28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ
γράφει ο Αγιαννιτης Δάσκαλος
Κώστας Σωτ. Ιατρίδης
Καλημέρα από το Bad Homburg
Μπατ Χόμπουργκ, 20 χιλιόμετρα από τη Φρανκφούρτη. Σήμερα είναι η 28η Οκτωβρίου
η οποία μας θυμίζει πάρα πολλά και σημαντικά! Είναι η Εθνική μας Εορτή της
Αντίστασης του Ελληνικού Λαού ενάντια στον ξένο Εισβολέα - Επιδρομέα. Η
Επέτειος αυτή μάς διδάσκει πολλά και μάς βοηθάει να θυμηθούμε ότι η ΓΝΩΣΗ , οι
ΑΞΙΕΣ και τα ΟΡΑΜΑΤΑ διατηρούν και ΠΡΟΩΘΟΥΝ τη ζωή! Μας δίνουν χαρά, ελπίδα,
δύναμη και ελπίδα! Μάς θωρακίζει με θάρρος, μάς κάνει δυνατούς να περάσουμε μια
ζωή ειρηνική, δημιουργική, με τιμιότητα, σεβασμό, αισιοδοξία, ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ,
ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ, πρόοδο. Αξίζει να μαθαίνουμε την ιστορία. ΄Όμως δεν πρέπει να καυχιόμαστε και να μην
κομπορρημονούμε με κενές αερολογίες για το παρελθόν. Υπάρχει ο κίνδυνος να το
πάθουμε σαν τις ΧΗΝΕΣ, το ωραίο εκείνο ποίημα του Ιβάν Κριλώφ, το οποίο
διδασκόμαστε και διδάσκαμε στο σχολείο. Ήταν στο αναγνωστικό του Δημοτικού. ΄Οποίος θέλει να το ξαναδιαβάσει, να μου γράψει να
του το στείλω μέσω του ηλεκτρονικού διαδικτύου. Επιβάλλεται να φροντίζουμε το παρόν και να το χαιρόμαστε!
Οφείλουμε όμως να επιδιώκουμε με τις προσωπικές μας επιδόσεις και τις δικές μας
ευθύνες να αξιολογούμε και εμάς τους ίδιους και τους άλλους. Να ψάχνουμε να
βρίσκουμε τι κάναμε, τι παραλείψαμε, πού τα βρήκαμε!! Αυτό που είναι γνωστό ως
" ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ ΡΕ ΣΥ;" που λέμε! Αναφέρομαι σε εκείνους τους τις
χιλιάδες εγκληματικούς κλεφταράδες, όλους εκείνους σε όλα τα επίπεδα, οι οποίοι
έχουν συντελέσει με τις πράξεις και με τις παραλείψεις τους να φτάσει η πατρίδα
μας στο χείλος του γκρεμού ..... παρασύρθηκα . . . Βλέπεις , συμβαίνει. σε εμάς
που βρισκόμαστε κάπως μακριά βλέπουμε κάπως καλύτερα, έχουμε ένα ευρύτερο
οπτικό πεδίο να κοιτάζουμε, να κρίνουμε, να κρίνουμε , να συγκρίνουμε! Σε ζάλισα;
Συναισθάνθηκες την αγανάκτηση που με κατέχει κάθε φορά που ακούω μεγάλα λόγια .
. . έστω και αν είναι αληθινά, όσα λένε μερικοί. . . Μόλις επιστρέψαμε από την
κατάμεστη από ΄Έλληνες και Ελληνορθόδοξη εκκλησία του Προφήτη Ηλία της
Φρανκφούρτης.
Ακούσαμε και απολαύσαμε τις ωραίες μελωδικές ψαλμωδίες, το
Ευαγγέλιο, τον Απόστολο. Απολαύσαμε τη βυζαντινή μουσική και τη γλώσσα μας,
εκείνη την λεγόμενη Κοινή Ελληνική. Αυτή στην οποία είχαν γραφτεί τα Ευαγγέλια,
εκείνα τα χρόνια που η ελληνική ήταν η γλώσσα της Ελληνιστικής Εποχής, την
οποία μιλούσαν πολλοί λαοί στην περιοχή της Μεσογείου. Μας ενθάρρυνε και μας
ευχαρίστησε και η μικρή αναφορά στο παρελθόν του άξιου ιερέα μας , του
Αρχιμανδρίτη Αθηναγόρα-Χρήστου Ζηλιασκόπουλου. Μιλήσαμε με φίλους και γνωστούς,
θυμηθήκαμε ανθρώπους με τους οποίους κάπου κάπου συναντιόμαστε και θυμηθήκαμε
διάφορα συμβάντα. Αναπολήσαμε ωραίες στιγμές που είχαμε περάσει με φίλους και
γνωστούς στο εγγύτερο και απώτερο παρελθόν. Συγκινηθήκαμε από την μικρή αναφορά
της Προξένου μας για το νόημα και τη σημασία της 28ης Οκτωβρίου και
τραγουδήσαμε τον Εθνικό μας ΄Ύμνο, τον ΄Ύμνο στην Ελευθερία. Μάς συγκίνησε που
είδαμε την Ελληνικά μας Σημαία, την οποία κρατούσαν παιδιά του ελληνικού
σχολείου Φρανκφούρτης. Συνειρμικά ήρθαν στο νου μας γεγονότα που συνδέονται με
την έλλειψη της Δικαιοσύνης στην εποχή της απόλυτης Ελευθερίας. Αυτά
συνετέλεσαν αποφασιστικά να επανέλθουμε συνειρμικά στην κατάσταση της
ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗΣ που μας κατέχει, όπως και πολλούς Έλληνες εκεί στην παραδεισένια
μας πατρίδα, βιώνοντας καθημερινά πόσο ανάξια εκμεταλλεύτηκαν πολλοί σύγχρονοι
΄Έλληνες εκείνη την Ελευθερία για την οποία αγωνίστηκαν και έδωσαν ακόμη και το
αίμα τους παλιότερα πολλοί Έλληνες ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ!
Ναι, αξίζει να επαναβιώνουμε παρόμοιες καταστάσεις του παρελθόντος
που μας άφησαν πολλά σπουδαία μαθήματα! Το παρελθόν μάς δίνει σημαντικά
μαθήματα, αρκεί να είμαστε σε θέση να τα κατανοούμε, να διδασκόμαστε και να
εμπνεόμαστε από αυτά.
...... Γεια και χαρά με αισιοδοξία και ελπίδα ότι τίποτα δεν πάει
χαμένο . . . Συνέχισε να προβάλεις και να αξιολογείς όλα αυτά τα ωραία που μάς
άφησαν οι παλιοί αγράμματοι, αναλφάβητοι, αγροτοκτηνοτρόφοι γονείς , συγγενείς
και συγχωριανοί μας. Όσο μεγαλώνω ηλικιακά, τόσο συγκινούμαι , όταν φέρνω στη
μνήμη μου εκείνα τα σοφά λόγια, ενέργειες και πράξεις που βιώσαμε χάρη σε
εκείνους που πέρασαν. Θυμάμαι εκείνο το υπέροχο που έλεγαν οι νεαροί Σπαρτιάτες
στους γονείς και στους συμπατριώτες τους " Αμες δε γ΄εσόμεθα πολλώ
κάρονες...". Γεια και χαρά. Κώστας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου