ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

   

         Γράφει ο

   Παν. Ευαγ. Βέμμος

    Μάρτης  2014

                                     Επανάσταση, μύθοι και πραγματικότητα

Αφορμή για τη συγγραφή αυτού του άρθρου  αποτελεί εκπομπή της «δημόσιας τηλεόρασης» που αναφέρθηκε σε εκδηλώσεις μνήμης στα Καλάβρυτα για την έναρξη της επανάστασης και στο Λιμποβίσι στο σπίτι που γεννήθηκε και μεγάλωσε ο στρατηγός του αγώνα Θ. Κολοκοτρώνης. Πρόκειται για ανιστόρητες αναφορές που δείχνουν αφενός τη συστηματική προσπάθεια αλλοίωσης της ουσίας της εθνικοαπελευθερωτικής εξέγερσης, αφετέρου αποδεικνύει το επίπεδο ιστορικής γνώσης που έχουν οι υπεύθυνοι ιστορικών εκπομπών. Επειδή «Εθνικόν είναι το αληθές», που φέρεται ότι είπε ο Διονύσιος Σολωμός, αυτό μας εξαναγκάζει να αναφέρουμε κάποια στοιχεία για τους μύθους που δημιουργήθηκαν και τη σχέση τους με τα πραγματικά γεγονότα.

Για τα γεγονότα στη μονή της Αγίας Λαύρας, ο επικεφαλής  σύμφωνα με τα λεγόμενα επίσκοπος Π.Π. Γερμανός φαίνεται πως «λησμόνησε» να τα αναφέρει στα απομνημονεύματά του που γράφτηκαν λίγο αργότερα πριν πεθάνει το 1826.

Για τον Θ. Κολοκοτρώνη είναι γνωστό τοις πάσι ότι γεννήθηκε στο Ραμοβούνι της Μεσσηνίας κάτω από ένα δένδρο στις 3 του Απρίλη 1770 μια βδομάδα μετά την καταστροφική για τους Έλληνες μάχη στα Τρίκορφα, που έκρινε την τύχη της τότε εξέγερσης.

                               

                                                                       Το σπίτι του Γέρου στο Λιμποβίσι.

Ο διακεκριμένος συντοπίτης μας αρχιτέκτονας Αργύρης Πετρονώτης έχει δημόσια εκφρασθεί ότι η ανακατασκευή που έγινε στο φερόμενο ως σπίτι του Κολοκοτρώνη δεν ανταποκρίνεται στα σπιτοκάλυβα της εποχής και ότι το κτίσμα είναι τυπικό δείγμα νεώτερης αρχιτεκτονικής. Το παρακείμενο στο ανακατασκευασθέν σπίτι ερείπιο δείχνει την πραγματική εικόνα των σπιτιών της εποχής εκείνης. Αναμφισβήτητα βέβαια το Λιμποβίσι είναι ο τόπος καταγωγής, όπως ο ίδιος ο στρατηγός ανέφερε στην δίκη του στ’ Ανάπλι, τότε που τον καταδίκασαν σε θάνατο.

Η επανάσταση στηρίχθηκε στις ιδεολογικές καταβολές του Ρήγα του Βελεστινλή, όπως ο ίδιος υπέγραφε, και όχι του Φεραίου που του προσήψαν καθαρευουσιάνοι φιλολογίζοντες αργότερα. Σ’ αυτή την κατεύθυνση η Φιλική Εταιρεία οργάνωσε τους Έλληνες αλλά και άλλους Βαλκάνιους για να επιτύχει τον εθνικό σκοπό. Θα αναφέρω τον Σέρβο ηγέτη Καραγιώγη που επισκέφθηκε και τα Τρίκορφα στην αρχή της εξέγερσης, τον Βούλγαρο Χατζηχρήστο που ήταν ο ιδρυτής του ιππικού στα χρόνια της επανάστασης αλλά και του Αρναούτογλου τούρκο που προσχώρησε στο κίνημα και έκτοτε παρέμεινε στην Ελλάδα, η περιουσία του οποίου στου Θάνα δεν εθνικοποιήθηκε και οι κάτοικοι πλήρωναν ενοίκιο ως τις αρχές του 20^ου αιώνα.              

                                   Tρίκορφα τμήμα στο δυτικό ταμπούρι του Γέρου.

Ως προς τα γεγονότα και όχι για να ευλογήσουμε τα γένια μας, η Αρκαδία υπήρξε το επίκεντρο του αγώνα. Αυτό το γεγονός διαπιστώνεται και στον «Ύμνο εις στην Ελευθερία» του Δ. Σολωμού που αφιερώνει 40 στροφές από τις 158 για τα γεγονότα της πολιορκίας και άλωσης της Τριπολιτσάς, όπου βέβαια δεν υπάρχει αναφορά στην Αγία Λαύρα ή άλλα τοπικής σημασίας γεγονότα.

Ο μύθος του «κρυφού σχολειού» δεν υφίσταται όταν είναι γνωστό ότι από τις αρχές του 18^ου αιώνα στην Τριπολιτσά και σε πολλά χωριά της Αρκαδίας λειτουργούσαν απ’ τις κοινότητες σχολεία, εκεί που σήμερα δυστυχώς έχουν κλείσει. Το «κρυφό σχολειό» είναι αποκύημα της «μεγάλης ιδέας» που δεκάδες χρόνια αργότερα δημιουργήθηκε για να δικαιολογήσει εφήμερες  πολιτικές επιδιώξεις της άρχουσας τάξης της πατρίδας μας.

Ένα άλλο σημαντικό στοιχεί αποτελούν τα δάνεια του αγώνα. Το πρώτο το 1824 800.000 λιρών στερλινών που  έφθασαν στην τότε διοίκηση μόνο 298.700  λίρες και μάλιστα σε δόσεις! Το δεύτερο το 1825 2.000.000 λιρών που τελικά εκκαθαρίσθηκαν 816.000 λίρες και δόθηκε το μεγαλύτερο μέρος για παραγγελίες πολεμικών πλοίων και υλικών που πολλά απ’ αυτά δεν παραδόθηκαν. Τα δάνεια αυτά ενεργοποίησαν την εμφύλια διαμάχη, εδραίωσαν την αγγλοκίνητη παράταξη και υπήρξαν θεμελιώδεις συντελεστές της εξάρτησης (τα στοιχεία και τα συμπεράσματα αντλούνται από την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους). Να σημειώσουμε ότι τα δάνεια αυτά αποπληρώθηκαν το 1988, ενώ είχαν γίνει τρεις πτωχεύσεις του ελληνικού κράτους και μια κατάλυσή του στην κατοχή και η Ελλάδα ήταν σύμμαχος των Άγγλων στους δύο παγκόσμιους πολέμους.

Η επανάσταση αναμφίβολα συνετέλεσε στη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους, όχι όμως πάνω στις αρχές τον Ρήγα, της Φιλικής Εταιρείας και των αγωνιστών της Επανάστασης. Το κράτος αυτό υπήρξε αποτέλεσμα συμβιβασμού και επιβολής όρων εξάρτησης από τις τότε μεγάλες δυνάμεις. Η πολίτικη και ιστορική κληρονομιά της Επανάστασης, έγινε έκτοτε ζήτημα αντιπαράθεσης ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις της ανεξαρτησίας και της εθνικής υποτέλειας. Το όραμα της Επανάστασης είναι σε αντίθεση με το προβαλλόμενο ως πολιτικά εφικτό και συνεχίζεται ως τις μέρες μας. Οι ιστορικές μνήμες διαστρεβλώνονται για να υπηρετήσουν εφήμερες πολιτικές σκοπιμότητες. Τα μνημεία αυτής της περιόδου ή έχουν σχέση με τους πρωταγωνιστές της κατεδαφίζονται ή παραμένουν στην αφάνεια.

                 

 

Ο Παναγιώτης δείχνει την Τριπολιτσά απο τα λημέρια του Θ. Κολοκοτρώνη.

 Να θυμίσουμε στην Τρίπολη την τύχη των σπιτιών του Φωτάκου, του Απ. Κολοκοτρώνη, τα οθωμανικά λουτρά στην οδό Βάρβογλη αλλά και τα Ταμπούρια στα Τρίκορφα, τα οποία αναγνωρίσθηκαν μεν ως ιστορικός τόπος από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο δεν γίνεται, όμως, καμιά ενέργεια από Δήμο και Περιφέρεια για την πρόσβαση σ’ αυτά και την προβολή τους παρά τις συγκεκριμένες προτάσεις που έχουν υποβληθεί. Αποτελεί δε όνειδος η αναφορά στον Επαναστατημένο Μοριά από το νεοναζιστικό μόρφωμα για να ξεκινήσει από εδώ το «ξεκαθάρισμα του τόπου». Αφού είναι  οι πολιτικοί απόγονοι και τιμητές των προδοτικών «Ταγμάτων Ασφαλείας της κατοχής που ώμνυαν στον Χίτλερ!

Ο Ελληνικός λαός που σήμερα ζει από τις πιο δύσκολες περιόδους της νεώτερης ιστορίας του, όταν καταπατείται η εθνική υπερηφάνεια και ανεξαρτησία, έχει πολλά να διδαχθεί από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των προγόνων του. Η ανάδειξη της πολιτιστικής και ιστορικής μας κληρονομιάς, ιδιαίτερα για την Αρκαδία η περίοδος της Επανάστασης δεν είναι μόνο παράγοντας οικονομικής προόδου αλλά κύρια θα συνεισφέρει στην εθνική πατριωτική και δημοκρατική διαπαιδαγώγηση των πολιτών που τόσο έχουμε ανάγκη σήμερα.