Ο ΝΙΚΟΛΑΣ Ο ΖΟΥΠ.

Γράφει ο

Παν. Ι.Δ. Βλαχάκης. . ©

                                Ο ΝΙΚΟΛΑΣ Ο ΖΟΥΠ.

                              " Ο Ντελάλης της πλατείας του Άστρους. "

Εφημερίδεεεεεες ακουγόταν στην πλατεία του Αστρους η βροντερή μπάσα φωνή ο Νικόλα του Κουρόγιωργα ή Ζούπ ή Μανίκα όπως του άρεσε να αυτοαποκαλείτε από το «Μανίκι παιδί !!» ►1 Γεννήθηκε 1942 ήταν ένα από τα πολλά παιδιά του Βερβενιώτη ταχυδρόμου του Κουρόγιωργα. Είχε την ατυχία να αρρωστήσει στα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια. Η φοβερή, καταραμένη αρρώστια τότε δεν αντιμετωπίζονταν με εμβολιασμούς και σακάτεψε πολλά παιδάκια. Στο Νικόλα άφησε αναπηρία στο χέρι…

Ο Νικόλας με έναν ανιψιό του. ►2  

Μόλις έφτανε το λεωφορείο της γραμμής, Αθήνα –Λεωνίδειον,   έκανε γρήγορες συντονισμένες κινήσεις. Σκαρφάλωνε στην οροφή και παρ όλη την αναπηρία του, ξεφόρτωνε σε χρόνο ρεκόρ τις αποσκευές. Συγχρόνως έριχνε για πλάκα τα μπινελίκια του στους οδηγούς του ΚΤΕΛ και σε κάποιους γνωστούς…

Κατέβαινε σβέλτα και από τις μπαγκαζιάρες ξεχώριζε τα βάρια δέματα με τις εφημερίδες και τα περιοδικά. Καμιά φορά πέταγε στα πόδια του « Παΐσιου »  τα δέματα του άλλου πρακτορείου!

Φορτωνότανε στις πλάτες του τα δέματα, του βάζαμε όπου μας έλεγε το τελευταίο δέμα. Μεγάλο το βάρος !  Διαμέσου της πλατείας τα μετέφερε στο πρακτορείο του + Σπύρου του Χρυσογένη. Φώναζε δυο τρεις φορές με την μπάσα βαριά φωνή του Εφημερίδεεεεεες.

Τον περιμένανε οποίοι αγοράζανε εφημερίδα. Ο μπάρμπα Σπύρος και η σύζυγος του Αννιώ γρήγορα τους εξυπηρετούσαν όλους. Αργότερα τα ηνία ανέλαβε ο Γιάννης...

Ήταν μια κοινωνική συνάθροιση, πολλοί ανυπομονούσαν και ψηλοσπρώχνανε τους άλλους. Στα γρήγορα προμηθεύονταν  τον Αθηναϊκό τύπο. Χαμός με της αθλητικές. Είχαμε ξεφορτωθεί τους Ολυμπιακούς γιατί το Φως το έφερνε ο Παΐσιος !!

Ήταν από τις λίγες φορές που δεν βιαζόμουνα. Διάβαζα τους τίτλους και αν υπήρχαν «ψιλά» αγόραζα. Καθυστερούσα σκόπιμα γιατί μπορεί να διάβαζα την εφημερίδα κάποιου φίλου. Μετρημένοι στα δάκτυλα διαβάζαμε την εφημερίδα στην περιοχή.

Ο Νικόλας απολαμβάνει το τσιγάρο του στην πλατεία του Άστρους.

Ένα άλλο χάρισμα του Νικόλα ήταν τα στιχάκια του με πολλές σόκιν λέξεις. Δεκαετία του 1970 Από το λεωφορείο κατέβηκε μια ευτραφής κυρία ονόματι Αργύρω, μάλλον κατήγετο από τη Μελιγού. Κάποιος καλοθελητής είπε του Νικόλα να την «κράξει». Ο Νικόλας γνώριζε « όλο τον κόσμο» της περιοχής με τα μικρά μας ονόματα. Της βροντοφώναξε έμμετρα : « Στο μ..νι σου  κυρ Αργύρω πασατέμπο θα στο σπείρω……»

 Ένα άλλο που μου το έγραψε ο ψηφιακός μου φίλος ο Μπακούρης το γνωστό  «Στόλος Φούντωμα , Πλατάνα κάθε σπίτι και .π...να ». Προφανώς γνώριζε την καταγωγή του νεαρού τότε συμπατριώτη μας και του το ξεφούρνιζε. Έλεγε και άλλα πολλά τα οποία είναι σόκιν !!!!!!!

Ας γράψω κάνα δυο που μου τα θύμισε άλλος φίλος.

« Έχετε γεια γειτόνισσες και ΄γω ψωλαρμενίζω και τα μ….ά σας να’ν’ καλά και ΄γω ξαναγυρίζω…»

«Σε τούτη τη χούνη στην άλλη χούνη χορεύανε πεντέξι μ…νοι κι της μούτσος με κουδούνι…..!!!»

Δεν υπάρχουν χυδαίες λέξεις υπάρχουν χυδαίοι άνθρωποι. Ο Νικόλας ήταν καλή ψυχή και έπρεπε να επιβιώσει σε ένα περιβάλλον που του έκανε «μπούλινγκ» και εκείνος της το ανταπέδιδε….

Ένα άλλο «σόου » ήταν οι φωνές και οι καυγάδες με τον εταίρο Βερβενιώτη τον Γιαννάκη τον «Κλάρα!!»  Ρέστο. Όταν το άλλο παιδί ο Κλάρας ή Τζον Κλαρέ κοινωνικοποιήθηκε και έκανε βόλτες στην πλατεία, ο Νικόλας δεν έχανε την ευκαιρία να τον «κράζει» με την μπάσα του φωνή. Άκουγες την κραυγή Κλαραααααας και η απάντηση του Γιαννάκη « Ζιουυυπ».

Οι μάγκες της αγοράς τους έβαζαν να τσακωθούν για να κάνουν πλάκα. Ψιλοκοντράρονταν στα πλαίσια. Μια φορά που το παρατράβηξαν και παρ΄ ολίγο να πιαστούν στα χέρια. Απέσπασα τον Γιάννη με την δικαιολογία «Έλα φύγαμε, ήρθε το φορτηγό, ο Μίμης περιμένει να το ξεφορτώσουμε».

Βεβαίως απάντησε ο αναμάρτητος και με ακολούθησε. Όταν φτάσαμε στο μπακάλικο του Μαχαίρα με στόλισε: « …ιασου …». Είχε καταλάβει το λόγο και δεν το συνέχισε...

 

Νικόλας «Ζούπ» και Γιάννης « Κλάρας» τα μεγάλα παιδιά.

Ο Νικόλας δεν είναι ποια ανάμεσα της να φωνάξει Εφημερίδεεεεες! Το καλοκαίρι του 1976 δούλευα στην κατασκευή του δρόμου Κυβέρι - Λεωνίδιο. Το φορτηγό της εταιρείας έπαιρνε « Καροτσάδα»  τους εργατοτεχνίτες από τον Άγιο Νικόλα και μας πήγαινε στο εργοτάξιο που ήταν στο Παλιόχανο.

Η Μαρία η αδελφή του Νικόλα σφουγγάριζε πρωί πρωί το μωσαϊκό  την αριστερή πλευρά της πόρτας της εκκλησίας. Κάτω ήταν λίγα αίματα είχε μαζέψει τα περισσότερα. Μίλησε με τον πατέρα μου και του είπε τα καθέκαστα αλλά πριν τον προέτρεψε : «Πάρε το παιδί μην δει τα  αίματα… » κατάλαβα και πάγωσα... Ήταν ένα δύσκολο πρωινό για μένα.

Κατόπιν μου εξήγησαν ότι είχε τοποθετήσει μια ψηλή σιδερένια σκάλα για να πιάσει τα πιτσούνια από το στρόγγυλο παράθυρο της εκκλησίας. Η σκάλα γλίστρησε και έγινε το μοιραίο….  Ας αναπαύεται εν ειρήνη.

ΣΧΟΛΙΑ © Παν. Ι.Δ. Βλαχάκη.

►1  Βερβενιώτικη φράση που σημαίνει ψηλό και δυνατό παιδί.

►2  Ευχαριστώ τον ανιψιό του και φίλο μου το Γιώργο Κοντογιαννόπουλο, που μου έστειλε με το ηλεκτρονικό περιστέρι τις Φώτο.