Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου 2017

ΦΩΚΙΑΝΟΣ.










Γράφει 
ο Παν. Ι. Δ. Βλαχάκης.
  Σεπτέμβρης 2017
                
ΌΤΑΝ ακούς για μια πολυσυζητημένη «τουριστική »τοποθεσία και δεν την έχεις επισκεφτεί φτιάχνεις εικόνες με το μυαλό σου. Αυτές είναι ανάλογες με τα ακούσματα σου. Όταν αξιωθείς να την αντικρίσεις και να πατήσεις στα χώματα ή στα χαλίκια τότε τα βιώματα είναι διαφορετικά.

Ο ΦΩΚΙΑΝΟΣ είναι από τις ομορφότερες της πατρίδας μας και πώς να μην είναι; Παιδί του Πάρνωνα είναι και αυτή, του βρέχει τα πόδια του, τον δροσίζει, δέχεται τα νερά και το χώμα του. 


                   Όρμος Φωκιανού δεξιά η Καψάλα και ο νέος δρόμος.

ΜΕΧΡΙ να φτάσω εκεί θαύμαζα το ομορφότατο τοπίο του Πάρνωνα. Στο μυαλό μου ήρθαν πολλά. Ανάμεσα τους και ένα κείμενο του ξενιτεμένου φίλου μου του Μήτσου Περδικάρη. «Η Αμυγδαλιά, το Πηγάδι, είναι δυο χωριουδάκια φτιαγμένα την εποχή της Τουρκοκρατίας ακριβώς πάνω από το πέλαγος νότια του Λεωνιδίου πιο συγκεκριμένα είναι εκεί που αγκίζει ο Μαλεβός μας την θάλασσα … Για να φτάσεις εκεί περνάς από Τσιτάλια, Πελετά…»

ΠΕΡΑΣΑ τα Τσιτάλια, σκέφτηκα να σταματήσω και να ρωτήσω έναν από τους λιγοστούς κατοίκους το εξής: «Ποιος ήταν ο χωριανός σας που έδρασε στην Εθνική Αντίσταση και το Δ.Σ.Π.»  Ήθελα να διαπιστώσω αν θυμούνται τον Σαρηγιάννη τον αγωνιστή της Αντίστασης και του Δ.Σ.Π. Το άφησα γιατί πριν από χρόνια σε ανάλογη ερώτηση για άλλο αγωνιστή στα Κόκκινα Λουριά, αντί για απάντηση παραλίγο να έρθω στα χέρια με τους μανιάτες…

ΜΕΤΑ τις απότομες στροφές αντίκρισα το θαύμα στης φύσης. Πολλά ήρθαν στο μυαλό μου. Φτάνοντας πάνω από το Φωκιανό έψαχνα γύρω μου για τα βουνά της «Καψάλας». Σκέφτηκα την αγωνία του ηρωικού του Λάκωνα του Λεωνίδα!

 ΌΧΙ του γνωστού βασιλιά αλλά του λαϊκού ήρωα του Λεωνίδα Κωστανταράκου και των δεκαεπτά ανυπότακτων που περιμένανε τους 90 τόνους πολεμικό υλικό. Το καΐκι κτυπήθηκε και λόγο των συγκυριών δεν μπόρεσαν να διοχετεύσουν το πολύτιμο φορτίο στο Δ. Σ. Π. Αν οι ανυπότακτοι Παρνωνίτες αντάρτες είχαν πυρομαχικά, τότε θα έβλεπα που θα κρύβονταν τα τρουμανάκια και οι κλανομαρίες της Φρειδερίκης; 

ΉΡΘΑ στο σήμερα και περπάτησα στην παραλία που είναι πανέμορφη και τα νερά κατακάθαρα. Τα χοντρά βότσαλα θέλουν προσοχή μέχρι να μπεις μετά είναι θαυμάσια. Σήκωσα την κεφάλα μου και είδα τον γέρο Πάρνωνα να γελάει αινιγματικά.

ΚΟΛΥΜΠΙΣΑ ανάσκελα και θαύμαζα τα βουνά μας. Άκουσα τη βαριά, αγαπημένη, γνώστη, ήρεμη φωνή. Ο παππούς ο Πάρνωνας με περιέπαιζε « Άντε ρε α- γεωγράφητε η Καψάλα είναι δεξιά σου όπως βλέπεις όλα αυτά τα βουνά. Σύνερθε, ξεκόλλα λίγο αλλά συνέχισε στο μυαλό σου το σιωπηλό μνημόσυνο στα καλύτερα παιδιά μου…

ΚΑΜΑΡΙ που μου θέλεις και μπάνια! Έχεις κότσια να πλατσαρίσεις στη Γούρνα της Λεπίδας ή να κολυμπήσεις στη στέρνα του Προδρόμου στον Aγιάννη; Γύρνα στα βουνά μας. Ηρέμησε μην πεισμώσεις και μπεις στα κρύα νερά μου, μεγάλωσες. Παιδί μου τώρα που θα βγεις πρόσεξε μην γλιστρήσεις και γκρεμοτσακιστείς!!  



                                   Βότσαλα από το Φωκιανό.

ΒΓΗΚΑ από τη θάλασσα, κάθισα στο ταβερνάκι και ατένισα τα βουνά που αγκαλιάζουν τη θαυμάσια παραλία. Ένοιωσα το μεγαλείο ης φύσης. Έπαιζα με τα τρία βοτσαλάκια που μάζεψα μέσα από τη θάλασσα και σκέφτηκα. Πόσο μέγεθος είχαν το 1948; Τη σημαδιακή ημερομηνία μήπως ήταν μεγάλες πέτρες; Ας είναι.

ΣΟΦΗ είναι πράγματι η φύση. Όμορφα, γαλήνια που πέφτει ο παππούς ο Πάρνωνας στη θάλασσα; Παρακάτω δείχνει την αγριάδα του και πέφτει κάθετα στο Μυρτώο. Άθελα μου σκέφτηκα ότι τώρα με τον καινούργιο δρόμο η όμορφη αυτή γωνία της πατρίδας μας θα χαλάσει. Εύχομαι να βγω ψεύτης και ο τόπος που τον πάτησαν ήρωες, φτωχοδιάβολοι και μικροάγιοι να κρατήσει τη θεσπέσια ομορφιά του.

2 σχόλια:

  1. Δεν είχα ακούσει γι αυτό το μέρος μέχρι πριν απο τρία χρόνια που μου μίλησε ένας φίλος από την Αθήνα όπου όταν ήταν παιδί έκανε με τους γονείς του διακοπές εκεί! Πρέπει να κάνω μια επίσκεψη...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι σίγουρο ότι θα το ζωγραφίσεις.Από όποιο σημείο και να το δεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή