Η ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΤΣΕΓΓΟΥ.

   

               Γράφει                         

 Ο Γιάννης Γρηγ. Κουρόγιωργας.

 Αγιαννίτης της διασποράς.

                     Η πηγή του Τσέγγου ►1

«…με τις νεραΐδες, πως έμαθα τα τρανζίστορ ραδιόφωνα  και  ιστορίες της παιδικής ηλικίας και οι πηγούλες …»

Υπάρχει και μια πηγή που τι λέγανε  του Τσέγγου και ήταν στο τέλος των περβολιών   πολύ κοντά στο ρέμα  με τα πλατάνια, ιτιές, βάτα και άλλα δένδρα. Είναι ακριβώς απέναντι από το εκκλησάκι του Αιλιά αλλά πολύ χαμηλά στο ρέμα, (απέναντι από την πηγή προς το Αιλιά ήταν τα περβόλια του Ζαχούλια-Ζάχου Λεμπέση), που είχε λίγο νερό αλλά έβγαινε όλο το καλοκαίρι.

Η πηγή ήταν χωμένη σχεδόν μέσα στα βάτα. Στο τέλος των περβολιών υπήρχε ένα πολύ μικρό δρομάκι ας πούμε 10-15 μέτρων και όταν σε μια μικρή στρόφουλα έφτανες στο τέλος ας πούμε στα 3-5 μέτρα την έβλεπες. Δεν φαινότανε από μακρυά, αλλά ο δρόμος ήταν πολύ κατηφόρα, μεγαλύτερη κατηφόρα από τη κατηφόρα των  περβολιών  των Μύλων, ήταν σαν να έμπαινες σε ένα μεγάλο πηγάδι!!!. Από την άλλη μεριά ήταν σε 2-3 μέτρα το ρέμα πολύ απότομο με πέτρες σαν ξυράφι  και βαθύ 8-10 μέτρα  με μεγάλα πλατάνια , που άμα παραπάταγες σίγουρα θα χανόσουνα.

Αγιαννιτάκια το 1985 στα περβόλια, λίγο παραπάνω από την πηγή του Τσέγγου. ►2

Εκεί πήγαινα μικρός  όταν είμαστε στα περβόλια του Αιλιά, τώρα είναι όλο βάτα και η πρόσβαση είναι αδύνατη, για να φέρω νερό σ΄ ένα παγούρι στους μεγάλους που έκαναν δουλειές.

Τα περβόλια μας που ήταν κοντά στο ρέμα ήταν πολύ μικρά, 50 τ.μ! το καθένα , και ήταν δυο μικρά κομμάτια. Ο μπάρμπα Τάσης ο Βλαχάκης, πατέρας του Νίκου του φιλολόγου καθηγητού,  είχε τα  άλλα δυό μικρά κομμάτια και δεν ήταν συνεχόμενα. Ε, έτσι τα μοίραζαν οι συγγενείς για να είναι πιο δίκαιη η μοιρασιά, είχαμε εμείς ένα, το άλλο ο μπάρμπα Τάσης, μετά το δικό μας και μετά μέσα στο ρέμα σχεδόν του μπάρμπα Τάση.

   Ευτυχώς που δεν είχαν πάρει όλα τ αδέρφια, τότε θα είχαμε από πέντε τ. μ. ο καθένας. Θυμάμαι ο μπάρμπα Τάσης είχε πολύ καλές ντομάτες και αγγουριές.  Εδώ πήγαινα πολύ μικρός , ας πούμε 10-12 χρόνων, πολύ πρωί σχεδόν νύκτα και πότιζα το περβόλι από το νερό που έτρεχε στο ρέμα από τους μύλους. Την ημέρα λιγόστευε, και φοβόμουνα να  πάω βαθειά μέσα στο ρέμα να αλλάξω το νερό στο αυλάκι, από πάνω ήταν μεγάλα βάτα και τίποτα άλλο.

Θυμάμαι ότι έλεγαν ότι εκεί  στη πηγή του Τσέγγου ήταν νεραίδες  και φοβόμουνα πολύ όταν έφτανα κοντά στη πηγή στα τελευταία πέντε μέτρα. Εκεί κανένας δεν σ έβλεπε πια, ας ήταν γεμάτα τα περβόλια από κόσμο, ήταν σαν πανηγύρι , πολλοί τραγούδαγαν ή μιλάγανε από πολύ μακρυά ο ένας από τον άλλο και τους άκουγε όλο το χωριό. Γέμιζα το παγούρι  με νερό γρήγορα και χωρίς να πιώ νερό από την πηγή, χωρίς να κοιτάξω στο βαθύ ρέμα με τα πλατάνια, έφευγα γρήγορα  με πιασμένη την ανάσα μέχρι να ανέβω τα 5-10 μέτρα της μεγάλης τώρα ανηφοριάς.

Μετά μπορούσες πια να αγναντέψεις μακρυά, είχες σωθεί και άκουγες τον κόσμο, άμα ερχόντουσαν οι νεράιδες θα φώναζες και κάποιος θα σε άκουγε.

Απέναντι ήταν ο μπάρμπα Ζάχος με τη θειά Μάρω και με τα τρία κορίτσια τους, ο Πάνος Κουτίβας ή Πίπας ή Γιάννακας- με το γιο του  Γιάννη (Πλαστήρα ). Όπως μας έλεγε και ο ίδιος  χαριτολογώντας όταν πήγαινε στο πόλεμο, « είχε πηδήσει το Ισθμό της Κορίνθου με τα κολλητά» . ►3 Ευτυχώς που υπήρχε μια ασφάκα στο τέλος και πιάστηκε, αλλιώς θα έπεφτε μέσα.

Παραπάνω ήταν ο μπάρμπα Θοδωρής ο Άρχοντας, πατέρας του Μήτσιου που ήταν δάσκαλος και θεολόγος, και νομίζω πούλαγε υφάσματα στο Άστρος δίπλα στου Παπαδάκου το σπίτι και το σπίτι του ήταν στον Αγιάννη κοντά στου Κώστα Δικαίου-Μακαρούνα στη πλατεία του Αγιώργη.

 Ο μπάρμπα Θοδωρής ήταν πολύ κοντός αδύνατος και σκυφτός και τον αναφέρω εδώ γιατί είχε ένα  μαύρο γαϊδούρι και στο σαμάρι στα μπροστινά κολιτσάκια είχε κρεμάσει τότε ένα πολύ μικρό τρανζίστορ ραδιόφωνο, σαν τα δάκτυλα του χεριού μας, και όπως ερχόμουνα από τη πηγή του Τσέγγου και κατέβαινα στο ρέμα  άκουγα τα τραγούδια από το ραδιόφωνο.

 Έλεγα ότι θα ήταν νεραίδες κάπου εκεί κοντά  και από το φόβο πήγαινα πιο κοντά στο μπάρμπα Θοδωρή με το γαϊδούρι  αλλά τόσο δυνάμωνε η μουσική .Τότε ο μπάρμπα Θοδωρής μου έδειξε το ραδιόφωνο  στα κολιτσάκια του σαμαριού και τότε έμαθα ........οτι υπήρχαν τρανζίστορ ραδιόφωνα, δεν είχα ξαναδεί άλλη φορά τόσο μικρό ραδιόφωνο.

Αγιαννίτης αγρότης καβάλα στο γάιδαρο του το μουλάρι του είναι φορτωμένο φουσκιά ► 4

Στις Βάγιες είχαμε, και το έχουμε ακόμα, ένα πολύ μεγάλο κτήμα, καμιά δεκαριά στρέμματα. Ήταν καλός τόπος για σιτάρι , από αυτό έζησαν στην Κατοχή οι δικοί μας. Επίσης εκεί τα καλοκαίρια είχαμε περβόλια με ντομάτες φασολάκια, κολοκυθιές, αραποσιτιές και πολλά δένδρα με φρούτα συκιές, μιλιές, αχλαδιές, αμυγδαλιές , ροδιές , παλιά μερικό ήταν αμπέλι, που όπως έλεγαν ήταν ένα από τα καλύτερα του χωριού. Το ποτίζαμε από τον Πρόδρομο ,το νερό πήγαινε με αυλάκι τσιμεντένιο  μέχρι τη μέση και μετά μέσα  στο δρόμο , τόσο νερό είχε ο πρόδρομος. Στη μέση και επάνω μεριά του χωραφιού είχαμε και ένα πηγάδι  και λίγο  πιο κάτω υπήρχε και μια μικρή βρυσούλα που πάντοτε το καλοκαίρι στέρευε η έβγαινε πολύ λίγο νερό.

 Υπήρχε  μια πολύ μεγάλη συκιά στη μέση του χωραφιού,  η μεγαλύτερη στο χωριό;; και σχεδόν στη κορυφή 3-4  μέτρα πάνω από το έδαφος είχε ο παππούς μου φτιάξει μια κρεβάτα από καλάμια ,που ήταν ένα μικρό κρεβάτι, και ανέβαινα και καθόμουνα ή καμιά φορά κοιμόμουνα όταν πήγαινα  τα ζωντανά, μουλάρια και γιδοπρόβατα, για βοσκή.

Σχόλια – επεξηγήσεις Παν. Ι. Δ. Βλαχάκη.

►1 Πολλές φορές θυμάμαι την πηγή του Τσέγγου. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση το σημείο που ήταν. Πηγαίναμε  μαζί με τον πατέρα μου, η αλήθεια είναι ότι φοβόμουν.

►2 Τα παιδάκια είναι του ξάδελφου μου Γιάννη του Δικαίου- Κολίκου και της Ευγενείας. Ο Νίκος και η Σοφία.

►3  Ο Πάνος Κουτίβας ή Πίπας ή Γιάννακας έλεγε φανταστικές ιστορίες. Υποτίθεται ότι το γεγονός έγινε μετά την Μικρασιάτικη Καταστροφή. Οι Γιαννακέοι είχαν πολλά ποτιστικά χωράφια στην περιοχή, είχαν και νερόμυλο. Ο ποιο καινούργιος του Aγιάννη χρονικά. Ο Μύλος  περιήλθε στην κατοχή της Κατίνας που είχε παντρευτεί με  ένα Δολιανίτη τον -  Αραβανάκο, νομίζω ότι ήταν παρατσούκλι. Οι έγειραν αξιώσεις ιδιοκτησίας στα νερά!!  Συχνά έκαναν καυγάδες με τους άλλους γείτονες…

►4 Κάπως έτσι συναντούσες τους συγχωριανούς μας στις στράτες του Χωριού. Εδώ ο μπάρμπα Τάσης ο Αλουπογιάννης ή Τασούλιας – ψάλτης στην εκκλησία – Η Φώτο το 1985 -86  στο δρόμο προς το Μποστανάκι.