ΞΕΡΟΚΑΜΠΙ ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ

 ΞΕΡΟΚΑΜΠΙ 1944 .

                                             Αντιστασιακή Λογοτεχνία.

 

             Παραθέτω ένα ποίημα δημοσιευμένο το 1983. Το ποίημα αυτό με συγκίνησε βαθύτατα. Κάνοντας μια αδιάκριτη ερώτηση στον καλό  φίλο και συνάδελφο τον Αντώνη το Βαρλάμο έτσι απλά έμαθα ότι το ποίημα είναι του πατέρα του. Ο Δάσκαλος Δημήτρης Βαρλάμος κατάγεται Αγ. Πέτρο της Κυνουρίας.  Ο υπέργηρος  σήμερα  δάσκαλος το Χειμώνα κατοικεί στην Αθήνα. Θα τον συναντήσω και σε άλλο πόνημα του ελπίζω να έχω φωτογραφία του και  ένα σύντομο Βιογραφικό. 

ΞΕΡΟΚΑΜΠΙ 1944  

 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΡΛΑΜΟΣ (AΘΗΝΑ, 1984) ΑΡΚΑΔΙΚΑ  ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 1983 ΤΟΜ Β΄(Ι΄)

Ο Γoύβης εκαθότανε στου Τάνου το γιοφύρι

και τρέχανε τα μάτια του σα βρύση, σαν ποτάμι.

Κι έλεγε με παράπονο τραγούδι πικραμένο.

Εκεί σιμά εδιάβαινε ο γέρο Κοντοσπύρος,

και τ' άλογό του κράτησε, γλυκά τονε ρωτάει:

-Τί έχεις,Γιώργη μου, και κλαις; Γιατί 'σαι πονιασμένος;

Μην τα σπαρτά σου χάλασαν και γίνηκαν πεσιάδες;

Μήνα και τα γαλάρια σου εχάσανε το γάλα;

Αν τα γαλάρια χάθηκαν, άλλα θα ξεστεριώσω,
κι αν τα σιτάρια πέσανε, ταχιά θα ξανασπείρω!
Προψές τη στάνη πού βoσκα, στη ράχη του Ταρμίρη,
άκουσα - μήνα θεριστή - ο κούκος να το λέει.
Μόν' το λέγε βραχνά - βραχνά στ' αμπέλια της Λεπίδας
 και κάποιος γκιώνης έκλαιγε στου Ατζινά τη ράχη...
Ακόμα είδα όνειρο σημαδιακό, ο μαύρος,
θολό ποτάμι διάβαινε, τάχα, στο Ξεροκάμπι
και σα νοτιάς στα έλατα, βoύιζε σα μελίσσι....
Kαλύβια ξεθεμέλιωνε κι έπαιρνε Τα παιδιά μας! ...

Ποτάμι, Γιώργη μου, είν' οχτροί και το μελίσσι βόλια,
του γκιώνη το παράπονο κλάματα, μοιρολόγια...
Γιώργη μου, να σκορπίσουμε να πάμε να κρυφτούμε...
Πάμε ψηλά στο Mαλεβό και στη Μεγάλη Λάκκα,
κι η Παναγιά η Mαλεβή το χέρι της να βάνει,
για να μη στέρξει τ' όνειρο, τα μαύρα του σημάδια!...

Σαν πλάκωσαν οι Γερμανοί, δεν άφηκαν κανένα...

Δε λυπηθήκανε παιδιά, δε λυπηθήκαν άντρες

που βόσκανε τα πρόβατα, θερίζαν τα σιτάρια,

γέρους, που πήγαιναν ψωμί να φαν οι δουλευτάδες... 

Μες στα χωράφια κείτονται παιδιά με πατεράδες,
στρώμα τους τ' αποκάλαμο και σκέπη τους ο λίβας... 

 Τη γη τους που με ίδρωτα την είχανε ποτίσει,

τώρα τήνε ποτίζουνε με δάκρυα και αίμα!...

Boυβάθηκαν και ρήμαξαν τα βλάχικα κονάκια

από το μεγάλο φονικό το καλοκαίρι τούτο...

Κλαίνε στα φτωχοκάλυβα, μητέρες πικραμένες,

και με παράπονο κοιτάν στου Πάρνωνα τις ράχες...

Σ' ένα λιθάρι ριζιμιό και στην Απάνου Σκάλα
ο Κοντοσπύρος κάθεται μαζί κι ο γέρο Γoύβης.
Κλαίνε για τα εγγόνια τους, κλαίνε για τα 'Παιδιά τους,
κλαίνε και για το φίλο τους το γέρο - Θοδωρέλο!...
Τα δάκρυά τους σμίξανε και γίνηκαν ποτάμι...

                                           

ΣΧΟΛΙΑ  ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ.

    Στο Ξεροκάμπι, μια ώρα ανατολικά  του Αγ. Πέτρου ο  Ν. Κατσής με το γιο του, ο Π. Γούβης και άλλοι ποιμένες δέχτηκαν τους Γερμανούς, τους προσέφεραν γάλα, έψησαν αρνιά και οι φι­λοξενούμενοί τους, αφού έφαγαν τον περίδρομο, είς ανταμοιβήν τούς εξε­τέλεσαν όλους περί τους10, σ' ενα γειτονικό καμίνι........                 

                                                                                                                                   

  Απόσπασμα από άρθρο του Κ. Α. ΡΩΜΑΙΟΥ της Ακαδημίας Αθηνών .  Ο Βουρβουραίος Ακαδημαϊκός Δάσκαλος είναι ίσως ο μεγαλύτερος Έλληνας αρχαιολόγος. Αγαπούσε με πάθος τον τόπο μας. Αυτό δείχνει το έργο του και τα γραπτά του. Ανέδειξε πολλά αρχαία μνημεία πολλά στην περιοχή μας. Το άψογα  τεκμηριωμένο - εκλαϊκευμένο άρθρο αποτελεί ύμνο στη δημοκρατία, περιέχει πολλές τεκμηριωμένες  ιστορικές πληροφορίες οι οποίες αναφέρονται σε γεγονότα που έλαβαν χώρα ένα χρόνο πριν. Αποδίδει τιμή στους εκ τελεσμένους πατριώτες και κόλαφο στο Φασισμό και στους ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ – δεν βρίσκω άλλη  λέξη - Γερμανούς – Ούννους. Σύντομα θα αναρτήσω ολόκληρο το άρθρο του σοφού Δασκάλου και Αρχαιολόγου. Υπάρχουν  σκόρπια ντοκουμέντα.  Σαν ελάχιστο φόρο τιμής  μαζέω  στοιχεία για την αποτρόπαια σφαγή των αθώων Ελλήνων συμπατριωτών μας την ευρύτερη περιοχή. Είναι σίγουρα πάνω από 200. Όσο για τους αιχμάλωτους στα εργοστάσια κάτεργα  των Ούννων ξεπερνούν τους 500. Σήμερα ζουν ελάχιστοι υπέργηροι.  Η ιστορία όμως έχει κρατήσει πολλά ντοκουμέντα και η λαϊκή ψυχή θα διδαχθεί από την θυσία των αθώων αυτών ανθρώπων.