Κυριακή 7 Ιουνίου 2015

ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΑΝΝΗ.


Γράφει ο Αγιαννίτης 
Θανάσης  Γεω. Λεμπέση ς.
Προπολεμικός.


 
                   Αγιάννης 1985.

Ξεκίνησα απ΄ το Γιαλό να πάω στον Αγιάννη,
να αλλάξω τον αέρα μου και το μυαλό να γιάνει.

Φίλους να δω και συγγενείς πατριώτες και γειτόνους,
λίγο να περιπλανηθώ σε περασμένους χρόνους.

Απ΄ τη Συκιά επέρασα και στις Κοδέλες►2  φτάνω,
στον πλάτανο του Κουλουρά κάθισα να ανασάνω.

Στον Κοπανίτσα έφτασα στο ρημωμένο χάνι
και πήρα την κατηφοριά να βγω για τον Αγιάννη.

Εδιάβηκα την Μελιγού έρημη άκρη σ΄ άκρη,
συγκίνηση με έπιασε και κύλησε ένα δάκρυ.

Σαν έφτασα στον Λαϊνά με έπιασε το βράδυ,
και είδα τον Ζώη στη γκορτσιά ν΄ αρμέγει το κοπάδι.

Ο μύλος του Κολοβολιά έτοιμος για να πέσει,
δεν περιμένει πια κανείς σιτάρι για να αλέσει.

Είδα το Τσιάχτη στη συκιά να κόβει μπουλαφάτα,
και τον Τσικνιά σε μια μουριά να τρώει μια ντομάτα.

Στου Σβετζογιάννη την αυλή έβοσκε το ζυγούρι,
και η Ζωγοντίνα έκοβε στη σκάλα μπουλουγούρι.

Και εκεί στα πεύκα στο Κουτρί είδα τον Μητσιαρόνι,
που αγνάντευε την Μελιγού πάνω σ΄ ένα κοτρώνι.

Ο Γιάννης ο Μηδόγιαννης αξούριστος με τσιγάρο,
μου θύμισε εξόριστο που γύρισε απ΄ τη Γυάρο.

Γέμισαν βάτα οι αυλές πέσανε τα πεζούλια,
στης Καλατζίνας την αυλή δεν βόσκουνε βετούλια.

Στους Κολοβαίους την αυλή δεν βόσκει ούτε κότα
και του Παστούρου την αυλή την πνίξανε τα χόρτα.

Ψάχνω για Σαραντόγιαννη και για Σαραντορίνα,
μα ούτε γουρούνι στην αυλή ούτε και προβατίνα.

Σταμάτησα να αφουγκραστώ τον αργαλειό να ακούσω,
 κάποιο τραγούδι κοπελιάς με νάζι και με λούσο. 

Στου Πρόδρομου τον πλάτανο σταμάτησαν τα χρόνια,
κι αντί γι΄ ανθρώπινες λαλιές άκουσα τα αηδόνια.

Στοιχειώσαν οι νερόμυλοι και τα νερά στερεύουν,
γυρεύουνε τον μυλωνά ν΄ αρχίσουν να δουλεύουν.

Στα Γούπατα σκαπέτησα μνήμες για να ξυπνήσω,
λαχτάρησα σε μιας γκορτσιάς τον ίσκιο να καθίσω.

Στο Σουληνάρι έκατσα λίγο να ξαποστάσω,
και γάργαρο να πιο νερό λίγο να ξεδιψάσω.

Που ΄ναι η αλωνιστική άγανο να μυρίσω,
στον ίσκιο κάποιας θεμονιάς λίγο για να καθίσω.

Χαθήκανε οι θεριστές χάθηκαν τα δραπάνια,
και στα κατώγια κρέμονται θλιμμένα απομεινάρια.

Που΄ ναι ο ζευγάς ο ποτιστής που΄ ναι τα πατητήρια,
οι πατητάδες χάθηκαν που τσούγκριζαν ποτήρια.

Ακούστε θύμισες παλιές στα χρόνια τα δικά μου,
τότε που ήμουνα παιδί στη φτωχογειτονιά μου.

Στο φούρνο με εβάζανε να βγάλω παξιμάδι►3,
 και άχνιζε το βλασερό λουκούμι το ρημάδι.

Συκιές, μουριές και αχλαδιές είχα ξεμασκαλίσει,
το άδειο το στομάχι μου λίγο για να γεμίσει.

Είδα του Πίπα το τραγί τις γίδες να γκαστρώνει,
κριθάρι και γκορτσάχλαδα θέλει να καρδαμώνει.

Βάζει ντελάλι ο Λουφολιάς φαίνεται να επείγει,
στου Φούντα όλοι τρέχουνε να πάρουνε χορήγι.

Ο Γιώργος ο Κολοβολιάς παράσταση αρχίζει,
 και με τον καραγκιόζη του το γέλιο μας χαρίζει.

Φτηνό το εισιτήριο να μπει ο κόσμος όλος,
δέχεται λέει και αυγό αρκεί μην είναι φώλος.

Έτοιμος είναι ο λινός σε λίγο θα γεμίσει,
τους τζαμπατζήδες το τραγί ορμάει να κουτουλήσει.

Τραχανά και μπουλουγούρι κόβει η Σαραντορίνα,
ανταρεύεται όλη μέρα με τα ζά η Ζωγοντίνα.

Στο Κουτρί όλη τη μέρα πλέκει η Σφαιροπαναγιώτα,
της Ασήμως ο Αντρέας έχασε μια ρούσα κότα.

Νάτος και ο προπολεμικός καβάλα στο γαϊδούρι,
στα κολιτσάκια κρέμεται ένα χακί παγούρι.

Στο Μποστανάκι τόβαλε πάει να θειαφίσει,
δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή την ψαλτική ν΄ αφήσει.

Και μένα η σκέψη μου εκεί Λάκα, Κουτρί, Πλατεία,
Αγιάννη μου είμαι εκεί κι ας ζω στην Πολιτεία.

Κι αν σε λησμόνησαν πολλοί γρήγορα θα γυρίσουν,
το μυροβόλο αγέρι σου λίγο για να μυρίσουν.

Ο Μαλεβίσιος καταός ►4  πάντα να σε δροσίζει,
και όλοι να σ΄ αποζητούν η μοίρα τους το ορίζει.

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΑΝΝΗ ΓΡΑΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ Θ. ΛΕΜΠΕΣΗ (ΠΡΟΠΟΛΕΜΙΚΟ).  ►1 20-8-1992  Δημοσιεύθηκε από τον Γιώργο Παπαμήτρο στις 10-03-2015
Υ.Γ Θ. Λεμπέσης Συγγνώμη για τα παρατσούκλια.. (Σούλης) . Κι εμένα Προπολεμικό με φωνάζουνε..

Σχόλια Παν. Ι.Δ. Βλαχάκη.

►1 Γ Θανάσης  Γεω. Λεμπέσης – Προπολεμικός γεννήθηκε στον Aγιάννη το 1952. Στην άλλη δημοσίευση θα παρατεθεί πλήρες βιογραφικό. Είναι ένας από εμάς ένα δικό μας παιδί.
►2  Κοδέλλες το άλλαξα έτσι είναι το σωστό Θανάση Έχω κόλλημα με τα ονόματα δεν πρέπει ποιητική αδεία να τα αλλάζουμε !!!
►3  Παλαιή συνήθεια στο Χωριό μας που κρατεί από την επανάσταση 1821. Στο Αστρος- Γιαλό ήταν οι φούρνοι που έφτιαχναν φορτώματα παξιμάδι για τις ανάγκες του αγώνα. Μετά το Μάιο όλες οι οικογένειες φτιάχναμε το θεσπέσιο αυτό παξιμάδι.  
►4   O Δροσερός αέρας από τον ΠΑΡΝΩΝΑ προς τη θάλασσα. Στο Χωριό μας είναι αναζωογονητικός.  


2 σχόλια:

  1. Υπέροχο!! Με συγκίνησαν πολλές λέξεις που διάβασα! Μού θύμισαν πολλά!!
    Κώστας, ένα ακόμη παιδί του Αγιάννη, γενημμένος εκεί κάτω στον Προδρομο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ....ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ ΜΑΣ ΧΩΡΙΟΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή