Η ΓΕΡΜΑΝΊΔΑ.

       Γράφει ο 

Παν. Ι.Δ. Βλαχάκης. ©

                            

Τον Αύγουστο κολυμπούσα σε μια πανέμορφη παραλία της μικρής μας Πατρίδας μας. Kατόρθωσα να πάω με την ψυχή στο στόμα λόγω της οικονομικής κρίσης.

Oταν κολυμπώ γίνομαι αρχέγονος, χαλαρώνω και αντιδρώ με πολλούς τρόπους. Γκαρίζω και καμιά φορά ενοχλώ τους γύρο μου. Άλλες φορές κολυμπώ ή πλατσουρίζω σιωπηλός ατενίζοντας τα βουνά μου.

Προσπαθώ και βρίσκω απομόνωνες παραλίες αλλά καμιά φορά και εκεί έρχεται κόσμος!! Toτε κουβεντιάζω διάφορα επιφανειακά απλά θέματα ακόμα και με αγνώστους ανθρώπους.

 

Παραλία της Τσακωνιάς, ο γέρο Πάρνωνας μέσω του προβουνού του  την ακουμπά.

Ήταν παραδεισένια η παραλία μας, την άγγιζε και την ευλογούσε ο γέρο Πάρνωνας. Ξαφνικά άκουσα πολύ κοντά μου πλατάγισμα του νερού. Όταν έστρεψα το κεφάλι μου αντίκρισα μια ξεπλυμένη ξανθιά κυρία που κολυμπούσε.

Μου απηύθυνε το λόγο μου με καλά Ελληνικά αλλά με ξενική προφορά: « Καλημέρα … έρχομαι χρόνια στο Ελλάδα, αγκαπώ πολύ το χώρα σας!!»

 Τη ρώτησα ποια είναι η χώρα καταγωγής της. Η γερμανία μου απάντησε κάπως αμήχανα ρίχνοντας μου ένα διερευνητικό βλέμμα.

Μόλις άκουσα γερμανία, μου ανάψανε όλα τα λαμπάκια και μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι!! Στα αμπερόμετρα έπρεπε να αλλάξω κλίμακα !!!! Είπα μόνο κάπως αξιώτικα και δυνατά γερμανίδα ααα !!! Ευτυχώς που δεν την στόλισα με κοσμητικά επίθετα λόγω της ηλικίας της – φυσικά μέσα μου έψαλα τα εξ αμάξης- έτσι συγκρατήθηκα.

             Η Irma Gresem πανέμορφη Γερμανίδα το τέρας του 20ου αιώνα.

Στη χώρα μου, στην πατρίδα μας τη διόρθωσα, στη γλώσσα μας έχουμε τρία γένη. Tο θηλυκό, αρσενικό και το ουδέτερο. Η γυναίκα, η χώρα, ο άντρας, το παιδί, το κατάλαβες; Την δίδαξα Ελληνικά, τρομάρα μου !!!

Δεν αγαπάς τη χώρα μας αλλά εκμεταλλεύεσαι τον ήλιο, το φως και τη θάλασσα και την ξενομανία του νεοέλληνα, του ελληνάρα, που για να πουλήσει ένα καφέ σου κάνει τεμενάδες!!! Γνωρίζεις τη λέξη τεμενάδες ;;;;

Με κοίταζε αποσβολωμένη! Σίγουρα δεν περίμενε να ακούσει τέτοια λόγια. Αν άκουγε αυτά που έλεγα μέσα μου… όπως  δεν μας έφτανε το ότι κλείσατε τις τράπεζες μου ζαλίζεις και τ΄ αγγειά μου κ.α. Λίγο ήθελα να αρπάξω φωτιά και τότε άστα να πάνε …!!!

Συγκρατήθηκα και όσο ποιο ήρεμα μπορούσα της είπα

Άκου κυρία μου, παντού υπάρχουν άνθρωποι καλοί και κακοί. H νοοτροπία σας όμως; Χρόνια τώρα αναρωτιέμαι πως ένας λαός – φυσικά με ελάχιστες εξαιρέσεις τους αντιφασίστες, τους κομμουνιστές και κάποιους φωτισμένους ανθρώπους- ακολούθησε τους ναζί και διέπραξε εγκλήματα;

Τι ρώτησα τι σκέπτεται σήμερα ο μέσος γερμανός; Γιατί στηρίζει την Αγκελα; Την πολιτική της εννοώ….. της είπα κάπως τραχιά ότι σε μένα δεν περνάνε αυτά.

Στο μυαλό μου ήρθαν γκεσταπίτισσες ντυμένες με την ομοιόμορφη στολή τους. Ταυτόχρονα θυμήθηκα τα λόγια ενός Αγιαννίτη αιχμαλώτου στα γερμανικά κάτεργα. « Δουλεύαμε τα χωράφια- στα κάτεργα των Ναζί. Κάποιες γερμανίδες παρ όλο που είχαν ελάχιστα τρόφιμα μας δίνανε καμιά πατάτα για να ξεγελάσουμε την πείνα μας! Μας γούσταραν γιατί οι άντρες τους ήταν στον πόλεμο, εμείς αν και νέοι είμαστε σχεδόν σκελετωμένοι και δεν μας έκανε κου - κου…»

  

Πέρασαν σαν κινηματογραφική ταινία η πείνα, τα Καλάβρυτα, ο Κάνδανος, το Δίστομο το Κομμένο, οι δολοφονίες στο Ξεροκάμπι της Κυνουρίας, οι εκτελέσεις στην 118, οι δολοφονία των 10.000 Ιταλών στην Κεφαλονιά, οι αρπαγές τροφίμων, των πολιτιστικών μας μνημείων, η κλοπή χρημάτων με το κατοχικό μάρκο, η καταστροφή της χώρας μας.

Ήρθε στο μυαλό μου εκείνος ο Αγιαννίτης που τον έκαψαν ρίχνοντας τον ζωντανό στα Χαντάκια στις φλόγες του σπιτιού του. Ο άλλος γείτονας μας που τον εκτέλεσαν στο Ξεροκάμπι ενώ θέριζε και μάζευε το ψωμί των παιδιών του.

 Ήρθαν οι Αγιοπετρίτες ξωμάχοι που φιλοξένησαν και τραπέζωσαν τους Ούννους. Σε ανταπόδοση της φιλοξενίας τους εκτέλεσαν κοντά σε ένα ασβεστοκάμινο. Αλλά που να ξέρουν οι βάρβαροι από φιλοξενία και από τον Ξένιο Δια.

Η Γερμανίδα με επανέφερε στο σήμερα … «Άκουσε κύριος, εμείς στο γερμανία σας πληρώνουμε με τα λεφτά των ταμείων μας ….υπάρχουν προβλήματα δεν θα απολογηθεί εγκώ για τις θηριωδίες των πατεράδων μας !! Οι λαοί πρέπει να ξεσηκωθούν !!! …»

 Μέσα μου της έδωσα την γνωστή ευχή, άντε και γ…. υποκρίτρια!! Είπα και κάποια τροπάρια … Προσπάθησα να μην γίνω αγενής.

Τότε ξαναμίλησαν μέσα μου τα λόγια του πατέρα μου: « στην Κατοχή διακονεύαμε ψωμί!! Μέχρι τα Κούτρουφα πηγαίναμε στην Παγιού και μας έδινε λίγο ψωμάκι...»

                             

                                      Maria Mandel, «Το Κτήνος»

Άρχισα να σκέπτομαι έντονα, θα χαλάσω την μέρα μου; Να την στείλω στο ανάθεμα. Ρε μήπως το πάει αλλού η γίδα;;;  Έκανα μια βουτιά, απομακρύνθηκα και σκέφτηκα.

Αυτόν τον αέρα, αυτά τα νερά, αυτό το φως κανείς δεν μπορεί να μας τα στερήσει. Θα τα πουλήσουν όλα οι Κουΐσλιγκς; Όσο ζούμε κάπου θα βρούμε να βρέξουμε τα πόδια μας, να χαρούμε το φως, να πιούμε νερό και να σκεφτούμε σαν Έλληνες …

Από πάνω με κοίταζε ενοχλημένος ο παππούς ο Πάρνωνας. Ρε γιατί δεν την έστειλες από την αρχή στο ανάθεμα και τα βάζεις όλα μέσα σου; Οι πρόγονοι της σκότωσαν τα παιδιά μου…. Άντε ρε παιδάκι μου ανέβα στα βουνά να ηρεμήσεις αρκετά πλατσούρισες στα νερά μας …