Ο ΠΑΡΝΩΝΑΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ.

Νικόλας Γ. Πολυμενάκος 

Φιλόλογος - Παρνωνίτης 

 Ο Νικόλας Γ. Πολυμενάκος, ο Παρνωνίτης, ο Σιταινιώτης το φτωχό παιδί που σπούδασε και έγινε σπουδαίος Δάσκαλος. Δεν χρειάζεται συστάσεις τον γνωρίζουμε όλοι μέσα από τα έργα του. Νικόλα για μένα είσαι το παιδάκι με το φωτεινό βλέμμα το δεικτικό χιούμορ και το καθαρό μυαλό. Ο γείτονας του χειμώνα στο Γιαλό. Όταν μπορέσω θα βάλω καλύτερη Φώτο και πλήρες βιογραφικό σου.

O ΠΑΡΝΩΝΑΣ, Ο ΜΑΛΕΒΟΣ ΜΑΣ ΚΙΝΔΥΝΕΎΕΙ ΒΟΗΘΉΣΤΕ..

Οροπέδιο Προφήτη Ηλία: απορία, απογοήτευση, θλίψη και οργή   Του Νίκου Πολυμενάκου.  ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Από το  Astros newς.gr o παλμός του Άστρους.

Απορία, απογοήτευση, θλίψη και οργή διακατέχουν τον κάθε επισκέπτη, αντικρίζοντας την εικόνα του οροπεδίου του Προφήτη Ηλία. Μια εικόνα δραματική. Μια πραγματικότητα όχι μόνο αντιαισθητική αλλά και με έντονα τα σημάδια της καταστροφής.

Ποια η χρηστική και λειτουργική αξία της διάνοιξης του δρόμου, στην καρδιά του οροπεδίου, όταν η μορφολογία του δεν αποτελεί εμπόδιο για τη διέλευση οποιουδήποτε τροχοφόρου;

Δεν αναλογίστηκαν- σκέφθηκαν(;) οι εμπνευστές και δράστες, αυτής της αποτρόπαιης και βλακώδους ενέργειας ότι και τώρα αλλά κυρίως μετά την πρώτη ψιχάλα, όπου ο δρόμος θα γίνει λασπότοπος, πως τα αυτοκίνητα θα διέρχονται δεξιά και αριστερά και όχι εντός του δρόμου, επιτείνοντας και μεγεθύνοντας την καταστροφή ενός σπάνιου και μαγευτικού κόσμου, ενός μοναδικού φυσικού μνημείου;

Εδώ και αρκετά χρόνια στο οροπέδιο Προφήτη Ηλία λαμβάνουν χώρα συνεχή «εγκλήματα» χωρίς να παρεμβαίνουν οι αρμόδιοι φορείς και υπηρεσίες.

                                         Άποψη του αγαπημένου μας βουνού. 

Επίδοξοι χρυσοθήρες, κατά καιρούς, μετατρέπουν το οροπέδιο σε “σουρωτήρι”, με αποκορύφωμα την καταστροφή και εξαφάνιση του παλιού πηγαδιού, όταν με σκαφτικά μηχανήματα, ανενόχλητοι, προχώρησαν σε σκάψιμο, πλάτους- μήκους οκτώ μέτρων και βάθους επτά μέτρων.

Κυνηγοί θεώρησαν, πριν λίγα χρόνια, πρόσφορο να οργώσουν περιμετρικά το οροπέδιο και να το σπείρουν, για να έχουν τροφή οι λαγοί.

Για τους κατοίκους των ορεινών χωριών απαγορεύθηκε η συλλογή του τσαγιού, αλλά την ίδια ώρα δεκάδες φορτηγά και αγροτικά, από κάθε γωνιά της Ελλάδας, γεμίζουν όχι απλά με κλωνάρια τσαγιού αλλά με χιλιάδες εκριζωμένες πατουλιές-τσαγιές, με αποτέλεσμα τη δραματική μείωση του σπάνιου και μοναδικού αυτού αρωματικού φυτού, που δυστυχώς οδεύει προς εξαφάνιση.

Σε μια περίοδο έντονης οικονομικής κρίσης, όπου ο τουρισμός αποτελεί για την περιοχή μας την τελευταία ελπίδα για μέλλον και προοπτική, είναι κρίμα, αντί να αναδεικνύουμε και να προστατεύουμε τα φυσικά μας μνημεία, να τα καταστρέφουμε, σβήνοντας και εξαφανίζοντας από την τουριστική μας βιομηχανία δυναμικά της στοιχεία.

Είναι επίσης κρίμα, και αποτελεί τραγική ειρωνεία, το ότι αυτή η καταστροφή συντελέστηκε από υπηρεσίες, ο ρόλος των οποίων είναι συνυφασμένος με τη διαφύλαξη και προστασία του οροπεδίου.

Για τη φυσική, χλωριδική, περιβαλλοντική αξία, τη συναισθηματική και θρησκευτική σημασία, αλλά και το άγνωστο ιστορικό και αρχαιολογικό ενδιαφέρον του οροπεδίου, προσεχώς και αναμένοντας(;) μια απάντηση των αρμοδίων.