ΜΕΡΕΣ ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ.

 

                        ΜΕΡΕΣ ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ

      Γράφει

ο Μήτσος Ι. Περδικάρης. 

        Είναι οι μέρες μας παράξενες γεμάτες με κρίση και ανέχεια, αδικίες και σαπίλα, που να κρατηθείς και από τι; Να πάρεις λίγο ανάσα, σκέπτομαι μερικές δεκαετίες πριν, όταν ο Παππούς μου ξυπόλητος με σκισμένα ρούχα και ψείρα, πεινάλας διψασμένος μέσα στον κουρνιαχτό μιας κατεστραμμένης Μεγάλης Ιδέας διέσχιζε την Μικρά Ασία με το κεφάλι κάτω. Ήταν πιο εύκολα λες, γιατί το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να κρατηθεί ζωντανός….

Μερικά χρόνια αργότερα και εκείνος ο άλλος ο Παππούς που κι αυτός γύριζε πίσω, ελευθερωμένος πια πεινασμένος και ελεεινός, κρατιόταν με το ζόρι πάνω σ ένα Ρωσικό βαγόνι λαφυραγωγό της Γερμανικής βιομηχανίας. Την έβιαζε στο αύριο της Σοβιετικής Ένωσης . Εκείνος μαζί με τους άλλους χωριανούς του κι άλλους πολλούς Έλληνες θα έφταναν στην Γιουγκοσλαβία όπου και είχε σιδηρόδρομο για την Πατρίδα. Μετά θα έκτιζε ένα καινούργιο αύριο….

                           

     

 Ο παππούς χρόνια μετά την ήττα της Μ. Ασίας  κρατά ένα παιδί  την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

Το ίδιο έκανε και εκείνο το παιδί που σερνόταν μεσοχείμωνα μέσα στο πέλαγος πίσω απ τον Αξιό!!!!!!!!!! Λεωνίδι - Ανάπλη τον γλίτωσε η φανέλα της μάνας και η θέληση του για ζωή. Του πήρε η θάλασσα το παντελόνι !!!! Οι Υπερέλληνες τον χλεύαζαν, τον έφτυναν και τον ξυλοκοπούσαν, το παιδί τότε έγραφε ιστορία … Έβαζε και εκείνο το λιθαράκι του για ένα καλύτερο αύριο.

Ήταν πιο εύκολα λες ; Το μόνο που είχαν να κάνουν έπρεπε να οργώσουν, σπείρουν και να Θερίσουν τα χωράφια τους μονάχα. Να μαζέψουν τις ελιές τους και να βγάλουν το λάδι τους. Να ξελογκώσουν και να φυτέψουν τα δένδρα τους. Να σπάσουν το λιθάρι για να κτίσουν απ το δικό τους νταμάρι μαζί με τους γειτόνους τους τα δικά τους σπίτια, τις δικές τους γειτονιές. Με τρύπια κανίσκια να ποτίσουν στα χείλια τους έναν καινούργιο λόγο, ένα καινούργιο χαμόγελο. Τώρα τα παιδιά θα πάνε σχολειό, να μάθουν γράμματα και ποτέ πια τέτοιο κακό πάλι. Μονάχα για ένα καλύτερο αύριο, γιαυτά τα παιδιά ονειρεύονταν. Αυτά είχαν να κάνουν μου λες δεν είχαν κρίση χρηματιστήρια και εφάπαξ μειωμένα.

Αγράμματοι που τους έφτανε ένα βαρέλι με κρασί και ένα ρογί με λάδι. Δεν χρειαζόταν πλούτο και χρυσό μια τρύπια δεκάρα έφτανε. Δεν τρώγαν κρουασάν για πρωινό ήταν πιο εύκολα που λες να βγάλουν απ το ταγάρι και να μοιραστούν, ένα κρεμμύδι, μια ρέγκα. Οι πιο ευκατάστατοι, κονσέρβα, και πατάτα τηγανητή, άντε και μπακαλιάρο κάπου κάπου αν ήταν η μέρα γιορτινή.. μοιράζονταν, μοιράζονταν, σέμπροι και γείτονες.

Ξωμάχοι που διάβαζαν παράτονα και ανορθόγραφα ήμαστε καλά καμάρι μου και το αυτό πιθυμούμε και δια σας. Στόλιζαν τις επιστολές τους για την πρωτεύουσα και την ξενιτιά. Γιατί όπως λες πολλοί έφυγαν γιατί δεν ΄΄ειχε΄΄ η πατρίδα για όλους.

Ήταν πιο εύκολα σίγουρα τα μουλάρια και τα ζωντανά με λίγο σανό και χορτάρι όργωναν και τυροκομούσαν, έφτιαχναν μούστο και κρασί, λάδι και ρίγανη, λίγο αφάνα και δαδί. Κουρελού αντί για μοκέτα και Περσικά. Έτσι ανασφάλιστοι χωρίς ένσημα και εύσημα χωρίς ψυχοφάρμακα και ΄΄κόουτσ΄΄ . ξέχασαν εκείνη του κρανίου τόπου πατρίδα και γέννησαν τα παιδιά τους. Έφτιαξαν τα περιβόλια τους και τα χωράφια τους τ΄ αλώνια και τα θεμονοστάσια. Εκείνο το ταξίδι στο φεγγάρι που το πας.... ήρθε και το ηλεκτρικό η βρύση στο σπίτι σταμάτησαν τα συσσίτια στα σχολειά και τα παιδιά φόρεσαν μακρύ παντελόνι και πέδιλα. Τα τσουπιά φόρεσαν τις μπλε ποδιές τους, πήραν τα καλαθάκια τους και πήγαν σε όλες τις τάξεις. Μάθανε Αρχαία και τα Νέα Ελληνικά , ποίηση, μαθηματικά, χημεία, Ιστορία, λογιστικά και φοροτεχνική, και άλλα πολλά το αύριο σε όλο του το μεγαλείο….

Αλλά να σου πω ωραία τα χρόνια έγιναν ειρήνη και ομόνοια ανταλλάζαμε τις διαφορές μας και τις λύναμε στα γήπεδα... Καταφέραμε και γίναμε μεσαία τάξη όλοι.. (μάλλον με ειρωνεύεται).

Τα ξινιάρια έγιναν χορτοκοπτικά οι τέμπλες από καρυδιά έγιναν αλουμίνιο, ελαιοδονητές η κάπως έτσι... το μέλλον ήρθε δεν μπορούμε να ζούμε τριτοκοσμικά και με το παρελθόν δεν το καταλαβαίνεις αυτό !!! Είμαστε μεσαία τάξη.. Γιατί σε πιάνει η νοσταλγία και ο ρομαντισμός, ξέχασες την κάπνα στο παραγώνι τον τραχανά και τα καρούμπαλα απ το σαπούνι της μούργας με την καυστική σόδα!!!!

                      

       Ο μικρότερος αντάρτης της Νεκρής Μεραρχίας  επέζησε και εδώ γλεντάει σεμνά  σε κάποιο πανηγύρι …

Φούντωμα Γιαλός τρεις ώρες δρόμος σήμερα ένα τέταρτο και από άσφαλτο.. και οι δρόμοι μας γεμάτοι με πολλά άλογα μα πάρα πολλά άλογα !!! Σήμερα σου λέω είναι πιο καλά απλά δεν το λένε τα ΜΜΕ πουλάει πιο πολύ το δράμα και η κρίση .

Δεν μου λες ρωτάω αυτήν την κρίση την έχεις δει ποτέ; Πρόσωπο με πρόσωπο; Δεν έχει όψη; Γιατί δεν βγαίνει στα κανάλια να την αναγνωρίζουμε στο κάτω κάτω.. σκέπτομαι μέσα μου και γελάω... και αναρωτιέμαι ποια της μοιάζει...

το πρόβλημα σου είναι πως άκουγες τις Ιστορίες τους και τα παραμύθια τους, δεν είχαν και τι άλλο να σου πουν, τι να σε διδάξουν ένταξη δυο τρεις πολέμους και επαναστάσεις, ξυπόλητα τάγματα φτιαγμένα από αγράμματους αγρότες και βοσκούς.

Μεγάλες Ιδέες και ιδανικά¨ για να είχες κινητό και Νόβα, Σειρήνα και Σουλεϊμάν να σου πω εγώ θα αναπολούσες τίποτα; Άλλωστε και σήμερα έχουμε τζάκια μην το ξεχνάς και με πέλλετς και τραντισιονάλε με ξύλο απλά με την κρίση δεν έχουμε χρήματα να αγοράσουμε.......

Να θυμόμαστε πως η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει.. πάλι με χρόνια με καιρούς .. θα έχουμε πλεόνασμα το λένε και τα κανάλια…...

Γι αυτό σου λέω σταμάτα να αναπολείς κοίτα μπροστά το αύριο, βγαλμένο μέσα απ την ειρήνη και την άνεση. Με παιδεία και Τακτ, με lacost και ADIDAS με ένα κλικ μαθαίνεις τα πάντα… . Τι παππούδες και γιαγιάδες να σου πουν και να σου δείξουν!!! Άλλωστε τίποτα από όλα αυτά που μουρμουράς πλέον δεν χρειαζόμαστε…...

Ο κόσμος γεμάτος με σουπερμάρκετ και μαγαζιά τι να το κανείς το περιβόλι πια.....!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλια Παν Ι.Δ. Βλαχάκη.

Ο παραμυθάς αυτή τη φορά έπιασε σοβαρότατο θέμα. Μελετήστε το με προσοχή , είναι υπέροχο.