ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΖΕΙ

      

                    Αρχίζει να σκοτεινιάζει.

Το ποίημα αυτό είναι γνωστού – αγνώστου. Είναι ποίημα τότε μαθητού 16 ετών και σημερινού οικογενειάρχη. Ποιανού είναι τα γράμματα; Αν θέλει να γίνει γνωστός ας μου στείλει μια φωτογραφία του και ένα σημερινό του ποίημα.   

                         

Αρχίζει να σκοτεινιάζει.

Ο εφιάλτης έρχεται και πάλι .

Είμαι υποχρεωμένος να τον δεχτώ στην ψυχή μου.

Ψεύτικο Όνειρο.

Τα τριαντάφυλλα μάτωσαν και πάλι.

Δεν εχω λόγους να τραγουδήσω .

Προτιμώ τη σιωπή.

Το Όνειρο προτιμά την αφάνεια .

Φοβητσιάρη!

ΦΟΒΗΤΣΙΆΡΗ!!

Το δάκρυ ανηφόρισε ξανά 

Και μπήκε στο μάτι.

Έρχεται ο εφιάλτης.

Θα περάσει μέσα μου για να πάρει

Τα χρέη μου.

Είναι αδύνατο να αναβάλλω το ραντεβού.

Δόλιες μανούλες κλαιν για τα παιδιά τους

Που χάθηκαν στον πόλεμο.

Και εσείς εδώ κλαίτε για τα όνειρα

Που χάνονται κάθε μέρα.

Ίσως κάποτε να καταλάβετε.

Η παράνοια κοντεύει να διαλύσει τα σώματά σας.

Ψυχεδελικές μορφές παραμορφωμένες

Στην άκρη της ηλιαχτίδας.

Ίσως να΄ναι απλώς όνειρο....