν από τη μιζέρια της δουλικότητας. Υπηρέτησε με γνήσιο πάθος στην εκπαίδευση. Δίδαξε αρχικά στο Γυμνάσιο και αργότερα στο Λύκειο. Ήταν δίκαιος, αυστηρός, αδέκαστος, αντικειμενικός.

Η αρμόδια Υπηρεσία του Υπουργείου Παιδείας είχε αξιολογήσει τις ικανότητές και την προσφορά του στην Εκπαίδευση. Αναγνώρισε τις σημαντικές υπηρεσίες τις οποίες είχε προσφέρει και λίγο πριν την συνταξιοδότησή του τον είχε ανταμείψει επαξίως με το βαθμό του Προϊσταμένου στη Δημόσια Εκπαίδευση.

                                 

                                                    O αείμνηστος Πάνος Ν. Καμπύλης

Ο Πάνος Νικολάου Καμπύλης, ο καταξιωμένος Λυκειάρχης, ποτέ δεν λησμόνησε την καταγωγή του. Δεν μίλησε απαξιωτικά για την αγροτοκτηνοτροφική καταγωγή των γονέων του στον Αγιάννη, στα Καμπυλαίικα και στην περιοχή του Θεολόγου του Αγίου Ιωάννη, Άστρους.

Είχε τολμήσει και είχε εγκαταλείψει την αποκλειστική ενασχόληση με τα γιδοπρόβατα και τις άλλες βασανιστικές αγροτοκτηνοτροφικές ασχολίες των γονέων, των συγγενών του και των συγχωριανών του. Στα παιδικά, τα μαθητικά του χρόνια τόλμησε να επαναστατήσει ειρηνικά. Αμέσως μετά το Δημοτικό, έφυγε για το Άργος, φοίτησε στο εκεί Γυμνάσιο εργαζόμενος παράλληλα. Το ίδιο έκανε ως φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πέτυχε να γίνει πτυχιούχος φιλόλογος. Αληθινός άθλος για εκείνα τα χρόνια. Το παράδειγμά του το ακολούθησαν αρκετά από εκείνα τα παιδιά του χωριού του και των άλλων χωριών της Κυνουρίας. Ο Κώστας, συντάκτης του παρόντος κειμένου, τολμά να του πει άλλο ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !

         

Στη μέση ο γενάρχης των Καμπυλαίων ο Νικόλας με δυο από τα πολλά παιδιά του. Τον Μήτσο αριστερά και τον μπάρμπα Πάνο των μαθητικών μας χρόνων. Η φωτογραφία ευγενική προσφορά του φίλου μου  Νίκου Π. Καμπύλη.

Για πολλοστή φορά εκφράζει στον αξιαγάπητο θείο του, τον Παναγιώτη, τον Πάνο Νικολάου Καμπύλη την ευγνωμοσύνη του. Τον ευχαριστεί για το υπέροχο παράδειγμα που του έδωσε και τον ενέπνευσε.

Έμμεσα του έ δ ε ι ξ ε δύσκολο έναν δρόμο !

Ήταν εκεί στα κατσάβραχα, στους λόφους, στα χωράφια του στους οικισμούς που ζούσε παρέα με τα γιδοπρόβατα, τα γαϊδουράκια , τα μουλάρια τους αγωνιστές γονείς και συγγενείς του! Το δρόμο αυτό τον ακολούθησε και ο ίδιος, όπως εκείνος ο θείος του. Διάβασε, μελέτησε, διδάχτηκε. Ανάμεσα στα άλλα έμαθε και μια λέξη που ούτε τότε, αλλά ούτε και τώρα την χρησιμοποιούν συχνά οι άνθρωποι. Δεν είναι ούτε εντελώς γνωστή ούτε εύχρηστη ακόμη ούτε και από τους διαβασμένους. Πρόκειται για την απλή λέξη ε ν σ υ ν α ι σ θ η σ η !

                           

O αείμνηστος Πάνος Ν. Καμπύλης είχε το θάρρος να αρθρογραφεί σε δημοκρατικά έντυπα σε περίοδο τρομοκρατίας.

Ήταν η λέξη που σημαίνει κάτι πολύ απλό. Την ψυχολογική ι κ α ν ό τ η τα που στολίζει έναν άνθρωπο! Να είναι σε θέση να τοποθετεί , να μεταθέτει τον προσωπικό εαυτό του στη θέση του συνανθρώπου του. Πρόκειται για μια συναισθηματική ταύτιση. Αυτή τη δύναμη είχε ο αγαπητός μας θείος Πάνος Καμπύλης και ας μην είχε πραγματοποιήσει ειδικές Πανεπιστημιακές σπουδές στην Ψυχολογία. Είχε την ικανότητα στη διδασκαλία του να μετακινεί τον εαυτό του στη θέση εκείνων των χωριατόπαιδων μαθητών του . Με το καθημερινό διδακτικό του έργο επεδίωκε να τους εμφυσήσει την ικανότητα και διάθεση να ριχτούν στο διάβασμα, στη μελέτη , ώστε να καταφέρουν να απελευθερωθούν από το βασανιστικό καθημερινό έργο στο οποίο ζούσαν καθημερινά οι αγροτοκτηνοτρόφοι γονείς τους! Τα φαινόμενα και οι προσωπικές μαρτυρίες αφηγήσεις πολλών από τους τότε μαθητές του μαρτυρούν όλα εκείνα τα τόσα πολλά που πέτυχε ο αποβιώσας θείος Πάνος Καμπύλης στη ζωή του.

 Το έργο του «έπιασε τόπο!»

«Θείε Πάνο, σε ευχαριστώ! Σε ευγνωμονώ !» ΄Ετσι κάνουν και πολλά από εκείνα τα τότε παιδιά, μαθητές σου από τον Αγιάννη, το Άστρος, τα Δολιανά, τη Μελιγού, τον Άγιο Αντρέα, το Κορακοβούνι, τα Κούτρουφα, το Παράλιο, το Καμινάρι, τα Μπαρλαίικα και τα Καμπυλαίικα ή Σκορπιδινά. Έρχονταν τότε όλα εκείνα τα παιδιά στο σχολείο με τα πόδια, αλλά « μ ά θ α ι ν α ν  γ ρ ά μ μ α τ α ». Τα παρακινούσες, τα πίεζες, τα ενθάρρυνες να « ανοίξουν τα μάτια τους!»

Κατάφεραν πάρα πολλά! Σε ε υ γ ν ω μ ο ν ο ύ ν !

Όσα αγαπήσαμε και εξακολουθούμε να αγαπάμε, αυτά και αυτοί δεν πεθαίνουν! Εξακολουθούν να ΖΟΥΝ στη μνήμη μας!

Ας είναι ελαφρό το χώμα που θα σε δεχτεί!

Σχόλια Παν Ι.Δ. Βλαχάκη.

►1 Το καλοκαίρι του 1970 έδινα εξετάσεις από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο Αστρους. Το Προηγούμενο βράδυ στην ζεστή πλατεία ο πατέρας μου μίλησε  στον Δάσκαλο. Τον γνώριζα αλλά δεν είχα μιλήσει μαζί του. Ήμουνα ένα παιδάκι 12 χρονών από το 2θεσιο Δημ Σχολείο του Αγιάννη. Με ρώτησε με αυτή την δυνατή καθαρή φωνή αν έχω προετοιμαστεί ;     << Τάκη παιδί μου θα πάρεις δυο στυλό, ένα μολύβι, μια γόμα, και ένα χάρακα. Αφού έχεις προετοιμαστεί να μην φοβάσαι τίποτα. Η δύναμη  είναι στο μυαλό σου… >> - Όσες φορές έδινα εξετάσεις αυτά τα λόγια τα σκεπτόμουν-. Την άλλη ημέρα στο τότε Λύκειο και τωρινό κλειστό Μουσείο Άστρους μας διάβασε το άγνωστο κείμενο δυνατά  με την χαρακτηριστική φωνή του λέξη - λέξη και με μεγάλη σαφήνεια …. πέτυχα στις εξετάσεις !! Μια παράμετρος της τότε επιτυχίας ήταν και το θάρρος που μου έδωσε εκείνο το ζεστό βράδυ ο αείμνηστος  Πάνος Καμπύλης. Τον ευγνωμονώ και τον θυμάμαι πάντα.

ΑΛΛΑΓΉ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.

Του Παν. Eυαγ. Βέμμου.                

            Η αλλαγή κυβέρνησης δεν βγάζει από την κρίση, απαιτείται αλλαγή πολιτικής.

 Η κρίση στη χώρα μας είναι αναμφισβήτητα συστηματικό φαινόμενο. Όμως, η ένταση και η έκτασή της οφείλεται στις ιδιαίτερες πολιτικές που ακολουθήθηκαν σ’ αυτόν τον έρμο και συνάμα ευλογημένο τόπο τα μεταπολιτευτικά χρόνια. Αυτές οι πολιτικές οδήγησαν στην αποβιομηχάνιση της χώρας, στη μείωση της αγροτικής παραγωγής και στη διόγκωση των υπηρεσιών, βασικές αιτίες που οδήγησαν στη χρεωκοπία.

Η συνέχιση αυτής της πολιτικής από τις μνημονιακές κυβερνήσεις όχι μόνο δεν οδήγησε σε αντιμετώπιση της κρίσης αλλά κατέληξε σε εκατομμύρια ανέργους και σε φτωχοποίηση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Η «πτώση» της τέταρτης μνημονιακής κυβέρνησης διαχείρισης της κρίσης δεν μπορεί να συνεχισθεί με μια κυβέρνηση που θα εφαρμόσει πολιτικές στην ίδια κατεύθυνση είτε ανοιχτά όπως διακηρύσσει η συνεργασία του πάλαι ποτέ κραταιού δικομματισμού είτε από μια κυβέρνηση που δεν θα αμφισβητήσει τις κύριες κατευθύνσεις της και θα επιδιώξει τον εξωραϊσμό της, που είναι και ανέφικτος. Αυτές τις πολιτικές πρέπει μαζικά να καταδικάσει ο ελληνικός λαός στις ερχόμενες εκλογές.

                  

                                 Μαυρίστε τους !!!!  Στις Κάλπες  ή στις Κάλτσες κατά  Γ.Α.Π. 

Μια άλλη ανεξάρτητη πολιτική ισόρροπης ανάπτυξης της γεωργίας, της βιομηχανίας και των υπηρεσιών είναι όσο ποτέ άλλοτε αναγκαία για να βγει η χώρα απ’ την κρίση. Η κατάργηση των περιορισμών στην ανάπτυξη της μεταποίησης, των ποσοστώσεων στην αγροτική παραγωγή και του μονόδρομου του τουρισμού πρέπει να είναι άμεσης προτεραιότητας για να αρχίσει η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, να συρρικνωθεί η ανεργία και να εφαρμοσθεί μια άλλη ανθρωπιστική κοινωνική πολιτική.

Η εφαρμογή μιας τέτοιας πολιτικής δεν θα είναι αποτέλεσμα μόνο μιας εκλογικής αναμέτρησης, αλλά  πολυμόρφων και έντονων αγώνων των εργαζομένων. Η ενότητα τους και η κοινή δράση της Αριστεράς είναι προϋπόθεση για να υλοποιηθεί και να προχωρήσει ο τόπος μπροστά.

                                     

  Η Ελλάδα «τραβάει το αυτί» των 2 μεγάλων πολιτικών αντιπάλων Χαρίλαου Τρικούπη και Θεόδωρου Δηλιγιάννη.

Ο δημοκρατικός, εποικοδομητικός και νηφάλιος διάλογος πρέπει να είναι το κύριο χαρακτηριστικό της προεκλογικής δράσης της Αριστεράς σε αντιπαράθεση με τις φασιστικές προκλήσεις και τα διχαστικά προεκλογικά διλλήματα των μέχρι σήμερα κυβερνώντων. Ιδιαίτερα ο κόσμος της Αριστεράς που έχει πέσει θύμα τέτοιων διλλημάτων απαιτεί τουλάχιστον από τα κόμματα της Αριστεράς να μην υιοθετήσουν τέτοιες πρακτικές που αποδείχτηκαν καταστροφικές και για τον τόπο.

Η υπεράσπιση της δημοκρατικής ομαλότητας από τον φασισμό και τις εξωτερικές επεμβάσεις, είναι πρωταρχικό καθήκον κάθε πολίτη, που θέλει την πρόοδο και ευημερία της χώρας. Οι εκλογές μπορεί να ανοίξουν δρόμους προόδου αλλά και ατραπούς εκτροπών. Ο λαός με γνώση της ιστορίας του οφείλει να κρίνει και να αποφασίσει το καλύτερο. ►2

                                                             

Σχόλια Παν. Ι. Δ. Βλαχάκη :

►1 Ο Παναγιώτης Ευαγ. Βέμμος είναι συνταξιούχος μαθηματικός. Κατάγεται από τα Ρουναΐκα- Δολιανών της Κυνουρίας. Είναι γιος ενός από τους πρωτοαντάρτες του Πάρνωνα του Βαγγέλη Βέμμου. Συμμετέχει μια ζωή στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες. Στέλεχος του ΚΚΕ για πολλά χρόνια με μεγάλη εμπειρία στο πολιτικά δρώμενα του Ν. Αρκαδίας.  Το 1981 ήταν υποψήφιος βουλευτής με το ΚΚΕ στην Αρκαδία. Έχει γράψει πολλά άρθρα πολιτικού και ιστορικού περιεχομένου σε τοπικές εφημερίδες και περιοδικά. Αυτά γνωρίζω για το πρόσωπο του,  γιατί από σεμνότητα δεν μου έδωσε βιογραφικό ούτε μια φωτογραφία της προκοπής.

►2 Έρχομαι να συμφωνήσω ότι αυτό είναι το σωστό αλλά φοβάμαι ότι θα γίνει φοβερή πόλωση. Δεν έχω μεγάλη ενημέρωση  για τα τεκταινόμενα στην Αρκαδία αλλά θα γίνει μάχη μεταξύ πολιτικών τζακιών. Θέλω να πιστεύω ότι οι απλοί πολίτες θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και θα πράξουν ανάλογα. Δεν μπορεί να υπάρχουν τόσοι άνεργοι και υποαπασχολούμενοι στο Ν. Αρκαδίας. Η άνθρωποι αυτοί είναι νέοι στην πλειοψηφία τους και το μέλλον τους διαγράφεται ζοφερό. Ανάπτυξη, παραγωγή και οικονομικές συνθήκες να κρατήσουν τους νέους στον τόπο μας δεν υπάρχει στον τόπο μας.  Είναι απαράδεκτο  οι πολιτικοί να παίζουν τα προσωπικά κομματικά και πολιτικά τους παιχνίδια. Προσωπικά για τους αστούς πολιτικούς ουδόλως με ενδιαφέρει, επαγγελματίες είναι οι άνθρωποι και κάνουν τη δουλειά τους. Ιστορία τους έχει κρίνει αλλά αρκετοί τους πιστεύουν και τους ψηφίζουν. Θα ήθελα όλοι οι αριστεροί πολιτικοί να έχουν ήθος, ενότητα και να αποκτήσουν την εμπιστοσύνη του λαού.

ΑΝΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ.

                Γράφει 

ο δάσκαλος Καλλιτεχνικών

           Πάνος Ιατρίδης . 

                 

Είδα ταινία για την δίκη Άιχμαν και πως την αντιμετώπισε η Γερμανοεβραία Χάνα Άρεντ. ►1 Αν και δεν έχω διαβάσει βιβλία της ας υποθέσουμε πως η ταινία βασίζεται σε όντως πραγματικά γεγονότα. Τότε θα σταθώ σε μία πολύ ενδιαφέρουσα σκέψη της που παρουσιάζεται δυο φορές μέσα στην ταινία και έχει να κάνει πάρα πολύ με το σήμερα και την άθλια κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας.
                    

                                               Σκίτσο του Πάνου .

Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, λέει, οι κρατούμενοι ένιωθαν περιττοί πριν καν εκτελεστούν. Τα βασανιστήρια, οι ατιμώσεις και η ανελέητη εργασία δεν είχαν κανένα νόημα γι αυτούς. Δεν υπήρχε αιτιώδης συνάφεια δύο καταστάσεων (αιτίας και αποτελέσματος). Δεν έκαναν κάτι κακό οι κρατούμενοι και γι αυτό έπρεπε να τιμωρηθούν ούτε η καταναγκαστική εργασία είχε κάποιο νόημα για τους ίδιους.

Στην εποχή μας μπορεί να μην υπάρχουν στρατόπεδα συγκέντρωσης αλλά η σχέση αιτίου και αιτιατού είναι απούσα ως επί το πλείστον. Θεμελιώδεις αρχές και αξίες έχουν πάει περίπατο γιατί δεν υπάρχουν άνθρωποι να υψώσουν το ανάστημα τους και να αντισταθούν. Έχουν νιώσει ήδη περιττοί...!

Αυτός που παραβαίνει τον νόμο δεν τιμωρείται πάντα.

Αυτός που έχει τις ικανότητες δεν ανταμείβεται πάντα.

 Όλοι δουλεύουν ατελείωτες ώρες, ας το σκεφτούμε λίγο, χωρίς ουσιαστικό σκοπό. Ο στόχος μας είναι οι πολυεθνικές να καρπώνονται την υπεραξία μας όπως θα έλεγε και ο Μάρξ.

 Ουσιαστικά δουλεύουμε για τους άλλους, αυτούς που μας πουλάνε κινητά, τάμπλετ, αυτοκίνητα, σπίτια και κάθε είδους περιττό πράγμα που μας έχουν αναγκάσει από πριν να το αισθανθούμε ως αναγκαίο.

 Στο σχολείο πρέπει όλοι να παίρνουν άριστα, έχουν δεν έχουν ικανότητες, προσπαθούν δεν προσπαθούν. Στο Πανεπιστήμιο επίσης πρέπει να μπουν όλοι, μη μείνει κανείς απέξω και "στιγματιστεί" για όλη του τη ζωή.
Και όλοι μας στο τέλος επικαλούμαστε την αξιοκρατία!

                             

                                                     Δεύτερο σκίτσο του Πάνου.

'Εχει αναρωτηθεί βέβαια κανείς ποιοι άξιοι θα κρίνουν του άξιους;;;
Εμείς βέβαια, Γιάννης κερνάει Γιάννης πίνει.
Ο φαύλος κύκλος της αναξιοκρατίας...!

Καληνύχτα σας.

Πάνος Ιατρίδης ·

Βιογραφικό

Ο Πάνος Ιατρίδης γεννήθηκε το 1984 στην Αθήνα. ►2 Σε νεαρή ακόμα ηλικία έδειξε την κλίση του στις Καλές Τέχνες -δύο φορές μάλιστα διακρίθηκε αποσπώντας το πρώτο βραβείο σε ισάριθμους μαθητικούς διαγωνισμούς ζωγραφικής. Το 2003 εισήχθη στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, απ' όπου αποφοίτησε το 2009 με βαθμό 9,66. Από το 2005 ασχολείται με τη γελοιογραφία και έχει συνεργαστεί με πολλές εφημερίδες και περιοδικά (Αιχμή, Κυνουρία, Libre, Οξυγόνο, Blackcherry, Νέο Πρόσωπο) και με την ιστοσελίδα Astrosnews.net . Επίσης έχει πάρει μέρος σε πολλές εκθέσεις γελοιογραφίας και ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής ενώ ετοιμάζει την πρώτη του ατομική έκθεση. Από το 2011 εργάζεται ως αναπληρωτής Δάσκαλος Εικαστικών σε Δημοτικά σχολεία.

Σχόλιο Παν Ι.Δ. Βλαχάκη.

►1 Στη χώρα μας κυκλοφορεί βιβλίο "Το Ολοκληρωτικό Σύστημα", της Χάνα Άρεντ, που αναλύει τη μορφή εκείνη των καθεστώτων που καταστρέφουν τον κοινωνικό ιστό και μετατρέπουν τον πολίτη σε εξατομικευμένο, αποξενωμένο μαζάνθρωπο. Εν ονόματι μιας άκαμπτης "επιστημονικής" ιδεολογίας και με το δίπτυχο προπαγάνδα - τρομοκρατία, τα καθεστώτα αυτά χρησιμοποιούν στο έπακρο τη ρητορική των μέσων ενημέρωσης και με την αστυνομία στο κέντρο της εξουσίας σκοπεύουν, απροκάλυπτα, στην κυριαρχία στο εσωτερικό αλλά και παγκόσμια

 ►2 Ο Πάνος έλκει καταγωγή από το Καστρί της Κυνουρίας. Παρακολουθώ χρόνια τη δουλειά του χωρίς να είμαι ειδικός. Τα σκίτσα του είναι πάντα εύστοχα και σχολιάζει με χιούμορ και ανεβασμένο πολιτικοκοινωνικό κριτήριο την επικαιρότητα και όχι μόνο. Είναι γνήσιος ΠΑΡΝΩΝΙΤΗΣ και τον ευχαριστώ που τίμησε με το κείμενο και τα σκίτσα του τον ιστότοπο. Είναι κρίμα για τα παιδιά του τόπου μας που ο Πάνος διδάσκει στην άλλη άκρη της Ελλάδας. ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ …..