Ο ΑΡΗΣ

 

 

 

 

 

 Γράφει.

Ο Παν. Ι.Δ. Βλαχάκης.

Συνέχεια από το Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΕΛΑΣΙΤΗΣ  Δευτέρα, 10 Ιουνίου 2019. http://vlachakispan.blogspot.com/2019/06/blog-post.html

  «Πατέρα- πατέρα για τον Άρη δεν μας είπες! »Ταράχτηκε ο γέρο δάσκαλος, ο αγωνιστής του Α Ανταρτικού, ζωντάνεψαν τα μάτια του. Είπε δυνατά δυο φορές με την Ηπειρώτικη ντοπιολαλιά που δεν την εγκατέλειψε ποτέ του. «Για τον Άρην, τον Άρην, τον Βελουχιώτ΄ για τον Βελουχιώτ΄;; ». Εντάξει αφού μου το θύμισες θα σας πω για τον Άρη….

 « Ήμουν σύνδεσμος στα Τζουμέρκα. Η Οργάνωση μου έδινε διάφορα σημειώματα που έπρεπε να τα πάω σε διαφορετικά σημεία. Ένα από αυτά που είχε αποστολή το χωριό Πράμαντα επέτρεπε να δοθεί στα χέρια του Αρχηγού, του Άρη Βελουχιώτη.

 

                                          Φωτο του Άρη από το διαδίκτυο.

  Όλα τα μηνύματα ήταν σημαντικά αλλά αυτό ίσως ήταν το σημαντικότερο. Μου το είχαν τονίσει το είχα κρύψει καλά. Σε περίπτωση που με έπιαναν οι Γερμανοί, οι Ιταλοί ή οι συνεργάτες τους έπρεπε να τα καταστρέψω. Καλύτερος τρόπος ήταν να τα φάω. Όταν έφτασα στα Πράμαντα που είχε στρατοπεδεύσει ο ΕΛΑΣ ρώτησα έναν Ελασίτη στην πλατεία.

- Ρε που είναι ο Αρχηγός;

- Να σε αυτό το σπίτι ΄κει πάνου. Ήταν στο πάνω μέρος προς την ανηφορίτσα.

Πήγα λοιπόν. Στην πόρτα έστεκε σκοπός ένας Μαυροσκούφης. Ζήτησα τον Αρχηγό.

-  Τι τον θέλεις μου είπε;

- Να του δώσω ένα σημείωμα του είπα.

- Δώστα σε μένα μου λέει.

- Όχι του απάντησα έχω εντολή να το δώσω στα χέρια του δεν στο δίνω. Έχω εντολή να το δώσω στον ίδιο.

Τέλος πάντων έγινε μια φασαρία. Επέμενε αυτός επέμεινα και εγώ λέγοντας του έντονα ότι μόνο στον ίδιο τον Άρη θα το έδινα. Αυτός, o Αρχηγός ήταν στο βάθος πρέπει να κοιμόταν, μάλλον λαγοκοιμόταν γιατί άκουσε τη φασαρία. Ήρθε την πόρτα έτριψε τα μάτια του και άπλωσε το χέρι του να του δώσω το σημείωμα. Του το έδωσα και αφού με «έκοψε» με το σπινθηροβόλο βλέμμα του από πάνω έως κάτω με ρώτησε.

- Τι είσαι συ ωρε;

- Αντάρτης του λέω!

- Σκατά αντάρτης είσαι! Πόσο καιρό είσαι στον αγώνα;

- Έξη μήνες του απάντησα

- Καλά τόσο καιρό δεν βρήκες κανένα ζευγάρι παπούτσια στο δρόμο σου να « ποδεθείς;» Λέει στον Μαυροσκούφη.

- Πάρτον και πήγαινε να τον «ποδέσεις» μετά φέρτον πίσω να του δώσω την απάντηση.

Με είχε «κόψει » με το ζωηρό του βλέμμα από πάνω μέχρι κάτω. Είχα μήνες ξυπόλητος ούτε κάλτσες δεν είχα. Μετέφερα τα μηνύματα περνώντας βουνά, περπατώντας σε κακοτράχαλους δρόμους, πατώντας σε λάσπες, νερά και χιόνια.

Με παίρνει ο Μαυροσκούφης και με πηγαίνει σε κάποιο χωροφύλακα που τον είχαμε « περιορισμένο». Του λέει κε ενωμοτάρχα έχεις παπούτσια στο σπίτι σου;

- Έχω αλλά δεν είναι άρβυλα

- Δεν πειράζει δεν χρειαζόμαστε άρβυλα.

Τα παπούτσια αυτά τα λέγαμε σκαρπίνια. Μου ΄δωσε ένα ζευγάρι σκαρπίνια και κάλτσες. Τα φόρεσα, έβαλα εφημερίδες γιατί ήταν λίγο μεγάλα και ποδεμένος πήγα στον Άρη. Μου είπε τώρα είσαι εντάξει.

 Μου έδωσε το χαρτί με την απάντηση χωρίς να μου πει τα μέτρα προφύλαξης που μου τα έλεγαν οι άλλοι. Ήταν ευφυής ο Αρχηγός. Είχε καταλάβει ότι θα έκανα το παν και θα έφερνα σε πέρας την αποστολή μου με τον καλύτερο τρόπο. Του πήγα και άλλες φορές μηνύματα. Είχα την τιμή να τον γνωρίσω έστω και για λίγο χρόνο συνολικά.

 Μεγάλωσαν οι ανάγκες του αγώνα και από την ΕΠΟΝ με κατέταξαν στον ΕΛΑΣ. Όπως προείπαμε μετατέθηκα στο Μεγανήσι. Υπηρέτησα στις υποτυπώδεις τηλεπικοινωνίες του ΕΛΑΣ.

Πέρασε ο καιρός, φτάσαμε στο 1945 ο Άρης είχε γυρίσει από την Αλβανία. Το Κομμουνιστικό Κόμμα τον είχε αποκηρύξει και διαγράψει. Το είχα διαβάσει στο «Ριζοσπάστη». Είμαστε στους Μελισσουργούς. Ο Αρχηγός ήθελε να μας μιλήσει. Μας ειδοποίησαν και πήγαμε σε ένα κτήριο που είχε αίθουσα σε όροφο. Μας μίλησε για τον αγώνα μας είπε διάφορα. Όπως να προσέξουμε για να ζήσουμε. Στο τέλος μας είπε ότι θα συνεχίσει τον αγώνα πηγαίνοντας στην πατρίδα του τη Ρούμελη. Τι μου ήρθε έμενα να του πω;

- Αρχηγέ που πας; Που πας;

- Τι θα πει αυτό; Μου λέει.

- Αφού το Κόμμα σε έχει διαγράψει και σε έχει αποκηρύξει που θα πας χωρίς βοήθεια; Θα χαθείς! Λες και δεν τα ήξερε. Λες και δεν διάβαζε εφημερίδα; Διάβαζε το « Ριζοσπάστη». Αυτά τα είπα από την αγωνία και από το μεγάλο ενδιαφέρον μου για τον Αρχηγό.

- Εεε- Εεε μου λέει.

 Μου φάνηκε ότι με αποχαιρετούσε με το θλιμμένο του βλέμμα. Είπε και άλλα που δεν τα θυμάμαι. Θυμάμαι ένα πράγμα. Φορούσε ένα κάλο καινούργιο ψηλό άρβυλο, μάλλον Εγγλέζικο, στο ένα πόδι μέχρι εδώ πάνω . Μας το δείχνει και μας λέει «Το παλιό μεγαλείο!»

Στο άλλο πόδι φορούσε ένα κοντό, παλιό πολύ φθαρμένο μπαλωμένο με σύρματα. Μας το δείχνει και μας λέει « Ο καινούργιος δρόμος»

« Το παλιό μεγαλείο και ο καινούργιος δρόμος » Δεν θυμάμαι τα άλλα που μας είπε αλλά το νόημα ήταν να δούμε τι θα κάνουμε από δω και πέρα. Μετά κατέβηκε στην Μεσούντα και ακολούθησαν τα γνωστά γεγονότα. Είχα υπηρετήσει ένα διάστημα στην περιοχή της  Μεσούντας είναι απότομα και άγρια αυτά τα μέρη.

Σιώπασε για λίγο ο Δάσκαλος. Ποιος ξέρει που έτρεχε το μυαλό του εβδομήντα τόσα χρόνια πίσω. Ψιθύρισε « Έμεινα λίγο ακόμα στον ΕΛΑΣ. Με πήραν τα μέτρα ειρήνευσης γλύτωσα και επέστρεψα στο σπίτι μου…» Πήγα στο σχολειό στην Άρτα και δεν με κυνήγησαν έτσι δεν βγήκα στο Β΄. Υπέστην διώξεις που δεν είναι του παρόντος. Τα υπόλοιπα τα γνωρίζεις. Η γενιά μου επιβίωσε σε δύσκολες συνθήκες.

 

Φωτο από την στρατιωτική του θητεία. Τον ανάγκασαν να παραιτηθεί από δόκιμος και υπηρέτησε σαν απλώς στρατιώτης.

 Το πειραχτήρι ο γιος του, ο καλός συνάδελφος μου, χαμογελούσε αμήχανα- πικρά.

- Τι γελάς ρε….του είπα.

- Τα ξέρει του τα έχω πει πολλές φορές…

- Δάσκαλε γιατί δεν τα έγραψες; Γιατί δεν έγραψες για τον Άρη;

- Ο Άρης δεν θέλει λιβανίσματα και ύμνους…. Σιγή… ο Άρης δεν έχει ανάγκη από γραπτά, αγάλματα κ.α. Οι ιδέες του ζουν….Σιώπασε και δεν έκανε κριτική στο Κόμμα.

 Μετά από λίγο καιρό ο Δάσκαλος έγινε πολίτης του άλλου κόσμου. Ακόμα και μ ε το θάνατο του μας δίδαξε αξιοπρέπεια. Τι δουλειά έχω με τους παπάδες! Πολιτική κηδεία και αποτέφρωση στην Βουλγαρία….

 Σχόλια.

Ι)  Δεν γνωρίζω αν ο Δάσκαλος πρόλαβε να διαβάσει την ΙΣΤΟΡΙΑ του ΚΚΕ 1939-1949. Διάβαζε μέχρι τα βαθιά γεράματα. Αλλά και να την διάβαζε παρόλο που τα γνώριζε από τότε και είχε πικραθεί με το χαμό του « Αρχηγού» δεν θα σχολίαζε.)

ΙΙ)   Παραθέτω χωρίς σχόλια το απόσπασμα από τον Β1 ΤΟΜΟΣ (ΕΚΔΟΣΗ 2018

« Ο Άρης Βελουχιώτης, καταδιωκόμενος από τον αστικό στρατό, βάζει τέλος στη ζωή του ; με το ατομικό του περίστροφο, περικυκλωμένος έξω από τη Μεσούντα. Τη μέρα του θανάτου του δημοσιεύτηκε στο Ριζοσπάστη απόφαση που πήρε το ΠΓ, με ημερομηνία 15 Ιούνη, η οποία ανέφερε:
«Το Πολιτικό Γραφείο ενέκρινε τη δημοσίευση στο Ριζοσπάστη της απόφασης της 11ης Ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής για τον Άρη Βελουχιώτη (Θανάση Κλάρα ή Μιζέρια). Ο Κλάρας, αφού μια φορά πρόδωσε και αποκήρυξε το ΚΚΕ γιατί λύγισε μπροστά στην τρομοκρατία του Μανιαδάκη,………….»