ΑΔΙΚΑΙΩΤΗ ΘΥΣΙΑ.

Παν. Ι.Δ. Βλαχάκης  

Επιμέλεια σχόλια.

Σεπτέμβρης 2013

" Χίλιοι τον παν από μπροστά και δυο χιλιάδες πίσω."                              ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΒΛΑΧΑΚΗΣ.

                           ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΟΛΙΑΝΑ. (Στο βωμό της Πατρίδας).

«ΚΥΝΟΥΡΙΑΚΗ» Αρ. Φυλ. 5 /15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1945 σελ. 5 &  6.

Ένας χρόνος έχει περάσει. Σαν σήμερα ( 2 Σεπτέμβρη 1944) μανιασμένοι οι γενίτσαροι του αρχιπροδότη Παπαδόγκωνα οδηγημένοι από έναν νεώτερο Πήλιον Γούση στα αποκρυφα περασματα του Χωριού μας έπιασαν 9 χωριανούς μας. Μαζί μ΄ αυτούς και τον Αποστόλη Βλαχάκη.

Λυσσασμένοι απ΄το κακό τους που δεν μπορούσαν να λυγίσουν – μα ούτε μπόρεσαν – την αδούλωτη ψυχή μας, κατέφυγαν σε μέθοδες του άλλοτε τύραννου της Ηπείρου Αλή Πασά, στους συμβιβασμούς , στις δολοπλοκίες κ.λ.π. Βέβαια οι απαντήσεις ήσαν αρνητικές. ΜΕ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΚΑΜΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ.

Ενώ ο ήλιος δειλά - δειλά διέγραφε τα πρώτα του βήματα στον ορίζοντα και η ζωή άρχιζε να παίρνει την καθημερινή της όψη, ξάφνου μια φωνή αντιλαλεί: «Αλήτες Έρχονται». Το χωριό αναστατώνεται. Άλλοι κρύβουν τα υπάρχοντα τους, τα τρόφιμα τους. Γιατί; Οι «Υπερέλληνες » ξεσκολισμένοι από τους δασκάλους τους Ούννους τους ξεπερνάν στο πλιάτσικο. Άλλοι βγαίνουν στ΄αγνάντια να δουν από πού έρχονται, και άλλοι ΛΙΓΟΙ ( δυο τρεις) κάθονται στην πλατεία και κρυφά τρίβοντας τα χέρια τους, ανταλλάσσουν και καμμιά λοξή ματιά, αν θα πετύχει …το ποθούμενο.►1

Οι μπαταριές δίναν και παίρναν από χαμηλά!Όλοι μας σιγά-σιγά πήραμε τον ανήφορο για να βγούμε στο διάσελο. Αλλά… εκεί ενέδρευαν οι κακούργοι, - οδηγημένοι από τον Πήλιο Γούση – και πάνω τους πέσαν ο Αποστόλης με 8 άλλους. Εκείνοι προσποιήθηκαν ότι είναι αντάρτες ( είχαν μεταμφιεσθεί) και σε λίγο «Αλτ ! ψηλά τα χέρια! Όποιος θελήσει και φύγει, θα σκοτώσουμε τους υπόλοιπους». Ο Αποστόλης δεν ήταν απ΄ αυτούς που λυγίζουν! Μπορούσε να τους φύγει! Μα αν εκτελούσαν την απειλή τους; Τι θα έλεγε το χωριό; Ασφαλώς ότι εξ αιτίας του χάθηκαν και οι άλλοι. Και μπροστά σ΄ αυτό το δίλημμα τους ακολουθεί.

                             Ο Αποστόλης  Βλαχάκης προπολεμικά στην Αθήνα.

Τους ρίξαν στα μπουντρούμια του δικαστικού μεγάρου της Τρίπολης. Έπρεπε κάποιον να σκοτώσουν! Μα έπρεπε και μια κατηγορία! Και οι κακούργοι, οι απόφοιτοι του Νταχάου δεν άργησαν να την βρουν! Εδιάλεξαν δυο απ΄ αυτούς τον Ντίνο από την Αθήνα γιατί ήταν αντάρτης και τον Αποστόλη ότι ήταν «φρούραρχος»!►2

Η είδηση έφτασε και στο χωριό! Τον Αποστόλη τον κατηγορούν πως ήταν φρούραρχος!  Κραυγή αγανάκτησης ξεχύθηκε απ΄ όλα τα στόματα για το διαπραττόμενο έγκλημα! Και ρωτούσαν ο ένας τον άλλον ! «Μα ήταν ο Αποστόλης φρούραρχος;» Όχι! ποτέ δεν ήταν! Ήταν ένας φλογερός πατριώτης που δεν καταδέχτηκε ( όπως όλο το χωριό πλην ολίγων κακούργων, δειλών, ΡΑΓΙΑΔΩΝ) να προσκυνήσει τους κατακτητές. Και τίποτε παραπάνω! Πόστο κανένα δεν είχε. Μα και αν κατείχε; Είναι κατηγορία αυτή; Για τις απόψεις των δολοφόνων του Παπαδόγκωνα, των «Υπερελλήνων πατριωτών» είναι!

Όχι! Εφώναξε όλο το χωριό! Ποτέ δεν πρέπει ν΄αφήσουμε να γίνει αυτό το κακό! Την άλλη μέρα μια επιτροπή έφυγε για την Τρίπολη. Μα του κάκου! Η απόφαση είχε παρθεί! Η καρδία των εισηγηθέντων την εκτέλεση είχαν σκληρύνει περισσότερο από το μάρμαρο το παγερό! Έπρεπε να σκοτωθούν! Δεν έφτανε τόσα παλληκάρια που είχαν παραδώσει στο μακελλάρη Γερμανό, στο Χαϊδάρι και στα καταναγκαστικά έργα στη Γερμανία ! Κι΄έτσι, ένα δειλινό ο Αποστόλης με τον Ντίνο και δυο άλλους οδηγούντο απ΄ το εκτελεστικό απόσπασμα στον τόπο της εκτέλεσης.

Στο δρόμο διάφορες σκέψεις περνούσαν απ΄ το νου του. Απ΄ τη μια σαν είδε τα Δολιανά στ΄αγνάντια – έστειλε αποχαιρετιστήρια στη μάνα του, στις αδερφές του, στους φίλους του και στους συναγωνιστές του. Και τους κρυφοέλεγε. « Μη με λησμονήσετε! Διαλαλήστε  τον άδικο χαμό μου σ΄ όλο τον ντουνιά για να γίνει ο εφιάλτης των δολοφόνων μου!» Απ΄ την άλλη σκεπτόταν αν ήταν δυνατόν να τους φύγει! Και σαν αφηνιασμένο λιοντάρι κατέστρωνε τα σχέδια! Και την ώρα που οι κακούργοι ήσαν «Επί σκοπόν» και τους ρωτούσαν αν έχουν να πουν τίποτα να μαρτυρήσουν. Ο Αποστόλης πήρε την απόφαση! Βγάζει τον αναπτήρα του και τον προτείνει σ΄ έναν προδότη, λέγοντας του. «Πάρτον να με θυμάσαι» Και την στιγμή που άπλωσε το χέρι ο Ιούδας να πάρει τα αργύρια, δίνει ένα σάλτο και βρέθηκε μακριά από τους δολοφόνους παρά τους αλλεπάλληλους πυροβολισμούς που του ΄ριξαν και τον τραυμάτισαν.

             

                                                 Αποστόλης  Βλαχάκης.

Κι έτσι σαν γλύτωσε από του χάρου τα δόντια την τελευταία στιγμή, γυρνώντας τα σκοτεινά σοκάκια της Τρίπολης εβασάνιζε το νου του αν έπρεπε να περάσει την συρματοπλεγμένη πόλη με τα πεδία των ναρκών ή αν έπρεπε να ζητήσει άσυλο σε κανένα φιλόξενο σπίτι ως που να του δοθεί η ευκαιρία να φύγει μακριά!  Προτίμησε το δεύτερο και πήγε σ΄ένα γνωστό του σπίτι. Αλλά δυστυχώς χωρίς να το περιμένει βρέθηκε πάλι στα χέρια των δολοφόνων κι΄ έτσι οδηγήθηκε πάλι στο εκτελεστικό απόσπασμα.►3

Μα τώρα δεν είναι ούτε πέντε ούτε δέκα! «Χίλιοι τον παν από μπροστά και δυο χιλιάδες πίσω!»  Και πάλι όμως τους φεύγει με δεμένα τα χέρια πίσω και παρά λίγο να γλυτώσει. Μα πολλά αυτόματα του φράξανε το δρόμο!►4

Ο Αποστόλης άφησε την τελευταία του πνοή δυο μέτρα από το δρόμο του Αϊ- Γιώργη στην Τρίπολη, στο γεφύρι, στα πρώτα πεύκα, δυο μέρες προτού ελευθερωθεί η Τρίπολη.

Και ενώ το δολοφονημένο του κουφάρι βροντοφωνάζει «Τιμωρία στους δολοφόνους», η σημερινή δικαιοσύνη τους έχει ελεύθερους και συνεχίζουν το έργο τους και γυρνούν και μέσα στο χωρίο ακόμη, περνώντας αγέρωχοι μπροστά από την χαροκαμένη μάνα και τις αδελφές του που τα μάτια τους έχουν στραγγίσει από Τα κλάματα!►5

  

                            Ηλιοβασίλεμα από το σπίτι της κας  Νίκης στου Κούβλη.

Το μαύρο του κουφάρι χέρια χριστιανικά το σκέπασαν με λίγο χώμα ελαφρό! ►6 Η ψυχή του όμως γυρνά τριγύρω μας παρακαλώντας. Την νοιώθουμε και της υποσχόμαστε να μην τον ξεχάσουμε ποτέ!

                                                                                      ΔΟΛΙΑΝΙΤΗΣ !

ΣΧΌΛΙΑ.

 Θα ήθελα να γνώριζα τον συντάκτη του κειμένου του 1945. Αυτό στάθηκε τρομερά δύσκολο να το βρω. Στα πλαίσια των δυνατοτήτων μου έψαξα και βρήκα αρκετά στοιχεία. Στις αρχές Αυγούστου του 2013 μου έκανε την τιμή να με δεχτεί η κ. Νίκη η αδελφή του αδικοχαμένου Αποστόλη. Ευχαριστώ την γλυκύτατη υπέργηρη κυρία που μου επέτρεψε να φωτογραφήσω τα κάδρα και που μου εμπιστεύτηκε κάποιες από τις αναμνήσεις της. 

►1 Τα ονόματα των προδοτών τα έχω βρει από παλιά ντοκουμέντα όμως τα αφήνω στη λήθη της ιστορίας.

►2 Ο Ντίνος ήταν μικρασιάτης από την Αθήνα φίλος του Αποστόλη. Ο Αποστόλης ήταν μάγειρας και έμπορος προπολεμικά στην Αθήνα. Μαζί με άλλους  πατριώτες ψάχνανε για εκρηκτικά προκειμένου να ανατινάξουν το τραίνο με τους αποχωρούντες Γερμανούς.

►3 Τον πρόδωσε ένας γέρος  στην συνοικία του Αγ. Δημήτρη στην Τρίπολη…… 

►4 Μπερδεύτηκε σε συρματοπλέγματα. Έτρεχε με τα χέρια δεμένα πίσω, πράγμα τρομερά δύσκολο σχεδόν αδύνατο.

►5 Ηρωίδες αρχαίας τραγωδίας η μητέρα και οι δυο αδελφές του εκτελεσμένου. Επειδή δεν βρήκαν το άψυχο σώμα του θρηνούσαν πάνω από τα ρούχα του. Μετά από αυτό δεν είχα κουράγιο να ρωτήσω τίποτα άλλο την γλυκύτατη υπέργηρη κυρία. Ευτυχώς που άρχισε ένα τρομερό ηλιοβασίλεμα  στα Αρκαδικά βουνά. Άρχισα να κυνηγώ το φως με τη φωτογραφική μηχανή και τότε αλλάξαμε κουβέντα. Σκέφτηκα ότι ίσως αυτό το φως και η αγάπη για τον τόπο οδήγησαν πάμπολλους πατριώτες στον τόπο της θυσίας. 

►6 Τον έθαψε ένας δεσμοφύλακας με κίνδυνο της ζωής του. Το έκανε γιατί ο Αποστόλης ήταν καλό παιδί και η συμπεριφορά του στη φυλακή ήταν υποδειγματική και λεβέντικη.