Γράφει
ο
Παν. Ι.Δ. Βλαχάκης.
©
Θεριστής
μήνας του σωτηρίου έτους 1963 κατακαλόκαιρο αγουροξύπνησε
ο παππούς ο Πάρνωνας. Ηταν μπουρινιασμένος και συννεφιασμένος, στην ψυχή του υπήρχε
χαρμολύπη. Την νύχτα το άγρυπνο βλέμμα του είδε κωμικοτραγικές καταστάσεις. Από
τη μια κατουρήθηκε από τα γέλια με τα καμώματα των ανόητων παιδιών του. Όταν σκέφτηκε
τα ανυπότακτα παιδιά του που έπεσαν διαχρονικά για τη λευτεριά και τα πανανθρώπινα
ιδανικά στεναχωρήθηκε. Συνοφρυώθηκε και άστραψε από τον θυμό του. Στα γέρικα
μάγουλα του κύλησαν πικρά δάκρυα που έγιναν καλοκαιρινή βροχή. Κατάντια
μουρμούρισε, κατάντια και που είσαι ακόμα.
Θλίβομαι που δυο ταλαίπωροι
φτωχοί στην τσέπη και στο πνεύμα έγραφαν συνθήματα στην πλατεία και στους γύρω δρόμους
του πολύπαθου χωριού. Αν τα έγραφαν για να εκφραστούν χαλάλι τους αλλά τα γράφουν
για να κάνουν κακό. Αυτό είναι κατάντια, ξευτίλα. Υπεύθυνοι είναι οι ηθικοί αυτουργοί.
Οι κύριοι με τις γραβάτες οι υπερπατριώτες άντε μη βλαστημήσω τον πατριωτισμό
τους. Ας είναι είπε με νόημα και σιώπησε. Θρονιάστηκε σκεπτικός στις δίδυμες
κορυφές του και σε λίγο ηρέμισε.
Αναλογίστηκε πως
όταν έληξε ο Εμφύλιος τους πρωτοκλασάτους αγωνιστές τους έφαγε το Θανατοδικείο
της Τρίπολης. Τους «τυχερούς» τους μικρούς σε ηλικία και όλους τους αριστερούς της
περιοχής τους εξοστράκισαν. Άλλους έστειλαν για αναψυχή στα ξερονήσια, άλλους
στις φυλακές και άλλους στο νέο Παρθενώνα. Άλλοι κρύφτηκαν στις μεγάλες πόλεις
και όσοι μπόρεσαν έφυγαν προς αναζήτηση καλύτερης τύχης. Γέμισαν τα
σκλαβοπάζαρα όλης της γης με φτηνά εργατικά χέρια. Δεν έμεινε ρουθούνι
αριστερού σε όλη την περιοχή μέχρι κάτω τη Λακωνία.
Τώρα που βγήκε στην κυβέρνηση
ο Γέρος της Δημοκρατίας εκείνος ο παπατζής που πρόδωσε το κίνημα στους εγγλέζους
έδωσε «κάποιες ελευθέριες». Ανάμεσα σε αυτές ήταν η αποφυλάκιση των τελευταίων αριστερών
που είχαν σαπίσει στις φυλακές.
Γεώργιος Παπανδρέου. Ο αντικομουνιστής
«Γέρος της Δημοκρατίας»
Είχε μείνει η μαγιά τους
και τώρα αναπλάσαν το προζύμι να φτιάξουν ψωμί για να ζήσουν. Καταπιάστηκαν με
τα ειρηνικά έργα επειδή ήταν προκομμένοι και μυαλωμένοι άνθρωποι άρχισαν να μαζεύουν
τις οικογένειες τους και να δημιουργούν περιουσίες !
Αυτό δεν μπορούσαν να το ανεχτούν
οι Αγοραίοι, οι Αστοί ,οι Εθνικόφρονες. Έψαχναν τρόπους να ενοχοποιήσουν τους κομμουνιστάς
και τους συνοδοιπόρους. Εκτός από τις ειρωνείες, τις κατηγορίες, τις απειλές και
τους ξυλοδαρμούς σκέφτηκαν κάτι ποιο δραστικό. Την προβοκάτσια!
Ο Ρουβαλιάνος δικαστής Μαρινόπουλος το
πρωί αγόρευε με στόμφο μεγαλόφωνα στο καφενείο της πλατείας όλοι τον άκουγαν με
ανάμικτα συναισθήματα. «Ακούς εκεί οι συμμορίτες σήκωσαν κεφάλι τώρα που βγήκε
ο Γέρος της Δημοκρατίας. Αλλά καλά να πάθει και αυτός συνοδοιπόρος τους είναι. Προχθές
ο θρασύς Λαοκράτης τον έλεγε Παπατζή μέσα στην Αγορά. Ο Κουτσοηλίας προχώρησε πάρα
πέρα και τον έλεγε Προδότη. Ανάπτυξε την θεωρεία τον κομμουνιστών ότι τους πρόδωσε
στη Βάρκιζα. Τον παλιοτόμαρο προχθές βγήκε από την φυλακή και δεν βουλώνει το
στόμα του...»
…Φαντάσου
πόσο αμερόληπτος ήταν ο λειτουργός της Θέμιδας. Παρ΄ όλο το θυμό του έλεγξε τα
λόγια του και ψύχραιμα προχώρησε σε σχέδιο δράσης. Έσκυψε στο αυτή του Καύταλη
του ταβερνιάρη και του ψιθύρισε: « Κανόνισε να μαζέψεις τους ομοϊδεάτες μας
στις οκτώ η ώρα στο μαγαζί του Μποΐνη να δούμε τι θα κάνουμε με δαύτους.
Κρυφά σαν τους κλέφτες έφτασαν
στο μαγαζί του Μποΐνη που ήταν στην άκρη του χωριού. Έκαναν συσκότιση και
προχώρησαν στη σύσκεψη. Έλαβαν μέρος ο στρατηγός Μητρόπουλος, ο αυτοκινητιστής Καμαράνης,
ο δικηγόρος Μπακόπουλος, ο δικαστής Μαρινόπουλος, ο Ταβερνιάρης Καύταλης και ο
αρχηταγματαλήτης Ιππόφιλος Πολίτης.
Ο Τελευταίος
είπε:«θέλω να αγιάσω αλλά δεν με αφήνουν οι διαβόλοι. Θα ξεθάψω το Λούγκερ, το
Τόμσον και τις χειροβομβίδες. Επιβάλλετε να στείλω όλα αυτά τα καθάρματα στην
κόλαση. Μπορώ να πάρω το φτυάρι και τον κασμά και να τους βαράω στο κεφάλι όπως
έκανα στην Κατοχή και μετά να θάψω όλους στον Αγιονικόλα ».
Ο Μποΐνης ο προεδρεύων της σύσκεψης του απάντησε
απαξιωτικά σε έντονο τόνο. «Ιππόφιλε, πέρασαν αυτές οι εποχές την συγκεκριμένοι
χρονική στιγμή πρέπει να κινηθούμε πονηρά. Αργότερα ίσως χρειαστείς το λούγκερ
και το αυτόματο. Για ακούστε παρακαλώ ένα σχέδιο που σκέφτηκα και κατόπιν το
συμπληρώσουμε ή το τροποποιήσουμε.
«Προτείνω να δώσουμε ένα σημαντικό
χρηματικό ποσό σε δυο «δικά μας παιδιά » με σκοπό να γράψουν κομμουνιστικά συνθήματα
και να σχεδιάσουν το επάρατο σφυροδρέπανο στην πλατεία και στους γύρο δρόμους. Κατόπιν
θα προβούμε σε μήνυση κατ΄ αγνώστων. Με την κίνηση αυτή θα ενοχοποιήσουμε όλους
τους αριστερούς και τους συνοδοιπόρους της περιοχής. Εξυπακούεται ότι θα τηλεφωνήσω
στους βουλευτές Παπαλιά, τον Μπικόπουλο και τον Τριανταφυλλόπουλο θα τους
ζητήσω φορτικά να κάνουν τις απαραίτητες ενέργειες . Κύριε δικαστά νομίζω ότι
και οι δικαστές της Τρίπολης θα πρέπει να είναι αρμοδίως μιλημένοι. Ελπίζω τα μιάσματα
να πάθουν της ψυχής τους τον τάραχο.
Αν με αυτό τον τρόπο δεν
φοβίσουμε τους κομμουνιστοσυμμορίτες που σήκωσαν κεφάλι είμαστε όλοι ανίκανοι.
Σας ακούω. Υπάρχουν άλλες προτάσεις; Μήπως λησμόνησα κάτι; Θέλει κάποιος να συμπληρώσει
κάτι; Όχι τα αφήνουμε όλα πάνω σου του είπαν οι παρευρισκόμενοι Ελληναράδες.
Όλα καλά, προσφέρω πενήντα δραχμές για τις ανάγκες του εγχειρήματος μας! Κύριοι
την οικονομική σας συνδρομή…. »
Έδωσαν σχεδόν όλοι από
ένα ποσό και μάζεψαν γύρω τις τριακόσιες δραχμές. Πόσο σημαντικό για την εποχή.
Μόνο ο αρχηταγματαλήτης ο Ιππόφιλος δεν έδωσε γιατί δεν είχε μια. Δούλευε χαμάλης
στο λιμάνι του Παραλίου Άστρους με χαμηλό μεροκάματο. Τα παιδιά του
ψωμοζητούσαν. Δεν πληρώθηκα ακόμα από το σωματείο των φορτοεκφορτωτών δικαιολογήθηκε.
Συγγνώμη αλλά δεν έχω να αγοράσω ούτε ένα πακέτο τσιγάρα « ΤΕΛΕΙΟΝ».
Ο δικαστής Μαρινόπουλος προσέφερε
αντ΄ αυτού επιδεικτικά ένα ασημένιο εικοσάρικο. Ιππόφιλε μου το χρωστάς. Μποΐνη
« γράφτο πίσω απο την πόρτα » είπε ειρωνικά την γνώστη παροιμία. Έδωσε στον
πρόεδρο ένα χαρτί με γραμμένα τα συνθήματα και σχεδιασμένο το σφυροδρέπανο, το τιμημένο
σύμβολο της εργατικής τάξης. «Επειδή είναι τόσο ζώα, μουλάρια που μπορεί να γράψουν
άλλα και σίγουρα θα είναι ανορθόγραφα, ας τους τα δώσουμε όλα γραμμένα. Φυσικά
είναι γραμμένα με κεφαλαία γράμματα μήπως το σημείωμα πέσει στα χέρια των αρχών…»
Οι νεαροί προέβηκαν στο
γράψιμο των συνθημάτων και έλαβαν την αμοιβή τους. Τα συνθήματα ήταν γραμμένα
στραβά άλλα ανηφόριζαν και άλλα κατηφόριζαν. Το σφυροδρέπανο έγερνε ανάποδα,
αλλού ήταν σχεδιασμένο όρθιο, Τροτσκιστικό! Σημάδι ότι αυτοί που τα γράψανε
έγραφαν συνθήματα για πρώτη φορά.
Σημερινά πραγματικά λαϊκά συνθήματα.
Την αυγή οι πρωινοί ταξιδιώτες
που περίμεναν το λεωφορείο τη γραμμής για την Αθήνα μέσω Αστρους, έτριβαν τα
μάτια τους. Άρχισαν τα σχόλια. Οι αντιδράσεις ήταν ποικίλες οι ελάχιστοι
προοδευτικοί έκαναν ότι δεν τα είδαν.
Ο Ρουφιάνος
της αστυνομίας, ο κουρέας ο Μπισπάς πήγε κατ ευθείαν στην αστυνομία και έδωσε
την αναφορά του στο σκοπό. Ο Χωροφύλαξ ανέβηκε γρήγορα τις σκάλες και το ανακοινώσε
στον προϊστάμενο του.
Αστυνόμος ήταν ο Μήτσιος
ο Καρακόλιας από την περιοχή της Μαντίνειας. Ψήλος έξυπνος έως πονηρός, διαλλακτικός
και πολύ προσεκτικός σε όλες του τις εκφάνσεις. Βλέπεις στον υπηρεσιακό του φάκελο
υπήρχε «η ρετσινιά» ότι είχε κάνει ένα φεγγάρι στην ΕΠΟΝ. Όταν πληροφορήθηκε το
γεγονός από τον φρουρό έστειλε τα σαΐνια τους χωροφύλακες να βρουν τα πινέλα
και τους κουβάδες. Πράγματι τα βρήκαν πεταμένα πίσω από το δημοτικό σχολείο. Τα
έστειλαν στην Τρίπολη για να πάρουν αποτυπώματα και περίμεναν τις εξελίξεις.
Από την αναμονή
τους έβγαλε ο Τσερβασινός δικολάβος ο Δρακόπουλος «κ Αστυνόμε εκπροσωπώ μια
ομάδα πολιτών που επιθυμούν να καταθέσουν μήνυση κατά άγνωστων. » Ο Αστυνόμος
όταν είδε το ονόματα πάγωσε. Έμπλεξα με δαύτους τους αριστερούς, άντε καλά ξεμπερδέματα.
Όσοι
αριστεροί είχαν υπογράψει ήταν γνώριμοι στην υπηρεσία. Στάθηκε στον Καλογερόπουλο,
στο Σιτερέλα, στον Κουτσοηλία, στον Λυμπεράκη, στον Παυλάκο, τον Γιανναρά και στο
Μαντικίδη από την Ωριά. Δεν το έκαναν αυτοί μονολόγησε. Το ΚΚΕ είναι παράνομο
στο εξωτερικό. Αν έγραφαν συνθήματα της ΕΔΑ να το καταλάβω. Εδώ κάτι δεν πάει
καλά θα κάνω ανεπηρέαστα το καθήκον μου.
Τώρα δουλειά.
Πήγε στο χρωματοπωλείο του Γυαλάδα και τον ρώτησε ποιος αγόρασε κόκκινη μπογιά
και πινέλα. Είδε στο ράφι τα ιδίου τύπου πινέλα με αυτά που είχε στην κατοχή
του. Τα έδειξε με νόημα στον έντρομο καταστηματάρχη. Επιπρόσθετα τον πίεσε με μηνύσεις.
Τον απείλησε ότι θα του στείλει για έλεγχο την εφορία. Ο Γυαλάδας έδωσε τρέμοντας
τα ονόματα των δυο προβοκατόρων. Κάλυψε τον ηθικό αυτουργό τον άνθρωπο που του
πλήρωσε τα υλικά.
Ο διοικητής χωροφυλακής Θωμάς
Βενετσανόπουλος. Δημοκρατικός αξιωματικός.
Εντάχτηκε στον ΕΛΑΣ. ( Πηγή από
διαδίκτυο ΚΑΤΙΟΥΣΑ).
Οι νεαροί προβοκάτορες ήταν
φτωχοί στην τσέπη και στο πνεύμα. Αρχηγός της ομάδας ορίστηκε ο Ξεροκεφαλιάς
και βοηθός του ο Καραμουζόπουλος. Ο Αρχηγός ήταν μερακλής, ξόδεψε τα αργύρια
της προδοσίας στα κορίτσια «στα Σπίτια στου Θάνα». Τα υπόλοιπα τα έφαγε με τους
φίλους του στο Δραγούνι στην ταβέρνα του Βέμμου. Ο Βοηθός του που ήταν πάμφτωχος
και χαζός έδωσε «το νυχτοκάματο » στην μάνα του να αγοράσει τρόφιμα «από του Καλαμπάκα.»
Η υπόθεση οδηγήθηκε στην δικαιοσύνη.
Έντιμοι δικαστές τιμώρησαν τους νεαρούς με φυλάκιση. Ο Αρχηγός ο Ξεροκεφαλιάς κλήθηκε
να υπηρετήσει την θητεία του. Αντιμετώπισε και την στρατιωτική δικαιοσύνη. Ταλαιπωρήθηκαν
αρκετά. Οι ηθικοί αυτουργοί μούγκα δεν γνώριζαν τίποτα. Λούφαξαν πίσω από την εθνικοφροσύνη
τους και την έβγαλαν καθαρή. Αποδείχτηκε η περίτρανη προβοκάτσια των Εθνικοφρόνων
Ελλήνων. Οι αριστεροί δεν ενοχληθήκαν καν από την υπόθεση αυτή.
Τον τελευταίο καιρό στο «Φατσοβιβλίο » κάποιοι
προσπαθούν να βγάλουν άγιους τους ηθικούς αυτουργούς. Τους ανθρώπους που
απειλούσαν με μηνύσεις παιδιά που μίλαγαν πολιτικά την δεκαετία του 1960. Τους
ανθρώπους που κάρφωναν στη Χούντα . Ποιοι είναι αυτοί; Έλα ντε; Είναι αυτοί που
δίνουν « Και στο ληστή ψωμί και στο Χωροφύλακα χαμπέρι ». Ρε τους αθεόφοβους
όλες τις εποχές μπροστά τους βρίσκεις.
Ο
Αστυνόμος στα χρόνια της Δικτατορίας των συνταγματαρχών έφτασε
στο βαθμό του στρατηγού της Χωροφυλακής. Διορίστηκε αστυνομικής διοικητής σε
μεγάλη περιοχή της Β. Ελλάδας. Κράτησε χαμηλό προφίλ και απόφευγε τις
κακοτοπιές . Δεν άφηνε να βασανίζουν αντιφρονούντες. Πρόσεχε την καριέρα του, τώρα
ζει υπέργηρος στο χωριό του.
Οι προβοκάτορες
τώρα είναι ηλικιωμένοι και θυμούνται με κάποια ενοχή και πίκρα τις τότε
ενέργειες. Η πίκρα πηγάζει στο ότι οι μικροί τιμωρήθηκαν ενώ οι μεγάλοι οι ηθικοί
αυτουργοί την έβγαλαν καθαρή. Ο εγωισμός δεν τους αφήνει να το εκφράσουν. Ο
Αρχηγός κομπάζει ότι έγραψε συνθήματα του ΚΚΕ σε δύσκολη εποχή.
Τα κρύα βράδια του
χειμώνα στον παραδοσιακό καφενέ ένα πειραχτήρι κουρδίζει τον Ξεροκεφαλιά για να
γελάσει η παρέα. «Καλησπέρα Προβοκάτορα, Δεξιόμουτρο, Φασισταριό....» Η απάντηση
είναι « Σιγά ρε που είσαστε αριστεροί. « Πρώτη φορά Αριστερά …». Ρε Εγώ το 1963
έγραψα συνθήματα του ΚΚΕ στην πλατεία ». Κομπάζει με στόμφο ο γέροντας. Τότε η
παρέα σκάει στα γέλια αλλά δεν συνεχίζουν τα πειράγματα γιατί σέβονται την ηλικία
και την βλακεία του! Τι γνώμη έχετε; Πρέπει να σέβεσαι και τους βλάκες. © Παν. Ι.Δ. Βλαχάκης
