Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

ΚΑΖΟΥΡΑ ΚΑΜΠΥΛΑΙΩΝ.




Μήτσιος Ιωαν. Περδικάρης.
Σεπτέμβρης 2013 


                              ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΟΥ ΜΗΤΣΙΟΥ.

 Μια φορά κι ένα καιρό που λες παραβάζανε τη δύναμη τους, οι γαιδουροΚαμπυλαίοι όπως τους λέγανε με ποιο δυνατό απ όλους τον Τάσσαρο. Θεριό ολάκερο ο Τάσσαρος πράγμα που αποκαλύπτει και το ονομα του. Ο Ποιό αχαμνός ο Νικολάκης . Ο Γενάρχης των Καμπυλαίων. Οκτώ παιδιά είχε εν ζωή. Ο παππούς  των Ραφτάδων, του Θανάση, των σιδεράδων κ. α. Ηταν μικροκαμωμένος αυτός.
    
              
Ο  Νικόλας Καμπύλης σε ηλικία 102 ετών το καλοκαίρι του 1977. Η Φωτογραφία είναι ευγενική προσφορά του εγγονού του Νίκου Π. Καμπύλη.                
  Αφού λέγανε και ξιαράγανε στα βοσκοτόπια ακούσανε απ το Χωριό την καμπάνα να χτυπάει 'θλιβερά. Βάζουνε που λες στοίχημα. Λέει ο Τάσσαρος θα μπω στο κοιμητήριο τα μεσάνυχτα και θα φέρω τον πεθαμένο-πεθαμένη στο Κουτρί.
-Ρε δε μπορείς είσαι χέστης του λέει ο Κριαράκος.
-Καλα, θα δείτε.
Αφού τα βάλανε τα έρμα στο μαντρί καναν απάνου για το Χωριό, στο Μύλο του Σταυρούλη μάθανε ποιος πέθανε. Ηταν καποια γιαγιά δεν θυμάμαι τώρα το ονομά της. Πάνε στο Χωριό παιδιά τωρα Βλαχαγιαννίτες καθαροί . Κανονίσανε το στοίχημα. Στο μεταξύ ο Κριαράκος λέει: << Νικολάκη εσύ έλα μαζί μου....>> Πηγαίνουν στο κοιμητήριο την Αγια Παρασκευή. 

Τότες τους αφήνανε το βράδυ στην εκκλησία τους αποθαμένους. Αφού παραφυλάξανε και μολις φύγανε όλοι κατά τις έντεκα το βράδυ μπαίνουνε μέσα στην εκκλησία. Βάζει τον Νικολάκη ο Κριαράκος μέσα στο κιβούρι, αφού έβγαλαν την πεθαμένη γιαγιά. Ηταν μαζί τους ο ΒασιλοΘανάσης ο γνωστός υπερήλικας (ο Ρωμαίος με A.......την Ιουλιέτα του τα αργότερα χρόνια). Βάζουν τον Νικολάκη στη θέση της γιαγιάς και περιμένανε. O Νικολάκης τους έλεγε μη φύγουνε εκείνοι περιμένανε τάχα απέξω. Αλλα το κόψανε λάσπη για το Κουτρί. Αφού έκιωσε η ώρα είχανε μαζευτεί στο Κουτρί και άλλοι νεαροί που έμαθαν για το στοίχημα. Ήρθε η ώρα του Τάσσαρου. Μια και δυο ο Τάσσαρος στην Αγια Παρασκευή. Μπαίνει μέσα φουριάτος αρπάζει τη γιαγιά - Νικολάκη  απ το κιβούρι τον κόβει στον ώμο. Δρόμο για το Κουτρί. Στη στροφή στο Μύλο, του πεσανε κοντά τα σκυλιά του Μυλωνά του μπαρμπα Λια του Κολοβού. Τρεχάλα που λες ο Τάσσαρος απο πίσω στο κατόπι τα σκατόσκυλα. Βαβίζανε, όποτε του λέει ο Νικολάκης:<< Τάση καμάρι μασ' τα ποδιά μου με φάγανε τα έρμα>>. Τέζα ο Τάσσαρος με τα μούτρα χάμου. Απ το φόβο του έβγαλε τη χρυσή λέγανε !!
          
                              
                                                      Δημ. Καμπύλης – Κριαρὰκος .
 Την Ιστορία μου την έλεγε η γιαγιά μου η ΞιουροΡίνα. Στην οποία ο Τάσσαρος την πρώτη νύχτα του γάμου με τον παππούλη μου της βάλανε τον Κοντόπανο στο κρεββάτι. Εκεί να δεις καζούρα. Ο μπαμπά Τάσσαρος παντρεύτηκε με τις βέρες του παππού και της γιαγιάς μου. Κατάλαβες τη φτώχεια που υπήρχε. 

Ηταν αχώριστοι όλοι τους. Αλβανία πόλεμος μαζί, Γερμανία αιχμαλωσία μαζί. Τους είχαν διαλέξει οι τότε προεστοί μας, τους έδωσαν σαν πρόβατα επί σφαγή στους Ούννους. Βάλανε με το χωνί απ την Πλατάνα του  Αγιωργη. Τους φωνάζανε ονομαστικά έναν -έναν. Ξέρανε οι προδότες, οι Ρουφιάνοι τα καθίκια . Ότι οι ξωμάχοι και άλλοι χωριανοί κρυβόντουσαν στα Καμπυλαίικα, στο Θεολόγο, στον Μπουρσό και στα γύρω ρέματα. Τους πήγανε στη Γερμανία όπου κακοπάθανε όλοι τους. Κάποια ελάχιστη αμοιβή για τα μάτια την κρατήσανε οι προεστοί μας, οι κηφήνες  !!!!!!!!!!

 Σχόλια

Ο Μητσιάκος εχει το χάρισμα του Παραμυθά . Δεν ξέρω αν στον μακρινό παγωμένο Καναδά τις κρύες νύχτες λέει παραμύθια στα παιδιά. Πιστεύω ότι θα ήταν ο τέλειος Ανατολίτης παραμυθάς. Τα ακούσματα από τους προγόνους δεν ξεχνιούνται όσα χρόνια και αν περάσουν. Τι να κάνουμε ο Μήτσιος ανοίγει το στόμα του λίγο παραπάνω. Είναι φίλος και δεν τον λογοκρίνω με καμιά δύναμη γιατί ποτέ του δε μάσησε τα λόγια του. «Δεν υπάρχουν χυδαίες λέξεις αλλά χυδαίοι άνθρωποι» .
<< Οι Καμπυλαίοι που λες σκαρώνανε πολλές καζούρες μεταξύ τους, αυτή η ιστορία του θείου μου του Πάνου  με τον Κ.. και το λάδι έχει μείνει γνωστή από πολλούς. Είναι  και κάποιες άλλες που ξέρω να κατουρηθείς από τα γέλια.>>

Τα πρόσωπα είναι γνωστά μας. Είναι πολίτες του κάτω κόσμου.
Παράδοση και απλή ζωή του χωριού.

Θυμάμαι τον Τάσσαρο που είχε σώμα αρκούδας. Στο θεμονοστάσιο στα Αστραπάλωνα μαζί με τον Παναγάκη βάλανε τις φωνές στον πατέρα μου. Ρε του είπε ο Τάσσαρος μην το αφήνεις να φορτώνει 70α σακιά. Θα πάθουνε τα Αρχ....α του. Άστο κάτω καμάρι μου το σακί. Το άρπαξαν μαζί με τον πατέρα μου, απάνω στον Ψαρή . Εγώ απλά έδεσα τη θηλιά στην παΐδα και στο κολιτσάκι. Τότε πρόσεξα το τεράστιο χέρι του. Τον θυμάμαι σκονισμένο, κουρασμένο και καταϊδρωμένο. Καλοσυνάτος γίγαντας . Είχανε αγοράσει πόντους απο το αλωνιστικό συγκρότημα του Ευθυμίου . Όποιος δεν ξέρει απο αλωνιστική μηχανή –Πατόζα - δεν ξέρει τίποτα. Αργότερα κατάλαβα τι εννοούσαν !!!!  Δυστυχώς δεν έχω Φώτο του αειμνήστου Τάση. Ελπίζω να βρω μια φωτογραφία του.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου