ΈΦΥΓΕ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ.

 

Γράφει ο Αγιαννίτης.

        Δάσκαλος                              ΈΦΥΓΕ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ. 

 Κώστας Σ. Ιατρίδης.

                        

Έ φ υ γ ε σήμερα από τη ζ ω ή ένας συμπολίτης μας από το Άστρος. Ήταν ο Παναγιώτης Καμπύλης του Νικολάου και της Ευστρατίας ( Στατηγούλας), φιλόλογος, συνταξιούχος Λυκειάρχης. Πρόκειται για ένα γνήσιο τέκνο του Αγιάννη. Είχε φτάσει στα 92 χρόνια του. Ήταν ένας καταξιωμένος δ ά σ κ α λ ο ς , φιλόλογος, που είχε προσφέρει τις υπηρεσίες του ως καθηγητής στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Είχε υπηρετήσει σε διάφορα σχολεία στην επαρχία, στο Άστρος και τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα. Υπήρξε δυναμικός , δραστήριος, ζωντανός, πνευματικός άνθρωπος. Είχε διακριθεί για την γνησιότητα των ιδεών και των αισθημάτων του. Χαρακτηριζόταν για τις γνήσια ανθρώπινες δημοκρατικές, προοδευτικές ιδέες του. Είχε διδάξει στα σχολεία με γνήσια έμπνευση, με δυναμισμό, με αξιολογική δραστηριότητα και ενεργητικότητα. Ενέπνευσε με το έργο του πολλά χωριατόπαιδα της επαρχίας του. Πολλά από εκείνα τα παιδιά- μαθητές του επεδίωξαν και τον μιμήθηκαν . Τον θυμούνται με έντονο το συναίσθημα της ε υ γ ν ω μ ο σ ύ ν η ς. Σε οποιαδήποτε περιοχή είχε διδάξει, υπηρέτησε με γνήσιο πάθος. Επεδίωκε συνειδητά να βοηθήσει τους νέους να απελευθερωθούν από τα διάφορα συμπλέγματα του χωριού, στα οποία είχαν ζήσει οι βασανισμένοι αγράμματοι αγροτοκτηνοτρόφοι γονείς τους.

               Ο μπάρμπα Πάνος ο Καμπύλης και ο μπάρμπα Γιάννης ο Σιούτος παρέλαση το 1972. 

 Σκοπός του ήταν να ενισχύσει τα χωριατόπαιδα - μαθητές του να μάθουν γράμματα, να ανοίξουν τα μάτια τους, να εξελιχθούν, να γίνουν ικανοί , δραστήριοι πολίτες. Βασικός του στόχος ήταν να μπορέσουν τα νέα παιδιά να κατακτήσουν τη γνώση , να εξελιχθούν σε ελεύθερους , δημοκρατικούς δραστήριους πολίτες, να απελευθερωθούν από τη μιζέρια της δουλικότητας. Υπηρέτησε με γνήσιο πάθος στην εκπαίδευση. Δίδαξε αρχικά στο Γυμνάσιο και αργότερα στο Λύκειο. Ήταν δίκαιος, αυστηρός, αδέκαστος, αντικειμενικός.

Η αρμόδια Υπηρεσία του Υπουργείου Παιδείας είχε αξιολογήσει τις ικανότητές και την προσφορά του στην Εκπαίδευση. Αναγνώρισε τις σημαντικές υπηρεσίες τις οποίες είχε προσφέρει και λίγο πριν την συνταξιοδότησή του τον είχε ανταμείψει επαξίως με το βαθμό του Προϊσταμένου στη Δημόσια Εκπαίδευση.

                                 

                                                    O αείμνηστος Πάνος Ν. Καμπύλης

Ο Πάνος Νικολάου Καμπύλης, ο καταξιωμένος Λυκειάρχης, ποτέ δεν λησμόνησε την καταγωγή του. Δεν μίλησε απαξιωτικά για την αγροτοκτηνοτροφική καταγωγή των γονέων του στον Αγιάννη, στα Καμπυλαίικα και στην περιοχή του Θεολόγου του Αγίου Ιωάννη, Άστρους.

Είχε τολμήσει και είχε εγκαταλείψει την αποκλειστική ενασχόληση με τα γιδοπρόβατα και τις άλλες βασανιστικές αγροτοκτηνοτροφικές ασχολίες των γονέων, των συγγενών του και των συγχωριανών του. Στα παιδικά, τα μαθητικά του χρόνια τόλμησε να επαναστατήσει ειρηνικά. Αμέσως μετά το Δημοτικό, έφυγε για το Άργος, φοίτησε στο εκεί Γυμνάσιο εργαζόμενος παράλληλα. Το ίδιο έκανε ως φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πέτυχε να γίνει πτυχιούχος φιλόλογος. Αληθινός άθλος για εκείνα τα χρόνια. Το παράδειγμά του το ακολούθησαν αρκετά από εκείνα τα παιδιά του χωριού του και των άλλων χωριών της Κυνουρίας. Ο Κώστας, συντάκτης του παρόντος κειμένου, τολμά να του πει άλλο ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !

         

Στη μέση ο γενάρχης των Καμπυλαίων ο Νικόλας με δυο από τα πολλά παιδιά του. Τον Μήτσο αριστερά και τον μπάρμπα Πάνο των μαθητικών μας χρόνων. Η φωτογραφία ευγενική προσφορά του φίλου μου  Νίκου Π. Καμπύλη.

Για πολλοστή φορά εκφράζει στον αξιαγάπητο θείο του, τον Παναγιώτη, τον Πάνο Νικολάου Καμπύλη την ευγνωμοσύνη του. Τον ευχαριστεί για το υπέροχο παράδειγμα που του έδωσε και τον ενέπνευσε.

Έμμεσα του έ δ ε ι ξ ε δύσκολο έναν δρόμο !

Ήταν εκεί στα κατσάβραχα, στους λόφους, στα χωράφια του στους οικισμούς που ζούσε παρέα με τα γιδοπρόβατα, τα γαϊδουράκια , τα μουλάρια τους αγωνιστές γονείς και συγγενείς του! Το δρόμο αυτό τον ακολούθησε και ο ίδιος, όπως εκείνος ο θείος του. Διάβασε, μελέτησε, διδάχτηκε. Ανάμεσα στα άλλα έμαθε και μια λέξη που ούτε τότε, αλλά ούτε και τώρα την χρησιμοποιούν συχνά οι άνθρωποι. Δεν είναι ούτε εντελώς γνωστή ούτε εύχρηστη ακόμη ούτε και από τους διαβασμένους. Πρόκειται για την απλή λέξη ε ν σ υ ν α ι σ θ η σ η !

                           

O αείμνηστος Πάνος Ν. Καμπύλης είχε το θάρρος να αρθρογραφεί σε δημοκρατικά έντυπα σε περίοδο τρομοκρατίας.

Ήταν η λέξη που σημαίνει κάτι πολύ απλό. Την ψυχολογική ι κ α ν ό τ η τα που στολίζει έναν άνθρωπο! Να είναι σε θέση να τοποθετεί , να μεταθέτει τον προσωπικό εαυτό του στη θέση του συνανθρώπου του. Πρόκειται για μια συναισθηματική ταύτιση. Αυτή τη δύναμη είχε ο αγαπητός μας θείος Πάνος Καμπύλης και ας μην είχε πραγματοποιήσει ειδικές Πανεπιστημιακές σπουδές στην Ψυχολογία. Είχε την ικανότητα στη διδασκαλία του να μετακινεί τον εαυτό του στη θέση εκείνων των χωριατόπαιδων μαθητών του . Με το καθημερινό διδακτικό του έργο επεδίωκε να τους εμφυσήσει την ικανότητα και διάθεση να ριχτούν στο διάβασμα, στη μελέτη , ώστε να καταφέρουν να απελευθερωθούν από το βασανιστικό καθημερινό έργο στο οποίο ζούσαν καθημερινά οι αγροτοκτηνοτρόφοι γονείς τους! Τα φαινόμενα και οι προσωπικές μαρτυρίες αφηγήσεις πολλών από τους τότε μαθητές του μαρτυρούν όλα εκείνα τα τόσα πολλά που πέτυχε ο αποβιώσας θείος Πάνος Καμπύλης στη ζωή του.

 Το έργο του «έπιασε τόπο!»

«Θείε Πάνο, σε ευχαριστώ! Σε ευγνωμονώ !» ΄Ετσι κάνουν και πολλά από εκείνα τα τότε παιδιά, μαθητές σου από τον Αγιάννη, το Άστρος, τα Δολιανά, τη Μελιγού, τον Άγιο Αντρέα, το Κορακοβούνι, τα Κούτρουφα, το Παράλιο, το Καμινάρι, τα Μπαρλαίικα και τα Καμπυλαίικα ή Σκορπιδινά. Έρχονταν τότε όλα εκείνα τα παιδιά στο σχολείο με τα πόδια, αλλά « μ ά θ α ι ν α ν  γ ρ ά μ μ α τ α ». Τα παρακινούσες, τα πίεζες, τα ενθάρρυνες να « ανοίξουν τα μάτια τους!»

Κατάφεραν πάρα πολλά! Σε ε υ γ ν ω μ ο ν ο ύ ν !

Όσα αγαπήσαμε και εξακολουθούμε να αγαπάμε, αυτά και αυτοί δεν πεθαίνουν! Εξακολουθούν να ΖΟΥΝ στη μνήμη μας!

Ας είναι ελαφρό το χώμα που θα σε δεχτεί!

Σχόλια Παν Ι.Δ. Βλαχάκη.

►1 Το καλοκαίρι του 1970 έδινα εξετάσεις από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο Αστρους. Το Προηγούμενο βράδυ στην ζεστή πλατεία ο πατέρας μου μίλησε  στον Δάσκαλο. Τον γνώριζα αλλά δεν είχα μιλήσει μαζί του. Ήμουνα ένα παιδάκι 12 χρονών από το 2θεσιο Δημ Σχολείο του Αγιάννη. Με ρώτησε με αυτή την δυνατή καθαρή φωνή αν έχω προετοιμαστεί ;     << Τάκη παιδί μου θα πάρεις δυο στυλό, ένα μολύβι, μια γόμα, και ένα χάρακα. Αφού έχεις προετοιμαστεί να μην φοβάσαι τίποτα. Η δύναμη  είναι στο μυαλό σου… >> - Όσες φορές έδινα εξετάσεις αυτά τα λόγια τα σκεπτόμουν-. Την άλλη ημέρα στο τότε Λύκειο και τωρινό κλειστό Μουσείο Άστρους μας διάβασε το άγνωστο κείμενο δυνατά  με την χαρακτηριστική φωνή του λέξη - λέξη και με μεγάλη σαφήνεια …. πέτυχα στις εξετάσεις !! Μια παράμετρος της τότε επιτυχίας ήταν και το θάρρος που μου έδωσε εκείνο το ζεστό βράδυ ο αείμνηστος  Πάνος Καμπύλης. Τον ευγνωμονώ και τον θυμάμαι πάντα.