ΠΑΡΝΩΝΙΤΕΣ

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΝ ΓΥΨΟ .

Δημήτρης Ι. Περδικάρης                                                                                                                           
(Δημήτρης Παλιοελλαδίτης )
 Οκτωβ  2012    

                        

<<  Όταν έχεις το δίκιο με το μέρος σου να το υποστηρίζεις μέχρι το τέλος. Η Αλήθεια πάντα βγαίνει στον Αφρό….>>

         

   Η Ιστορία σήμερα είναι από  τα χρόνια της Χούντας. Σηματοδοτεί την πρώτη μου επαφή με τα όργανα τού νόμου. Tότε δεν καταλαβαίναμε πολλά αλλά δεν παύουμε να είμαστε πρωταγωνιστές εκείνης τής εποχής.

   Ήταν το 1973 ήμουν μόλις οχτώ χρονών τότε γίνονταν μερικά δημόσια έργα στο Άστρος. Ένα από αυτά ήταν και ο υπόνομος πού άρχιζε στην Πάρδουκα 1 που περνούσε πίσω από τού Μπάρμπα Φάνη τού καλαθά 2 Η Πάρδουκα έφτανε μέχρι και την Ραχούλα. Για εμάς τούς πιτσιρικάδες ήταν αξιοθέατο να βλέπεις μπουλντόζες, φορτωτές, και πιο πολύ τον σκαφέα να ανοίγει την γης με τόση ευκολία. Ύστερα όταν έπιανε το κομμάτι η εργατιά όλο και κάποιο θέλημα μας βρίσκανε να κάνουμε κι έτσι πέρναγε η μέρα. Ανήκουστα, μακρινά πράγματα οι παιδικοί σταθμοί και τέτοια συστήματα από εμάς. Ήξερε η μάννα πως η γειτονιά και τα παιδιά της μπουλούκια στο παιχνίδι ήταν ο παιδικός σταθμός. Κατά περίεργο τρόπο ποτέ δεν φεύγαμε μακριά από την γειτονιά. Το πολύ πολύ να πηγαίναμε στην διπλανή. Φυσικά το τελική κατάληξη πάντα το γήπεδο. Τεσπα χαζεύαμε λοιπόν μια Λατσινιά από εμάς της εργασίες που γίνονταν για τον υπόνομο. Μόλις έφευγε η εργατιά άρχιζε πόλεμος στα χαρακώματα μέχρι να πέσει ο ήλιος. Μάχη κανονική μισοί από μια μεριά μισοί από την άλλη, Αέρα!!  Μπαμ-μπουμ, δίναν και πέρναν ο ηρωισμός και η αυταπάρνηση για την πατρίδα.  Η δική μου ομάδα είχε στήσει το πολυβολείο λίγο πιο δυτικά από το σπίτι του Γιώργη του Δαλιάνη (Ταμπανά. Οι εχθροί ειχαν αρχηγείο ακόμα πιο δυτικά σχεδόν κατω απο τα Κογιονέικα. Σχεδιάζαμε την δράση πως θα κάναμε την επίθεση μας με αντιπερισπασμό.  Όλα όσα μας είχε μάθει ο Μικρός Ήρωας και ο Πρέκκας έπρεπε όλα να μπουν σ εφαρμογή.

      

                                       Τύπος Γερμανικής χειρομβοβίδας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

   Mαζεύαμε ότι είδους κονσερβοκούτι και υλικό που μπορούσαμε να το γεμίσουμε χώμα ή με νερό και να το χρησιμοποιούμε σαν χειρομβοβίδες. Οι λεμονιές ειχαν αναστενάξει. Ενώ περπατούσα σκυφτός προς το εχθρικό έδαφος είχα στον κόρφο μου δυο λεμόνια και  χέρι μου ένα κονσερβοκούτι .  Αποφάσισα αντί να πιάσω μεριά πάνω στο ανάχωμα του υπονόμου να πάω λίγο πιο πάνω. Ώστε να τους δώσω ευκαιρία όταν έρθουν οι οχτροί να ξεγελαστούν και να βγουν έτσι ώστε να είναι ακριβώς ακάλυπτοι πιο κατω απο εμένα. Σκαρφάλωσα στον όχθο ενός περιβολιού, ήταν κάποιου Στράτη ( κατάγεται απο τον Τυρό) που, έμενε λίγο πιο κάτω απο του Τακαρέλου προς την κατεύθυνση του γήπεδο, ξάπλωσα περιμένοντας να έρθουν τα θύματα μου. Όπως ήταν λογικό είχα τα μάτια μου καρφωμένα προς τα κατω στο ανάχωμα του υπονόμου. Τα μάτια μου δεκατέσσερα που λέμε δεν μου ξέφευγε μύγα, απόλυτη προσοχή. Διέκρινα ένα μεταλλικό αντικείμενο στρογγυλό που έμοιαζε με μεγάλο κονσερβοκούτι αρκετά μεγάλο μάλιστα αλλά όχι πολύ φαρδύ. Όσο πιο πολύ το κοιτούσα τόσο πιο πολύ μου έμοιαζε με Γερμανική καραβάνα. Όπως λέμε ο ξυπόλυτος παπούτσια ονειρεύεται!!! Εμείς είμαστε σε πόλεμο οπότε ήμουνα σίγουρος πως παίζουν τα μάτια μου, κόλπα αντιστάθηκα στον πειρασμό. Σαν να έβλεπα κάτι σαν ζουνάρι, ένα κομμάτι μουσαμά αλλά για τίποτα δεν ήμουν σίγουρος. Μάλιστα όταν όλο σχεδον το ανάχωμα είχε ένα σωρό αντικείμενα που είχε βγάλει ο εσκαφέας. Επίσης δουλεύανε τόσοι άνθρωποι θα τα ειχαν δει.  Οπότε είπα στον εαυτό μου πως παραφαντιάζεται. Ότι το κουτί θα ήταν απο γράσο. Χάζευα εκεί αρκετή ώρα. Άκουσα την μάχη να δίνει και να παίρνει πιο πέρα απο εμένα στην απέναντι μεριά του υπονόμου, σ ένα γιαπί του μπάρμπα Γιώργη του Μπάρλα (της Λιάστρας) . Οπότε βγείκα  από το λαγούμι μου αλλά με προσοχή μην με δει κανένας γιατί μου άρεσε η κρυψώνα. Ήμουν σίγουρος πως θα έκανα θραύση την επομένη μέρα . Το πρώτο πράγμα που έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη ήταν να πάω να δω απο κοντά αυτά που κοιτούσα τόση ώρα. Εκεί να δεις έκπληξη, τελικά το μάτι μου “κόβει”. Ο διάβολος λένε δεν παίρνει και πολύ να στήσει παιχνίδι και τι παιχνίδι είχε αποφασίσει να στήσει ετούτη την φορά. Να μην τα πολυλογώ ήταν πράγματι μια Γερμανική καραβάνα και μια ζωστήρα που μόλις την τράβηξα απο το χώμα γιατί ήταν σχεδον χωμένη. Είδα πως πάνω της κρεμόταν ένας μικρός σάκος, η καραβάνα, μια ξιφολόγχη - μαχαίρι, τρεις άλλοι μικροί σάκοι σαν αυτούς που έβαζαν τις δεσμίδες με τις σφαίρες. Τέσσερεις μεταλλικοί κρίκοι ,δυο απο κάθε πλευρά. Πήδαγα απο την χαρά μου τέτοιο πράγμα σίγουρα θα με έκανε αρχηγό στην ομάδα μου. Εδώ τώρα έχουμε πραγματικά συμπράγκαλα. Άνοιξα τον μεγαλύτερο σάκο, δεν είχε τίποτα μέσα ούτε και οι μικρότεροι. Αμέσως τράβηξα την ξιφολόγχη η οποία δεν ήταν και πολύ μεγάλη σε μέγεθος. Τελικά απο ότι ειπώθηκε μετά δεν ήταν ξιφολόγχη αλλά μαχαίρι.Τα οποία μάλιστα ήταν συλλεκτικά και τότε και τώρα. Λοιπόν το χάζευα το μαχαίρι το οποίο μπορώ να πω παρ΄ όλο που ήταν χωμένο στο χώμα δεν ήταν και πολύ σκουριασμένο. Ήταν σε καλή κατάσταση, με αυτό άρχισα να σκάβω εκεί που ήταν η ζωστήρα μήπως βρω και τίποτα άλλο. Πράγματι σχεδον αμέσως κατάλαβα πως χτύπησα κάτι μεταλλικό, άρχισα ευθύς να το ξεθάβω με τα χέρια μου . ΑΜΑΝ ΑΜΑΝ !!! τι εύρημα ήταν ετούτο έμοιαζε σαν χειρομβοβίδα Γερμανική με το μακρύ ξύλινο χέρι. 

   Τρελάθηκα από την χαρά μου εδώ να δεις πήδους και ξεφωνητά μέχρι που με ακούσαν και οι υπόλοιποι και άρχισαν να έρχονται προς το μέρος μου. Ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να πιστέψω για αυτό που είχα βρει. Πάνω απο όλα πως μα τον Θεό πως τα καταφέραμε και δεν σκοτωθήκαμε. Άσε που η χειρομβοβίδα ήταν χωμένη στο χώμα και μόλις την ξέθαψα θα μπορούσε να εκραγεί. Μόλις ήρθαν οι υπόλοιποι άρχισε το τράβηγμα ,το σπρώξιμο γιατί όλοι μας περίεργοι και  μεθυσμένοι απο την μάχη που παίζαμε. Αυτό θα πει έχεις Άγιο κάποιος απο εμάς σίγουρα είχε. Είναι ευτύχημα που  δεν σκοτωθήκαμε.  Τόσα και τόσα παραδείγματα έχουμε,  σχεδον όλα ειχαν την χειρότερη κατάληξη. Τεσπα μέσα στην βαβούρα και την χαρά ειπώθηκε πως έπρεπε να πάμε στην αστυνομία . Μόλις ακούστηκε η φοβερή αυτή λέξη οι περισσότεροι εξαφανιστήκαν. Τον καιρό εκείνο δεν πήγαινες στην αστυνομία, δεν υπήρχε καλός λόγος να βρεθείς στην αστυνομία. Μόνο και μόνο που θα σε δουν εκεί ήταν αρκετό. Τελικά έμεινα με τον πιστό μου και αδερφικό φίλο τον Γιώργη τον Βούλγαρη (Γορίλα) 3  να αντιμετωπίσουμε την Αστυνομία.

 Ααα! Για να καταλάβεις πόσο κοντά ήμασταν στον θάνατο. Από την χειρομβοβίδα κρεμόταν ένας βόλος στον οποίο ήταν δεμένο ένα κορδόνι. Αυτό το επεξεργαστήκαμε σχεδον όλοι και όλοι μας ξέρουμε πόσο δημοφιλής ηταν οι βόλοι εάν το τραβάγαμε αυτό ήταν. Θα μας σκότωνε όλους. Στο σινεμά μπορεί να είχαμε δει πως τις πετάγανε , αλλά όχι πως τις οπλίζανε. Τις άλλες τις Εγγλέζικες και Αμερικάνικες όλοι ξέραμε. Τράβαγαν οι ήρωες τον κρικο με τα δοντια. Ετούτες εδω τις αγαρμπες μόνο όταν τις πετάγανε βλέπαμε καμιά άλλη κίνηση. Μάλιστα επειδή δεν βλέπαμε κρίκο πουθενά, είμαστε σίγουροι πως δεν ήταν κανονική, είμαστε σίγουροι πως ήταν σκάρτη, ριγμένη.

   Όσο το σκέφτομαι και τώρα ανατριχιάζω.Ενας άσπρος βόλος μ ένα κορδόνι στο κατω μέρος της.Είχε φύγει το καπάκι το οποίο πρέπει να βίδωνε στο χέρι της, έμοιαζε με τις στροφές που έχουν οι ηλεκτρικές λάμπες.Eνα και δυο εγώ και ο Γιώργης για την αστυνομία.  Σε κάποια φάση περάσαμε μπροστά απο το σπίτι του προέδρου της τότε εποχής. 4  Του είπα να την πάμε εκεί , αλλά αποφασίσαμε να συνεχίσουμε. Άλλο πάλι το κουφό τώρα που το καλοσκέφτομαι τόσος κόσμος μας είδε μέχρι να φτάσουμε στην αστυνομία. Κανένας μα Κανένας δεν είχε μυαλό; Δυο πιτσιρίκια στην κυριολεξία και πες την χειρομβοβίδα δεν την αναγνωρίζανε!! το μαχαίρι; Άσε που διαλαλούσαμε που πάμε και τι μεταφέρουμε. Κανένας ούτε μας σταμάτησε ούτε μας ρώτησε. Φτάσαμε στο τμήμα, εκείνη η σκάλα ακομα και τώρα μου φαντάζει σαν τα σκαλιά στο Παλαμήδι !!! Ατελείωτη μέχρι να φτάσουμε στην πόρτα, και να χτυπήσουμε. Τρεμούλα και ρίγος μέχρι να φανεί στη πόρτα ο Σκουλούδης. 5 Όταν φάνηκε ακόμα χειρότερα.

               

                                               Ελληνική Βασιλική Χωροφυλακή  καρποσταλ της εποχής.

- Τσι θέλετε εδώ; Μια φωνή περισσότερο νευριασμένη παρά απο εκείνη που ρωτάει.

Τραυλίζοντας του λεμέ. Βρήκαμε μια χειρομβοβίδα!! Στο άκουσμα της λέξης χειρομβοβίδα,  γούρλωσε το μάτι του . Ο Κούτσαβλος που να ψήνεται σαν το αρνί στην σούβλα.

   Αρπάζει τον Γιώργη από τον γιακά ! Κατάπια την γλώσσα μου μας αρπάζει που λες, μας τραβά μέσα χωρίς άλλες κουβέντες. Η ζωστήρα έπεσε τη φέραμε μέσα τραβηχτή. Ακόμα κι εδώ μπορούσε να γίνει μεγάλο κακό .

ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

>1  Πάρδουκες : Λασπερά ρέματα- δρόμοι ,εντός του χωριού , εστίες μολύνσεως ,γεμάτες αθανάτους, αγριόχορτα, ψόφια ζώα και σκουπίδια κάθε είδους.

>2  Φάνης ο Γύφτος Το χειμώνα έμενε στο Άστρος μαζί με τη γυναίκα του τη θεία Δήμητρα , ηταν Δολιανίτισσα . Το καλοκαίρι ανέβαινε στο Στάδιο , χωριό της Τεγέας.  Επάγγελμα κατασκευαστής κάθε είδους καλαθιών.

>3 Ένα από τα πολλά παιδιά του Μήτσου του Βούλγαρη . Καλός τεχνίτης και οικογενειάρχης. 

>4  Πρόεδρος  Κοινότητας Άστρους Αναστάσιος Ροζολής.Παλια είχε το φούρνο του Γωνιά .

>5  Περικλής Σκουλούδης Κρητικός Χωροφύλακας. Φόραγε μπότες , μίλαγε με την χαρακτηριστική προφορά των Σφακιανων , ήταν πολλά χρόνια χωροφύλακας στο Άστρος. Υπάρχουν και άλλα κατορθώματα του.

 

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΟΣΚΕΛΕΣ .  Συνήθως τα μεγάλα κείμενα που γράφονται στον Η/Υ τα τρώει η μαρμάγκα!! Είναι  χαρά μου να σας τα στείλω σε αρχείο PDF εφόσον μου το ζητήσετε στην ηλεκτρονική διεύθυνση E mail vlachakispan@gmail.com . Τυπώνονται και διαβάζονται ευκολότερα .

 ΜΗΤΣΟ Σ΄ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ . ΝΑ ΜΕ ΣΥΜΠΑΘΑΣ ΠΟΥ ΤΟ ΜΑΖΕΨΑ ΛΙΓΑΚΙ .  ΕΒΑΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ <<. ΜΠΡΑΒΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ ΡΕ ΠΑΛΙΟΠΑΙΔΟ >> !!!!!