Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ.


                             Ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ 

Γράφει. Ο Παν. Ι.Δ. Βλαχάκης 
       Οκτώβρης  2013 


                                         Βασίλης Αγλαμίσης.       

Καλοκαίρι του 1982 Αθήνα, ντάλα μεσημέρι η άσφαλτος έβραζε, έπνεε πυρωμένος αέρας ανακατεμένος με άκαυτη βενζίνα και καυσαέρια σκέτη κόλαση. Στο φανάρι της Βουλής προς την Βασ. Σοφίας ήταν σταματημένα αρκετά δίκυκλα περιμένοντας το πράσινο. Ανάμεσα στα Γιαπωνέζικα σαν την μύγα μεσ΄ το γάλα ξεχώριζαν δυο. Μια συμμαχική Εγγλέζικη Norton με καλάθι - ξύλινο κασόνι καλύτερα - και ένα παλιό φτιαγμένο 5η ZUNDAPP εσωκύλινδο. Ο κοτσονάτος ηλικιωμένος αναβατής της προπολεμικής Norton απευθύνθηκε στον νεαρό που μάρσαρε διαρκώς το σκληροτράχηλο γερμανικό δίχρονο μοτοποδήλατο της δεκαετίας του ΄60. Να ρυθμίσεις το ρελαντί σου, δεν είναι υποχρεωμένος ο κόσμος να «τρώει» την άκαυτη βενζίνα σου!!!Μάθε πως τα τετράχρονα τρώνε το λάδι από τα δίχρονα!        Του απάντησε χαμογελώντας ο νεαρός με μια φράση των μηχανόβιων!Το «φτιαγμένο» ΖUDAPP έφυγε σαν πύραυλος μόλις «άνοιξε» το φανάρι. Στον καθρέπτη ο αναβάτης του είδε τον αναβάτη της δυσκίνητης βαριάς Norton να προσπερνά σταδιακά με σταθερότητα και μαεστρία τα άλλα οχήματα σαν να τον κυνηγούσε. Δεν πιστεύω να θέλει καυγά μεσημεριάτικα ο παππούς!! Ας σταματήσω να δω τι θέλει σκέφτηκε και έπιασε δεξιά κάτω από μια μουριά εκεί που είναι σήμερα το Βυζαντινό μουσείο.
- Νεαρέ κύριε θα πέσεις και θα φας τα μούτρα σου! Η καδένα στη μηχανή σου είναι λασκαρισμένη. Πάρε την κάρτα μου και έλα να σου τη σφίξω,οδηγείς αρκετά καλά μπράβο σου. 
                                              Αρχές της δεκαετίας του 1950

Έτσι γνωρίστηκα με τον Βασίλη τον Αγλαμίση, τον Πρωταθλητή Ελλάδας στην μοτοσικλέτα από προπολεμικά μέχρι το 1960. Γνώρισα ένα καλό φίλο, έναν πατριώτη, έναν λαϊκό φιλόσοφο της σύγχρονης Αθήνας. Ήταν άνθρωπος της πιάτσας στο Μοναστηράκι του πεζοδρομίου με την καλή έννοια, ένας μεγάλος Δάσκαλος για μένα σε αρκετά πράγματα.
Διατηρούσε κατάστημα με ανταλλακτικά παλιών μοτοσυκλετών στην οδό Ερμού στο Μοναστηράκι. Με την λήξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου έφερε από την Αίγυπτο μια καραβιά παλιές μοτοσικλέτες! Λάφυρα του πολέμου, κατά κύριο λόγο συμμαχικές Norton BSA και γερμανικές BMW κάποιες ΖUDAPP κ.α. Πουλούσε στην αρχή μοτοσυκλέτες και φουρκώνια αλλά τώρα μόνο ανταλλακτικά και αλλά παλιά αντικείμενα.
Ανεβαίνοντας την Ερμού κοντά στην ΒΙΟΧΑΛΚΟ σταμάτησα να χαιρετήσω τον παράξενο αυτό αναβάτη. Με καλοδέχτηκε και άρχισε να ρωτά αυτά που κάποιος λέει σε ένα άγνωστο άνθρωπο.
- Από πού είσαι παιδί μου; Ήταν μια από τις πρώτες ερωτήσεις του.
- Από τον Αγιάννη - Άστρος της Κυνουρίας!                                                      Γέλασαν τα αυτιά του ! μουστάκια δεν είχε!
-Είμαι από τον Κοσμά της Κυνουρίας. 
Στον Αγιάννη πουλάγαμε χτένια για τους αργαλειούς προπολεμικά. Είναι ωραίο χωριό. Στο Άστρος έχω έναν ξάδελφο καθηγητή τον Κώστα Λ….. Έχω πουλήσει μια τρικυκλη μοτοσυκλέτα- φουρκώνι-παλιά γύρω το1950 στον Τάκη τον Κ…… Πήγαινα ειδική διαδρομή από το Άστρος στον Αγιάννη και ....
Τον άκουγα με προσοχή αλλά το βλέμμα μου άρχισε να εξερευνά το μαγαζί! Στο δάπεδο ριγμένα με κάποια σχετική τάξη πολλά ανταλλακτικά παλιών μοτοσικλετών. Στα ράφια βάζα και βαζάκια από παιδικές τροφές γεμάτα με κάθε λογής βίδες, βιδάκια και άλλα μικροεξαρτήματα. Ρε πως τα βρίσκει χωρίς ετικέτες πως τα θυμάται όλα αυτά τα ψιλολόγια; Λες και μάντεψε τη σκέψη μου είπε « ο Σαρ…..κης για να σου δώσει ένα ανταλλακτικό έχει δέκα κομπιούτερ. Εγώ τα έχω όλα αυτά στο μυαλό μου»!!. Την φράση αυτή την έλεγε συχνά σε ανυπόμονους πελάτες του.
Η ματιά μου σταμάτησε στον τοίχο με τις φωτογραφίες τα διπλώματα και τους επαίνους. Παρακολουθούσα και θαύμαζα αμίλητος μια πολύ οικία μου φωτογραφία. Έναν νεαρό εύελπι καβάλα σε ένα άλογο του Ιππικού! Ασυναίσθητα ίσιωσα το κάδρο που έγερνε λίγο.                                                
- Βλέπω σταμάτησες στο Γιάννη, είπε με μια ελαφρά περηφάνια και συγκίνηση. Ήταν ο αδελφός μου από τους πρώτους νεκρούς Έλληνες Αξιωματικούς στην Αφρική. Σκοτώθηκε στις μάχες με τους γερμανούς ναζί…
Ιωάννης Αγλαμίσης από τον Κοσμά της Κυνουρίας. Ο Πρώτος νεκρός του «Ιερού λόχου » έπεσε στη μάχη της Τυνησίας. Τάφηκε στο Γαλλικό στρατιωτικό νεκροταφείο της Αμφινταβίλ.  

Εδώ είμαι εγώ το 1932, εδώ είμαι σε επίδειξη δεξιοτεχνίας στην Καισαριανή το 1950, εδώ είμαι όταν εκτελούσα νούμερα στο βαρέλι, στο «γύρο του θανάτου», εδώ είμαι πρωταθλητής Ελλάδας το 1958…Να με λες πρωταθλητή.
 -  Μπάρμπα Βασίλη θα σε λέω δεν μου αρέσουν οι τίτλοι! Σκάσαμε στα γέλια και οι δυο μας. 
Άρχισα να τον βομβαρδίζω με ερωτήσεις του τύπου πως φτιάχνανε τα χτένια του αργαλειού, πως ήταν η ζωή στα χωριά, γιατί ήρθαν στην Αθήνα κ. α «Τα χτένια τα φτιάχναμε από ξύλο κλωστές και καλάμια. Πηγαίναμε όλοι μαζί κομπανία και τα πουλούσαμε σε όλα τα χωριά της Ελλάδας κάποιοι βγαίναμε και έξω. Υπάρχει και η τεχνική – συνθηματική γλώσσα των Κοσμιτών κτενάδων τα Γεωργατζίδικα. Μεγάλη ιστορία τα χτένια και τα λαγούμια στον Κοσμά από την Τουρκοκρατία!  Οι Κοσμίτες κτενάδες – Γεωργατζίδες πούλαγαν χτένια διαφόρων τύπων σε όλα τα Βαλκάνια μέχρι τη Ρωσία.
 Ο πατέρας μου προπολεμικά μου αγόρασε ποδήλατο. Έτρεχα και πήγαινα ποιο μπροστά από τους άλλους έτσι πουλούσαμε τα περισσότερα χτένια. Κατόπιν στην Αθήνα ήρθα στο Μοναστηράκι και ασχολήθηκα με το εμπόριο σιδήρου και απόκτησα την πρώτη μου μοτοσυκλέτα. Στην Αθήνα υπήρχαν δυο μοτοσυκλέτες την άλλη την είχε ο διάδοχος του θρόνου! Μετά σιγά – σιγά αγοράστηκαν και άλλες κατά κύριο λόγο εγγλέζικες». Δεν είχαν ηλεκτρικά και στη δική μου προσάρμοσα λάμπα ασετιλίνης!

Επανέφερα την κουβέντα στον πεσόντα αξιωματικό Ιωάννη Αγλαμίση. Το θέμα πονούσε πολύ. Πίσω από ένα όνομα σε ένα μνημείο και ένα μετάλλιο υπάρχουν άνθρωποι με αισθήματα και βάσανα.«Ο πατέρας μου αρρώστησε τότε και εγώ στενοχωριέμαι ακόμα και τώρα. Το όνομα του είναι γραμμένο στο μνημείο στην Αφρική. Υπάρχει το δίπλωμα και το μετάλλιο ..». Προσπέρασε με ωραίο τρόπο την δύσκολη αυτή κουβέντα. Πολλά χρόνια αργότερα διάβασα για τον ΠΑΡΝΩΝΙΤΗ αυτό ήρωα.

Με μεγάλη σεμνότητα και σοβαρότητα μου είπε για την δική του προσφορά στην πατρίδα μας. « Όταν οι Ιταλοί μας κήρυξαν τον πόλεμο το 1940 παρουσιάστηκα με τη μοτοσυκλέτα μου στα Γιάννενα. Ένας ταγματάρχης μου είπε ότι δεν τη χρειαζόμαστε. Είναι περιουσιακό στοιχείο και πρέπει να τη στείλεις στην οικογένεια σου. Του είπα ότι με την μοτοσυκλέτα θα πηγαίνω γρήγορα όπου θέλει τις εντολές του. Το σκέφτηκε και με έκανε ταχυδρόμο στη μεραρχία. Αυτή ήταν η πρόσφορα μου στην πατρίδα μας. Α κάτι άλλο όταν αιχμαλωτίζαμε Ιταλικές μοτοσυκλέτες τις επισκεύαζα και είχαμε πέντε έξι και κάναμε τη δουλειά μας οι αγγελιαφόροι. Μεταφέρναμε με κρύο, βροχές και λάσπες παντού τα έγγραφα της Μεραρχίας μας. Δεν είχαμε τα κατάλληλα μπουφάν, και βάζαμε εφημερίδες στο στήθος να μην κρυώνουμε. Να βάζεις και εσύ  εφημερίδες στο στήθος σου γιατι το αντιανεμικό σου δεν είναι ποιότητας. Αργότερα πήραμε από τους Ιταλούς αιχμαλώτους τα δικά τους αντιανεμικά μπουφάν και κάποιες κάσκες! Όταν έπεσε το Αλβανικό μέτωπο γύρισα στην Αθήνα με τη μοτοσυκλέτα μου». Δεν έκανα ηρωισμούς και ανδραγαθίες απλά έκανα το καθήκον μου προς την πατρίδα και κατόπιν γύρισα στην εργασία μου. Η Οικογένεια μου έδωσε το Γιάννη στο βωμό της πατρίδας.

Είχε κουραστεί και συγκινηθεί ήθελε να ξεσπάσει με τον τρόπο του. Κόψε λίγο την κίνηση της Ερμού και θα δεις τι θα κάνω. Σήκωσα το χέρι μου σταμάτησα το ρεύμα των οχημάτων και τότε άρχισε τα ακροβατικά του. 
                

Ο Πρωταθλητής Βασ. Αγλαμίσης στο κλασικό του νούμερο δεκαετία του ΄80 κάπου στην Ερμού. Φωτογραφία Γεωργίου Κωνσταντέλου «Νέστος»

Αντί για κορναρίσματα και μούντζες οι οδηγοί τον κοιτούσαν με θαυμασμό και απορία οι τουρίστριες τον φωτογράφιζαν χαμός. Χαμογέλασε ευχαριστημένος και μου είπε βλέπεις λεβέντες που βγάζει η Κυνουρία. Θεότρελους βγάζει του είπα και σκάσαμε στα γέλια.

Κάποτε ανέβηκα στη μηχανή του, στο καλάθι ήταν οι γνωστές σακούλες με ανταλλακτικά και φρούτα και ο γιος του ο Νικόλας. Στο Σύνταγμα ο τροχονόμος που ήταν μηχανόβιος τον χαιρέτησε με τον τίτλο του. Γεια σου πρωταθλητή! Τότε μου είπε: «κρατήσου και μην κουνηθείς καθόλου». Σήκωσε την τρικυκλη μοτοσικλέτα στις δυο ρόδες και έκανε ένα ακροβατικό. Ο τροχονόμος γελώντας του σφύριξε και τον επιδοκίμασε κουνώντας χαρούμενα τα χέρια του. Είναι καλό παιδί και έρχεται στο μαγαζί αλλά δεν θέλω να τον δυσκολεύω στην εργασία του. Αν φοβήθηκες κατέβα από την Norton.Παραδέχτηκα ότι είχα τρομάξει και τότε με επικρότησε λέγοντας μου. Αν δεν φοβόσουν δεν θα ήσουν άνθρωπος. Αν μου έλεγες ψέματα θα σε έκανα πέρα από φίλο.

Όταν επιστέψαμε στο μαγαζί ήθελε να με ευχαριστήσει. Ξετρύπωσε από το ντουλάπι ένα μικρό βιβλιαράκι το όποιο στο εξώφυλλο είχε την φωτογραφία του πρωτοκλέφτη του Μωριά του προεπαναστατικού «Ζαχαριά». Με ρώτησε αν έχω διδαχτεί στο σχολείο για τον μεγάλο αυτό Μπαρμπιτσιώτη -ΠΑΡΝΩΝΙΤΗ ήρωα ; Όταν του απάντησα ότι δεν μας το έχουν αναφέρει εξεμάνει. Σου το χαρίζω είναι το τελευταίο που έχω το έχει εκδόσει κάποιος Μπαρμπαγιάννης κάτι θα βγάλεις από αυτό. Να γνωρίσεις τι λεβέντες έβγαζε βγάζει και θα βγάζει ο Πάρνωνας!!!

Γνώριζε ότι έψαχνα για βιβλία και παλιά φύλλα. Εκμεταλλεύτηκα με την καλή σημασία την τρέλα μας ως έξεις: Οι παλιατζήδες είναι μαυραγορίτες, αν καταλάβουν ότι κόλλησες σε κάτι ανεβάζουν την τιμή του με γεωμετρική πρόοδο. Σιχαίνομαι τις αγορές και τα παζάρια αν και ο πρωταθλητής μου έμαθε κάποια κόλπα τους. Πήγαινα στον συμπατριώτη και φίλο μου ο οποίος  σαν άνθρωπος της αγοράς καθάριζε πολλές φορές χωρίς χρήματα ή με το λογικό τίμημα. Με βοήθησε έτσι να εξασφαλίσω αρκετά έντυπα τοπικού και ιστορικού περιεχομένου. 

Ήταν δυνατός και υγιέστατος κάποτε από « πατριωτικό καθήκον» πάλεψε με ένα Κρητικό οικοδόμο που του είπε ότι οι Παρνωνίτες είναι κότες!! Εβδομήντα χρονών και ο λεβεντόγερος τριανταπεντάρης περίπου ο οικοδόμος. Τον έριξε φαρδύ πλατύ κάτω στο πεζοδρόμιο χωρίς να τον κτυπήσει. Είχε κάνει μαθήματα πάλης προπολεμικά μου το είπε πριν αρχίσει για να μην κινηθώ καν!  «Επειδή σε νίκησα πάρε δωρεάν το ανταλλακτικό του είπε ..»

 Ξαφνικά τον έχασα.Oι παπάδες που του νοίκιαζαν το μαγαζί του έκαναν έξωση. Ρώτησα τους γείτονες και μου είπαν ξερά ότι έκλεισε το μαγαζί και έφυγε κάπου στην επαρχεία. Αν πήγαινε επαρχία σίγουρα θα κατέβαινε στην Κυνουρία το γνώριζα. Ένας κοινός μας γνωστός μου είπε ότι πέθανε ξαφνικά.  Είμαι σίγουρος ότι με την Norton θα πέρασε σε άλλες διαστάσεις !!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου