Τετάρτη 17 Ιουνίου 2015

ΔΕ ΜΙΛΑΣ ΡΕ ΑΧΡΟΝΙΑΓΟ!

Γράφει ο Αγιαννίτης 
Θανάσης  Γεω. Λεμπέσης.
Προπολεμικός. ►1
                   
                            Ιστορίες από τον Aγιάννη.

  Θυμήθηκα μια όμορφη ιστορία έγινε το περίπου το 1962,ήμουνα τότε δέκα χρονών.
 Είχαμε τότε συγχωριανό και γνήσιο Αγιαννίτη τον μπάρμπα Γιώργη τον Κανατά γνωστό με το παρατσούκλι Καπότας- όλοι μας είχαμε παρατσούκλια.
Ητανε πραγματικός ήρωας γιατί με τη θειά Ελένη μεγαλώσανε πέντε (05) αγόρια σε πολύ δύσκολα χρόνια για όλους μας….
Κατοικούσαν στο κάτω μέρος του Χωριού πάνω από τον Πρόδρομο.
  Ένα από τα πέντε αγόρια του τον Ζάχο τον βάπτισε η Δήμητρα – Τούλα- Ζαχ. Λεμπέση – Μελετάκη. Εκπαιδευτικός της σχολής Μαιών στο Ηράκλειο της Κρήτης όπου και κατοικεί με την οικογένεια της.
  Έδωσε το όνομα του πατέρα της και θείου μου του θυμόσοφου μπάρμπα Ζάχου – Ζαχούλια.
 Ήσυχη γλυκιά καλοκαιρινή Κυριακή στον Αγιώργη ιερουργούσε ο μακαριστός πάπα Γιώργης ο Γεωργουλής – Γαρδικιώτης.
Η λειτουργία κόντευε να τελειώσει. Ο πατέρας μου ο Γιώργης ο Προπολεμικός ►2 ο αριστερός ιεροψάλτης μου είπε να πάω στον Πρόδρομο μαζί με τον εξάδελφο μου τον Παρασκευά Ηλ. Κολοβό. Αποστολή μας να ειδοποιήσουμε τον μπάρμπα Γιώργη να έρθουν γρήγορα για να βαφτίσουμε το παιδάκι.

Πήγαμε στο σπίτι στον Πρόδρομο. Η γιαγιά►3 μου είπε:
- Πάρτε παιδάκι μου τον μικρό για την βάπτιση και ανηφορίστε. Εγώ θα βάλω μια φωνή – θα ειδοποιήσω- τον Γιώργη που φέρνει τα πρόβατα από τη βοσκή και την Ελένη που πλένει τα ρούχα στον Πρόδρομο.
Εγώ με τον Παρασκευά πήραμε το παιδί με δυσκολία. Ο μικρός- δυο ετών περίπου- δεν μας ήξερε και δεν μας ακολουθούσε. Του τάξαμε ότι θα του πάρουμε «κοκά » για να έρθει!

Ο μικρός μας ακολούθησε τον πήρα αγκαλιά γιατί δεν μπορούσε να παραπατήσει καλά στον ανήφορο. Ευτυχώς η γιαγιά τελευταία στιγμή μας είδε.

Μας φώναξε:
- « Ρε που το πάτε φτούνο - αυτό- το παιδί;»
- «Για βάπτιση γιαγιά» της είπα.
- « Ρε εφτούνο είναι βαπτισμένο» μας είπε.
- « Ετούτο είναι για την βάπτιση» και μας έδειξε το άλλο παιδί – τον Ζάχο. 
 Εμείς σταθήκαμε. τυχεροί και γελάσαμε μέσα μας για την γκάφα που κάναμε… Τότε η γιαγιά με τη βαριά χαρακτηριστική της φωνή είπε στο βαπτισμένο παιδί, στον Πάνο.
 - « Ρε συ αχρόνιαγο δεν μιλάς θα σε ξαναβαπτίζανε άμα δεν σε έβλεπα !»
    Β΄/θεσιο Δημ Σχολείο Αγ. Ιωάννου 1969  το Νο 06 Πάνος Νο 14 Ζάχος Κανατάς ή Καπότας.
 
Τέλος καλό όλα καλά. Εμείς με τον Ζάχο αγκαλιά φτάσαμε στον Αγιώργη, την ιστορική μας εκκλησία. Σε λίγο ήρθανε ο μπάρμπα Γιώργης και η θειά Ελένη και έγινε το μυστήριο.
Και το όνομα αυτού Ζαχαρίας!!!!
Είπα στον μπάρμπα Γιώργη τον Καπότα το περιστατικό. Αυτός με την χαρακτηριστική αργή προφορά του μας είπε:
- « Ρε Ζαγάρια ►4 που να ξέρετε ποιο είναι το αβάπτιστο αφού όλα μοιάζουνε ..!»
Ήρωας ο μπάρμπα Γιώργης και θειά Ελένη!

                                             Ευχαριστώ που με διαβάσατε.
                                  Σούλης- Λεμπέσης - Προπολεμικός.

Σχόλια Παν. Ι.Δ. Βλαχάκη.
►1 Βιογραφικό. Ο Σούλης από σεμνότητα δεν επιθυμεί να μου δώσει βιογραφικό. Επειδή έχω σαν αρχή όποιος – φίλος, πατριώτης - με τιμά με το να γράφει στην ιστοσελίδα ΠΑΡΝΩΝΙΤΕΣ. Βάζω φωτογραφία του και γράφω ένα μικρό βιογραφικό. Καθαρές δουλειές θέλω να γνωρίζουν οι αναγνώστες ποιος είναι ο γράφων. Παραβαίνω την εντολή του Σούλη και γράφω δυο λόγια.

Αθανάσιος Γεω. Λεμπέσης - Σούλης ο Προπολεμικός. Γεννήθηκε στον Aγιάννη – Αστρος το 1952. Πολύ καλός μαθητής και καλός ποδοσφαιριστής του «Πανθυρεατικού». ( Χρυση 11αδα - Θαν Δ. Ροζολή, Γεωρ. Ηλ. Δαλιάνη- Γωνιά , Γεωρ Ηλ Μπούζιο, Μαγκλαίους κ. α. ) Σπούδασε με πολλές δυσκολίες – εργαζόμενος παράλληλα σε βαριές εργασίες.  Με μεγάλο κόπο και προσπάθειες αποφοίτησε από την Πάντειο Σχόλη … ένεκα ελλείψεως χρόνου για διάβασμα- όπως όλοι μας οι εργαζόμενοι φοιτητές - Εργάζεται στην ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΑΤΕΙΑ ΔΗΜ. ΕΡΓΩΝ. Ζει στην Αθήνα με την οικογένεια του. Είναι ένα μεγάλο δικό μας παιδί. Τον ευχαριστώ που με τιμά. Θανάση «Τόμπολα» δεν το θυμάσαι; Ήταν καλός στο Λάστιχο – στην Σφεντόνα. Κάθε φορά έβρισκε στόχο αναφωνούσε το τόμπολα!!!!

►2 Γιώργης Αθ Λεμπέσης ή Προπολεμικός. Ο Αριστερός ψάλτης στον Aγιάννη και στο Αστρος. Απλός και ήσυχος άνθρωπος. Βιοπαλαιστής όπως όλοι οι γονείς μας. Μαζί με άλλους δυο τρις Αγιαννίτες πατριώτες έδωσαν αγώνα για το κτίσιμο του Σχολείου στο Κουτρί. Ζει υπέργηρος στο Άστρος.

►3 Η γιαγιά η Ντίνα ήταν αδελφή του μπάρμπα Γιώργη. Ήταν ανάπηρη ένα από τα πολλά παιδιά του παππού του Μήτσου Καπότα – Κανατά. Ανάμεσα  τους ο Ήρωας Γιάννης που έπεσε στην μάχη της Κρήτης, και η γιαγιά μου που δεν γνώρισα ποτέ. Η Ντίνα είχε βαριά και κάπως βραχνή χαρακτηριστική φωνή. Τα πέντε ανίψια της τα είχε σαν παιδιά της.

►4 Ο αείμνηστος μπάρμπα Γιώργης ήταν ωραίος τύπος. Ένα αναφέρω οι άλλοι Αγιαννίτες αιχμάλωτοι στα κάτεργα των Ναζί γύρισαν μετά τον πόλεμο σε εύλογο χρόνο . Αυτός έκανε «Τουρισμό» σε όλη την κατεστραμμένη από τον πόλεμο Ευρώπη! Επαναπατρίστηκε μετά από χρόνια!!! Πότε θα ξαναπήγαινα ρε Ζαγάρι μου είπε ανύποπτο χρόνο …

Άλλο ωραίο τις γυναίκες τις προσφωνούσε αρχαία ονόματα. Ευτέρπη, Αφροδίτη, Περσεφόνη, κ.α. Βαριέμαι να θυμάμαι τα ονόματα τους το ίδιο κάνει ….Διαβάστε περισσότερα στους ΠΑΡΝΩΝΙΤΕΣ ΜΗΤΣΟΣ ΚΑΠΟΤΑΣ - ΚΑΝΑΤΑΣ -.. Πέμπτη, 22 Νοεμβρίου 2012 http://vlachakispan.blogspot.gr/2012/11/blog-post_22.html

Κυριακή 7 Ιουνίου 2015

ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΑΝΝΗ.


Γράφει ο Αγιαννίτης 
Θανάσης  Γεω. Λεμπέση ς.
Προπολεμικός.


 
                   Αγιάννης 1985.

Ξεκίνησα απ΄ το Γιαλό να πάω στον Αγιάννη,
να αλλάξω τον αέρα μου και το μυαλό να γιάνει.

Φίλους να δω και συγγενείς πατριώτες και γειτόνους,
λίγο να περιπλανηθώ σε περασμένους χρόνους.

Απ΄ τη Συκιά επέρασα και στις Κοδέλες►2  φτάνω,
στον πλάτανο του Κουλουρά κάθισα να ανασάνω.

Στον Κοπανίτσα έφτασα στο ρημωμένο χάνι
και πήρα την κατηφοριά να βγω για τον Αγιάννη.

Εδιάβηκα την Μελιγού έρημη άκρη σ΄ άκρη,
συγκίνηση με έπιασε και κύλησε ένα δάκρυ.

Σαν έφτασα στον Λαϊνά με έπιασε το βράδυ,
και είδα τον Ζώη στη γκορτσιά ν΄ αρμέγει το κοπάδι.

Ο μύλος του Κολοβολιά έτοιμος για να πέσει,
δεν περιμένει πια κανείς σιτάρι για να αλέσει.

Είδα το Τσιάχτη στη συκιά να κόβει μπουλαφάτα,
και τον Τσικνιά σε μια μουριά να τρώει μια ντομάτα.

Στου Σβετζογιάννη την αυλή έβοσκε το ζυγούρι,
και η Ζωγοντίνα έκοβε στη σκάλα μπουλουγούρι.

Και εκεί στα πεύκα στο Κουτρί είδα τον Μητσιαρόνι,
που αγνάντευε την Μελιγού πάνω σ΄ ένα κοτρώνι.

Ο Γιάννης ο Μηδόγιαννης αξούριστος με τσιγάρο,
μου θύμισε εξόριστο που γύρισε απ΄ τη Γυάρο.

Γέμισαν βάτα οι αυλές πέσανε τα πεζούλια,
στης Καλατζίνας την αυλή δεν βόσκουνε βετούλια.

Στους Κολοβαίους την αυλή δεν βόσκει ούτε κότα
και του Παστούρου την αυλή την πνίξανε τα χόρτα.

Ψάχνω για Σαραντόγιαννη και για Σαραντορίνα,
μα ούτε γουρούνι στην αυλή ούτε και προβατίνα.

Σταμάτησα να αφουγκραστώ τον αργαλειό να ακούσω,
 κάποιο τραγούδι κοπελιάς με νάζι και με λούσο. 

Στου Πρόδρομου τον πλάτανο σταμάτησαν τα χρόνια,
κι αντί γι΄ ανθρώπινες λαλιές άκουσα τα αηδόνια.

Στοιχειώσαν οι νερόμυλοι και τα νερά στερεύουν,
γυρεύουνε τον μυλωνά ν΄ αρχίσουν να δουλεύουν.

Στα Γούπατα σκαπέτησα μνήμες για να ξυπνήσω,
λαχτάρησα σε μιας γκορτσιάς τον ίσκιο να καθίσω.

Στο Σουληνάρι έκατσα λίγο να ξαποστάσω,
και γάργαρο να πιο νερό λίγο να ξεδιψάσω.

Που ΄ναι η αλωνιστική άγανο να μυρίσω,
στον ίσκιο κάποιας θεμονιάς λίγο για να καθίσω.

Χαθήκανε οι θεριστές χάθηκαν τα δραπάνια,
και στα κατώγια κρέμονται θλιμμένα απομεινάρια.

Που΄ ναι ο ζευγάς ο ποτιστής που΄ ναι τα πατητήρια,
οι πατητάδες χάθηκαν που τσούγκριζαν ποτήρια.

Ακούστε θύμισες παλιές στα χρόνια τα δικά μου,
τότε που ήμουνα παιδί στη φτωχογειτονιά μου.

Στο φούρνο με εβάζανε να βγάλω παξιμάδι►3,
 και άχνιζε το βλασερό λουκούμι το ρημάδι.

Συκιές, μουριές και αχλαδιές είχα ξεμασκαλίσει,
το άδειο το στομάχι μου λίγο για να γεμίσει.

Είδα του Πίπα το τραγί τις γίδες να γκαστρώνει,
κριθάρι και γκορτσάχλαδα θέλει να καρδαμώνει.

Βάζει ντελάλι ο Λουφολιάς φαίνεται να επείγει,
στου Φούντα όλοι τρέχουνε να πάρουνε χορήγι.

Ο Γιώργος ο Κολοβολιάς παράσταση αρχίζει,
 και με τον καραγκιόζη του το γέλιο μας χαρίζει.

Φτηνό το εισιτήριο να μπει ο κόσμος όλος,
δέχεται λέει και αυγό αρκεί μην είναι φώλος.

Έτοιμος είναι ο λινός σε λίγο θα γεμίσει,
τους τζαμπατζήδες το τραγί ορμάει να κουτουλήσει.

Τραχανά και μπουλουγούρι κόβει η Σαραντορίνα,
ανταρεύεται όλη μέρα με τα ζά η Ζωγοντίνα.

Στο Κουτρί όλη τη μέρα πλέκει η Σφαιροπαναγιώτα,
της Ασήμως ο Αντρέας έχασε μια ρούσα κότα.

Νάτος και ο προπολεμικός καβάλα στο γαϊδούρι,
στα κολιτσάκια κρέμεται ένα χακί παγούρι.

Στο Μποστανάκι τόβαλε πάει να θειαφίσει,
δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή την ψαλτική ν΄ αφήσει.

Και μένα η σκέψη μου εκεί Λάκα, Κουτρί, Πλατεία,
Αγιάννη μου είμαι εκεί κι ας ζω στην Πολιτεία.

Κι αν σε λησμόνησαν πολλοί γρήγορα θα γυρίσουν,
το μυροβόλο αγέρι σου λίγο για να μυρίσουν.

Ο Μαλεβίσιος καταός ►4  πάντα να σε δροσίζει,
και όλοι να σ΄ αποζητούν η μοίρα τους το ορίζει.

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΑΝΝΗ ΓΡΑΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ Θ. ΛΕΜΠΕΣΗ (ΠΡΟΠΟΛΕΜΙΚΟ).  ►1 20-8-1992  Δημοσιεύθηκε από τον Γιώργο Παπαμήτρο στις 10-03-2015
Υ.Γ Θ. Λεμπέσης Συγγνώμη για τα παρατσούκλια.. (Σούλης) . Κι εμένα Προπολεμικό με φωνάζουνε..

Σχόλια Παν. Ι.Δ. Βλαχάκη.

►1 Γ Θανάσης  Γεω. Λεμπέσης – Προπολεμικός γεννήθηκε στον Aγιάννη το 1952. Στην άλλη δημοσίευση θα παρατεθεί πλήρες βιογραφικό. Είναι ένας από εμάς ένα δικό μας παιδί.
►2  Κοδέλλες το άλλαξα έτσι είναι το σωστό Θανάση Έχω κόλλημα με τα ονόματα δεν πρέπει ποιητική αδεία να τα αλλάζουμε !!!
►3  Παλαιή συνήθεια στο Χωριό μας που κρατεί από την επανάσταση 1821. Στο Αστρος- Γιαλό ήταν οι φούρνοι που έφτιαχναν φορτώματα παξιμάδι για τις ανάγκες του αγώνα. Μετά το Μάιο όλες οι οικογένειες φτιάχναμε το θεσπέσιο αυτό παξιμάδι.  
►4   O Δροσερός αέρας από τον ΠΑΡΝΩΝΑ προς τη θάλασσα. Στο Χωριό μας είναι αναζωογονητικός.