Δευτέρα 1 Μαΐου 2017

ΚΟΥΡΕΜΑ ΣΤΑ ΒΕΡΒΕΝΑ .




 






   

Βασίλης Iωαν. Κούβαλης
Βερβενιώτης Νομικός.

                         ΚΟΥΡΕΜΑ ΣΤΑ ΒΕΡΒΕΝΑ  (πάλαι ποτέ!)

Με αφορμή το επικείμενο κούρεμά μου (ακόμη υπάρχει κόμη!)
Το κουρείο του απίθανου Φώντα, στεγαζόταν σε καμαράκι του Μιχάλη του Τσίμπανη στην πλατεία "ΚΑΛΛΙΜΑΝΗ" στα "ηρωικά" (λέμε τώρα!!!) Βέρβενα. Ο Φώντας από τη σόρτα των Γαιδουρελαίων, εκεί...

Αστείρευτος, με rock χιούμορ, είχε μετατρέψει το κουρείο σε σημείο αναφοράς. Όλοι εκεί μικροί μεγάλοι... Ο χαβαλές και το "αντρικό" κουτσομπολιό, έδινε κι έπαιρνε... Οι μυρουδιές απίστευτες. Τα αρώματα του κουρείου, χύμα σε φιάλες, τα χρησιμοποιούσε ο Φώντας για το ξύρισμα και μας έβαζε και στο κεφάλι μετά το κούρεμα. "Βάλε ρε Φώντα μυρουδιά στο παιδί" έλεγαν οι γονείς και ο κουρεύς ανταποκρινόταν με φειδώ.
Τα σύνεργα του μπαρμπέρικου, τα κλασσικά. Χειροκίνητες κουρευτικές μηχανές, η κλασσική λεπίδα ξυρίσματος, με το κρεμασμένο λουρί "τροχίσματος", θα έλεγα, το πινέλο, το μπολάκι του αφρού, οι τσατσάρες και διάφορα ψαλιδάκια...
Κι από δίπλα οι καφέδες, από το καφενείο του μπάρμπα Μιχάλη. Τζίρος οικονομικός, πανταχόθεν!
Το βάσανο το δικό μου όμως έφθανε, όταν τα μαλλιά μεγάλωναν και έπρεπε να κοπούν... Κι όταν λέμε να κοπούν, εννοούμε να αφαιρεθούν... (Γριμπάτσα κατά το Βερβενιώτικο...) Γλομποκατάσταση! Το καθιερωμένο στυλ της "κουρεμπάτσας", μάλλον εξυπηρετούσε ζητήματα καθαριότητας και όχι μόδας.. Σιγά μην καθόταν η μανάδες μας να λούσουν μαλλιά.. Τραβούσαν δυό- τρία τριψίματα, με το σφουγγάρι, στην κεφάλα μας μέσα στη σκαφίδα κι "όξω από την πόρτα".


Βασίλης Κούβαλης δεξιά αριστερά άγνωστος Βερβενιώτης. Αρχή δεκ. ΄60.

Σήμερα θεωρώ εκείνο το styling προάγγελο της σημερινής εικόνας των ξυρισμένων κεφαλιών... any way!!!
Από το βράδυ λοιπόν η κυρά Δημήτρω όψει του ραντεβού με το Φώντα, μας έπλενε, (έφευγε, καμπόση σιέρπη από πάνω μας), μας έλουζε απαραίτητα (που να μπει μηχανή στα μαλλιά από τη σκόνη) και περίμενα στωικά το μαρτύριο.
Με συνόδευε πάντα ο Πατήρ... Πλήρωνε τα κουρευτικά εξ άλλου... Και κατήυθυνε τον Φώντα για το κούρεμα. "Πάρτα με την ψιλή" τούλεγε. "Εν χρώ" που λέγανε και οι πρόγονοι.
Μ έπαιρνε λοιπόν ο Φώντας και αφού έβαζε κι ένα σανίδι στα μπράτσα της κουρευτικής του καρέκλας για να με "φτάνει", μια ψίχα 8χρονο παιδί, έπιανε τη μηχανή και "δώστου". Δεν ξέρω τι συνέβαινε όμως πάντα και η ρημάδα η μηχανή με "τσίμπαγε". Μπούκωνε, ήταν κακοσυντηρημένη, δεν ξέρω, πάντως ένοιωθα σαν να μου τραβούσαν τις τρίχες δέκα άνθρωποι μαζί..
Βασανιστήριο!
Και να οι τσιρίδες, από κοντά κι πατέρας.. "Πως κάνεις έτσι, κοτζάμ άντρας... κλπ" (8χρονος άντρας!!!) Τι να κάνω κι εγώ κατάπινα το πόνο και το υπέμενα. Εξ άλλου "μπρος τα κάλλη, τί είναι ο πόνος..." Τώρα τί κάλλη ήταν αυτά, που κατέληγαν σε καρποζοειδείς αισθητικές, ποτέ δεν το κατάλαβα...
Εν πάση περιπτώσει η διαδικασία κάποτε τελείωνε, και αφού ο Φώντας, έβγαζε την πετσέτα, που κάλυπτε, όλο το κορμί μου, έριχνα μια τελευταία ματιά τον καθρέφτη, και αντιμετώπιζα, ένα Βασιλάκη, γλόμπο, με όχι αμελητέα σε μέγεθος κεφάλα, και πεταχτά αυτιά... Τι να κάνω όμως αποδεχόμουνα το αποτέλεσμα και έβγαινα να βρώ τους συμμαθητές...
Εκεί άρχιζε το δούλεμα, με την χαρακτηριστική φράση:
"Κουρεμπάτσα, φαφανιά, που σε κατουράν τ αρνιά ..." Μέχρι σήμερα δεν έχω καταλάβει ή βρεί, τι σημαίνει φαφανιά και τι ήθελε να πει ο "ποιητής"...
Γι αυτούς τους λόγους λοιπόν (όπως λέμε εμείς οι ...δικαιόροι), του βιωματικούς, κωλώνω να πάω στο κουρέα για κούρεμα. Προτιμώ τις κομμώτριες.

ΣΧΟΛΙΑ.

Παναγιώτης Ι.Δ. Βλαχάκης.
 Στο Αστρος ο Φώντας κούρευε και στη Βερβενιώτικη γειτονιά δίπλα σε μια ταβέρνα. Στο καφενείο του Κουτούζου κούρευε ο Τάκης ο Βελονάς ήταν και αυτός Βερβενιώτης. Ο θειος ο Νικολάκης ο Ζούσας – Καμπύλης, ο Γιάννης ο Κανέλλης …..

Panagiotis Georgas.
 Ο μπάρμπα Τάκης ο Βελονάς είχε το πλεονέκτημα της ταχύτητας. Να τελειώνει το μαρτύριο. Ο Νικολάκης ο Ζούσας ήτανε μαρτύριο διαρκείας. Στο Φώντα μια-δυο φορές είχα πάει με το Γιώργο το Σκαντάλη στη Μελιγιώτικη περίοδό του. Κουρεμπάτσι φαφασούλι.

Μυλωνάς Νίκος.
Μυλωνάς Νίκος Και μην ξεχνάμε, τον μόνον ίσως εν ζωή, κουρέα των παιδικών μας χρόνων Θανάση Κουτίβα (Μπαρέμ). Πάντα δίπλα στο καμαράκι του καφενείου του μπάρμπα-Κώστα του Κατσούλη. Ήταν και από τους πρώτους φωτογράφους μας...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου