Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

ΕΝ ΑΓΙΩ ΙΩΑΝΝΗ


                           

                                         




  EΝ ΑΓΙΩ ΙΩΑΝΝΗ τη .........2012



Παν . Ι. & Δ. Βλαχάκης    
ΟΚΤΩΒΡΗΣ  2012                         
                       
  Αγιάννης του Άστρους στο μεσαίωνα, Άγιος Ιωάννης Κυνουρίας Αρκαδίας τώρα. Ένα όμορφο Αυγουστιάτικο απόγευμα με καλή παρέα. Μου έκανε την τιμή να είναι κοντά μου ένας φίλος. Ο μεγαλύτερος ίσως φωτογράφος της Θυρέας. Ακολούθησε ο έφηβος ανιψιός μου ο Γιάννης. Τραβήξαμε αρκετές φωτογραφίες, τι λέω τα κέρατα μας τραβήξαμε με τις ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές. Θυμήθηκα μέχρι το 1985 που πρόσεχα γιατί είχα 12 άντε το πολύ 20 στάσεις. Ρε πως αλλάζουν τα πράγματα. Μέχρι το 1974 κατέβαινα στον Πρόδρομο με το δυνατό μουλάρι μας τον Ψαρή. Τώρα κατεβαίνω με τα 100 άλογα του κουτιού με της τέσσαρες ρόδες !!!!
 Πρόδρομος το κέντρο της ζωής γύρω απο τα νερά του. Θυμήθηκα πολλά, τον μπάρμπα Αντρέα τον Αγρανιώτη του Παπαρίστειδη τον κτήτορα του Αγιολιά. Η συκιά του πέφτει στον Πρόδρομο. Παλιά δεν θα άπλωνα, τώρα ομολογώ πως έκοψα 5-6 σύκα. Δικαιολογία χαμένα θα πάνε !!! Δεν ζει ο νοικοκύρης τους, δεν υπάρχουν παιδιά να τους επιτρέψει να τα φάνε όπως έκανε τα δύσκολα χρόνια. Ερημιά πολλοί αγαπητοί άνθρωποι στον άλλο κόσμο. Δεν είδα το μπάρμπα Γιάννη, την θεια Παναγιώτα, τη Ντίνα του παππού του Καπότα, τον μπάρμπα Λια και άλλες απλές γνώριμες και αγαπημένες μορφές της κάτω γειτονιάς . Σπίτια κλειστά . Κανένα μουλάρι δεν ανέβηκε από τα περβόλια να πιει νερό. Δεν έπλεναν ρούχα ή σιτάρι ούτε ακουγότανε ο κόπανος. Οι φωνές των παιδιών σίγησαν. Δεν ήρθε ο ποτιστής ο μπάρμπα Γιώργης ο Τσιακουμάκης, να γυρίσει το νερό στη στέρνα. Δεν φάνηκαν τα παιδιά οι φίλοι μου με τα γαιδουρομούλαρα τα αρνοκάτσικα και τα σκυλιά τους. Μερικά παιδιά έχουν περάσει σε άλλες διαστάσεις. Έφερα 2-3 στη μνήμη μου στεναχωρήθηκα. Κοίταξα την Πλατάνα και νόμισα πως είδα κάποιους τολμηρούς να ανεβαίνουν με την τριχιά και επανήλθα. Τι γίνανε οι άνθρωποι; Με αυτές τις σκέψεις ξεχάστηκα .
  Κλεμμένα σύκα ε ρε πόσο θα ντρεπόμουνα τους δυο αγροφύλακες το Νικολάκη το Σκαρπέλο και το Μήτσο τον Τσιώρο. Τώρα και να φανεί ο Στράτης ο Λαβίος τι να μου πει, στρώμα σαπίζουν κάτω !!! Άλλαξαν οι καιροί . Τα ακούμπησα στο πεζούλι της πεντακάναλης πηγής. Οι υπόλοιποι της συντροφιάς δεν τα άγγιξαν. Με βουλιμία κοπάνισα τα μπουλαφάτα σύκα. Για λίγο έγινα παιδί !!!
  Ξεκινήσαμε στην ανηφόρα δεξιά στα περιβόλια του Καμπύλη έρημα. Εδώ ηταν το πρώτο νεκροταφείο του χωριού, μου είχε διηγηθεί ανάμεσα στα πολλά ο παππούς ο Πάνος ο Κολοβός. Απέναντι τα Μεσιανά .Μεγάλη η ανηφόρα είχα ξεχαστεί. Αν ηταν ο Ψαρής......τώρα πρέπει να προσέχω το κουτί δεν ξέρει το δρόμο. Το μάτι μου σταμάτησε στην Ελληνική σημαία στο σπίτι πάνω από τον Πρόδρομο, μπράβο στο Γιάννη του μπάρμπα Γρηγόρη ή στα παιδιά του Γιώργη που την υψώσανε. 
   Στο Πηγαδάκι τώρα. Κοίταγα προς τα κάτω να δω το παιδί με τα ξανθά μαλλιά και τα μεγάλα καθαρά γαλανά μάτια που έγινε πανεπιστημιακός δάσκαλος. Δεν ηταν εκεί ερημιά. Ούτε ένα γαϊδούρι δεν φάνηκε στο πηγαδάκι να δροσιστεί. Μια σεβαστή κυρία που έζησε πολλά χρόνια στη Αμερική μας κέρασε γλυκό του κουταλιού. Μας έδωσε και αργιοβύσσινο από το περιβόλι της. Αν δεν ντρεπόμουνα θα το έτρωγα όλο τόσο νόστιμο ηταν. Ο νεαρός αδιαφόρησε, χαίρομαι που είναι χορτασμένα τα νέα παιδιά. Ο φίλος μου έφερε μεγάλο κουτάλι !!! Διακριτικά όμως το δοκίμασε. Ευχαριστήσαμε και αφήσαμε το παλιό χωριό πορευτήκαμε προς τα πάνω.
  Στο Κουτρί χαιρετήσαμε το φίλο μου το Σταύρο παλαίμαχο δάσκαλο την κ Μαρία καθώς και τον γιο τους Αντρέα, Αγιαννίτη τρίτης γενιάς. Ήρθε  η Θεια  Τασιά του Πλατή με το χαμόγελο. Πάχυνες - πάχυνες να κάνεις δίαιτα, σαν την μάννα μου με αγάπη με συμβούλεψε. 
  Καταλήξαμε στη Λάκα. Είδα πολλούς φίλους και συγχωριανούς από τα παλιά. Σκέφτηκα ότι φτάσαμε στο φθινόπωρο της ζωής μας. Είδα τον Πέτρο ή Πετράν τότε ή Πητ σήμερα του Θόδωρου του Καψάλη με το παιδάκι του τον γελαστό φίλο μου το μικρό Θόδωρο. Την συμμαθήτρια μου την Ευγενία μαζί με το σύζυγο της τον ξάδερφο μου το Γιάννη το Δικαίο ( Κολίκο ).Τον γιο του αείμνηστου δάσκαλου μου, τον άλλο Πέτρο συμμαθητή του χειμώνα, που έγινε φανατικός Αγιαννίτης. Τον αγαπητό μου Γιάννη του μπάρμπα Γρήγορη, μου κολλάει όταν βγάζω φωτογραφίες. Τους δυο Μπαρλαίους – Λαβιαίους εξ αγχιστείας ξαδέρφια μου. Μου μίλησαν τα δυο παιδάκια ο Χρίστος του Στράτη με το μικρό Νίκο του Γιώργη. Κάπου φάνηκε ο Βασίλης ο Δικαίος, λίγο πιο μεγαλος απο μένα. Καραβανά χωροφύλακα έλα δω. Ένα παιδάκι του είπε, σας φωνάζει ένας κύριος.  – Καλά γνώρισα τη φωνή του. Ήρθε τα είπαμε χωρίς να βγάλουμε τα λάστιχα (σφεντόνες). Να στήσουμε πετροπόλεμο, να ανοίξουμε τα ξεροκέφαλα μας. Κάποιοι απο την παρέα μας απουσιάζουν ψέλισε. Δεν θέλω κουβέντα πάνω σ αυτό, τους τιμήσαμε σιωπηρά. Συζητήσαμε για τα σημερινά . Μίλησα με όλους όσους γνώριζα. Ευχαριστήθηκα που είδα γνωστούς και αγαπητούς ανθρώπους. 
   Μάζεψε η ώρα. Άρχισε το αεράκι να κατεβαίνει μέσω του Σαραντάψυχου από το Μαλεβό. Δεν έχω νοιώσει πουθενά αλλού τέτοια ευχαρίστηση ηρεμία και αγαλλίαση. Εδώ στη Λάκα και στο Κουτρί και στο Καβουκά κάτι το μυστηριακό συμβαίνει. Έχω σκεφτεί πολλές φορές. Αυτόν τον αέρα και αυτή τη γη δεν θα την κατακτήσετε ποτέ σας, δεν μπορετέ να τα φυλακίσετε ότι και να κάνετε .   
   Εδώ περπάτησε ο Άκουρος, ο αγέρωχος Αγιαννίτης στρατηγός του ΄21. Ο νέος Λεωνίδας ο Γιωργάκης Διγενής. Ο κυρ Πάνος ο θερμός πατριώτης, ας ήτανε και προύχοντας. Εδώ πατήσανε και βρωμίσανε τη γη μας τα μιάσματα, οι Τουρκολάτες οι Κοτζαμπάσηδες που στήσανε με το αίμα του ραγιά τα σαράγια τους στο κάτω μέρος του χωριού. Τουκολάτη και όχι Τουκολάτρη με έλεγε η μάννα μου όταν έκανα σκανδαλιές. Ηταν προσβλητική, απαξιωτική και περιφρονητική έκφραση !!!
   Εδώ περπάτησε το παιδάκι που το πήρανε και το αναδείξανε Δεσπότη στους Άγιους τόπους. Μήπως αυτό το αεράκι σκεπτότανε στην πυρωμένη Μέση Ανατολή και είπε το :<< Ανταλλάσσω το θρόνο μου, να δω ένα βράδυ το φεγγάρι στο Κουτρί >> κατά τον + Νικ.Μερκουριάδη Εφημ<<Κυνουρία >>.
    Εδώ περπάτησαν οι απλοί άνθρωποι οι παππούδες μας και οι πατεράδες μας . Η γη είναι ποτισμένη με ιδρώτα και αίμα !!! 
  Σαραντάψυχο, Λεπίδα, Σπαθοκομένο, Καβουκάς, Μαρμαράλωνα, Μάντρες, Βρωμίστρα, Καλογεροβούνι, Αστραπάλωνα, Βατάκι, Ξεροκάμπι, Μπελδέκου, Αμπέλια Αγ. Παρασκευής, Λαϊνάς, Μεσιανά, Σπασμένη Βρύση, Τσιφορά, Μπολιάνα, Λινοβροχιό, Βάγια, Μούσγα, Περδικονέρι  Αγιοδημήτρης.... Όμορφη και παράξενη η μικρή μας πατρίδα .
   Καλό Φθινόπωρο σε όλους . Ο Λουφολιάς δεν είχε ατάκα για το φθινόπωρο την καλύτερη εποχή . Αποχωρούσε σχετικά ήρεμα με μια ανησυχία για το χειμώνα, σίγουρα θα μελαγχολούσε στα χειμαδιά. Την άνοιξη είχε να βροντοφωνάξει πολλά !!!!! Το ιδιο και εμείς.
                       Θυμάμαι    θυμάμαι με πνίξανε οι θύμησες !!!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου