Σάββατο 27 Ιουλίου 2013

ΠΕΡΔΙΚΟΒΡΥΣΗ σαν παραμύθι.



Χριστόφορος Β Νικολάου
 IOΥΛΙΟΣ 2012
      O Χριστόφορος Βασ. Νικολάου γεννήθηκε στην Περδικόβρυση(Τσερβάσι) το 1947. Πήγε στο δημοτικό σχολείο του χωριού του, στο γυμνάσιο του Περιστερίου Αθήνας και στο λύκειο του Αγίου Νικολάου Καστρίου. Μπήκε στην Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή Αθηνών απ' όπου και πήρε πτυχίο γεωπόνου και οινολόγου. Άσκησε το επάγγελμα του οινολόγου και εμπόρου γεωργικών εφοδίων. Παντρεύτηκε τη συμμαθήτριά του στο λύκειο Μαίρη Μενελάου Καπράνου με την οποία απέκτησε δύο παιδιά. Σήμερα είναι συνταξιούχος. Ασχολείται με γεωργία, κηπουρική, μαστορέματα - κατασκευές, μουσική, λογοτεχνία και ιστορία. Αγαπά και πονά -από το γεωπόνος- πολύ τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε. 

                    
Πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «ΠΕΡΔΙΚΟΒΡΥΣΗ σαν παραμύθι.»  Θεωρώ ότι πρέπει να διαβαστεί από όσο το δυνατόν περισσότερους πατριώτες. Αν και δεν επιθυμεί  διαφημίσεις κ.α. θα γράψω το τηλέφωνο του για όποιο ν θέλει να προμηθευτεί το βιβλίο. Το τηλέφωνο του Χριστόφορου είναι 2710- 232781. Κατοικεί στην Τρίπολη Αγ. Κων/νου & ανώνυμου. Τ.Κ. 22100  
 
Παραθέτω δυο μικρά αποσπάσματα.

Α)...σαν παραμύθι.
                                                ΠΡΟΛΟΓΟΣ – ΕΙΣΑΓΩΓΗ  ( σελ 3 )

Στον Τάνο, κάτω απ' τον Κοκκινόβραχο, η φαντασία του δημιουργού οργίασε. Τέτοια άγρια και συναρπαστική ομορφιά δεματαγίνεται. Τα νερά χορεύουνε, οι βράχοι φιλιούνται και τα δέ­ντρα χαϊδεύουνε τ' αστέρια. Τα πουλιά και τα ζουντανά τραγουδάνε κι ερωτεύονται όλο το χρόνο.
Μια φορά κι έναν καιρό, ζούσανε εκεί εννέα νεράιδες: η Πλυμένη, η Βίτολη, η Μπαρμπετού, η Λίσινα, η Χρούσα, η Λεποντιάνα, η Πλώστενα, η Χούνη και μια κόρη που δε μάθαμε ποτέ τ' όνομά της. Ήτανε πεντάμορφες, η κόρη όμως πιο όμορφη απ' όλες. Σ' αυτό τον κρυφό παράδεισο, ο Πρόδρομος δεν τις έβλεπε μήτε ο ήλιος και το φεγγάρι. Τις είδανε όμως οι θεοί και τις λι­μπιστήκανε. Ο αρχηγός, έδεσε τους άλλους και κατέβηκε αυτός στο ποτάμι. Έγινε χαλασμός! Οι βράχοι κομματιαστήκανε, άλλοι πηδήξανε μακριά και άλλοι σηκωθήκανε ψηλά. Τα δέντρα ζουρλαθήκανε, τα ζουντανά αλαλιαστήκανε και τα νερά παγώσανε. Οι νεράιδες που καταλάβανε ότ' ήτανε θεός αυτός, γίνανε αερικά και χαθήκανε. Ο θεός όμως, λίγο πιο πάνω απ' το ποτάμι πρό­λαβε και άρπαξε την πιο όμορφη, την κόρη. Την ξάπλωσε εκεί κι ενώθηκε μαζί της. Γεννηθήκανε από την ένωση αυτή πολλοί άνθρωποι κι ο θεός τους έδωσε όλα τα καλά που είχε: κρασί, σιτάρι, λάδι, γιδοπρόβατα, γαιδουρομούλαρα κ.ά. Για να ευχαριστήσει την κόρη που έμεινε από τότε ξαπλωμένη εκεί, σα νεράιδα που ήτανε της χάρισε πολλά νερά. Κρυστάλλινα και δροσερά νερά που πηγάζουνε απ' τα μαλλιά, τον κόρφο και τα σκέλια της. Για να μένει πάντα νέα κι όμορφη. Και να 'ρχονται οι πέρδικες για νερό, να της κρατάνε συντροφιά. Γι αυτό πολύ αργότερα την ονομάσανε Περδικόβρυση!
Οι άλλες νεράιδες, επειδή δε θέλανε να φύγουνε μακριά απ' τον τόπο τους, φυλάνε από τότε καραούλι στα γύρω βουνά, τα διάσελα και τις ρεματιές. Αλάργα από τον Πρόδρομο γιατί φοβούνται τη θρησκεία. Μόνο η Πλυμένη ξαναγύρισε στο ποτάμι. Μια φορά το χρόνο λένε, κανείς δεν ξέρει πότε, μαζεύονται στη Νεραιδόραχη και γιορτάζουνε. Την Περδικόβρυση δεν την καλούνε, όμως την αγαπάνε και την προσέχουν. Όποιος σερνικός έτυχε να περάσει από κει, τον πήρανε απ' όξω, χάθηκε...
Περάσανε χρόνια και αιώνες. Παλέψανε τα παιδιά της Περδικόβρυσης, επιβιώσανε, προκόψανε και φτιάξανε το χωριό τους όμορφο. Ήρθανε όμως δύσμοιρα χρόνια κι αναγκάστηκαν να φύγουν απ' τον τόπο τους. Σκορπίσανε στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Όπου και να μαστε όμως δεν ξεχνάμε. Αγαπάμε, πονάμε και νοσταλγούμε το χωριό μας, την όμορφη Περδικόβρυση.
                            
                                                       Ψάχνοντας για στοιχεία.
                  
Β) σχολείο – εκπαίδευση   Περδικόβρυσης (Τσερβάσι) (σελ 74-75)  

…Για σχολείο στο Τσερβάσι, η πρώτη γραπτή αναφορά που βρήκα είναι δύο ιδιόχειρες σημειώσεις σε ένα παλιό πεντηκοστάριο της Εκκλησίας. Τις παραθέτω διατηρώντας την ορθογραφία τους.
     Ο Γραμματοδιδάσκαλος Γεώργιος Κουτζούκος
          την 25 Απριλίου 1875

Και σε άλλο φύλλο του ίδιου βιβλίου:
Γραμματοδιδάσκαλος Σπυρίδωνας Χρ. Χαλούλος
Ήρθα εις την 1 Αυγούστου 1880 και έφυγα εις την 1 Αυγούστου 1881            Δάσκαλος καλός ήμουνα αλλά να με ενθυμήστε όταν αποθάνο κι
εγώ το όνομά μου έγραψα εις το βιβλίον απάνο προς ενθύμιον
                             Σπυρίδωνας Χρ. Χαλούλος
                                      1881
     Το 1880 λοιπόν, δε γνωρίζουμε από πότε, λειτουργούσε γραμματοδιδασκαλείο…

…Σε αναφορά τους οι γονείς και κηδεμόνες της Περδικόβρυσης, προς τον Υπ. Παιδείας Γ. Παπανδρέου, το 1964, για το θέμα της υδροδότησης του Σχολείου, επικαλούνται: ... το σχολείον λειτουργεί από το 1929 ανελλιπώς πλην χρονικών τινών διαστημάτων ωφειλωμένων εις ανωτέραν βίαν (ολοσχερής καταστροφή δια βαρβάρου και απανθρώπου εμπρησμού υπό των Γερμανών κατακτητών)... Αναφέρονται βέβαια στο σημερινό σχολείο που κατασκευάστηκε και λειτούργησε το 1929.
Το χτίσανε τότε οι κάτοικοι με το έτσι θέλω, σε μοναστηριακό οικόπεδο, κοντά στο Μετόχι. Ο τότε ηγούμενος του Μοναστηριού και εφημέριος του Χωριού Βασ. Μπουλούκος (ιεροδιάκονος από τη Μπαρμπίτσα), αντέδρασε σθεναρά στην παραχώρηση του οικοπέδου. Μέχρι που απειλούσε ότι δε θα τους λειτουργεί, δε θα τους κοινωνεί και δε θα τους κηδεύει! Οι χωριανοί όμως πεισματώσανε πιο πολύ, χτίσανε το σχολείο και καταφέρανε να πάρουνε το οικόπεδο με αναγκαστική απαλλοτρίωση. Η κατασκευή του έγινε αποκλειστικά με προσωπική εργασία και οικονομική συνδρομή των κατοίκων, καθώς επίσης και με βοήθεια των ομογενών της Αμερικής.
Σημειώνω εδώ ότι μέχρι το 1929, το δημοτικό είχε 4 τάξεις. Μετά ακολουθούσε το ελληνικόν σχολείον (σχολαρχείο) με 3 και ύστερα το γυμνάσιον με 4 τάξεις.
Τον Απρίλιο του 1944 οι Γερμανοί κάψανε ολοσχερώς το Σχολείο μας. Είχανε συγκεντρωθεί αντάρτες εκεί, κάποιος 'πατριώτης' τους κατέδωσε και επιχείρησαν οι Γερμανοί να τους περικυκλώσουν ανεβαίνοντας απ' το Ποτάμι. Έβαλε φωνή η Τασιά Καν. Κυριαζή που τους είδε, προλάβανε οι αντάρτες και φύγανε. Αφού οι Γερμανοί δεν κατάφεραν να συλλάβουν τους αντάρτες, κάψανε το Σχολείο, οι βάρβαροι. Καταστράφηκε φυσικά και το αρχείο…….

Σχόλια ΠΑΝ ΒΛΑΧΑΚΗ

Αγαπητέ Χριστόφορε ξέρεις ότι σε σέβομαι και σε εκτιμώ αφάνταστα. Αισθάνομαι την ανάγκη να σου κάνω μια μικρή υπόδειξη- παράκληση. Η Ιστορία είναι αμείλικτη. Το όνομα του πατριώτη που συνέβαλε στο να καεί το σχολείο σας πρέπει να γραφτεί με μελανά γράμματα. Πιστεύω ότι σε άλλη έκδοση θα το διορθώσεις, είμαι σίγουρος.

Σκέψου λίγο, τι λέω το έχεις σκεφτεί, αν οι καλοί Χωριανοί σου και οι μετανάστες στην Αμερική, δεν κατόρθωναν να ξαναφτιάξουν το σχολείο; Ξύλα απελέκητα θα μένατε. Ούτε μηχανικοί, ούτε δάσκαλοι . ούτε γεωπόνοι , ούτε .. ούτε θα γινόσαστε. Συγκινήθηκα που οι χωριανοί κτίσανε το σχολείο. Έχει γίνει και σε άλλα χωριά της περιοχής μας. Σε ένα οικισμό του Αγιάννη ο δάσκαλος καθοδήγησε τους αγροτοποιμένες και φτιάξανε με τα χέρια τους σχολείο. Οι Υπερπατριώτες τον στείλανε φυλακή! Εξοργίστηκα με το σκουλήκι που κατέδωσε τους αγωνιστές της λευτεριάς. Εξοργίστηκα με τους πολιτισμένους βαρβάρους Γερμανούς που κάψανε το σχολείο. Οι Ούννοι και τα τσιράκια τους ακόμα και σήμερα κλείνουν σχολεία ….. Να αποζημιώσουν το Χωριό που το κάψανε το ναό της γνώσης!
 Τα ονόματα του Ηρόστρατου, του Εφιάλτη, του Πήλιου Γούση, του Δημ Νενέκου κ.α Η ιστορία τα έχει γράψει με μελανά γράμματα για να διδασκόμαστε. Γράψε το όνομα του. Τα ρεμάλια γίνανε ήρωες και θα φάνε τη νέα γενιά.
                          
                                        Διερευνώντας μια πληροφορία για ένα άλλο σχολείο. 



 Το Βιβλίο θέλει χρόνο και μελέτη. Περιέχει πολλές πληροφορίες και είναι βιβλίο εργαλείο, τόσο για τους χωριανούς όσο και για τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής όπως εγώ. Είναι γραμμένο με ψυχή και μεράκι από ένα συγγραφέα μη συγγραφέα! Είναι προσεγμένο, ευκολοδιάβαστο και στέκεται ψηλά. Έχει την πνοή, την ηρεμία και το αεικίνητο τόπου και του Χριστόφορου. Είναι Δωρικό σοβαρό και μεστό σαν τα βουνά μας. Ελπίζω να διαβαστεί από όσο το δυνατόν περισσότερους συμπατριώτες μας. Στους σκοτεινούς καιρούς θέλουμε Φως, θέλουμε Φωτεινά χρώματα όπως αυτή η παιδική ζωγραφιά στο εξώφυλλο. ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. 



1 σχόλιο:

  1. Ευτυχως που η εκπαιδευση στον τοπο μας εξακολουθει και ειναι Πανικη και δεν τρεφουμε αστικες μυθολασιες αλλα εικονες της πραγματικοτητας,ευχομαι παντοτε να εκπαιδευομαστε ετσι στα περιξ..........

    ΑπάντησηΔιαγραφή