Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2016

ΞΕΔΙΠΛΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ.



Επιμέλεια
Παν. Ι. Δ. Βλαχάκης

Ο Αγιαννίτης γυμναστής και πρώην δήμαρχος Β Κυνουρίας ο Στράτης ο Δαλιάνης του Σαραντόγιαννη έγραψε ένα βιβλίο που πραγματεύεται θέματα του τόπου μας
Σαν παρουσίαση παραθέτω ένα τμήμα του προλόγου του βιβλίου του.
Δεν είμαι ειδικός στην παρουσίαση βιβλίων απλά αναρτώ τα βιβλία που γράφονται για τον τόπο μας. Με την άδεια του συγχωριανού, συναδέλφου και φίλου Στράτη αναρτώ ένα παλιό κείμενο του που περιγραφεί γλαφυρά την γιορτή της ανάστασης στο ζωντανό τότε χωριό μας. Τα άλλα τα αφήνω στην κρίση του αναγνώστη.

Αγαπητέ Στράτη αν μου επιτρέπεις μια παρατήρηση. Εξοργίζομαι όταν ακούω με ευκολία ότι ο Αγιάννης έγινε πρωτεύουσα της Ελλάδας για 3 μήνες, 42 μέρες για την ακρίβεια. Ήταν η ολιγαρχική κυβέρνηση του μεγαλοκαραβοκύρη Κουντουριώτη. Δυστυχώς εδώ κρύφτηκαν και δεν κυβέρνησαν.....

«Θέλω να είμαι ακριβοδίκαιος, για ποια κυβέρνηση μιλάμε; Ο Πάνος Ζαφειρόπουλος ο Άκουρος και αδελφός του Κων/νος πάσχιζαν να συμφιλιώσουν τους ραγιάδες. Ο Γέρος του Μοριά έστελνε γράμμα στον Άκουρο που του έλεγε να μεταχειριστεί ακόμα και βία για να στρέψει τους ραγιάδες κατά των εχθρών… .η Κυβέρνηση από το δροσερό Αγιάννη έστελνε γράμματα που δίχαζαν τους εν δυνάμη Έλληνες και μοίραζε τα «Δάνεια της Αγγλίας» στους ημέτερους της. Η ταπεινή μου άποψη μου στο :


Το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου και να το καταμερίσω σε τέσσερις ενότητες με τα παρακάτω θέματα:

1) Η πρώτη ενότητα αφορά μια μικρή αναφορά στην ιστορική διαδρομή του χωριού μου, του Αγιάννη, όπως και την παρουσίαση όλων εκείνων των στοιχείων που αναδεικνύουν το χωριό μας σε ένα χώρο πανελλήνιας εμβέλειας, ο οποίος διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στον αγώνα κατά της Τουρκικής σκλαβιάς το 1821. Τα ιστορικό στοιχεία που αναφέρονται για τον Αγιάννη και τη διαχρονική πορεία του προέρχονται από αξιόπιστες πηγές και από συγγράμματα που έχουν γραφεί από ιστορικούς, φιλολόγους και άλλους επιστήμονες, που έχουν ασχοληθεί με την ιστορία του τόπου μας.

 
         Εξώφυλλο του βιβλίου.

Οι άνθρωποι που γεννήθηκαν στον ευλογημένο αυτό τόπο, τα ιστορικό και θρησκευτικό μνημεία, που μαρτυρούν τις μεγάλες δόξες που λάμπρυναν και σηματοδότησαν την πορεία αυτού του τόπου, είναι η ιστορία μας όλη.
Όλα αυτό λοιπόν μαζί με τις ομορφιές της φύσης, που μεταμορφώνεται μαγευτικό καθώς αλλάζουν οι εποχές, τα γάργαρα νερό του Προδρόμου και του Σουληναριού, τα κελαηδήματα των αηδονιών στους μύλους του Κορδώνη, του Μακαρούνα, του Τουρή και του Γιωργουλή με οδήγησαν να ασχοληθώ και να γράψω αυτό το βιβλίο.

2) Η δεύτερη ενότητα αφορά άρθρα μου που έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα έντυπα επαρχιακού και κεντρικού τύπου. Προεξέχοντα βέβαια ρόλο έχει παίξει η εφημερίδα ΚΥΝΟΥΡΙΑ, η οποία ήταν πάντα συναγωνιστής και συνοδοιπόρος στα προβλήματα της περιοχής μας.

3) Η Τρίτη ενότητα αφορά ένα δύσκολο εγχείρημα για μένα, αφού αποτελεί αυτοβιογραφικό κείμενο, το οποίο προσπάθησα να είναι αντικειμενικό και να στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα της ζωής μου. Και τούτο το έκανα, όχι γιατί αφορά κανέναν το βιογραφικό το δικό μου, αλλά διότι θεωρώ πως, ο καθένας μας, που έχει διαχειριστεί δημόσια πράγματα, πρέπει να λογοδοτεί και να κρίνεται για ό,τι έκανε και για ό,τι δεν μπόρεσε να κάνει.

4) Η Τέταρτη ενότητα, αφορά γνώμες - απόψεις και κριτικές των Μ.Μ.Ε για την πορεία και την λειτουργία του Δήμου Β. Κυνουρίας κατά την περίοδο της Δημαρχιακής θητείας μας.


Στρατής Δαλιάνης
Καθηγητής Φυσικής Αγωγής.

 ΛΑΜΠΡΗ ΣΤΟΝ ΑΓΙΑΝΝΗ.

 Λαμπρή! Η μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης πλησιάζει
Η φύση σ' όλο της το μεγαλείο, μαγεμένη από τις ομορφιές της άνοιξης, υποδέχεται κι αυτή το ανέσπερο φως, που ανατέλλει με την Ανάσταση του Κυρίου.
Εξαγνισμένες οι ψυχές των ανθρώπων από το μεγάλο Μαρτύριο του Χριστού, συμμετέχουν στη μεγάλη γιορτή, που σηματοδοτεί τη μεγάλη νίκη της ζωής προς το θάνατο.

Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος, λέει ο εθνικός μας ποιητής και οι μνήμες μας γυρίζουν πίσω, τότε που παιδιά περιμέναμε το Πάσχα για να γιορτάσουμε τη μεγάλη στιγμή, που θα έφευγε το σκοτάδι και τη θέση του θα έπαιρνε τα φως.
Μνήμες πολλές και ποικίλες, αφού ο γιορτασμός του Πάσχα ήταν πολύ διαφορετικός από την εποχή που ζούμε. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις προετοιμασίες, που γίνονταν ένα μήνα πριν για το μεγάλο αυτό γεγονός!

Θυμάμαι με νοσταλγία τα χρόνια εκείνα στον Αγιάννη. Κι ας μην είχαμε καινούρια ρούχα και παπούτσια, κι ας μην είχαμε τα καλούδια, που σήμερα διαθέτουν όλα τα σπίτια, κι ας μην μας περίμεναν λαχταριστά τσουρέκια και οι πολύχρωμες λαμπάδες.
Υπήρχε ψυχική ηρεμία. Υπήρχε αγάπη για το συνάνθρωπο. Υπήρχαν αληθινές ανθρώπινες σχέσεις, που τις νιώθαμε όλοι μας.
Ένα κόκκινο αυγό κι ένα απλό κεράκι και η οικογένεια κινούσε για την εκκλησία του Προδρόμου, όπου θα γινόταν η Ανάσταση.

Ο μακαριστός παπα-Γεωργουλής, με τη σεβάσμια μορφή του και με τη λαμπάδα στο χέρι, περίμενε τους χριστιανούς για να μοιράσει την ελπίδα που ερχόταν σε λίγο με την ανάσταση του Χριστού. Κι έπειτα, από την Ωραία Πύλη, με τη γλυκιά φωνή του έψελνε το "Χριστός Ανέστη" και έστελνε το μεγάλο μήνυμα: Ο Άδης ενικήθη!
Έλαμπε ολόκληρη η εκκλησία τη στιγμή εκείνη. Λες και χαμογελούσαν οι Άγιοι στις εικόνες, χαιρόνταν οι πιστοί και αγκαλιαζόνταν κάτω από το φως των κεριών, λέγοντας Χριστός Ανέστη.
  
Εμείς, τα παιδιά, βρίσκαμε την κατάλληλη στιγμή και ρίχναμε τα τραπακλίκια και τα βαρελότα για να γιορτάσουμε το μεγάλο γεγονός και να στείλουμε το μεγάλο μήνυμα απέναντι στο Καλογεροβούνι, στα Αστραπάλωνα, στα Μεσιανά, στον Άγιο Δημήτρη και στο Θεολόγο, για να τα ακούσουν οι τσοπάνηδες που έστεκαν εκεί ακοίμητοι τη μεγάλη αυτή νύχτα.

Κι ο μπάρμπα Τάσης ο Αλουπογιάννης, ο ψάλτης του χωριού (μαζί με τον Μανεστρόγιαwη), μάς κυνηγούσε, γιατί του χαλάγαμε τη φωνή με τους καπνούς. Τη στιγμή εκείνη έπρεπε να δείξει όλο της το μεγαλείο.

Ακούγονταν τα αηδόνια από το μύλο του Μακαρούνα και του Γεωργουλή και τα νερά του Προδρόμου κελάρυζαν κι έσμιγαν με τον ήχο των τροκανιών, που ακούγονταν από το Καλογεροβούνι απέναντι, από τα γίδια του Τάση του Μελά, που κάνανε το νυχτοβόσκι τους.

Αλήθεια τι μεγαλείο! Με τα κεριά στα χέρια ανηφορίζαμε στην κοτρόνα του Τσολάκια για τον Αγιώργη να ανάψουμε κι εκεί τα καντήλια με το Θείο φως. Ύστερα τρέχαμε για τα σπίτια μας, όπου μας περίμενε η μαγειρίτσα, φτιαγμένη από τα χέρια της μάνας.

Κι αγνάντια στο κοιμητήρι του Αγιάννη, στην Αγία Παρασκευή, γλιστρούσαν σκιές μέσα στο σκοτάδι, άνθρωποι δύο-δύο, που πήγαιναν για να ανάψουν το καντήλι εκείνων, που είχαν φύγει, με το Αναστάσιμο φως.

Την άλλη μέρα, λαμπροντυμένο το χωριό, έλαμπε και ζούσε σ' όλο του το μεγαλείο. Φωτιές στις αυλές, σούβλες, ψησταριές παντού. Οι φούρνοι κάπνιζαν και τα γλέντια έδιναν κι έπαιρναν.
Ο Σάκκας με την πίπιζα, ο Λάμπης με το τύμπανο, ο Μαρινάκος με το βιολί, ο Δραπέτης με το λαούτο, ο μπάρμπα Πάνος ο Κατσιανός, ο Θρασύβουλος με τη φλογέρα, ο Βασιλείου κ.α., ακροβολισμένοι από τη Μούσγα μέχρι του Μαστραπά, διασκέδαζαν τον κόσμο για τη μεγάλη τούτη μέρα.

Ήταν το επιτελείο των οργανοπαικτών του Αγιάννη, άνθρωποι απλοί, ερασιτέχνες και παραδοσιακοί στο είδος τους, που έχουν γράψει ιστορία στα γλέντια του χωριού μας.
Τα βαρέλια αναστέναζαν την ημέρα εκείνη, όπως και τις επόμενες, γιατί το γλέντι κρατούσε 2-3 μέρες, λόγω κα του Αγιωργιού πολλές φορές. Φύσαγε η φουστανέλα και οι λυγερόκορμοι νέοι συναγωνίζονταν ποιος θα είναι πιο όμορφος.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει το τσάμικο του Μήτσου του Παυλή (Μαυριά) και του Νίκου του Κανέλια. Ποιος θα ξεχάσει όλους εκείνους τους νέους, που έπαιρναν μέρος στις γιορταστικές αυτές εκδηλώσεις, που μετά το κάψιμο του lούδα στην αγορά του Άη Γιώργη, ξεφάντωναν και οι νέες του χωριού κρυφοκοιτούσαν ντροπαλές και ονειρεύονταν το δικό τους ταίρι.

Δεν ξεχνιόνται ποτέ αυτά τα γεγονότα. Είναι μνήμες χαραγμένες βαθιά μέσα μας, είναι βιώματα παιδικά σε όλους μας, είναι όλα αυτά που μας κάνουν να αγαπάμε το χωριό μας, είναι η φωνή που ακούμε καθημερινά μέσα μας.


Ο Σαραντόγιαννης έξω από την ταβέρνα σε μεγάλη ηλικία με την σύζυγο του και τις γειτόνισσες. Φωτ ΔΑΒΑΡΟΥΚΑΣ.



Μην αφήνετε τα χωριά σας. Γυρίστε πάλι στον τόπο που σας γέννησε. Μην αφήνετε τους πατρογονικούς τάφους να χορταριάσουν. Δώστε πνοή και ζωή σε όλα τα χωριά μας. Οδηγείστε τα παιδιά σας στον τόπο που γεννηθήκατε, διηγηθείτε τους τα παιδικά σας κατορθώματα. Κάνετέ τα να αγαπήσουν το πατρικό τους σπίτι και παραδώστε τους την παράδοση, που βρήκατε από τους γονείς σας.

Μόνον έτσι, με την επιστροφή των παιδιών μας στις ρίζες, θα μπορέσουμε να τα θωρακίσουμε και να τα διαφυλάξουμε από τους κινδύνους που εγκυμονούν καθημερινά για την προκοπή τους, την κοινωνική τους υπόσταση, αλλά και για τη ζωή τους ακόμη πολλές φορές.  

                                                                                            ΚΥΝΟΥΡΙΑ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1997

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου